Γράφει ο Αλέκος Καστρινός

Ε, όχι να μας πάρει μια Θεσσαλονικιά πολιτικός τη δόξα ότι έχει κάνει περισσότερα από εμάς ή, τάχα, ότι πρώτη από όλο το Γένος μας εκείνη ως αντιπρόεδρος στην Ευρωβουλή ενδιαφέρθηκε ζωηρά για τη φήμη του Κατάρ στα μάτια μας και για τη φιλία όλων των ευρωπαϊκών λαών και του δικού μας με το κράτος - τρομοκράτη, σύμφωνα με άλλες αραβικές χώρες, Εμιράτο του Κατάρ!

Έχει δίκιο ο φίλος, που με το τηλεφώνημά του και τα λόγια περίπου που μόλις διαβάσατε μας παρακίνησε να θυμίσουμε μερικά πράγματα και να διερευνήσουμε άλλο λίγο κάποια άλλα.

Είναι γεγονός. Εμείς εδώ στα Επτάνησα πρωτοπορήσαμε και οφείλουμε να το διαλαλήσουμε καταλλήλως στην βαλλόμενη και οπωσδήποτε, σύμφωνα με τον Κερκυραίο υπουργό των Εξωτερικών μας Νίκο Δένδια, φιλική αυτή χώρα, που προτίμησε την Κέρκυρα για να εγκαινιάσει επενδύσεις της στην Ελλάδα. Δεν ξεχνάμε τι μας κόστισε!

Για τουριστικούς λόγους να το διαλαλήσουμε άλλο τόσο με καμάρι, χωρίς δισταγμούς, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά των» τα λουσάτα για όσα έρχονται τώρα στο φως, ενώ τονίζουν συγχρόνως ότι είναι πολύτιμες οι καλές σχέσεις με αυτή την πετρελαιομοναρχία του Κόλπου. Να μάθουν κι άλλοι τι έχει συμβεί, πώς την πατήσαμε! Να μην το 'χουν μερικοί-μερικοί κρυφό καμάρι!

Μα, το κυριότερο, να θυμίσουμε στους δυνητικούς επισκέπτες μας της προσεχούς τουριστικής σεζόν ότι σ' αυτή την έσχατη βορειοδυτική ελληνική γωνιά, εδώ στην Κέρκυρα, με την πένα ενός Ζακύνθιου ποιητή που τον έλεγαν Διονύσιο Σολωμό και στιγμάτιζε τα «προστύχια» των πλουσίων του καιρού του, σκιαγραφήσαμε κιόλας πριν από 180 χρόνια με πέντε λέξεις, όσα τώρα «βγάζουν από τα ρούχα τους», υποτίθεται, τους ηγήτορες του συνεργαζόμενου αρμονικά με τα κάθε λογής λόμπι στις Βρυξέλλες ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος.

Ο Σολωμός έγραψε τότε πέντε λέξεις που ταιριάζουν «κουτί» σε όσα ταράζουν τώρα τις Βρυξέλλες και παραμένουν πρώτο θέμα σε πολλά ευρωπαϊκά κανάλια:

Όμορφος κόσμος,
ηθικός,
αγγελικά πλασμένος...

Σε πολιτικό επίπεδο, στους δικούς μας καιρούς, πριν από δώδεκα χρόνια, οφείλουμε να πούμε, η Επτανήσια αξιότιμη περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων μας κυρία Ρόδη Κράτσα ήταν εκείνη που «άνοιξε τον δρόμο» από ελληνικής πλευράς για την ολοένα και πιο στενή ευρωκαταρινή και βεβαίως ελληνοκαταρινή οικονομική φιλία και συνεργασία. Αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής ήταν η ίδια, μερικά χρόνια πριν τη διαδεχθεί στη θέση αυτή η κυρία Εύα Καϊλή. Η σωζόμενη θερμή και απλή, παρατιθέμενη πιο πάνω, φωτογραφία της περιφερειάρχη μας με τον τότε εμίρη του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι από ευτυχή συνάντησή τους το έτος 2010 στη Ντόχα, την πρωτεύουσα δηλαδή του Κατάρ, δεν ξαφνιάζει, ούτε βέβαια υπονοεί κάτι σχετικό με όσα φοβερά και τρομερά ακούγονται στις μέρες μας για τη Θεσσαλονικιά πολιτικό. Στο κάτω-κάτω, τι κι αν εκείνος ο εμίρης, πρώτου βαθμού συγγενής του σημερινού εμίρη, είχε ανέλθει το 1995 στο ύπατο αξίωμα της χώρας του ανατρέποντας ως στρατιωτικός και διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων τον ίδιο του τον πατέρα, που είχε πεταχτεί στη Γενεύη για οικογενειακές τραπεζικές υποθέσεις! Οι ελληνοκαταρινές και οι ευρωκαταρινές μπίζνες να προκόβουν και η διάχυτη ή ανομολόγητη μπόχα για τα υπόλοιπα αντέχεται από όσους τη μπορούν!

Όσο για τα φληναφήματα του εξίσου αγαπητού κ. Δένδια ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στηρίζεται αυστηρά στις «δημοκρατικές δυτικές αξίες», τα αντιμετωπίζουν με τη δέουσα κατανόηση και χαμόγελα στις αραβικές χώρες, όπως άλλωστε και όλοι εμείς.

Ευλόγως ο κ. υπουργός τον περασμένο Δεκέμβριο τίμησε καταλλήλως στην Αθήνα τον «επιτυχημένο» απερχόμενο πρέσβη του Κατάρ, αν και θα ήταν πιο ταιριαστό η απονομή του ελληνικού Μεγαλόσταυρου της Τιμής να γινόταν στην Κέρκυρα, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Επί των ημερών του κ. πρέσβη στην Αθήνα, προφανέστατα και με τη δική του συμβολή ο εμίρης της χώρας του επένδυσε στην Κέρκυρα, την οποία ο κ. Δένδιας υπηρετούσε τότε ως βουλευτής, για να αρχίσει τις εν Ελλάδι επενδύσεις του, με στόχο βέβαια την «προαγωγή της φιλίας και συνεργασίας των λαών μας». Τι διπλωμάτης θα ήταν αν δεν έβαζε κι αυτός το χεράκι του!

Τότε περίπου το περιοδικό «Time» έγραφε ότι «το Κατάρ είναι κάτι παράδοξο, μια απόλυτη δικτατορία ευλογημένη με αφάνταστο πλούτο η οποία θεωρεί τον εαυτό της υποστηρικτή της δημοκρατικής αλλαγής παντού εκτός από το ίδιο το Κατάρ». Δήθεν για τη δημοκρατία το εμιράτο εξόπλιζε αντικαθεστωτικούς στη Συρία, ο κοσμικός ηγέτης της οποίας Μπασάρ Αλ Άσαντ είχε πει για τους Καταρινούς ομολόγους του πως με τον πλούτο τους «νομίζουν ότι μπορούν να αγοράσουν πολιτική, διπλωματία και γεωγραφία». Συγχρόνως, συμμετέχοντας πρόσκαιρα σε συνασπισμό υπό τη Σαουδική Αραβία, βομβάρδιζε κι αυτό τον πάμφτωχο λαό της Υεμένης, με τη σιωπηλή υποστήριξη της τεράστιας στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ που στέκει ως «άγρυπνος φρουρός» έξω από τη Ντόχα. Όταν λόγω των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή διαχώρισε τη θέση του από αυτή την επιχείρηση, άλλες αραβικές χώρες το κατηγόρησαν, πρόσκαιρα, για υποστήριξη τρομοκρατών. Ψιλά γράμματα, βλέπετε, όλα αυτά!

Τι στίχοι κι εκείνοι, ε;

Όμορφος κόσμος,
ηθικός,
αγγελικά πλασμένος...

Εκπροσωπώντας την Ευρωβουλή η κυρία Ρόδη Κράτσα είχε βρεθεί στη Ντόχα τον Μάιο του 2010. Αυτήν εκπροσώπησε στο 10ο Οικονομικό Φόρουμ του εμιράτου, το οποίο είχε βασικό θέμα του - τι άλλο; - τις μπίζνες.

Η τωρινή περιφερειάρχης μας, όπως μαρτυρεί και η εικονιζόμενη πιο πάνω φωτογραφία καταρινής ιστοσελίδας, μετείχε σε δημόσιες συζητήσεις που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο εκείνου του Φόρουμ. Υπό την αιγίδα της Αυτού Υψηλότητας του καλά γνωστού πια στο νησί μας σεΐχη και εμίρη τότε του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, τελούσε εκείνο το Φόρουμ, που είχε ως αντικείμενο επενδύσεις και εμπορικές και άλλες πολιτικές «αναπτυξιακές» συμφωνίες. Το 2010 ήταν ένα έτος που σηματοδότησε μιαν έκρηξη των ευρωκαταρινών μπίζνες, καθώς αυτές «πήραν φωτιά» που έφτασε το 2013 και στην Ελλάδα, μέσω της Κέρκυρας, μέσα στη σκοτοδίνη των μνημονίων.

Την περιφερειάρχη μας, σύμφωνα με σχετικές δηλώσεις της, ενοχλούσε πολύ το γεγονός ότι εκκρεμούσε η σύναψη μιας εμπορικής συμφωνίας ανάμεσα στην ΕΕ και τις χώρες της περιοχής, «η καθυστέρηση της οποίας αποτελεί εμπόδιο στη στενότερη οικονομική και πολιτική συνεργασία των δύο πλευρών», όπως το είχε θέσει. Για να ξεπεραστεί λοιπόν αυτό το εμπόδιο συνάντησε, εκτός από τον Εμίρη, τον πρωθυπουργό και υπουργούς και άλλους αξιωματούχους του Κατάρ. Τίποτα το μεμπτό βέβαια. Τότε, βλέπετε, για την ΕΕ και την κυρία περιφερειάρχη μας το Κατάρ δεν ανήκε στη χορεία των «αυταρχικών» κρατών που θυμήθηκε τώρα ξαφνικά η Ιταλίδα πρόεδρος της Ευρωβουλής! «Χάλασε» αυτό το καθεστώς τώρα, που «έσπασε ο διάολος το ποδάρι του» καθώς φαίνεται και η μπόχα των ηγετικών κλιμακίων του και του «απρόσεκτου» συστήματος λειτουργίας του απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη!

