Η Κέρκυρα έχει κατοικηθεί από τους παλαιολιθικούς ακόμα χρόνους. Πολύ αργότερα έζησαν εδώ οι γνωστοί από την Οδύσσεια Φαίακες, γι αυτό έχει και το όνομα νησί των Φαιάκων ή Φαιακία. Ο Όμηρος την αναφέρει και ως Σχερία, κάποτε αναφερόταν και ως Δρέπανον ή Δρεπάνη και Μάκρις που οφείλονται στο μακρόστενο και δρεπανοειδές σχήμα ης. Η λέξη Κέρκυρα προέρχεται από το δωρικό Κόρκυρα που ήταν και το πρώτο όνομα του νησιού.

Οι ξένοι την αποκαλούν Κορφού (αγγλ: Corfu), κατά παραφθορά του βυζαντινού της ονόματος Κορυφώ, από τις δύο κορυφές που φαίνονται καθώς πλησιάζει ο επισκέπτης στο νησί. Υψηλότερες κορυφές είναι αυτή του όρους Παντοκράτορας (η αρχαία Ιστώνη, 914 μ.) και το Στραβοσκιάδι (849 μ.).

Σύμφωνα όμως με μια άλλη εκδοχή το Κορυφώ ή Κορυφή από όπου προήλθε και το όνομα Corfu με το οποίο το νησί είναι γνωστό εκτός Ελλάδας έχει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα.  Συγκεκριμένα πιστεύεται ότι το παράξενο όνομα προήλθε πιθανότατα λόγω των δύο οχυρωμένων κορυφών της μεσαιωνικής πόλης, εκεί που βρίσκονται δηλαδή το παλιό φρούριο.

Πρόκειται για βυζαντινή ονομασία που έχει τις ρίζες της στον 10ο - 11ο αιώνα. Ο Λιουτπράνδος το 968 την αποκαλεί Coriphus και ο Γουλιέλμος της Απουλίας Corifi urbs. Για πρώτη φορά ονομάζεται Κορυφώ σε ελληνική πηγή από την Άννα Κομνηνή κατά την πρώτη νορμανδική επιδρομή στο Βυζάντιο το 1081.

Νικολέττα Γ. Καββαδία, φιλόλογος