Ανακοίνωση ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ

Συμπληρώνονται, φέτος, 80 χρόνια από τις 14 Απρίλη 1942, ημέρα που ξεκίνησε η μεγάλη πανυπαλληλική απεργία των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας, η πρώτη απεργία στις συνθήκες της τριπλής φασιστικής κατοχής της χώρας μας και η δεύτερη στην κατεχόμενη Ευρώπη. Με την απεργία οι δημόσιοι υπάλληλοι, κόντρα στους ναζί κατακτητές και στο ντόπιο καθεστώς των συνεργατών των Γερμανών τη δοσιλογική κυβέρνηση Τσολάκογλου διεκδικούσαν την επιβίωσή τους. 

Αυτή η απεργία απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι, ο λαός, όταν θελήσουν έχουν ακαταμάχητη δύναμη τέτοια που να «τα βάζουν» με έναν εχθρό που θεωρούνταν πανίσχυρος.

Η απεργία ξεκίνησε από το Κεντρικό Ταχυδρομείο Αθήνας και επεκτάθηκε, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, με καθοδηγητικό όργανο την Κεντρική Πανυπαλληλική Επιτροπή που ανήκε στο Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ), το οποίο ιδρύθηκε και έδρασε με απόφαση του ηρωϊκού ΚΚΕ. 

Οι Κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι την οργάνωση της απεργίας και στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με τους ναζί και το δοσιλογικό καθεστώς Τσολάκογλου.

Στο αποκορύφωμά της κινητοποίησης, στην απεργία συμμετείχαν περισσότεροι από 50.000 δημόσιοι υπάλληλοι γεγονός που ανάγκασε την κατοχική κυβέρνηση να αποδεχθεί τα αιτήματα των απεργών, στις 21 του Απρίλη, για αυξήσεις μισθών, συσσιτίων, εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και να επιστρέψουν στη δουλειά τους όλοι οι απεργοί τους οποίους απειλούσαν με απόλυση. 

Αυτές οι κατακτήσεις στις τότε συνθήκες βελτίωναν την επιβίωση των οικογενειών των δημοσίων υπαλληλων και τις βάρβαρες συνθήκες εργασίας που είχαν επιβληθεί.

Ηταν μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που προβλήθηκε τότε στην κατεχόμενη Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο σαν παράδειγμα και γεγονός που έδινε κουράγιο και ανάταση στους λαούς των κατεχόμενων χωρών και στην απελευθερωτική τους πάλη. Αλλά αποτελούσε και τιμή για τον αγωνιζόμενο Ελληνικό λαό ενάντια στο ναζί κατακτητή. 

Σαν μορφή πάλης βρήκε συνέχεια στα χρόνια της κατοχής ως ένα από τα όπλα για να σωθεί ο λαός από την πείνα και εντάσσονταν στις πολύμορφες κινητοποιήσεις που επέλεγε η εργατική τάξη της Ελλάδας και ο λαός με μοχλό το ΕΑΜ. Ετσι, ο λαός, μαζί με την ένοπλη πάλη που οργάνωνε το ΕΑΜ με τον ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της χώρας, συνδύαζε και άλλες μορφές πάλης ταυτόχρονα, παίρνοντας την τύχη του στα χέρια του, διεκδικώντας συσσίτια, εργατικά δικαιώματα, αυξήσεις μισθών ενάντια στην ακρίβεια, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, κ.ά..

Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τιμούμε αυτούς τους πολύμορφους μαζικούς αγώνες των εργατικών λαϊκών στρωμάτων που εξελίσσονταν ταυτόχρονα με την ένοπλη απελευθερωτική πάλη και επιβεβαιώνουν πως η ταξική πάλη ανάμεσα στην αστική τάξη απ' τη μία πλευρά και την εργατική τάξη μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη, συνεχίζεται ασίγαστα και στην περίοδο του ιμπεριαλιστικού πολέμου. 

Στην προκειμένη περίπτωση, η απεργία επιδρούσε στην ανάταση του λαού και την πύκνωση των γραμμών του απελευθερωτικού αγώνα, προετοίμαζε αγωνιστές και για την ένοπλη εθνικοαπελευθρωτική πάλη ενάντια στον κατακτητή. Ερχονται να προστεθούν σαν αξία στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού μας, τότε, ενάντια στην Επιστρατευση το Φλεβάρη-Μάρτη του 1943 για να στείλουν Ελληνες στα Γερμανικά εργοστάσια ώστε να πυκνώσου οι Γερμανοί τις στρατιές τους ενάντια στην ΕΣΣΔ, και τον Ιούνη του 1943, ενάντια στην κάθοδο των Βουλγάρων φασιστών στη Μακεδονία τις οποίες, τελικά απέτρεψε το εργατικό -λαϊκό κίνημα αναγκάζοντας τους ναζί κατακτητές να ακυρώσουν αυτά τα σχέδια και τις αποφάσεις τους.