Τώρα, είναι η αλήθεια, η περιφερειάρχης μας θα απέφευγε μάλλον να δηλώνει εκείνο που ανενδοίαστα ανέφερε τον Ιανουάριο του 2020 για τη γνωστή επενδυτική πρωτοβουλία Καταρινών στη Ζάκυνθο, η οποία από καιρό απασχολεί την ελληνική Δικαιοσύνη. Τι είπε τότε όσον αφορά το σχέδιό τους για τη γνωστή ως «Ναυάγιο» περιοχή της ιδιαίτερης πατρίδας της; Ιδού: «Πάνε υπουργοί στο Κατάρ και κάθονται μία ώρα έξω από έναν μεγάλο επενδυτικό οίκο, περιμένοντας να παρουσιάσουν το πρότζεκτ τους για μια επένδυση. Εμείς στη Ζάκυνθο, χωρίς καν να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας, μπήκαμε στο κεντρικό ενδιαφέρον ενός μεγάλου οίκου από το Κατάρ, που θέλει να προχωρήσει σε μια μεγάλη επένδυση στα ορεινά το νησιού. Δεν έχω έλθει σε επαφή με τους αγοραστές και δεν ξέρω ποιο είναι το πρότζεκτ της επένδυσης που θέλουν να κάνουν, αλλά, όπως με διαβεβαίωσε και ο υπουργός κ. Άδωνις Γεωργιάδης, το ενδιαφέρον είναι υπαρκτό, είναι ζωηρό, από τον νεαρό εμίρη του Κατάρ. Βέβαια δεν είναι μια επένδυση που κάνει το επίσημο κρατικό επενδυτικό fund του Κατάρ, η "Pimana" δεν είναι στον επίσημο κατάλογο των επενδυτικών funds του Κατάρ, όμως εγώ προλέγω ότι πρόκειται για μια πρότυπη επένδυση και είμαι υπέρ αυτής της επένδυσης, αρκεί φυσικά να τηρηθεί η νομιμότητα». Ξέρετε, τότε που ο κ. Γεωργιάδης έλεγε στη Βουλή για τους Ζακυνθινούς, που αντιδρούσαν στα καταρινά σχέδια, το αμίμητο «ας πεινάσουν»!

Για να γυρίσουμε όμως λίγο στο 2010, σε αντίθεση με την κυρία Καϊλή που δεν καμάρωνε στην ιστοσελίδα της για τις επαφές της με Καταρινούς, η περιφερειάρχης μας είχε την τόλμη να κάνει γνωστές με φωτογραφική απεικόνιση κιόλας εκείνες τις δημόσιες, άλλωστε, επαφές της στη Ντόχα, μέσω της δικής της ιστοσελίδας. Από αυτήν το 2019 είχε «σηκώσει» την εικονιζόμενη φωτογραφία της με τον καταρινό Εμίρη, καθώς και κάποια άλλα σχετικά υλικά, μια προεκλογική ιστοσελίδα φίλων της υποστηριζόμενης από το ΚΚΕ παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση Ιονίων Νήσων». Η ιστοσελίδα εκείνη είχε συμπεράνει, αντλώντας ενδιαφέρουσα ύλη και συμφραζόμενα από την ιστοσελίδα της κυρίας Ρόδης Κράτσα, πως η σημερινή περιφερειάρχης μας ήταν μέλος, μεταξύ των άλλων, ενός άτυπου ή επίσημου συλλόγου με τη συνοπτική ονομασία «Φίλοι του Κατάρ». Σκωπτικά, της είχε θέσει μάλιστα δημόσια το ερώτημα: «Η λέσχη αυτή υπάρχει μόνο για να παίζετε μπριτζ οι γαλαζοαίματοι και οι φίλοι τους;». Δεν υπάρχουν πια στην ιστοσελίδα της περιφερειάρχη, μετά τη γενικότερη ανανέωσή της, ιδιαίτερες αναφορές σε «Φίλους του Κατάρ» και «Φίλους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων», όπως τότε. Παραμένει όμως, μαζί με εικόνες από άλλες συναντήσεις της με διεθνείς προσωπικότητες, η σχετική φωτογραφία της με τον τότε εμίρη του Κατάρ.

Κρίμα! Δεν μάθαμε ποτέ ποιοι ήταν εκείνοι οι οργανωμένοι ή συντονιζόμενοι διαφορετικά «Φίλοι του Κατάρ» στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Το 2019, πριν από τις εκλογές εκείνου του έτους, υποστήριζε πως η δήθεν «βαριά φορολογία» του κεφαλαίου «έβαλε φρένο σε μεγάλες επενδυτικές δυνατότητες, για παράδειγμα την επένδυση από το Κατάρ», προσθέτοντας: «Με εμένα στο τιμόνι της Περιφέρειας ο εμίρης δεν υπήρχε περίπτωση να μην επενδύσει στα Επτάνησα». Προφανώς εννοούσε τη Ζάκυνθο, αφού η επένδυσή του στην Κέρκυρα είχε αρχίσει προ πολλού. Τον Οκτώβριο του 2017 εξάλλου είχε δηλώσει πως «η ιστορία του Κατάρ στη Ζάκυνθο είχε πολύ αρνητικό αντίκτυπο για την εικόνα μας στο εξωτερικό»!

Άλλος καλεί κι άλλος πληρώνει

Τι κι αν ο Ναμπίλ Ένασρι, ο γνωστός Άραβας πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας πολλών κειμένων του διάσημου βιβλίου «Η αυτοκρατορία του Κατάρ», έχει αποδείξει ότι το εμιράτο, για να εξασφαλίσει ένα δίκτυο και συμμαχίες, εφαρμόζει τη «διπλωματία συνόδου» και συνήθως προσκαλεί έναν σωρό κόσμο στη Ντόχα, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, σε μεγάλες διεθνείς εκδηλώσεις όπως το ετήσιο Φόρουμ της Ντόχα. «Ένα δίκτυο σφυρηλατείται χάρη σε αυτές τις εκδηλώσεις: στελέχη, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, λομπίστες, δεξαμενές σκέψης που ανταλλάσσουν απόψεις κατά τη διάρκεια δείπνων», έχει επισημάνει. Η χώρα μας, ως αθώα περιστερά εν μέσω λύκων, συνεχίζει κανονικά να μετέχει σε αυτό, ακόμη και με υπουργούς. Οπωσδήποτε η περιφερειάρχης μας ούτε τότε ούτε στη συνέχεια έκανε του κεφαλιού της. Μια πολιτική υπηρετούσε.

Γεγονός είναι ότι οι Κερκυραίοι, πράττοντας ως πραγματικοί «Φίλοι του Κατάρ», τους προλάβαμε τους Ζακυνθινούς κι ας μην έχουμε δει σχετική λίστα για να ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά σε ποιον ακριβώς ανήκει το κάθε επενδυτικό fund τους και σε ποιες φιλίες στηρίζεται το καθένα τους!

Μάλλον δεν οφείλουμε στην κυρία περιφερειάρχη μας, η οποία άλλωστε δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο, την πρωτιά να αποτελέσει η Κέρκυρα το 2013, στο πρόσωπο βεβαίως του εμβληματικού ξενοδοχείου «Miramare», τον πρώτο ελληνικό τόπο όπου ο πολυχρονεμένος προηγούμενος εμίρης του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, που τον «έφαγε» το 2013 ένας από τους γιους του όπως εκείνος είχε «φάει» τον δικό του πατέρα, επένδυσε κάποια από τα πετροδολάριά του, με τη βοήθειά μας. Ξέρετε, από το 2013 ή έστω από τις αρχές του 2014 το θρυλικό «Miramare» έχει περάσει στην αφεντιά του.

Διάφοροι άλλοι πολιτικοί μας, διάφοροι πολιτικοί χώροι, όχι μόνον ο δικός της, έχουν συμβάλει σε αυτή την εξέλιξη και δικαιούνται να μοιράζονται αυτή τη λαμπρή επιτυχία, δηλαδή το αυτογκόλ!

Έναν χρόνο πριν από την κυρία Κράτσα είχε επισκεφθεί άλλωστε το Κατάρ, για τη διεύρυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες μας, ο τότε πρωθυπουργός και φίλος και τακτικός επισκέπτης του νησιού και επί μακρόν κληρονομικός ιδιοκτήτης κερκυραϊκών εκτάσεων στην περιοχή Γουβιά κ. Κώστας Καραμανλής. Δεν είχε καταφέρει όμως σπουδαία πράματα. Τίποτα δεν μπόρεσε, μπροστά στον επόμενο πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Σ' εκείνον και σ' ένα στέλεχος της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με κερκυραϊκή ιθαγένεια οφείλουμε, ενδεχομένως, περισσότερο απ' όλους αυτή τη μεγάλη πρωτιά.

Ή δεν θυμάστε το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου στη Νέα Υόρκη με τον εμίρη τον Σεπτέμβριο του 2010, τέσσερις μήνες μετά την επίσκεψη της κυρίας Κράτσα όταν στη Ντόχα συνάντησε και τον μεγαλοξενοδόχο εκεί σημερινό πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ.Τζορτζ Τσούνη. Η σχετική πομπώδης ανακοίνωση ανέφερε πως η φίλη πλούσια χώρα θα επενδύσει στην Ελλάδα 5 δισ. δολάρια για να αντέξουμε κάπως τα άλλα μνημόνια. Τότε ο εμίρης πείστηκε, φαίνεται, από τις πολλές υποσχέσεις, ότι η Ελλάδα προσφέρεται να γίνει για τις μπίζνες του ένα πολλά υποσχόμενο ευρωπαϊκό Κατάρ. Ούτε ο κόπος της κυρίας περιφερειάρχη μας, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, πήγε χαμένος.

Μπορεί να μην «τσίμπησαν» οι κάτοικοι της Αιτωλοακαρνανίας στο κατοπινό καταρινό σχέδιο για «πράσινους» ενεργειακούς σταθμούς υποτιθέμενης αξίας 3 δισ. ευρώ με καύσιμα τόσο ρυπογόνα και επικίνδυνα που δεν τα ήθελε πια ούτε το ίδιο το Κατάρ, αλλά ο εμίρης δεν το έβαλε κάτω!

Θα θυμόσαστε ίσως και την επίσκεψη που έκανε στο Κατάρ το 2013 ο επόμενος πρωθυπουργός και κουμπάρος και Κερκυραίων. Αυτός είχε «συμβιβαστεί» με καταρινές επενδύσεις και χρηματοδοτήσεις στην Ελλάδα, όπως έγραφαν τότε διάφορα ΜΜΕ, άνω του 1 δισ. ευρώ, που προορίζονταν μάλιστα για... μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ήταν ο κ. Αντώνης Σαμαράς βέβαια, ο οποίος σε επίσκεψή του εκείνα τα χρόνια στην Κέρκυρα είχε λάβει ως δώρο ένα βιβλίο με τους - ας τους θυμίσουμε πάλι - τόσο δυνατούς σολωμικούς στίχους:

Όμορφος κόσμος,
ηθικός,
αγγελικά πλασμένος...

