ΕΝΑΚ "Ένα ολόκληρο χρόνο – και συνεχίζει – η χώρα μας είναι εγκλωβισμένη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε κατάσταση αλλεπάλληλων lockdown"

Ανακοίνωση της Ενιαίας Αριστερής Κίνηση Κέρκυρας (ΕΝΑΚ) για τον ένα χρόνο της πανδημίας στην Ελλάδα.

Αναλυτικά:

Τις μέρες αυτές κλείνει ένας χρόνος που η χώρα μας πέρασε και αυτή στην περίοδο της πανδημίας και των lockdown. Συμπληρώνεται ένας ολόκληρος χρόνος γεμάτος από έντονα διεθνή γεγονότα, με κορυφαία την υγειονομική κρίση και τις συνέπειες της, που όμως σε κάθε γεωγραφική περιοχή και χώρα ανα τον πλανήτη, παρουσιάζει όχι μόνο ομοιότητες αλλά και διαφορές, με βάση τα οικονομικοπολιτικά και κοινωνικά τους μοντέλα και άλλες ιδιαίτερες συνθήκες. Τα θύματα της πανδημίας, στην πατρίδα μας και διεθνώς, προκαλούν αισθήματα συγκίνησης και αλληλεγγύης.
Η πανδημία, η υγειονομική κρίση που προκλήθηκε λόγω του κορονοϊού, ξέσπασε σε μια περίοδο που το διεθνές οικονομικό σύστημα αντιμετώπιζε μια μακρά, μια παρατεταμένη κρίση καπιταλιστικής υπερπαραγωγής, καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αναταράξεων, ασύμμετρων ανταγωνισμών και στρατηγικών μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων και τομέων της διεθνούς οικονομίας, με σοβαρές συνέπειες σε πολλά επίπεδα, μια κρίση που μεταξύ άλλων ενίσχυε – εκτόξευε και τις κρίσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, ενώ έχει προκαλέσει ισχυρά φαινόμενα αντιπαραγωγικής οικονομικής υπερσυσσώρευσης και υπερ πλουτισμού ισχνών μειοψηφιών. Αρκετά από τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε, όπως π χ τα γεγονότα στις ΗΠΑ και όχι μόνο, αποτελούν σημαντικά πλάνα, στιγμιότυπα αυτής της παρατεταμένης κρίσης και διαπάλης.
Οι παραπάνω περιεκτικές αναφορές δεν έχουν χαρακτήρα τυπικό . Αντίθετα έχουν χαρακτήρα ουσιαστικό, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις οικονομικές εξελίξεις που μπορούν θα δρομολογηθούν στην επόμενη περίοδο, καθώς η πανδημία με την μορφή της υγειονομικής κρίσης θα περνάει σταδιακά σε δεύτερο πλάνο και καθώς τα οικονομικά κόστη της πανδημίας, με βάση τις πολιτικές επιλογές που έχουν προτιμηθεί – με την ΕΕ στον χειρότερο και σκληρότερο ρόλο για μια ακόμα φορά – φορτώνονται στα κράτη και άρα στους λαούς, με το παγκόσμιο χρέος να φτάνει τα 281 τρισ. δολάρια, δηλαδή περισσότερο από το 355% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ το ελληνικό χρέος των μνημονίων να έχει εκτοξευθεί πλέον και να καλπάζει αρκετά πάνω από το 200% του ΑΕΠ, με βάση τις πολιτικές και τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η πανδημία σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές επιλογές έχουν σαρώσει την ελληνική οικονομία και τον λαό της χώρας προκαλώντας πρωτοφανη υφεσιακή έκρηξη, παρά τις κατά καιρούς αντίθετες προβλέψεις και διαβεβαιώσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης. Μια χώρα σαν την Ελλάδα, που το εγχώριο μπλοκ εξουσίας και τα διεθνή αφεντικά του, την έχουν καταδικάσει διαχρονικά στην απόλυτη εξάρτηση, στα ξεπουλήματα, στην παραγωγική διάλυση και καταστροφή και την υπερσυγκέντρωση κυρίως στον τομέα των τουριστικών υπηρεσιών, γνωρίζει σήμερα αναπόφευκτα υφεσιακά ρεκόρ, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου επιπέδου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη – νεοδεξιάς αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την κατάσταση με ένα μείγμα ταξικής οικονομικής πολιτικής που βασικό στόχο έχει να εξασφαλίσει, όσο της είναι δυνατόν, πρωτίστως τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, τόσο σε σχέση με την προσαρμογή των υγειονομικών μέτρων όσο και στις δημόσιες χρηματοδοτήσεις και να κρατήσει “ισορροπίες του τρόμου” με ψίχουλα στον λαό, στις παραγωγικες δυνάμεις του τόπου, στους άνεργους, στις μικρές επιχειρήσεις που καταστρέφονται μαζικά.
