Μόλις κυκλοφόρησε

Η αμφισβήτηση ή και η άρνηση αποδοχής της βούλησης της πλειοψηφίας, στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, η οποία τεκμαίρεται σε αυτό το δοκίμιο, μπορεί να φαντάζει προκλητική.

Και είναι πράγματι προκλητική διότι έτσι αποδομείται μία από τις βασικές αρχές αυτής της ψευτοδημοκρατίας και αποκαλύπτεται ο κίβδηλος χαρακτήρας της, έτσι όπως αυτός αναδεικνύεται τόσο από τους επικριτές της όσο και από τη σαθρή επιχειρηματολογία των υπερασπιστών της.

Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την τεκμηρίωση της θέσης ότι ο καπιταλισμός, δηλαδή η δικτατορία της αστικής τάξης, και με τη μορφή της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πέραν των άλλων δεινών, διαπλάθει ανελεύθερους ανθρώπους.

Παράλληλα, με την παραχώρηση του γενικού εκλογικού δικαιώματος, εμφανίζεται να αντιμετωπίζει ως ίσους πολίτες, άνισους στην πραγματική τους ύπαρξη ανθρώπους.

Αυτό σημαίνει ότι, από τη μία, αφήνει τους ανθρώπους να εκφράζονται «ελεύθερα» αφού προηγουμένως τους έχει αφαιρέσει το δικαίωμα να σκέφτονται ελεύθερα», ενώ, από την άλλη, επιχειρεί να συγκαλύψει τις κοινωνικές ανισότητες, πίσω από το προσωπείο των ίσων πολιτικών δικαιωμάτων.

Αυτή η επικριτική προσέγγιση δεν συνιστά, σε καμία περίπτωση, άρνηση αξιοποίησης των πολιτικών δικαιωμάτων και του αστικού κοινοβουλευτισμού, για την ανατροπή του καπιταλισμού, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας.

Ποιος είναι ο Γιώργος Ρούσσης 

Ο Γιώργος Ρούσης είναι Έλληνας διανοούμενος, συγγραφέας και καθηγητής Πανεπιστημίου.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1948. Είναι παντρεμένος με την αρχιτεκτόνισα Μαριλίζ Βέλλα και πατέρας δυο αγοριών, Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο "Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές Ναυτικού και Αεροπορικού δίκαιου,. Από το ίδιο πανεπιστήμιο ανακηρύχτηκε διδάκτορας με την πιο υψηλή διάκριση. Τις σπουδές του συμπλήρωσε αργότερα στο Παρίσι στο Διεθνές Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης (IIAP). Μετά την πτώση της χούντας, και αφού προηγουμένως για ένα χρόνο εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Μπένα-Κνουν του Αλγερίου, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι να εκλεγεί το 1980 επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο. Από τότε εργάζεται συνεχώς στο Πάντειο Πανεπιστήμιο σε διάφορες βαθμίδες του διδακτικού προσωπικού και τα τελευταία είκοσι χρόνια ως καθηγητής Α' βαθμίδας. Το 2014 μετά τη συνταξιοδότησή του εξελέγη ομότιμος καθηγητής.

Τα ερευνητικά, συγγραφικά του ενδιαφέροντα στρέφονται στο γενικότερο πεδίο της πολιτικής θεωρίας με έμφαση τη Θεωρία του Κράτους και τη χειραφέτηση, τα οποία αντιμετωπίζει από μαρξιστική σκοπιά. Έχει συγγράψει πολλά άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες (κυρίως σε Ελευθεροτυπία, Ριζοσπάστη, Πριν) έχει κάνει πολλές μεταφράσεις και επιμέλειες και έχει συγγράψει πολλά βιβλία, με πιο πρόσφατα "Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς", "Μαρξ-Μπακούνιν για το σοσιαλιστικό κράτος", "Από την κρίση στην επανάσταση-πόλεμος θέσεων-".

Πολιτική δραστηριότητα

Στα μαθητικά του χρόνια ήταν μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη Αμέσως μετά την επιβολή της Χούντας, οργανώθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα και μέσα από τις γραμμές των Αντιδικτατορικών Επιτροπών, του Πατριωτικού Μετώπου της ΚΝΕ και του ΚΚΕ αγωνίστηκε κατά του δικτατορικού καθεστώτος. To 1972, με άλλους 4 συντρόφους έκανε στις Βρυξέλλες έντεκα μέρες απεργία πείνας για συλλήψεις της Χούντας. Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε από στρατοδικείο ερήμην σε 2 τουλάχιστον χρόνια φυλακή και υποχρεώθηκε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο.

Στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών συμμετείχε ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968 μέσα από τον βελγικό φοιτητικό κύκλο του Ελεύθερου Στοχασμού (Libre examen). Ταυτόχρονα, είχε συνδεθεί με τις οργανώσεις των Ελλήνων μεταναστών του Βελγίου και υπήρξε για μεγάλο διάστημα μέλος του ΔΣ και γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών.

Από το 1968 μέχρι το 1989, οπότε και διαφώνησε με τη ίδρυση του Συνασπισμού, ήταν μέλος του ΚΚΕ, και για χρόνια δάσκαλος και μέλος του ΔΣ του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ). Στη συνέχεια, και για ένα μικρό διάστημα ήταν μέλος του ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα), του οποίου και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη, όπως επίσης και της εφημερίδας του Πριν. Στη συνέχεια δραστηριοποιείται ως ανένταχτος κομμουνιστής.

Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης 1η Του Μάρτη, η οποία τάχθηκε κατά της παράδοσης του Οτσαλάν και των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία, την οποία και επισκέφτηκε εκείνη την περίοδο. Επίσης έλαβε μέρος στην κινητοποίηση της Γένοβας.

Το 1996 διώχτηκε από τις δικαστικές αρχές μαζί με το γνωστό ηθοποιό Βασίλη Διαμαντόπουλο, για εγκωμιασμό παράνομων πράξεων, όταν υπερασπίστηκαν τους νεαρούς διαδηλωτές της πορείας του Πολυτεχνείου που είχαν συλληφθεί. Τελικά, το δικαστήριο και το Εφετείο τον απάλλαξαν, διαδοχικά, από την κατηγορία.[1][2]

Το 2008, κατά τη διάρκεια του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, διαφώνησε δημόσια και άσκησε σκληρή κριτική για σταλινική στροφή του κόμματος και σεχταριστική τακτική.[3] Οι θέσεις του αυτές έγιναν αντικείμενο έντονης κριτικής κατά τον προσυνεδριακό διάλογο. Επίσης σκληρή κριτική για τον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αντιμετώπισε τις νεανικές ταραχές του Δεκεμβρίου 2008 σε ολόκληρη τη χώρα.[4] Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Εργογραφία

Συμμετοχή των εργαζόμενων πεδίο ταξικής πάλης ή ταξικής συνεργασίας;, Σύγχρονη Εποχή

Εισαγωγή στη θεωρία της δημόσιας διοίκησης, Gutenberg

Ο Λένιν και η γραφειοκρατία, Σύγχρονη Εποχή

Σοσιαλισμός και Περεστρόικα, Σύγχρονη Εποχή

Ασιατικός τρόπος παραγωγής και σοσιαλισμός, Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών Σύγχρονη Εποχή

Κομμουνισμός: Τέλος ή η αρχή της ιστορίας;, Στάχυ

Το κράτος από τον Μακιαβέλι στον Βέμπερ, Γκοβόστης

Ο λόγος στην ουτοπία, Γκοβόστης

Αρχαία Δημοκρατία, για πάντα νέα, Γκοβόστης

Out, Γκοβόστης

Σύγχρονη Επαναστατική Διανόηση, Γκοβόστης

Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς, Γκοβόστης

Ιμπεριαλισμός: Αντιθέσεις και Αντιστάσεις, ΚΨΜ (συμμετοχή)

Καρλ Μαρξ, Για το εβραϊκό ζήτημα, επιμέλεια επανέκδοσης: Γιώργος Ρούσης, Γκοβόστης

Μαρξ-Μπακούνιν για το σοσιαλιστικό κράτος, Γκοβόστης

Από την κρίση στην επανάσταση, Γκοβόστης

Μετάβαση, Από τη δύναμη της συνήθειας στη διεκδίκηση της μαρξικής ουτοπίας, Τόπος

Ο Ελεύθερος χρόνος μέτρο του πλούτου - Αντί να χάνουμε τη ζωή κερδίζοντας την, Γκοβόστης

Παραπομπές

 Απαλλάχθηκαν Διαμαντόπουλος και Ρούσης[νεκρός σύνδεσμος], Ριζοσπάστης 10/05/1996.

 Αθώος και από το Εφετείο ο Γ. Ρούσης[νεκρός σύνδεσμος], Ριζοσπάστης 11/10/1996.

 Παρέμβαση στον προσυνεδριακό διάλογο για το 2ο θέμα, του σοσιαλισμού, Ριζοσπάστης, 18/11/2009. Ανακτήθηκε 11/11/2009.

 Γ. Ρούσης, Το ΚΚΕ και η αντιμετώπιση του νεολαιίστικου ξεσπάσματος. Ελευθεροτυπία 05/01/2009. Ανακτήθηκε 11-11/2009

Στοιχεία βιογραφικού από τη wikipedia