Είχε ήδη «στήσει» ο εμίρης στο Κολωνάκι της Αθήνας, μέσω θυγατρικής του προσωπικού χαρτοφυλακίου του, ένα δίκτυο συνεργαζόμενων εταιρειών επενδυτικών συμβούλων και παροχής νομικών και κατασκευαστικών υπηρεσιών. Έψαχνε πού να κάνει το πρώτο βήμα και το ίδιο έτος δεν έχασε τη χρυσή ευκαιρία, όταν του προσφέρθηκε «στο πιάτο» τεχνηέντως, μέσω Λονδίνου και ως μάνα εξ ουρανού, ένα κερκυραϊκό ξενοδοχειακό φιλέτο! Πού αλλού να βρει κανείς να πουλιέται πάλλευκο από χρέη ένα καταχρεωμένο εμβληματικό ξενοδοχείο περιβεβλημένο με τον θρύλο του ονόματος του Αριστοτέλη Ωνάση!

Αυτό συνέβη. Το φιλέτο ήταν το κατασκευασμένο το 1960 δίπλα στη θάλασσα στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού, είκοσι περίπου χιλιόμετρα από την πόλη και διακόσια περίπου μέτρα από παλαιό σπίτι της οικογένειας του πρώτου κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια, πολυτελές ξενοδοχείο «Miramare». Εκείνο που το προτιμούσαν μερικές φορές και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - καθώς ο ίδιος το είχε εγκαινιάσει μάλιστα - και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το 2013 πέρασε άσπιλο και αμόλυντο από χρέη στην ιδιοκτησία κάποιας από τις εταιρείες του εμίρη, υπό την σκέπη του ομίλου του «Al Rayyan». Κάποιο θαύμα σαν το παραμύθι με τις «Χίλιες και μία νύχτες» μεσολάβησε και πέρασε στα χέρια της «Al Rayyan» άνευ οφειλών. Ο εμίρης, βλέπετε, δεν ήθελε να αγοράσει ως είχε την εταιρεία του «Miramare», αλλά μόνο το ψαχνό της. Ας τα φορτώνονταν άλλοι!

Όχι λίγα φορτώθηκαν, τελικά, στις πλάτες του λαού. Έκπληκτοι οι συχνά απλήρωτοι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου είχαν πληροφορηθεί αρκετά νωρίτερα, από αγγελία λονδρέζικου διεθνούς μεσιτικού γραφείου, ότι «το διαμάντι της Κέρκυρας» αναζητούσε αγοραστή. Δεν είχε ξαναγίνει ένα ξενοδοχείο που χρώσταγε πολλά - τα χρέη ειδικότερα σε ασφαλιστικούς οργανισμούς ανέρχονταν σε 1,82 εκατ. ευρώ τα τέλη του 2012 - να «βγαίνει στο σφυρί», τον Μάρτιο του 2010, όχι μέσω κάποιου πιστωτή του, αλλά διαμέσου ενός μεσιτικού γραφείου. Παραδόξως, ενδεχομένως όμως επειδή η πρωταρχική ξενοδοχειακή επένδυση είχε περιβληθεί με τον μανδύα υπεραυξημένης προστασίας των ξένων κεφαλαίων του ν. 2687/1953 που διατήρησαν στο Σύνταγμα της χώρας πολλές διαδοχικές κυβερνήσεις, δεν ήταν εύκολο, φαίνεται, να τηρηθεί πλήρως η «νομιμότητα» στην οποία ορκίζεται κάθε τόσο η κυρία περιφερειάρχης μας για τις μεγάλες επενδύσεις.

Ή συνέβη κάτι διαφορετικό;

Τις 31.12.2013 η εταιρεία «Mάχη», που οι εργαζόμενοι στο «Miramare» ήξεραν ως ιδιοκτήτρια του, σύμφωνα με το πιο πάνω εικονιζόμενο έγγραφο του Επιμελητηρίου Κέρκυρας αποφάσισε να «καταθέσει τα όπλα». Σε έκτακτη γενική συνέλευση οι μέτοχοί της κήρυξαν τη λύση της, ορίζοντας την 1η Ιανουαρίου 2014 ως ημέρα έναρξης της εκκαθάρισής της. Φαίνεται να ενημερώθηκαν μάλιστα οι αρμόδιες υπηρεσίες τόσο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων όσο κι εκείνες της Α' ΔΟΥ Κέρκυρας. Οι πρώτες, σύμφωνα με επικαλούμενο έγγραφο με ημερομηνία 2.6.2014, φέρονται να άσκησαν κάποιον έλεγχο.

Και, ω του θαύματος, λες και ήταν περίπτερο, σύμφωνα με το επίσης πιο πάνω εικονιζόμενο έγγραφο του Επιμελητηρίου Κέρκυρας, τις 15.5.2014 κήρυξε το πέρας της εκκαθάρισης, αφού προηγουμένως υλοποίησε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, πράγμα που αποτελεί εθνικό αν όχι και ευρωπαϊκό ρεκόρ τόσο ταχείας εκκαθάρισης και ταυτόχρονα κεφαλαιακής ενίσχυσης ενός παρόμοιου μεγάλου ξενοδοχείου, προβληματικού μάλιστα, με σωρεία υποχρεώσεων.

Ένας από τους ιδιοκτήτες τότε της εταιρείας του «Miramare» ήταν ο κ. Ελευθέριος Σούρλας, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ξενοδόχων Κέρκυρας. Διάφοροι επιχειρηματίες έγιναν συνιδιοκτήτες του ξενοδοχείου όταν, μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη Ωνάση, οι συγγενείς του ιδιοκτήτες της εταιρείας έπαυσαν να το θέλουν και αδυνατούσαν να ανταποκριθούν σε τραπεζικές και άλλες υποχρεώσεις της. Από το 1994 και εντεύθεν «κουμάντο» φαίνεται να έκαναν οι επιχειρηματίες αδελφοί Σούρλα ομώνυμης αθηναϊκής οικογένειας. Χωρίς να μάθει κανείς το πώς ακριβώς, το ξενοδοχείο το 2013 ή οριστικά και τυπικά τις αρχές του 2014 μεταβιβάστηκε στον εμίρη του Κατάρ και, περιέργως πώς, περίπου αντί πινακίου φακής. «Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», καθώς λέμε. Φορτώθηκαν τα μεγάλα χρέη στον λαό και ο επιχειρηματικός «γάμος» είχε αίσια έκβαση.

Η παρασκηνιακή μάχη

Αυτή η «Mάχη», που για ένα διάστημα εμφανιζόταν να «κουμαντάρει» και ξενοδοχείο στην τοποθεσία Έρμονες στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, ήταν αμφίβολο αν ήταν ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, αφού τα πάγια στοιχεία του ενεργητικού της, σύμφωνα με τους ισολογισμούς της, ήταν πολύ φτωχά. Μέτοχός της ήταν μια εταιρεία με το όνομα «Lanadina» άγνωστης εθνικότητας, την οποία σε κάποια φάση εκπροσωπούσε το φοροτεχνικό επιτελείο της μονάδας, που έχει παραμείνει ακλόνητο στη θέση του. Ενώ εκκαθαριζόταν, η «Mάχη» προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 1,52 εκατ. ευρώ με «εισφορά» που έκανε μια εταιρεία με έδρα την πόλη Βάρσεβελντ της Ολλανδίας, ονόματι «Auto Market Den Boss» ή «Automarkt Den Bosch», όπως επίσης είχε αναφερθεί στις περιφερειακές Αρχές, που διέθετε κιόλας υποκατάστημα στην Κέρκυρα καταχωρημένο στην Α' ΔΟΥ Κέρκυρας και την οποία, βέβαια, όλοι οι πρώην εργαζόμενοι αγνοούσαν. Το υποκατάστημα, που εδώ και μερικούς μήνες μετονομάστηκε σε «Regis Greek Properties - Greek Branch», συστάθηκε τον Μάιο του 2013 με την επωνυμία «Automarkt Den Bosch - Miramare of Corfu» και με σκοπό, έχοντας έδρα στον οικισμό των Μωραΐτικων, την ανακαίνιση ή και τη λειτουργία του ξενοδοχείου, ωσάν ιδιοκτήτης του. Εκπρόσωπός του ορίστηκε Άραβας επικεφαλής άλλης εταιρείας που τελικά ανακατασκεύασε τη μονάδα, με διευθύντρια τη Λιβανέζα οικονομολόγο που χειρίστηκε σε άλλη παρόμοια εταιρεία τη σκανδαλώδη υπόθεση της Ζακύνθου.

Μια χαρά εξαπατήθηκαν έτσι οι εργαζόμενοι ή και άλλοι έχοντες λαμβάνειν από το «Miramare»!

Εξ όσων γνωρίζουμε, υπάλληλοι ενδιαφερόμενων τραπεζών δεν μπόρεσαν να βγάλουν άκρη. Ούτε άλλοι ενδιαφερόμενοι πιστωτές!

Ένας νέος πάμπλουτος μεγαλοεπενδυτής εμφανιζόταν δυναμικά στην ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία, όπως πανηγύριζαν με ανάλογους τίτλους αθηναϊκές εφημερίδες από εκείνες που δεν είχαν διαθέσει ούτε μία γραμμή για τις επανειλημμένες, γνωστές βέβαια στο νησί μας, κάθε είδους διαμαρτυρίες των εργαζομένων της μονάδας τα προηγούμενα χρόνια, που μοναδικό αίτημά τους ήταν να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Δισεκατομμύρια «αναπτυξιακά» έβλεπαν κάποιοι!

Ο εμίρης και η κουστωδία του δεν συμμερίζονταν βέβαια την τραγική θέση των ελληνικών δημόσιων ταμείων, ούτε τις εργατικές αγωνίες. Επιπλέον, ήθελε να γίνει στα Επτάνησα ένας δέκα φορές Ωνάσης. Εκπρόσωποί του ξεκαθάριζαν σε φιλικές εφημερίδες ότι «το Κατάρ ήλθε στην Ελλάδα μετά από πολιτικές συμφωνίες».

Στην πραγματικότητα, όμως, ο λόγος του ερχομού του ηγέτη του Κατάρ, η έκταση του οποίου ισούται με τη μισή περίπου της Πελοποννήσου και οι έχοντες πολιτικά δικαιώματα είναι περίπου όσοι στα Επτάνησα, επί συνόλου όμως 2,4 εκατ. κατοίκων του, ήταν... συναισθηματικός!

