O Nίκος Αντύπας έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών. Υπήρξε ένας μοναδικός «μουσικάνθρωπος», που άφησε το δικό του ξεχωριστό «αποτύπωμα» στην ελληνική μουσική, τόσο μέσα από τα υπέροχα τραγούδια του όσο και με το νεωτερικό του πνεύμα ως μουσικού και ενορχηστρωτή, όπως αυτό επίσης αποτυπώθηκε στους πολλούς σημαντικούς δίσκους που συμμετείχε.  

Παρέμεινε για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες ιδιαίτερα ενεργός και δημιουργικός στον χώρο της μουσικής, αφήνοντας πίσω του έναν σπουδαίο κατάλογο τραγουδιών, πολλά από τα οποία έχουν ήδη νικήσει τον χρόνο. Έναν κατάλογο που, ξεκινώντας να τον διαβάζει κανείς από την αρχή, αναγκάζεται να σταθεί στα περισσότερα γράμματα της αλφαβήτου, από τα οποία ξεκινά ο τίτλος κάποιου τραγουδιού του που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Στην ελληνική δισκογραφία μπήκε ως drummer, με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και ύστερα των διάσημων Socrates (Drank the Conium). 

Το 1985, κυκλοφορούν τα «Ζεστά ποτά» των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα, με την συμβολή του μέχρι τότε κιθαρίστα των Socrates, Γιάννη Σπάθα. Το 1991 ο Νίκος Αντύπας αναλαμβάνει την ενορχήστρωση του δίσκου «Μένω εκτός» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Το 1992 γράφει και ενορχηστρώνει το «Δι’ ευχών» της Χαρούλας Αλεξίου, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Το 1997 είναι ο συνθέτης του δίσκου «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου.

Το πρώτο του solo άλμπουμ, «Θεατής» κυκλοφορεί το 1998 με τις συμμετοχές του Γιάννη Κότσιρα και της Έλλης Πασπαλά σε δύο από τα τρία τραγούδια του δίσκου. Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκευάζει το «Mad about you» του Sting για τον δίσκο «Η άσφαλτος που τρέχει». Στα τέλη του 2002 κυκλοφορεί και το «Οπωσδήποτε παράθυρο», μια από κοινού δουλειά με το Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους Neapolis και σε στίχους Λ.Νικολακοπούλου.