Ήδη, από τα μέσα του 1943 (μετά την ήττα στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ) ο στρατός των Ναζί αρχίζει σταδιακά να υποχωρεί από το λεγόμενο «ανατολικό μέτωπο» και σταδιακά εγκαταλείπει τις θέσεις του.

Μετά την απελευθέρωση του Κιέβου (Σεπτέμβριος 1943), της Βαλτικής (Ιούλιος 1944), της Πολωνίας (Ιανουάριος 1945) η Γερμανία ουσιαστικά περικυκλώθηκε και ακολούθησε η πολιορκία του Βερολίνου.

Η προετοιμασία ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1945, όταν ο Στάλιν κάλεσε τους διοικητές του για να τους δώσει οδηγίες για την κατάληψη της πόλης.

Επικεφαλής τους τέθηκε ο διακεκριμένος στα πεδία των μαχών στρατάρχης Ζούκοφ

Στις 30 Απριλίου 1945 και ώρα 14:25, ο Κόκκινος Στρατός εισερχόταν στο Βερολίνο και ο Χίτλερ αυτοκτονούσε στο καταφύγιό του. Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας, ο στρατιώτης Μιχαήλ Μίνιν ύψωνε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στον ιστό του γερμανικού κοινοβουλίου (Ράιχσταγκ), μια πράξη που θα επαναληφθεί την επόμενη μέρα με άλλους πρωταγωνιστές (Μελίτων Κανταρίγια και Μιχαήλ Εγκόροβ) για φωτογραφικούς λόγους.

Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, ο Γερμανός Στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ υπέγραψε συνθηκολόγηση άνευ όρων (8 Μαΐου 1945). Με τον τρόπο αυτό τερματίσθηκε ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος. Ακόμη και σήμερα τα περισσότερα κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ εορτάζουν τη «Μέρα της Νίκης» στις 9 Μαΐου, με αποκορύφωμα την μεγάλη παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.