Κερκυραίος εξειδικευμένος σε επιχειρηματικές αγοραπωλησίες νομικός των Αθηνών, που τις ικανότητές του ο κ. Αλέξης Τσίπρας εκτίμησε τόσο ώστε τον διόρισε Γενικό Γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, ο κ. Σπύρος Σαγιάς, μας είπε όσα δεν ήξερε ή δεν ήθελε να μας πει νωρίτερα η κυρία Κράτσα για τον εμίρη και το «ειδύλλιό» του με το νησί μας και τα Επτάνησα: Ο εμίρης, μας διαφώτισε με κάθε σοβαρότητα ο κ. Σαγιάς, είχε ερωτευτεί πολύ το Ιόνιο Πέλαγος!

Κι αφού βέβαια στον έρωτα όλα σχεδόν συγχωρούνται, χαλάλι του μαζί με άλλα χρέη του ξενοδοχείου και οι αποζημιώσεις όλων εκείνων των εργαζομένων που είχαν απολυθεί το 2012, όταν στο ξενοδοχείο μπήκε για λίγο όπως τους έλεγαν «λουκέτο» ενόψει αλλαγής του ιδιοκτήτη, που, όπως επίσης τους έλεγαν, θα τους έδινε τα οφειλόμενα και θα τους επαναπροσλάμβανε κιόλας.

Κλονίζεται κανείς αν έχει ένα δείγμα καρδιάς ακούγοντας σήμερα τον Γιώργο Κοντό να λέει με τρεμάμενη φωνή για το «Miramare» στο χωριό Επισκοπιανά, κοντά στον οικισμό Μωραΐτικα και στο ξενοδοχείο: «Δούλεψα 42 χρόνια σερβιτόρος και δεν πήρα αποζημίωση ούτε μισή δραχμή. Το ίδιο έπαθε περίπου και η γυναίκα μου σε ξενοδοχείο άλλου επιχειρηματία με μεγάλες τσέπες στο γειτονικό χωριό Μεσογγή, που είχε κλείσει κι αυτό. Το 95% όσων δουλεύαμε στο "Μιραμάρε" μείναμε χωρίς αποζημίωση. Υπόσχονταν ότι θα μας πάρουν όταν ανοίξει πάλι το ξενοδοχείο, πέρασαν χρόνια ώσπου ν' ανοίξει, ελάχιστους από τους παλιούς πήραν. Θα τα πλήρωνε όλα ο νέος εργοδότης, αυτό μας έλεγαν. Τρεις βουλευτές του Θεού έχουμε στην Κέρκυρα, κανένας δεν μας συμπαραστάθηκε. Μια εταιρεία "Μάχη" το δούλευε το ξενοδοχείο κι έλεγε πως είναι δικό της. Εμείς θυμόμασταν ότι παλιά, όταν ήταν μια άλλη που την έλεγαν "Ελτουρέ", έλεγε αυτή πως ήταν δικό της. Τα δικαστήρια δεν βρήκαν σωστά την άκρη, δεν μας έδωσαν το δίκιο μας».

Τα δικαστήρια, το Πρωτοδικείο και το Εφετείο, όπως εξηγεί ο νομικός του νησιού κ. Γιώργος Παλαιολόγος που χειρίστηκε τέτοιες υποθέσεις των εργαζομένων και ήταν σίγουρος ότι θα τους δικαιώσουν, δέχθηκαν τον ισχυρισμό της άλλης πλευράς ότι «η εργασιακή σχέση διεκόπη αζημίως». Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα μέχρι να ξανανοίξει το ξενοδοχείο οι 250 περίπου απολυμένοι είχαν κάνει βέβαια εδώ κι εκεί μεροκάματα για να ζήσουν κι έχασαν υποτίθεται και το δικαίωμα επαναπρόσληψης. Αφενός όφειλαν να μείνουν άπραγοι περιμένοντας επί τέσσερα και πέντε χρόνια και, αφετέρου, δεν προέκυπτε ότι το νέο αφεντικό του ξενοδοχείου, που ήταν κάπως δυσχερές να προσδιοριστεί επακριβώς, όντως βαρυνόταν οπωσδήποτε, όπως προβλέπει σε γενικές γραμμές η ελληνική νομοθεσία, με τις σχετικές υποχρεώσεις προηγούμενου εργοδότη! Δεν «μέτρησε» ούτε πρακτικό που είχε υπογραφεί ενώπιον του Επόπτη Εργασίας Κέρκυρας τις 3 Απριλίου 2014, σύμφωνα με το οποίο εταιρεία με το όνομα «Pima - Mar», με επικεφαλής της πρόσωπα σαφώς συνδεδεμένα με τον ευρύτερο αραβικό όμιλο, δεσμευόταν ρητά, ως ιδιοκτήτης, για την επαναπρόσληψή τους! Μύλος η υπόθεση! Η επιχείρηση εξαπάτησης με τυπικώς ασύνδετα μεταξύ τους επιχειρηματικά σχήματα των συμφερόντων του εμιρικού ομίλου πέτυχε διάνα!

Όροι εργοταξίων της Ντόχας

Τόσα χρόνια, πέντε και βάλε στην πραγματικότητα, καθυστέρησε η ανακαίνιση, την οποία όλοι εμείς, όπως θα δούμε, την επιδοτήσαμε κιόλας, λες και δεν έφταναν τα χρέη - συνεχίζεται η έρευνα για τον ακριβή προσδιορισμό αυτών των πολλαπλών «κόκκινων δανείων» και διαφυγόντων δημόσιων εσόδων - που φορτωθήκαμε και, βέβαια, ακόμη διεκδικούνται.

Όλα είχαν γίνει, φαίνεται, στην εντέλεια. Η ανώνυμη εταιρεία ονόματι «Μάχη», που εμφανιζόταν ιδιοκτήτρια αλλά δεν εμφάνιζε αντίστοιχα ακίνητα στους ισολογισμούς της και κατείχε ηγετική θέση στον τοπικό Σύνδεσμο Ξενοδόχων, σε χρόνο ρεκόρ απονεκρώθηκε κι εκκαθαρίστηκε, όταν μεταβιβάστηκε υπό αδιευκρίνιστες και αδιαφανείς συνθήκες το ξενοδοχείο, που τη διαχείρισή του ανέλαβε τελικά ελληνική εταιρεία Ελλήνων επιχειρηματιών με την επωνυμία «Δομές Κέρκυρας», στο πλαίσιο των πολυδαίδαλων διαδρομών και μυστικοπαθών κινήσεων και επιλογών των καταρινών κεφαλαίων.

Η τιμή εκκίνησης για την εξαγορά του ξενοδοχείου ανερχόταν, όπως είχε ειπωθεί, σε 42 εκατ. ευρώ, ποσό που ακούγεται εύλογο σε σχέση με τον κερδοσκοπικό πυρετό, μα οι πιστωτές και οι εργαζόμενοι το μόνο που έμαθαν από 'δω κι από 'κει είναι πως χαρίστηκε, σχεδόν, για πέντε ή οκτώ εκατ. ευρώ σε άγνωστες τσέπες!

Πού να βρεθούν λοιπόν χρήματα να πληρωθούν κανονικά όλοι οι έχοντες λαμβάνειν και, βέβαια, να λάβουν τουλάχιστον τις αποζημιώσεις τους οι εργαζόμενοι, που δεν είχαν καν λάβει απολύσεις!

Για άφθονο καταρινό «ζεστό χρήμα» μιλούσε βέβαια πάλι, τότε, ο μεγάλος αθηναϊκός Τύπος!

Και ξεκίνησε η ανακαίνιση του «Miramare» τρία περίπου χρόνια μετά, το 2016, ενώ στο παρασκήνιο φαίνεται ότι υπήρχαν υπόγειες αντιδράσεις πιστωτών και «παζάρια» με εκπροσώπους του νέου αφεντικού και διαμάχες και τόσο πολύ περίεργα επτανησιακά και λοιπά επενδυτικά σχέδια, που κινητοποίησαν την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) και αυτή παρανόμως έθεσε τον κ. Σπύρο Σαγιά στο στόχαστρο παρακολούθησης των τηλεφωνικών επικοινωνιών του.

Ε, λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών, η ανακαίνιση του «Miramare» έγινε με όρους σαν εκείνους που βίωσαν οι δεκάδες χιλιάδες μη Καταρινοί και Καταρινοί δύσμοιροι εργαζόμενοι στα «μουντιαλικά» έργα στη Ντόχα!

Εξουσιοδοτημένη από τον Εμίρη και το επιτελείο του, ως εργολάβος και τουλάχιστον εν μέρει και ιδιοκτήτης, ήταν η προαναφερθείσα εταιρεία αραβικής στελέχωσης με την επωνυμία «Pima - Mar», επικεφαλής της οποίας εμφανιζόταν ο ίδιος αυτός Άραβας μπίζνεσμαν που είχε οριστεί εκπρόσωπος του προαναφερθέντος άγνωστου τότε ολλανδικού υποκαταστήματος, το οποίο επίσης ανέφερε ως εκπρόσωπο μιαν άλλη ολλανδική εταιρεία με το όνομα «Ten Brinke». Σκόρπαγε κιόλας, αφειδώς, υποσχέσεις επαναπρόσληψης σε όσους πρώην ξενοδοχοϋπάλληλους των γύρω χωριών άκουγαν από στελέχη της ότι αυτή είναι πια και η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, ενώ εκείνη είχε λάβει μορφή «εξαρτήματος» γαλλικής εταιρείας που τα απώτερα μετοχικά ίχνη της χάνονται στις... Παρθένες Νήσους.

Ένας από τους οικοδόμους που το ανακατασκεύασαν, ο Χρήστος Γκράτσας, οργίζεται καθώς θυμάται σήμερα τι ετράβηξαν: «Η υπερεργασία πήγαινε σύννεφο, δουλεύαμε ήλιο με ήλιο μέχρι που σκοτείνιαζε και δεν βλέπαμε, οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Βασικά μέτρα ασφάλειας της εργασίας έλειπαν. Όλους εμάς τους οικοδόμους μάς είχαν βαφτίσει στα χαρτιά ξενοδοχοϋπάλληλους, ξέρετε γιατί; Για να μην πληρώνουν το ακριβότερο οικοδομικό ένσημο κα το δωρόσημό μας. Αμέτρητες υπερωρίες έμεναν απλήρωτες, είχαμε χάσει τον λογαριασμό. Άλλο τόσο εξοργιστικό ήταν ότι πληρωνόμασταν από την τσέπη μας, από τους φόρους μας. Οι αρμόδιοι είχαν βάλει το έργο του εμίρη του Κατάρ σε ελληνικό κι ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιχορηγήσεων. Τζέσικα, κάπως έτσι το λέγανε. Τον έχουμε επιδοτήσει καλά»!