Δύο βασικά θέματα έρχονται – επανέρχονται σαν απολύτως επείγοντα στο προσκήνιο. Πρώτο, το λαϊκό και πλειοψηφικό αίτημα αγώνα για την απαλλαγή της χώρας από την θηλιά του χρέους που δημιούργησε το εγχώριο σύστημα εξουσίας και όχι ο λαός μας, πριν αποτελέσει το άλλοθι και το μέσο νέων αβασταχτων περιπετειών. Δεύτερο, η οργάνωση και συσπείρωση της εργαζόμενης τάξης και όλου του λαού που καταστρέφεται, σε μια κατεύθυνση αγωνιστικής ενότητας και ενεργοποίησης για την πλήρη ανατροπή των σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών και σχεδιασμών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των ευρωατλαντικών κέντρων, με την διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής νέας πολιτικής, μιας πολιτικής υπερ των αναγκών της λαϊκής πλειοψηφίας.

Ένα ολόκληρο χρόνο – και συνεχίζει – η χώρα μας είναι εγκλωβισμένη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε κατάσταση αλλεπάλληλων lockdown, από τα μακρύτερα χρονικά και σκληρότερα διεθνώς, με αβέβαια και αμφιλεγόμενα υγειονομικά αποτελέσματα και πολλές εφαρμοστικές αντιφάσεις και παλινωδίες. Η κυβέρνηση σε ρόλο, άλλοτε μπροστά από την Επιτροπή επιδημιολόγων (μια επιτροπή μονομερώς επανδρωμένη, από την οποία απουσιάζουν, κατά την εκτίμηση πολλών, κρίσιμες και αναγκαίες για την προστασία και την πραγματική εικόνα της δημόσιας υγείας ειδικότητες) άλλοτε πίσω από αυτήν, ανάλογα με τους στόχους και το προσδοκώμενο πολιτικό όφελος, ταλαιπωρεί εξαντλητικά τον ελληνικό λαό. Όμως και τα περιθώρια της κυβέρνησης επίσης εξαντλούνται. Γίνεται πλέον ευρύτατα αντιληπτό ότι η πολιτική των ατελείωτων lockdown, η πολιτική του “η χώρα στο γύψο” η αλλιώς “η χώρα επι της χειρουργικής κλίνης” δεν είναι (αποδεδειγμένα πλέον) μια μεγάλη πολιτική, αντίθετα είναι μια μικρή και εύκολη πολιτική.
