Η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων
5 Νοεμβρίου 1815 η Αγγλία και η Ρωσία υπογράφουν στο Παρίσι ειδική συνθήκη, σύμφωνα με την οποία τα Επτάνησα τίθενται υπό την προστασία της Αγγλίας με την ονομασία Ηνωμέναι Πολιτείαι των Ιονίων Νήσων.
Το Ιονικόν Κράτος (Επίσημα στα Ελληνικά: Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων, Ιταλικά: Stati Uniti delle Isole Ionie) ήταν ένα κράτος στο Ιόνιο πέλαγος. Ιδρύθηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν οι Βενετοί με τη Συνθήκη του Καμποφόρμιο (Campo Formio) το 1797 αποχώρησαν από τα Επτάνησα.
Μετά από την παραίτηση του Ναπολέοντα (1814) και τη συνθήκη του Παρισιού (1815), τα Ιόνια Νησιά αποτέλεσαν «ενιαίον κράτος ελεύθερον και ανεξάρτητον» με την επωνυμία «Ηνωμέναι Πολιτείαι των Ιόνιων Νήσων» (Ιόνιον ή Ιονικόν Κράτος) με έδρα την Κέρκυρα και κάτω από τη άμεση και αποκλειστική προστασία της Μεγάλης Βρετανίας. Τα νησιά ρύθμιζαν την οργάνωσή τους ύστερα από την έγκριση της «Προστατεύουσας Δύναμης». Ένα πολιτικό σχήμα που διήρκεσε μέχρι την ένωση των Επτανήσων με την ελεύθερη Ελλάδα, το 1864.
Μετά την υπογραφή της συνθήκης, (5 Νοεμβρίου 1815) η Αγγλία έστειλε διοικητή-αρμοστή στα Επτάνησα τον Θ.Μαίτλαντ (Thomas Maitland), ο οποίος επέβαλε μέσα σε κλίμα βίας και τρομοκρατίας το σύνταγμα του 1817, που καθιέρωνε τυπικά το κοινοβουλευτικό πολίτευμα στο Ιόνιο Κράτος και διατηρούσε την ομοσπονδιακή μορφή του κράτους. Στην ουσία όμως όλες οι εξουσίες περιέρχονταν στον αρμοστή και πολλά από τα συνταγματικά δικαιώματα, που ο λαός των Επτανήσων είχε αποκτήσει με τη σύσταση της Επτανήσου Πολιτείας, καταργήθηκαν.
Οι Επτανήσιοι είχαν ενεργή ανάμιξη στη διεξαγωγή των αγώνων για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Η ένωση των νησιών με την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν ο βασικός στόχος του ριζοσπαστικού κινήματος. Διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, εξεγέρσεις και επαναστατικά άρθρα σε τοπικές πολιτικές εφημερίδες απαντήθηκαν από τους Άγγλους με φυλακίσεις, τρομοκρατία και εξορισμούς των Ριζοσπαστών σε απομονωμένα νησάκια. Το 1858 στάλθηκε από βρετανική κυβέρνηση στα νησιά ο ικανός πολιτικός Γουλιέλμος Γλάδστον (William Gladstone) για να διερευνήσει την πολιτική κατάσταση και να εισηγηθεί μεταρρυθμίσεις. Το Ιόνιο κοινοβούλιο στην Κέρκυρα δεν αποδέχθηκε τις προτάσεις του Γλάδστονα και επέμεινε στην ένωση με την ελευθερωμένη Ελλάδα.
Τελικά ο στόχος της ένωσης με την Ελλάδα επιτεύχθηκε το 1864. Το Ιόνιο κοινοβούλιο διαλύθηκε και ο τελευταίος βρετανός αρμοστής Στορκς (Storks) παρέδωσε τα Ιόνια νησιά στον τότε εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης Θρασύβουλο Ζαϊμη. Το Ιόνιο Κράτος έπαψε να υπάρχει και η τύχη των νησιών του Ιονίου ακολουθεί στο εξής την πορεία και ιστορία του ελληνικού κράτους.