Χρειάστηκε να κάνουν τρεις φορές κατάληψη του εργοταξίου, να «αρπάξουν από τον γιακά» περίπου κάποιους αρμόδιους, να παρακαλέσουν και στην πορεία να απειλήσουν σχεδόν την Επιθεώρηση Εργασίας, για να βρουν κάποια, έστω, από τα δίκια τους. Ο περιφερειάρχης κ. Θεόδωρος Γαλιατσάτος τους παρηγορούσε, έθεσε το θέμα τους στο περιφερειακό συμβούλιο Ιονίων Νήσων για την έκφραση συμπαράστασης, ενώ έρρεε, φαίνεται, όχι λίγο κρατικό παραδάκι στην εμιρική εταιρεία για την ανακαίνιση.

Πάρε εμίρη, μας περισσεύουν

Την ονομασία «Jessica» έφερε εκείνο το ωραίο πρόγραμμα, που φυσικά δεν αφορούσε μόνο την Κέρκυρα. Προέβλεπε χρηματοδοτήσεις, όπως είχε επισήμως ανακοινωθεί, «για κατασκευή έργων σε τομείς όπως αναβάθμιση υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, έργα διαχείρισης απορριμμάτων, ανάπτυξη συνεργατικών σχηματισμών υψηλής τεχνολογίας και υποδομών, έργα βασικής υποδομής».

Τι δουλειά έχουν αυτά με την ανακαίνιση του «Miramare», ένας Θεός ξέρει! Δεν υπήρχε, φαίνεται, άλλο έργο, κοινωφελές, να γίνει στην Κέρκυρα!

Τον συντονισμό για σχετικά έργα στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, θεωρητικά με τη συνδρομή της, είχε αναλάβει η Εθνική Τράπεζα.

Αν το καλοσκεφτούμε, βέβαια, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Λίγους μήνες πριν παραδώσει τα ηνία στην κυρία Κράτσα, ο κ. Γαλιατσάτος υποχρεώθηκε, ως όφειλε βάσει προβλέψεων επενδυτικών νόμων, να υπογράψει απόφασή του με την οποία χορηγούσε στον ΟΤΕ, τη θυγατρική αυτή της «Ντόιτσε Τέλεκομ», μια... φορολογική απαλλαγή 150.000 ευρώ! Για κάποιο έργο ανάπτυξης του τηλεφωνικού δικτύου που είχε κάνει στο νησί για τα δικά του βέβαια συμφέροντα, ο ΟΤΕ ανταμειβόταν, ως επενδυτής, από την Περιφέρειά μας. Δεν θα ήταν αδικία να μην ωφεληθεί κάπως από τις τσέπες μας και ο εμίρης του Κατάρ, για την τιμή που μας έκανε να ανακαινίσει το «Miramare» του και να μην κάνει μόνο στη Γερμανία τηλεφωνικές και άλλες επενδύσεις, έστω και αν η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αξιοποιούσε το δίκτυο του ΟΤΕ για να παρακολουθεί κινήσεις κάποιων φανατικών υποστηρικτών του;

Μας είχε κάνει εντύπωση και είχαμε αρχειοθετήσει μια σχετική ανακοίνωση του συνδικάτου οικοδόμων Κέρκυρας για τις συνθήκες στο εργοτάξιο ανακατασκευής του , «Miramare» τον Αύγουστο του 2015, που έλεγε, μεταξύ άλλων: «Είμαστε μάρτυρες της πιο άγριας και ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης και εξαπάτησης. Η εταιρεία "Pima - Mar" καταπατά κάθε εργατικό νόμο, συλλογική σύμβαση εργασίας, ωράριο εργασίας, κανόνες ασφαλείας εργοταξίου». Ο επενδυτής απαιτούσε «ατομικές συμβάσεις αποικιακού τύπου με 18-20 ευρώ καθαρά την ημέρα», υποστηρίζοντας ότι η άρνησή τους να τις αποδεχθούν ισοδυναμούσε με «οικειοθελή αποχώρηση». Υπήρχαν «χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες Σαββάτων και Κυριακών» και συνολικά, για να καταλάβετε, υπερωρίες οφειλόμενης αξίας 50.000 ευρώ!

Το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, επίσης, είχε καταγγείλει «καθεστώς τρομοκρατίας» στο εργοτάξιο με τους δεκάδες οικοδόμους.

Αλλά η ιστοσελίδα του «Antenna TV» μετέδιδε, τότε, πως ο επισκέπτης της Κέρκυρας εμίρης είναι απλώς «ένας πολύ απλός άνθρωπος», με οικονομικά ισχυρούς «φίλους» στο νησί, ενώ ο καταρινός όμιλος στην Αθήνα εξηγούσε σε φιλικά του έντυπα ότι βασιζόταν σε «λόγια» από «πολιτικούς και μη» και ότι σχεδίαζε και μαρίνες όπου του γούσταρε.

Συγκρούονταν δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι!

Αλλά σιγά που θα ίδρωνε το αυτί κάποιου από τους βουλευτές του νησιού μας για να ζητήσει τον λόγο για όλα αυτά περί το «Miramare» στη Βουλή!

Ο εμίρης, σύμφωνα με «διαρροές» εκπροσώπων του σε ορισμένα αθηναϊκά ΜΜΕ, εξέφραζε «δυσφορία» για όσα συνέβαιναν από τους εργαζόμενους στο εργοτάξιο, που είχαν καταγγείλει - εις ώτα μη ακουόντων - και σημαντικές παραβάσεις που συνιστούσαν κουρέλιασμα της πολεοδομικής νομοθεσίας και των σχετικών αδειοδοτήσεων, καθώς και της φορολογικής νομοθεσίας. Προχωρούσε έστω «μετ' εμποδίων», εξηγούσε, ενώ οι εκπρόσωποί του εισέπρατταν επιδοτήσεις για να παρέχουν εξευτελιστικές αμοιβές στους οικοδόμους που είχαν βαπτιστεί ξενοδοχοϋπάλληλοι.

Ενώ συνέβαιναν αυτά και ο σφοδρός έρωτας του εμίρη με τα Επτάνησα προχωρούσε με διεκδίκηση 14.700 στρεμμάτων γης τρίτων στη Ζάκυνθο και με σχέδια να «βάλει στο χέρι» και να «αναπτύξει αλά Ωνάση» εις την νιοστή μικρά νησιά και ξερονήσια ανοιχτά της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης, «οι οικονομικές σχέσεις εμπιστοσύνης της Ελλάδας με το Κατάρ», δήλωνε το 2017 ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, «βρίσκονται στο καλύτερο σημείο των τελευταίων χρόνων». Λίγους μήνες νωρίτερα, εν τω μεταξύ, στο στόχαστρο των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων της ΕΥΠ, για υποθέσεις που σχετίζονταν με τον εμίρη, είχε παρανόμως μπει και ο επικεφαλής του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και μετέπειτα υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Στέργιος Πιτσιόρλας. Όπως και ο κ. Σαγιάς, έτσι κι εκείνος ήθελε για το καλό όλων ημών να προχωρήσουν οι επενδύσεις. Θα έχετε διαβάσει, υποθέτουμε, τις νόμιμες, όπως κρίθηκε, απολαυστικές στιχομυθίες των δυο τους για τις καταρινές επτανησιακές μπίζνες, που «βγήκαν στη φόρα» στο πλαίσιο του βρώμικου παιγνιδιού με τις υποκλοπές. Τα ωραία πράγματα που δεν διέψευσαν ότι έλεγαν για την υπόθεση αυτή του φίλου «μας» στην Κέρκυρα εμίρη του Κατάρ, αναφέροντας μεταξύ άλλων και ότι έκαναν τζάμπα δουλειές κι όχι με την ελπίδα «μελλοντικών πληρωμών».

Η «Al Rayyan του εμίρη τον Σεπτέμβριο του 2017 είχε εκδώσει στην Αθήνα ανακοίνωση, βλέπετε, πως δήθεν κάποιοι άλλοι, στην Κέρκυρα και αλλού, τη «δυσφημούσαν».

Ώσπου, επιτέλους, το 2017 ολοκληρώθηκε η επιδοτούμενη από τους Κερκυραίους, τους άλλους Έλληνες και άλλους Ευρωπαίους ανακαίνιση του «Miramare». Ωστόσο, λόγω «αλλεπάλληλων καταγγελιών και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων», όπως αποκαλούσαν ορισμένα αθηναϊκά έντυπα το όργιο παρανομιών που είχε συμβεί και έπρεπε κάπως να «διευθετηθεί», το ξενοδοχείο παρέμεινε κλειστό μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού του 2018. Ο ιδιοκτήτης του, εξάλλου, είχε σκοπό, για πολλούς λόγους, να αναθέσει σε τρίτους τη λειτουργία του. Η ιδιοκτησία και όχι η διαχείριση άλλωστε είναι αυτή που «γεννά» τον πλούτο.

Εταιρικός λαβύρινθος

Οι άνθρωποι της «Al Rayyan Greece» επέλεξαν κατόπιν διαγωνισμού, μεταξύ είκοσι όπως έχει ειπωθεί μεγάλων διεθνών και ελληνικών ξενοδοχειακών αλυσίδων, την ταχύτατα αναπτυσσόμενη, όπως η ίδια συστήνεται, ελληνική εταιρεία «Ledra Hotels & Villas», ιδιοκτησίας της κυπριακής καταγωγής οικογένειας Γεώργιου Σπανού, που κινείται με το σήμα «Domes Resorts» και ελέγχει ένα ακόμη μεγάλο ξενοδοχείο στην Κέρκυρα, πέραν έξι άλλων επίσης πολυτελών στην υπόλοιπη χώρα, ένα των οποίων είναι στη Ζάκυνθο, καθώς κι ενός στην Πορτογαλία. Ανέλαβε τον Ιούνιο του 2018 τη διαχείριση του «Miramare» για 20 χρόνια, όπως έκανε γνωστό, με βάση μια μισθωτική συμφωνία μορφής «leasing agreement», τον ακριβή χαρακτήρα της οποίας έχει αποφύγει να διευκρινίσει. Είναι η ίδια εταιρεία που εφέτος εγκαινίασε ως κλειστό κλαμπ για φίλους του σήματος «Domes Resorts» στο νησί, σε διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, χώρο αναψυχής με το σήμα «Domes Reserves». Ένα αναψυκτήριο πολυτελείας, θα μπορούσε να το πει κανείς, για «Φίλους του Κατάρ».

