“Για άλλη μια φορά πληροφορούμαστε για σειρά εργατικών ατυχημάτων στους χώρους εργασίας στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων ως αποτέλεσμα των εξαντλητικών ρυθμών εργασίας και της έλλειψης των απαραίτητων μέτρων προστασίας.

Βασικό μέλημα της εργοδοσίας φαίνεται πως δεν είναι η πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου αλλά η προσπάθεια απόκρυψης του ατυχήματος, όταν συμβεί, με απειλές και εκβιασμούς. Έτσι, τα περισσότερα εργασιακά ατυχήματα δεν γίνονται καν γνωστά.

Τις τελευταίες μέρες έγιναν γνωστά στο Εργατικό Κέντρο δύο σοβαρά εργατικά ατυχήματα, το ένα σε ξενοδοχείο, όπου καμαριέρα έπεσε από κινητή σκάλα στην προσπάθειά της να κρεμάσει κουρτίνες και το άλλο σε σούπερ μάρκετ, όπου καρφώθηκε τσιγκέλι σε χέρι κρεοπώλη στην προσπάθειά της να κρεμάσει κρέας. Την ίδια ώρα κατέρρεε σκαλωσιά οικοδομής (ευτυχώς ήταν Κυριακή) στην οποία αν είχαν ανεβεί εργαζόμενοι, θα είχαμε κι εκεί σοβαρότατο εργατικό ατύχημα. Παράλληλα, την ίδια στιγμή που γράφονταν τούτες οι γραμμές πληροφορηθήκαμε, χωρίς άλλα στοιχεία, για ένα τρίτο εργατικό ατύχημα στο Αχίλλειο.

Έχουμε κουραστεί πλέον να απευθυνόμαστε στους εργοδότες ζητώντας τους να λαμβάνουν μέτρα προστασίας, να προσλαμβάνουν το απαραίτητο προσωπικό ώστε να γίνουν ανθρώπινοι οι ρυθμοί εργασίας και να αποτρέπονται τα εργατικά ατυχήματα αλλά και η επιβάρυνση της υγείας των εργαζομένων. Προφανώς, όμως, οι εργοδότες έχουν φορέσει ωτοασπίδες αλλά και παρωπίδες, καθώς το μόνο που βλέπουν μπροστά τους είναι τα κέρδη. Δεν έχει πλέον και καμιά ιδιαίτερη σημασία να τους καταγγέλλουμε ονομαστικά γιατί παντού τα ίδια γίνονται, και εκεί που συμβαίνουν τα ατυχήματα και εκεί που από τύχη δεν έχουν συμβεί ακόμα.

Έχουμε, επίσης, κουραστεί να απευθυνόμαστε στους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου και να ακούμε ότι δεν έχουν προσωπικό για ελέγχους και δεν τους καλύπτονται τα οδοιπορικά για τους ελέγχους. Ταυτόχρονα, το διαμορφωμένο από τις κυβερνήσεις νομοθετικό πλαίσιο δεν δημιουργεί σοβαρές προϋποθέσεις για την συμμόρφωση των εργοδοτών.

Απευθυνόμαστε, λοιπόν, μόνο στους εργαζόμενους και τους καλούμε να σταματήσουν να βγάζουν το «μεροκάματο του τρόμου» μόνοι και απροστάτευτοι στα νύχια των αρπακτικών. Τους καλούμε να οργανωθούν τώρα στα συνδικάτα, να απευθυνθούν στο Εργατικό Κέντρο και να μας ενημερώσουν για ό,τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς που υπονομεύει τα δικαιώματά τους, εξανεμίζει τις αποδοχές τους και βάζει σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή τους.
Όσο οι εργαζόμενοι καλύπτουμε τα «σκουπίδια κάτω από το χαλί», τόσο η μπόχα τους θα βρομάει περισσότερο. Καμία αδράνεια, καμία αναμονή, καμία υπομονή, καμία ανοχή στην εκμετάλλευση.”