Πέθανε ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαϊωάννου, δημιουργός της σατυρικής εφημερίδας «Το Ποντίκι», διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας για 26 χρόνια, από το 1979 μέχρι το 2005, σε ηλικία 84 ετών.
Γεννήθηκε το 1938 στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας του Νίκος προερχόταν από οικογένεια εγκατεστημένη εδώ και πολλούς αιώνες στην Αθήνα («γκάγκαρος Αθηναίος») ενώ η μητέρα του Αγγελική καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Ξεκίνησε την δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1956, σε ηλικία 18 ετών, στην εφημερίδα «Ακρόπολις», όπου αρχικά κάλυπτε το δικαστικό ρεπορτάζ, ενώ στην συνέχεια έκανε ελεύθερο ρεπορτάζ. Έμεινε εκεί μέχρι τη μεταπολίτευση του 1974, οπότε μεταπήδησε στα «Νέα», ως υπεύθυνος πλέον για το πολιτικό ρεπορτάζ. Ταυτόχρονα (1975-78), υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Αντί».

Το 1979, και ενώ εργαζόταν ως πολιτικός συντάκτης στα «Νέα» (έμεινε έως το 1986), ξεκίνησε παράλληλα και την έκδοση του «Ποντικιού», μιας εβδομαδιαίας «πολιτικής – αποκαλυπτικής – σατιρικής εφημερίδας» (κατά την αυτοπαρουσίασή της), η οποία πολύ γρήγορα προκάλεσε αίσθηση με τα ευρηματικά πρωτοσέλιδά της (συνήθως κάποια γελοιογραφία σε μορφή κολλάζ) αλλά και την εξαιρετική «εσωτερική πληροφόρηση» που διέθετε, ειδικά μετά την άνοδο στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981.

Με ύφος ανελέητα σατιρικό, με γλώσσα λαϊκή, την οποία καθιέρωσε στον ελληνικό μεταπολιτευτικό Τύπο, έλεγε πάντα τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς ωραιοποιήσεις, και δεν φοβόταν τη σύγκρουση. Ο Παπαϊωάννου έφτιαξε μια εφημερίδα πατριωτική και δημοκρατική από την πρώτη μέχρι την τελευταία της σελίδα.

Τίμησε και κόσμησε τη δημοσιογραφία
Μια από τις μεγάλες του αγάπες ήταν η Θεσσαλονίκη, η πόλη που συνδέθηκε με κάποιες από τις πιο συγκλονιστικές πολιτικές, αστυνομικές και δικαστικές υποθέσεις του 20ού αιώνα.

Η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948 εν μέσω του Εμφυλίου, η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς το 1963, η υπόθεση του Αριστείδη Παγκρατίδη, ο οποίος καταδικάστηκε – σε μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες δίκες – σαν ο «δράκος του Σέιχ Σου» το 1968, απασχόλησαν αμέτρητες σελίδες του «Ποντικιού». Και οι τρεις αυτές συγκλονιστικές υποθέσεις έγιναν υπέροχα βιβλία από το χέρι του Κώστα.

Ταυτοχρόνως ασχολιόταν διαρκώς με όλα τα μεγάλα πολιτικά θέματα και γεγονότα που καθόρισαν τη χώρα από το 1940 και ύστερα.

Πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος, μετεμφυλιακή Ελλάδα, ξένη εξάρτηση, παλάτι, Αποστασία, χούντα, Κυπριακό, μεταπολίτευση, η πολιτική ιστορία της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς προσέφεραν μια ανεξάντλητη θεματολογία, την οποία ο Κώστας αποτύπωνε διαρκώς στις σελίδες του «Ποντικιού» προσφέροντας στους αναγνώστες της εφημερίδας ένα εκπληκτικό πανόραμα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της χώρας μας.

Μεγάλο μέρος από αυτά τα κείμενα, επιμελημένα και συμπληρωμένα με επιπλέον υλικό, κυκλοφόρησαν σε βιβλία είτε από τον εκδοτικό οίκο του «Ποντικιού» είτε, αργότερα, από άλλους εκδότες.

Πάνω απ’ όλα όμως ο Κώστας παθιαζόταν με τα πολιτικά πράγματα του παρόντος. Άλλωστε οι δεκαετίες του 1980, του 1990 και του 2000 – έως το 2005, οπότε αποχώρησε για να ζήσει με ηρεμία στην αγαπημένη του Αίγινα και να συνεχίσει τη συγγραφή βιβλίων – κάθε άλλο παρά ήρεμες υπήρξαν.

Η ένταξη στην ΕΟΚ, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, το τέλος του «καραμανλισμού», η επάνοδος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο προσκήνιο, η «εποχή Σημίτη», τα μεγάλα σκάνδαλα αυτών των δεκαετιών, η μόνιμη τουρκική επιθετικότητα, το «Μακεδονικό», οι σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις αυτών των τριών δεκαετιών προσέφεραν ανεξάντλητη πολιτική και δημοσιογραφική ύλη. Και αποτέλεσαν μια διαρκή κινητήριο δύναμη για έναν δημοσιογράφο με τη φλόγα, το πάθος και το διαμέτρημα του Κώστα. Ενός ανθρώπου που πάντα τιμούσε και κοσμούσε τη δημοσιογραφία.

Τον Ιούνιο του 2005 ο Παπαϊωάννου συνταξιοδοτήθηκε. Ήταν παντρεμένος και είχε μια κόρη και δύο εγγόνια. Μετά τη συνταξιοδότησή του, κατοικούσε στην Αίγινα.

Βιβλία του Κώστα Παπαϊωάννου:

Η ιστορία της Κυρίας ΟΥ (Καστανιώτης, 1983)
Ο δράκος του Σέιχ-Σου: υπόθεση Παγκρατίδη (Το Ποντίκι, 1988)
Δέκα μικροί και μεγάλοι νέγροι (Το Ποντίκι, 1989)
Ιστορία μιας νύχτας ατέλειωτης (Το Ποντίκι, 1991)
Αστυνομική ιστορία (Το Ποντίκι, 1992)
Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’48: Υπόθεση Τζωρτζ Πολκ (Το Ποντίκι, 1993)
Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’63: Υπόθεση Γρηγόρη Λαμπράκη (Το Ποντίκι, 1993)
15 Ιουλίου 1965: «Επιχείρηση ΑποσταΣΙΑ» (Το Ποντίκι, 1995)
Αρχίστε από δω τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!… (Το Ποντίκι, 1995)
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει: μια πολιτική ανασκο(λο)πηση της Ιστορίας, 1944-2007 (Καστανιώτης, 2008).