Το ξενοδοχείο από τις 16 Ιουλίου 2018 που άνοιξε πάλι ονομάζεται πια «Domes Miramare Corfu». Μέσω αυτού, η εταιρεία, που είναι γνωστή κυρίως ως «Λήδρα Ξενοδοχειακή / Domes Resort» και το λειτουργεί με ευθύνη της εδρεύουσας στην περιοχή Ελούντα στο Λασίθι της Κρήτης θυγατρικής της «Δομές Κέρκυρας», προσβλέπει όπως έχει πει «στην ανάπτυξη ευρείας συνεργασίας με επενδυτές από το Κατάρ για τα Ιόνια νησιά». Αυτά, όπως έχει εξηγήσει, υπόσχονται «σημαντικά χαμηλότερο κόστος» σε σχέση με κυκλαδικά νησιά του Αιγαίου. Ήδη η μονάδα έχει γίνει «συνεργάτης» του ισχυρότατου αμερικανικού ξενοδοχειακού επιχειρηματικού ομίλου «Ledra Marriott», μα και του εκ των πέντε κορυφαίων στη Μεσόγειο παρόμοιου διεθνούς ομίλου «HIP / Blackstone». Τι συνωστισμός κεφαλαίων και πλούσιων συνεργατών στην Κέρκυρα, τι συνέργειες μας έφερε για το «χαμηλό κόστος» μας ο ερωτευμένος εμίρης!

Αλλά ξενοδοχείο χωρίς εργαζόμενους λειτουργεί;

Αυτοί που περίμεναν χρόνια να ανοίξει και είχαν λαμβάνειν αρκετά χρήματα, σε ποσοστό 80% περίπου, αποκλείστηκαν.

Ο πρώην εμίρης του Κατάρ «ενδιαφέρεται και ασχολείται προσωπικά ο ίδιος με την επένδυση και έχουμε αναλάβει υποχρεώσεις ώστε να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης των επενδυτών, αντάξιοι των προσδοκιών του», εξήγησε τότε ο νέος γενικός διευθυντής του ξενοδοχείου, εκπρόσωπος της «Ledra Hotels & Villas».

Και φάνηκαν αντάξιοι με το παραπάνω. Εξαιρώντας πλήρως όσους είχαν πρωτοστατήσει στη συνδικαλιστική δράση, ζητούσαν από τους παλιούς εργαζόμενους «να παραιτηθούν από τα δικαιώματα της προϋπηρεσίας τους, να δεχθούν μισθούς πείνας, να μη ζητούν οφειλόμενα», όπως το θέτει ο νομικός αρκετών από αυτούς κ. Γιώργος Παλαιολόγος. Οκτώ περίπου από τους δέκα, κάποιοι από τους οποίους εικονίζονται πιο πάνω να διαδηλώνουν για τη δουλειά τους, έμειναν εκτός ξενοδοχείου. Οι νόμοι έγιναν «λάστιχο».

Μήπως όμως όσοι χωρίς «μπερδέματα» με παλαιές υποχρεώσεις προσλήφθηκαν είχαν κάπως εύλογες αποδοχές, στοιχειωδέστατα συμβατές με τον «luxury» χαρακτήρα του ξενοδοχείου και την ταυτότητα των αφεντικών τους;

«Τη συλλογική σύμβαση κουτσουρεμένη τους δίνουν», ξεκαθαρίζει ο επικεφαλής του συνδικάτου των ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού κ. Σταμάτης Πελάης.

Λογικό και επόμενο ήταν, μετά από όλα αυτά, να ανακοινωθεί ότι το ξενοδοχείο με τα «μοναδικής χλιδής bungalows που κατασκευάστηκαν πάνω στο κύμα με ιδιωτικές πισίνες και απευθύνονται σε VIP επισκέπτες» εντάσσεται στο σήμα «The Luxury Collection» της «Marriott International» για «αυθεντικές εμπειρίες στους πιο εμβληματικούς προορισμούς παγκοσμίως».

Τι κι αν το «luxury» ξενοδοχείο προσφέρει, μαζί με μοναδικές πολεοδομικές διευκολύνσεις, τις χαμηλότερες αμοιβές από όλα τα αντίστοιχα μεγάλα κερκυραϊκά ξενοδοχεία!

Ωνάσης, βλέπετε, ήταν μέσω συγγενών του εκείνος ο παλιός ιδιοκτήτης! Και τι Ωνάσης, τι εμίρης του Κατάρ και οι συγγενείς του πια!

Με το αλάνθαστο καθώς φαίνεται ταξικό του κριτήριο, ο εμίρης επέλεξε να επενδύσει σ' ένα ξενοδοχείο που ανήκε σε παντρεμένο με διοικητή της Εθνικής Τράπεζας μέλος της οικογένειας του μυθικού Αριστοτέλη Ωνάση.

Ήταν ιδιοκτήτης του, κάποτε, ο οικογενειακός κλάδος της Καλλιρόης Πατρονικόλα, ετεροθαλούς αδελφής του εφοπλιστή Ωνάση, που ούτε τα τεράστια χρέη που άφησε στον ελληνικό λαό με την κατάρρευση της υπερχρεωμένης αεροπορικής εταιρείας του «Ολυμπιακή», ούτε η παροιμιώδης εκμετάλλευση των ναυτεργατών του και οι διαβλητές μπίζνες του εν μέσω της Κατοχής και η παραχώρηση της αθηναϊκής παραλιακής βίλας του στον Έλληνα δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, στάθηκαν μέχρι σήμερα ικανά να κλονίσουν τον θρύλο του. Εμείς εδώ στην Κέρκυρα, πέρα από την πείρα που μας μετέφεραν οι ναυτεργάτες μας, ζήσαμε κιόλας ιδιαιτέρως εκείνον το μύθο. Ένα ανώτατο διοικητικό στέλεχος του ομίλου Ωνάση με καταγωγή από τη Λευκάδα και πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού όταν άρχιζαν οι δόξες του φορτωμένου με ελληνικά τραπεζικά δάνεια «Miramare», ο κατοπινός και υπηρεσιακός προεκλογικός υπουργός Ιωάννης Γεωργάκης, που μετά το 1974 ηγήθηκε Επιμελητηρίου για την ανάπτυξη των ελληνο- αραβικών μπίζνες, ήταν πολιτικός διοικητής της Κέρκυρας και των Ιονίων νήσων το 1945, όταν κορυφώνονταν οι κάθε λογής διώξεις εις βάρος των αγωνιστών του ΕΑΜ. Δεν είχαμε μόνο την πείρα του ωνασικού οικογενειακού «Miramare».

Ο κ. Γιώργος Σπανός, βέβαια, έκανε λόγο απλώς για τη «βαριά κληρονομιά» του ονόματος του Ωνάση, καθώς το ξενοδοχείο «το σφράγισε η οικογένεια Ωνάση».

Τότε λοιπόν, το 2018 που το «Miramare» με τους όρους που προαναφέρθηκαν άνοιξε ξανά τις πύλες του ως ιδιοκτησιακό στοιχείο του πολυπλόκαμου «Emiri Al Thani Group», το συνδικάτο των ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού είχε εκδώσει ανακοίνωση για όλα εκείνα τα γεγονότα, στην οποία τόνιζε: «Οι κύριοι επενδυτές κράτησαν κλειστή για έξι σχεδόν χρόνια μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, μαραζώνοντας μια ολόκληρη περιοχή (...) Παρά τις ρητές δεσμεύσεις τους και παρότι για την ανακαίνισή του το ξενοδοχείο επιδοτήθηκε από το υστέρημα του ελληνικού λαού, δεν προσλαμβάνουν όσους οφείλουν και βάζουν και στο χέρι τις αποζημιώσεις των εργαζομένων που για δεκαετίες άφησαν ένα κομμάτι της ζωής τους σ' αυτό το ξενοδοχείο (...) Οργανώνουν τη ληστεία των λαϊκών στρωμάτων (...) και καταφέρνουν να επιβάλλονται στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού (...) Στην ασύδοτη δράση τους έχουν συνοδοιπόρους πολιτικά ανδρείκελα». Προφανώς, το συνδικάτο δεν ελεγχόταν από επιχορηγούμενους από εργοδοτικούς πόρους συνδικαλιστές, όπως ο πολύς επικεφαλής της λεγόμενης Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων της Ευρώπης, που διώκεται μαζί με την κυρία Καϊλή με παρόμοιες κατηγορίες.

Αλλά πού να βρουν το δίκιο τους!

Και να πεις ότι είχαν τραβήξει λίγα αυτοί οι άνθρωποι; Το 2011 είχαν αναγκαστεί να κάνουν πολυήμερες απεργίες για να τους δοθούν δεδουλευμένες αποδοχές. Η παραβίαση της συλλογικής σύμβασης εργασίας ήταν καθεστώς. Το 2012 η μονάδα τούς είχε θέσει σε... διετή διαθεσιμότητα. Οι γλίσχροι μισθοί τους το 2009, στο πλαίσιο εταιρικού «προγράμματος μείωσης του λειτουργικού κόστους», είχαν τσεκουρευτεί, όπως και το 2004, οπότε με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων είχε προστεθεί με κρατική επιδότηση νέα πτέρυγα με την επωνυμία «Miramare Park». Το εξαμηνιαίο εισόδημά τους είχε κατρακυλήσει στο επίπεδο του ημερήσιου κόστους μιας από τις πολυτελείς σουίτες. Πάντα έπαιρναν λιγότερο απ' ό,τι τους έπρεπε, Οποία τιμή, τους έλεγαν, να εργάζονται σε ξενοδοχείο που έχουν επιλέξει για τις διακοπές τους ο Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, ο μεγάλος Ισπανός σοσιαλιστής Φελίπε Γκονζάλες που τον έπιανε ναυτία με τη λέξη συνδικάτα, η Τζάκι Κέννεντι. Άξιζε για το γεγονός αυτό κάθε θυσία και στο παρελθόν και το 2018!

Πώς να τους επικρίνεις για το ότι ξεστόμιζαν κατάρες όποτε στις ακτές του ξενοδοχείου εμφανιζόταν η περίφημη μήκους 124,5 μέτρων και φερόμενης αξίας 640 εκατ. ευρώ θαλαμηγός «Katara» του εμίρη;

Τα μεγάλα αθηναϊκά ΜΜΕ ενδιαφέρονταν, βέβαια, μόνο για γαργαλιστικές λεπτομέρειες για τη χλιδή που επεφύλασσε το νέο «ξενοδοχείο - κόσμημα». Έγραφαν για «τις φινετσάτες κουρτίνες σε αποχρώσεις του μοβ και τα κρυστάλλινα φωτιστικά» του ξενοδοχείου και για την πρόοδο μιας άλλης «μεγάλης επένδυσης» των Καταρινών στην Κέρκυρα.