Αυτή η πολύτιμη εμπειρία των πολύμορφων αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην περίοδο της κατοχής και της Αντίστασης απέναντι στον Ιμπεριαλιστή ναζί κατακτητή, με την τεράστια σημασία και συμβολή στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας, απαντά και στις σύγχρονες συνθήκες ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος απέναντι και στον πιο ισχυρό αντίπαλο. Χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε γίνεται.

Είναι πολύτιμα ιστορικά συμπεράσματα στο σήμερα γιατί ενισχύουν τον αγώνα της εργατικής τάξης, του λαού ενάντια στους καπιταλιστές που φαντάζουν ανίκητοι αλλά δεν είναι. Και αυτό ως δίδαγμα είναι ουσιαστικό στον αγώνα για την κατάργηση των εκμεταλλευτών ώστε στην οικονομία και στην κοινωνία κουμάντο να κάνουν οι εργαζόμενοι.

Σήμερα ο λαός μας, οι λαοί όλου του Κόσμου, αντιμετωπίζουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία με την επέμβαση της καπιταλιστικής Ρωσίας, όπου συγκρούονται τα οξύτατα ανταγωνιστικά συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων των ΗΠΑ -ΝΑΤΟ -ΕΕ μαζί και της αστικής τάξης της Ουκρανίας με τα συμφέροντα της Ρωσίας και των συμμάχων της. Αυτό τον πόλεμο πληρώνουν με εκατόμβες θυμάτων και τεράστιες καταστροφές ο Ουκρανικός λαός αλλά και ο Ρώσικος λαός, όπως και όλοι οι λαοί που τους φορτώνουν οι αστικές τάξεις να πληρώνουν τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες, την πανάκριβη ενέργεια και άλλα προϊόντα ιδιαίτερα τα διατροφικά, ενώ ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου είναι ορατός.

Σ' αυτόν τον πόλεμο, η κυβέρνηση της ΝΔ συμμετέχει μέχρι τα μπούνια ως πρόθυμος εταίρος των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, κλπ) που η πολιτική τους συμπλέει με τις βάρβαρες επικίνδυνες πολιτικές των Ευρωατλαντικών (ΗΠΑ-ΕΕ). 

Εχουν μετατρέψει ολόκληρη τη χώρα σε ορμητήριο των Ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών για να περνάνε τα στρατεύματα και άλλος στρατιωτικός εξοπλισμός στις Ανατολικές χώρες γύρω από την Ουκρανία. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να στείλει η ίδια στρατιωτικό εξοπλισμό στο αντιδραστικό καθεστώς της Ουκρανίας, βάζοντας τη χώρα μπροστά σε τεράστιους κινδύνους, μετατρέποντας το λαό μας σε θύτη άλλων λαών αλλά και θύμα καθώς γίνεται στόχος να δεχθεί επίθεση. Ήδη, η Ρωσία έχει διαμηνύσει πως όλες οι Ευρω-ΝΑΤΟικές βάσεις απ' όπου διακινούνται στρατεύματα και εξοπλισμός προς την Ουκρανία και άλλες γειτονικές χώρες αποτελούν στόχο, ενώ έχουν γίνει και ανάλογες ασκήσεις Ρωσικού στρατού εικονικής επίθεσης σε Σούδα-Αλεξανδρούπολη.

Με την πείρα των αγώνων του λαού μας την περίοδο 1940-1949, ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας μας, όχι μόνον να μην πάρουν τη θέση κανενός ιμπεριαλιστή -ληστή στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά: Να παλέψουν να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο, να κλείσουν οι βάσεις στη χώρα μας, να γυρίσουν πίσω στη χώρα όλες οι ένοπλες δυνάμεις που συμμετέχουν σε αποστολές έξω από τα σύνορα, για να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αυτή είναι η πραγματική αλληλεγγύη στον Ουκρανικό και το Ρώσικο λαό που υποφέρουν. Τασσόμαστε με τους λαούς ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους που διεξάγουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, μέχρι να τους εξαλείψουμε, για να εκλείψουν οι αιτίες που οδηγούν σε πολέμους κρίσεις και προσφυγιά.