Ο πρώτος αντικαπνιστικός νόμος στη σύγχρονη Ελλάδα εισήχθη με βασιλικό διάταγμα του 1856. Αφορούσε αποκλειστικά το κάπνισμα σε κρατικά κτήρια και θεμελιωνόταν στην ανάγκη πρόληψης πυρκαγιών. Όπως ανέφερε ρητά, απαγορευόταν το κάπνισμα των υπαλλήλων στα δημόσια γραφεία και καταστήματα αλλά και στους επισκέπτες σε αυτά και γινόταν ειδική μνεία στην πρόληψη για το ξέσπασμα πυρκαγιάς. Το διάταγμα έμεινε σε ισχύ για επτά χρόνια και μετά την έξωση του Όθωνα ο νόμος άλλαξε.

Ολόκληρο το διάταγμα εκείνης της εποχής:

«ΔΙΑΤΑΓΜΑ Περί απαγορεύσεως του καπνίζειν εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων.

Ο Θ Ω Ν – Ε Λ Ε Ω Θ Ε Ο Υ – ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Θέλοντες να προλάβωμεν όσον ένεστι τα εξ ενδεχομένων πυρκαϊών δυστυχήματα, επί τη προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάττομεν.

Α΄. Απαγορεύεται η χρήσις του καπνίζειν είτε δια καπνοσυρίγκων (τσιμπουκίων), είτε διά σιγάρων, εις πάντας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων.

Β΄. Η απαγόρευσις αύτη επεκτείνεται και εις πάντα άλλον προσερχόμενον εις τα ειρημένα καταστήματα και γραφεία χάριν υποθέσεως ή άλλης τινός αιτίας.

Γ΄. Ο Ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός θέλει δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν Διάταγμα.

Εν Αθήναις, την 31 Ιουλίου 1856

Εν ονόματι του Βασιλέως

Η Βασίλισσα

Α Μ Α Λ Ι Α».