Βλέπετε, ο Καταρινός Ωνάσης, που συμπαθέστατα κάθεται αμέριμνος υποτίθεται να πιει τον καφέ του στο Λιστόν της Κέρκυρας και κάνει πλάκες με σερβιτόρους που πληρώνουν από την τσέπη τους όπως όλοι μας τους «μυστικούς» της ελληνικής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που κινητοποιούνται και ξεποδαριάζονται για την ασφάλειά του, έχει κάνει κι άλλη επένδυση, λένε, στον τόπο μας. Το 2014, όταν δεν δίσταζε να αράζει τη θαλαμηγό του απέναντι από το Κεντρικό Λιμεναρχείο και το Λιμενικό Σώμα και τον Οργανισμό Λιμένος Κέρκυρας με τα ακριβά τέλη στο λιμάνι της πόλης, ενώ άντρες της τοπικής Αστυνομίας είχαν επίσης κινητοποιηθεί για την ασφάλειά του και τα συνοδευτικά σκάφη του άραζαν αρόδου στις ακτές της παραλιακής λεωφόρου του όρμου της Γαρίτσας, προφανώς για να εξοικονομηθούν φιλοδωρήματα εδώ κι εκεί διαφημιστικά για τη φήμη του εμίρη, εκείνος είχε «βάλει στο μάτι» και ένα «σμαράγδι», όπως αυτοπροσδιοριζόταν, μικρό παραλιακό ξενοδοχείο με το όνομα «Emerald», στην άλλη πλευρά της Κέρκυρας. Στη βορειοανατολική πλευρά της. Στην τοποθεσία Πυργί.

Ένα ξενοδοχείο κερκυραϊκής οικογένειας με 60 δωμάτια, όπου επί πολλά χρόνια έβγαζαν το ψωμί τους αρκετοί άνθρωποι μα είχε κλείσει και είχε στεγάσει επί έξι χρόνια τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων της Κέρκυρας, πέρασε στην ιδιοκτησία σεϊχικής καταρινής εταιρείας.

Η επέκτασή του ως τον αιγιαλό, πάνω στο κύμα όπως λέμε, είχε επιτραπεί εν ονόματι της επιχειρηματικής λειτουργίας του και των θέσεων εργασίας που προσέφερε. Θα μετατρεπόταν, σύμφωνα με όσα «διέρρεαν» στελέχη εταιρείας του Κατάρ στον αθηναϊκό Τύπο, σε τουριστική μονάδα με τουλάχιστον δεκαέξι «πρότυπες» τουριστικές βίλες. Σε διαφορετική περίπτωση, βέβαια, άλλαζαν τα πολεοδομικά δεδομένα. Ε, λοιπόν, οι Καταρινοί κατόρθωσαν το ακατόρθωτο στην Κέρκυρα! Σε συνολική έκταση δύο περίπου στρεμμάτων, που μόνον αυτή απέκτησαν από μια προ πολλού κατατμημένη περιουσία 12.000 στρεμμάτων παλαιού τσιφλικά της περιοχής, κατάφεραν να δημιουργήσουν ως «προϊόν ανακατασκευής» βίλα ιδιωτικής χρήσης με 800 περίπου, όπως υπολογίζουν περίοικοι, τετραγωνικά μέτρα!

Σιγά μη φρόντιζαν οι αρμόδιοι και να μετατραπεί το παλαιό ξενοδοχείο σε ιδιόκτητη έδρα της κάθε δεκαετία σχεδόν μεταφερόμενης σε διαφορετικές ενοικιασμένες τουριστικές μονάδες Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων της Κέρκυρας ή όπως λέγεται τώρα ΙΕΚ Τουρισμού Κέρκυρας, που κάθε τόσο κινδυνεύει να αναστείλει τη λειτουργία της!

Σπάνια φιλοξενεί κάποιον η βίλα. Αυτό είχε συμβεί το 2020 με μέλη της οικογένειας του πρώην εμίρη και συγγενείς βέβαια και του διαδόχου του στον καταρινό θρόνο Ταμίμ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι. Για να κολυμπήσουν αμέριμνοι είχαν εξαπολυθεί, πληρωμένοι άγνωστο από ποιες τσέπες, αν και πληροφορίες δημοσιευμένες έκαναν λόγο για άντρες του εγχώριου Λιμενικού, βατραχάνθρωποι. Αυτή είναι η δεύτερη «μεγάλη καταρινή επένδυση» στην Κέρκυρα.

Ούτε εκεί όμως ούτε στη θαλαμηγό του ούτε στο «Miramare» του, όπου βέβαια έχουν φτιαχτεί με τη βοήθεια της τσέπης όλων ημών για την αφεντιά του ειδικές σουίτες, συνηθίζει να διαμένει στην Κέρκυρα ο σεβαστός Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, όταν μας κάνει την τιμή να επισκέπτεται το νησί μας.

Σε βίλα παρένθετων προσώπων, μεταξύ των χωριών Μπενίτσες και Γαστούρι, όπου μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας λαμβάνουν χώρα σύγχρονες αναπαραστάσεις από τις «Χίλιες και μία νύχτες» με επίλεκτα μέλη και της κερκυραϊκής οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής ελίτ και βεβαίως άλλων μελών του ελληνικού και του διεθνούς τζετ σετ που παραθερίζουν σταθερά ή για λίγο στο νησί, διαμένει κυρίως. Είναι αρκετοί, βλέπετε, οι εγχώριοι «Φίλοι του Κατάρ», είτε αγνοούν την ύπαρξη ομώνυμης λέσχης είτε μετέχουν σε αυτή την αγνώστων λοιπών στοιχείων οργάνωση, την ύπαρξη της οποίας είχε αφήσει να εννοηθεί η περιφερειάρχης μας.

Εκεί κοντά έχουν άλλωστε τις βίλες τους κορυφαία ονόματα της κερκυραϊκής ξενοδοχειακής κοινότητας και, ανάμεσά τους, ιδιοκτήτης μονάδας που τη διαφημίζει λέγοντας ότι εκεί είχαν ζήσει για κάποιο διάστημα οι παλαιοί πρωθυπουργοί Γεώργιος Θεοτόκης και Γεώργιος Ράλλης και του αρέσει να προσφωνείται ως κόμης.

Ο ίδιος Κερκυραίος επιχειρηματίας υποστηρίζει πως συγγενεύει με τους Καποδίστρια και πως αποτελεί απόγονο τιμημένου από τη Βρετανική Αρμοστεία της Επτανήσου αριστοκράτη με ζακυνθινές ρίζες και επί μακρόν υποστηρικτή των παλαιών «Καταχθονίων» της Επτανήσου, ενώ η περιφερειάρχης Ιονίων νήσων - που προτιμά το ξενοδοχείο του και υπό την ηγεσία της η Περιφέρεια το προτείνει στους καλεσμένους της, συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας - έχει αναφέρει ότι είναι συγγενής της. Ο Μέγας Ευεργέτης της Αναγνωστικής Εταιρίας Κέρκυρας λόγω δωρεών του κ. Σπύρος Φλαμπουριάρης, περί ου ο λόγος, εμπλέκεται εμμέσως, κάπως, στην υπόθεση των επίμαχων 15.000 στρεμμάτων της Ζακύνθου κοντά στην - εικονιζόμενη πιο πάνω - περιοχή «Ναυάγιο». Όπως έχει αναφέρει, η Σύγκλητος της Βενετίας στα 1783 είχε παραχωρήσει «ως τιμάριο» στον πρόγονό του Τζιοβάνι Φλαμπουριάρη, μια Μονή της Ζακύνθου μαζί με την τιμαριωτική περιουσία της, εντός της επίμαχης περιοχής, ενώ όμως άλλοι Ζακυνθινοί επιμένουν ότι δεν επρόκειτο για παραχώρηση και αμφισβητούν δικαστικώς τον κρίσιμο αυτό ισχυρισμό άλλων προσώπων, φερόμενων ως κληρονόμων της οικογένειας εκείνου του Φλαμπουριάρη, καταγγέλλοντας συγχρόνως ότι «ο εμίρης δεν θέλει να κάνει επένδυση στη Ζάκυνθο, θέλει να κάνει αποικισμό». Αντιθέτως, σύμφωνα με την περιφερειάρχη, όντως είχε δικό της «τιμάριο στην Αναφωνήτρια της Ζακύνθου» η οικογένεια Φλαμπουριάρη. «Δεν ξέρω τα σχέδια του εμίρη του Κατάρ, αλλά αυτή η επένδυση είναι μεγάλη τύχη για τη Ζάκυνθο», είχε επίσης πει.

Τέτοιες συναντήσεις έγιναν επί τρεις ημέρες και τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο πρώην εμίρης ξαναβρέθηκε στην Κέρκυρα. «Έχει αναπτύξει φιλικές σχέσεις με γνωστούς επιχειρηματίες του νησιού, τους οποίους συναντά κάθε φορά που έρχεται», έλεγαν σε ΜΜΕ άνθρωποί του. Τι πιο φυσικό βέβαια!

Η υπόλοιπη αθηναϊκή ή και επτανησιακή φιλολογία για την... «απλότητα του φιλέλληνα εμίρη που κατέβηκε ο ίδιος από τη θαλαμηγό του στο λιμάνι του Αργοστολίου στην Κεφαλονιά και να αγοράσει ψάρια», δεν προσφέρεται, νομίζουμε, για σοβαρό σχολιασμό. Αν μη τι άλλο, οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων του εμίρη κάνουν όσο μπορούν καλύτερα τη δουλειά του, αλλά δεν μπορούν να αναιρέσουν ούτε τις λαϊκές ούτε τις αγωνιστικές παραδόσεις του νησιού μας!

