Βασιλιάς των Ελλήνων από τις 18 Οκτωβρίου 1863 έως τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913. Ήταν το πρώτο μέλος της δυναστείας Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ στον ελληνικό θρόνο.
Ο πρίγκηπας Χριστιανός Γουλιέλμος Φερδινάνδος Αδόλφος Γεώργιος Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ (Prins Christian Vilhelm Ferdinand Adolf Georg Schleswig - Holstein - Sonderburg - Glücksburg), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1845 στην Κοπεγχάγη και ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ'.
Μετά την έξωση του Όθωνα στις 11 Οκτωβρίου 1862 εκλέχθηκε με τη συναίνεση των Προστάτιδων Δυνάμεων από τη Β' Εθνοσυνέλευση βασιλιάς των Ελλήνων στις 18 Μαρτίου 1863, αφού προηγήθηκε η άκαρπη περιφορά του ελληνικού θρόνου σε διάφορους άλλους Ευρωπαίους ευγενείς. Έφτασε στην Ελλάδα σε ηλικία μόλις 18 ετών και είχε να αντιμετωπίσει την έντονη πολιτική και οικονομική κρίση.
Η πρώτη απόπειρα 14 Φεβρουαρίου 1898
Το απόγευμα της 14ης Φεβρουαρίου 1898 ο Γεώργιος Α' και η κόρη του, πριγκίπισσα Μαρία, επέστρεφαν στο παλάτι από τον περίπατό τους στο Παλαιό Φάληρο. Κοντά στη θέση Ανάλατος (σημερινό Άγιο Σώστη) ρίχτηκαν κατά της βασιλικής άμαξας πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκε ελαφρά ένας σύνοδος.
Οι δράστες της επίθεσης τράπηκαν σε φυγή, αλλά συνελήφθηκαν την επόμενη μέρα. Ηταν δύο: ο δημοτικός υπάλληλος Γεώργιος Καρδίτσης, που είχε πολεμήσει ως εθελοντής στην Κρήτη και ο Ιωάννης Γεωργίου από τη Μακεδονία. Και οι δυο τους δεν είχαν απασχολήσει στο παρελθόν τη Χωροφυλακή και υποστήριξαν ότι θέλησαν να σκοτώσουν τον βασιλιά γιατί ήταν ο αίτιος της ήττας.
Η δολοφονία 5/18 Μάρτη 1913
Όμως, στις 5 Μαρτίου 1913, λίγο προτού συμπληρώσει τα πενήντα χρόνια της παραμονής του στο θρόνο, δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Σχινά, που ακόμα δεν έχει διευκρινισθεί ο ρόλος του στη δολοφονία του βασιλιά. Ήταν απλά ένας παρανοϊκός ή πράκτορας των Γερμανών, που ήθελαν να ανεβάσουν στο θρόνο τον γερμανόφιλο γιο του Κωνσταντίνο.
Το απομεσήμερο της 5ης Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη κατέβηκε στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Δεν γνωρίζουμε αν ήθελε να πραγματοποιήσει επίσκεψη εθιμοτυπίας στον Γερμανό Ναύαρχο Γκόπφεν που ήταν στο λιμάνι με το πλοίο «Γκέμπεν» ή αν έκανε απλά περίπατο. Τον συνόδευαν από απόσταση δύο Κρήτες Χωροφύλακες και μαζί του βάδιζε ο Υπασπιστής του Τχης Φραγκούδης, στον οποίο «εξέφραζε την μεγάλην του χαράν δια την πτώσιν των Ιωαννίνων, πλειστάκις τονίσας τον νέον θρίαμβον των Ελληνικών όπλων», όπως σημείωνε σε σχετικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Εμπρός» της 7ης Μαρτίου, που συμπλήρωνε: «Η ευδιαθεσία του Βασιλέως εξηκολούθησε και μετά μίαν ώραν, όταν η Α. Μ. ήρχισε να επιστρέφη εις το Ανάκτορον.
Όταν διήρχετο προ του Λευκού Πύργου, εγγύτατα του πλήθους το οποίον περιεστοίχιζε την κατ’ εκείνην την ώραν παιανίζουσαν μουσικήν, επλησίασεν, ανεμίχθη μετά των πολιτών, ήκουσε μουσικήν και κατά την δημοκρατικήν του συνήθειαν, συνωμίλησε μετά των ανθρώπων του λαού οι οποίοι ευρίσκοντο εκεί. Μετά τούτο, εισήλθεν εις την λεωφόρον της Αγίας Τριάδας …»[1]. Ο Γεώργιος απαγόρευε να τον φρουρούν από απόσταση μικρότερη των 40-50 μέτρων. Έτσι δεν ήταν δύσκολο στο δολοφόνο να ρυθμίσει το πού και πότε θα τον χτυπήσει. Κατά τις 4 το απόγευμα, καθώς ο Βασιλιάς επέστρεφε στο Ανάκτορο περνώντας από την περιοχή «Κερίμ Εφέντη», κοντά στο καφενείο «Πασά Λιμάν», στη διασταύρωση Πύργων και Αγίας Τριάδος, βαδίζοντας στο δεξί πεζοδρόμιο και όχι μακριά από το Αστυνομικό Τμήμα, ο δολοφόνος παραμόνευε καθισμένος σε ένα καφενείο, δίπλα σε 2-3 Τούρκους. Όταν ο Βασιλιάς πέρασε τη γωνία, τον πλησίασε και πυροβόλησε από πίσω, από απόσταση δύο-τριών βημάτων, με ένα Μαυροβουνιώτικο περίστροφο. Η σφαίρα εισήλθε από την πλάτη και διαπέρασε την καρδιά, δημιουργώντας μία μεγάλη «πύλη εξόδου» στο στήθος.
Ο Βασιλιάς παραπάτησε βγάζοντας ένα βογγητό πόνου. Ο Εβραίος οπωροπώλης Ααρών Αμίρ, που ήταν κοντά, έτρεξε να τον συγκρατήσει. Ο δολοφόνος επιχείρησε να πυροβολήσει και τον Φραγκούδη, αλλά αυτός τον αφόπλισε. Όταν έφτασαν στο Νοσοκομείο, ο Γεώργιος ήταν ήδη νεκρός. Ο δολοφόνος Αλέξανδρος Σχινάς μεταφέρθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Φαλήρου Θεσσαλονίκης, όπου ανακρίθηκε. Η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, καθώς κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι δολοφόνοι ήταν Βούλγαροι . Προς αποφυγή επεισοδίων, η Αστυνομία ανακοίνωσε το όνομα του δράστη και ότι ήταν Έλληνας. Και διέρρευσε την πληροφορία πως ο δράστης ήταν αναρχικός και σχεδόν παράφρων, και ότι δολοφόνησε τον Γεώργιο για εκδίκηση, επειδή στο παρελθόν ο Βασιλιάς είχε αρνηθεί να του χορηγήσει οικονομική βοήθεια . Για τα κίνητρα και το ποιοι κρύβονταν πίσω από τον δολοφόνο, αναπτύχθηκε μεγάλη παραφιλολογία, που εντάθηκε από το γεγονός ότι στις 22 Απριλίου, ενώ ο Σχινάς μεταφερόταν στον επάνω όροφο του κτιρίου όπου κρατείτο, «διέφυγε της προσοχής των χωροφυλάκων και ηυτοκτόνησε πεσών εκ του παραθύρου», όπως ανέφερε η ανακοίνωση της Αστυνομίας.