Στον ένα χρόνο που πέρασε, καθώς οι εργαζόμενοι του Δημόσιου τομέα της υγείας έδωσαν με αυταπάρνηση την μάχη, καθώς όλοι οι εργαζόμενοι του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα έδωσαν την μάχη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδινε τις δικές της σκληρές μάχες, με άλλο όμως περιεχόμενο. Δεν ήταν μάχες για το ΕΣΥ, εκεί ήταν μόνο λόγια. Δεν ήταν μάχες για ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς και προστασίας των εργασιακών χώρων, που αποδεδειγμένα αποτελούν εστίες μολυσματικής υπερμετάδοσης. Δεν ήταν μάχες για την επαρκή οικονομική και κοινωνική στήριξη των ανέργων – εργαζομένων, ούτε της δήθεν “αγαπημένης” τους μικρομεσαίας τάξης. Ήταν όμως μάχες για την στήριξη (της λεγόμενης από την ΕΕ) “βιώσιμης επιχείρησης”, για την στήριξη των μεγάλων συμφερόντων πέρα και πάνω από όλα. Στον χρόνο που πέρασε και με την “χώρα στο γύψο” η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκάλεσε μια παρατεταμένη καταιγίδα σκληρών αντιλαϊκών νομοθετημάτων με τεράστιες συνέπειες για τον κοινωνικό ιστό της χώρας και σε ότι έχει απομείνει από αυτόν. Στον χρόνο που πέρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη – νεοδεξιάς, οικοδόμησε και έθεσε σε λειτουργία ένα βάρβαρο αυταρχικό αστυνομικό κράτος που γυρίζει πολύ πίσω την χώρα, σε μαύρες εποχές του παρελθόντος. Στον χρόνο που πέρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ξεκινώντας με την λίστα Πέτσα, μετέτρεψε την πανδημία σε καλοπληρωμένη με δημόσιο χρήμα, άγρια κομματική προπαγάνδα, και χαλύβδωσε την ιερή συμμαχία της σιωπής και της ντροπής με τους μεγαλοκαναλάρχες, κατασκευάζοντας ένα τοπίο ασφυκτικού ελέγχου στην ενημέρωση των πολιτών.
Η πανδημία του κορονοϊού έχει περάσει σε μια νέα φάση διεθνώς, όπως δείχνουν όλα τα δεδομένα. Τα εμβόλια αποτέλεσαν το νέο κρίσιμο στοιχείο, που όμως οι σκληροί ανταγωνισμοί των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών και των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών και κέντρων, με την ΕΕ να πρωταγωνιστεί και πάλι αρνητικά, υπονομεύουν τις διαδικασίες. Αρκετές χώρες της ΕΕ, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, σπάνε τις απαγορεύσεις του Βερολίνου, του Παρισιού και της Κομισιόν για να ανταποκριθούν στο εμβολιαστικό τους πρόγραμμα. Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, αυτό που σπάνε είναι αποκλειστικά και μόνο την γραμμή της νόμιμης προτεραιότητας πρός όφελος κάποιων “αρίστων” της ΝΔ και της κυβέρνησης της. Επιπλέον βέβαια, για προμήθεια από το κράτος απολύτως χρήσιμων και αναγκαίων φαρμάκων που έχουν αναπτυχθεί, με πρόσβαση σε αυτά τα φάρμακα όλων των ασθενών που επιβάλλεται επιστημονικά να τους χορηγηθούν, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα ουσιαστικό.
Οι συνέπειες για τον λαό της Ελλάδας από τις πολιτικές που έχουν ασκηθεί ένα χρόνο τώρα και κλιμακώνονται μάλιστα, σε υγειονομικό και οικονομικό – κοινωνικό επίπεδο είναι αναμφίβολα μεγάλες και σοβαρές. Πολύ σοβαρές είναι επίσης και οι εξελίξεις στην περιοχή μας, στην Μεσόγειο αλλά και ευρύτερα, που όμως δεν μπορούμε να αναφερθούμε αναλυτικά σε αυτή την ανακοίνωση. Καλούμε τους πολίτες σε γόνιμο προβληματισμό, σε επαγρύπνηση, σε αγωνιστική δράση, με μαχητικό πνεύμα αισιοδοξίας και επίγνωση των καταστάσεων, των δυσκολιών και των εμποδίων που έχουν ορθώσει μπροστά μας. Η ζωή, η ελευθερία, η κοινωνική πρόοδος και προκοπή, η δημοκρατία, πρέπει να νικήσουν, γιατί το να νικήσουν είναι ζήτημα επιβίωσης.