Τώρα - πάνω φωτογραφία όπως ήταν τα πράγματα στις ακτές του ξενοδοχείου «Miramare» κάποτε - για να γυρίσουμε λίγο στα περί της ένωσης προσώπων «Φίλοι του Κατάρ», τι σύλλογος ήταν εκείνος, ποια τα μέλη του, τι θαύμαζαν στο Κατάρ και με ποια κίνητρα αποφάσισαν να γίνουν τόσο φίλοι του καταριανού καθεστώτος, έχει μείνει καλά κρυμμένο μυστικό. Προφανώς θα είναι κάτι σαν τον Ελληνο-Κουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης που τα μέλη και οι υποστηρικτές του, μεταξύ των οποίων και Κερκυραίοι, πάνε μερικές φορές και δουλεύουν για κάποιες μέρες εθελοντικά και αμισθί σε δημόσια αγροκτήματα με ζαχαρότευτλα και ζαχαρουργεία εκείνης της χώρας. Σίγουρα κάποια ανάλογα κίνητρα ανιδιοτελή ή σχετιζόμενα με την Τέχνη θα είχαν και τα μέλη εκείνης της οργάνωσης με το ωραίο όνομα «Φίλοι του Κατάρ».

Τα οικονομικοπολιτικά λόμπι στις Βρυξέλλες, αυτό μπορούμε να σας το πούμε με σιγουριά, έχουν επιτραπεί με συμπίπτουσες ψήφους όλων των Ελλήνων ευρωβουλευτών, πλην εκείνων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Παρά τα όσα λέγονται άλλωστε τώρα για τις δημόσιες θέσεις της κυρίας Καϊλή υπέρ της «προόδου» του Κατάρ στα εργασιακά θέματα, η αλήθεια είναι ότι τις 14 Νοεμβρίου, δηλαδή μόνο μερικές ημέρες πριν έλθουν στο φως τα γνωστά ευρήματα αστυνομικών των Βρυξελλών, όσα είπε η κυρία Καϊλή τα είχαν συνομολογήσει με κοινό τους ψήφισμα όλες οι μεγάλες πολιτικές ομάδες της Ευρωβουλής. Σε μια χώρα όπου δεν επιτρέπονται τα συνδικάτα, η Ευρωβουλή διέκρινε «ενισχυμένη τη φωνή των συνδικάτων»! Προφανώς, κάτι τέτοιο θα «βλέπουν» και τα ευρωπαϊκά ενεργειακά μονοπώλια που δίνουν όρκους πίστης στην «ευρωπαϊκή δημοκρατία» και για την ισχυροποίηση της θέσης τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό αναπτύσσουν τους δεσμούς τους με συμφέροντα του Κατάρ εν ονόματι της ανάγκης ροής καταρινού υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αγορές. Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι με τις ψήφους των εκπροσώπων και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ... ανεστάλη η δράση των καταριανών λόμπι, αλλά διατρανώθηκε η πεποίθηση όλων αυτών ότι τα θεσμοθετημένα κάθε λογής λόμπι δεν πρέπει να στερηθούν την ελευθερία τους να αλωνίζουν στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου μας!

Οπότε, το να αναζητεί κανείς τους «Φίλους του Κατάρ» είναι σαν να ψάχνει ψύλλους στα άχυρα!

Τι ωραία που το έγραψε ο Σολωμός στην Κέρκυρα πριν από 180 χρόνια:

Όμορφος κόσμος,
ηθικός,
αγγελικά πλασμένος...

Εκείνος δεν είχε καταλάβει, βλέπετε, ότι οι Κερκυραίοι, όπως έχει δηλώσει ο κ. Σπύρος Φλαμπουριάρης, δεν ξέρουν σαν τους Λονδρέζους να λένε «ευχαριστώ».

Αντιθέτως, σε ωδή του για τους Κερκυραίους και τους άλλους Επτανήσιους, είχε περιοριστεί να γράψει «Λαέ μου αγαπημένε, πάντοτ' ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε».

Τι λέτε, οφείλουμε «ευχαριστώ» στον εμίρη και την καταρινή επενδυτική κοινότητά του ή όχι; Μήπως είναι κι αυτός ένας από τους ευεργέτες μας και τον αδικούμε; Ή όχι;

Σεργιανίζει με τη συνοδεία του με χαρά ακόμη και τα καντούνια μας. Φτάνει μέχρι και στο Βόλτο του Κοκκίνη, όπου το 1900 ο Νικόλαος Κονεμένος, σε μια μελέτη του που σώζεται από δωρεά στην Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, είχε γράψει ότι το σύστημα της μεγάλης ατομικής ιδιοκτησίας είναι που ευθύνεται για τα περισσότερα κοινωνικά δεινά και πρέπει να ανατραπεί. Φτάνει η χάρη του για φαγητό και δίπλα στο αχανές Λιβάδι του Ρόπα, τη μεγαλύτερη ιδιωτική κερκυραϊκή κτηματική περιουσία με τα 1.200 στρέμματα απογόνων του πολιτικού Οίκου των Θεοτόκηδων που γυρεύουν πια, σύμφωνα με πληροφορίες, αγοραστή ή συνεταίρο του τύπου του εμίρη «μας».

Ότι δήθεν «οι περισσότεροι Κερκυραίοι» έλεγαν για τον πρώην εμίρη «είναι ο δικός μας εμίρης», δεν έχει ντραπεί να μεταδώσει το κρατικό Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Υποτίθεται πως «αρκετοί υπήρξαν και τυχεροί καθώς είναι γνωστό ότι ο πρώην εμίρης καλεί κάθε χρόνο κατοίκους της περιοχής να επισκεφθούν το Κατάρ και να δεχθούν βασιλικής υποδοχής, ξενάγησης και διαμονής»!

Αμέτρητα τα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο πρώην εμίρης είναι «ιδιαίτερα δημοφιλής και αγαπητός στο νησί των Φαιάκων».

Το βέβαιον είναι ότι ο «λάτρης των Επτανήσων» κ. Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι και άλλοι διάφοροι μεγιστάνες έχουν κι άλλα, ποικίλα «υπόγεια» σχέδια για τις τσέπες μας, με τη σύμπραξη πολύ ισχυρών ονομάτων του ευρύτερου ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου. Για λογαριασμό του αραβικού ομίλου ήταν ο τεχνικός και ενεργειακός και βιομηχανικός όμιλος «Τέρνα» που υλοποίησε προσφάτως έργο για νέα πτέρυγα - πέραν των 250 δωματίων και μπανγκαλόους - του «Miramare» με 69 σουίτες και υπόγειο τούνελ, στην απέναντι πλευρά του κεντρικού δρόμου που το ενώνει με τη θάλασσα, ενώ ήδη κορυφαίο στέλεχος του ανάλογου ομίλου όμιλος «Ελλάκτωρ», που επίσης προσδοκά κέρδη και από τα σκουπίδια της Κέρκυρας, κοσμεί διοικητικό σχήμα εταιρείας του πρώην εμίρη.

Αμφότεροι, βλέπετε, δραστηριοποιούνται και στο Κατάρ και «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο».

Ως ιδιοκτήτης της έκτασης όπου αναπτύχθηκαν οι νέες πολυτελείς σουίτες, με το διαφημιστικό ή εταιρικό σήμα «Miramare Upper Domes», εμφανίστηκε εταιρεία με την επωνυμία «Siger Greece Μονοπρόσωπη», με διαχειριστή εταιρεία ονομαζόμενη «Δομές Αττικής». Η «Siger Greece» δεν είναι άλλη από την πρώην «Pima - Mar», που άλλαξε όνομα και έχοντας λάβει δάνεια 7,1 εκατ. ευρώ κατοικοεδρεύει πια στο κέντρο της Αθήνας, επί της οδού Βουκουρεστίου, υπαγόμενη σε ευρύτερο μονοπρόσωπο όμιλο με καταρινό «άρωμα». Για το 2021, δεδομένου ότι είχε ξεκινήσει όπως λέει «η μίσθωση του υποκαταστήματος Domes Μωραΐτικων Κέρκυρας», ανέφερε έσοδα 1,4 εκατ. ευρώ. Είχε συσταθεί ως «Pima - Mar» τον Δεκέμβριο του 2012. Παρά το όσα έχει διαπράξει διαβεβαιώνει ότι, αλίμονο, «σέβεται τις διεθνείς αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με τη διακήρυξη του ΟΗΕ». Εν ονόματι κάποιου διεθνούς λογιστικού προτύπου, τα οικόπεδα και τα κτίρια του ξενοδοχείου ή μέρος τους που της ανήκει παρουσιάζονται ως «άυλα περιουσιακά στοιχεία» ή «πάγια υπό εκτέλεση» στα κατ' άλλους 50 και κατ' άλλους 75 στρέμματα της ξενοδοχειακής μονάδας.

Επιχειρηματικός λαβύρινθος για σεμινάριο!

Όσο για την εταιρεία «Δομές Αττικής», αυτή είναι άλλη μία από τις επιχειρήσεις του ομίλου πολυτελών ξενοδοχείων και κατοικιών «Ledra», αδελφή της εταιρείας «Δομές Κέρκυρας» που εδρεύει στην Κρήτη. Όπως η τελευταία, που είχε συσταθεί με αρχικό κεφάλαιο 24.000 ευρώ, ιδρύθηκε κι αυτή το 2018 και εδρεύει κι αυτή στο Λασίθι.

Η εταιρεία «Δομές Κέρκυρας», διαχειριζόμενη το «Miramare» χωρίς τις νέες σουίτες που θα εκτόξευσαν πιο ψηλά τα έσοδά της το 2022, το 2021 τα είχε πάει περίφημα, παρόλο που είχε επηρεαστεί βέβαια από τον κορονοϊό και η πληρότητά της ήταν ικανοποιητική αλλά όχι η επιθυμητή. Απασχολώντας 195 εργαζόμενους, έναντι 223 το 2019 που είχε υψηλότερα έσοδα της τάξεως των 7,4 εκατ. ευρώ, κατέγραψε ετήσια έσοδα 6,68 εκατ. ευρώ. Όχι μόνο κάλυψε πλήρως την οπωσδήποτε σημαντική μισθωτική «αμοιβή» του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, μα «τσέπωσε» και η ίδια πολλά. Συμπιέζοντας σε ετήσια βάση τις αμοιβές προσωπικού ως ποσοστό των εσόδων, κατέγραψε ετήσια λειτουργικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων ύψους 1,2 εκατ. ευρώ, ίσα προς το 65% περίπου όλων των εργατοϋπαλληλικών αμοιβών και το 15% περίπου των εσόδων της μονάδας, καταφέρνοντας κιόλας να λάβει μακροπρόθεσμα δάνεια 3,4 εκατ. ευρώ, εγγυημένα κατά ένα μέρος από το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο μέσω της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας και με απλησίαστο για τους κοινούς θνητούς επιτόκιο, ως πολύ μικρή ή μικρομεσαία επιχείρηση που βάσει μη ελληνικών μέτρων θεωρείται ότι είναι!

Βάσιμα μπορεί να υπολογιστεί ότι κάθε ένας από τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο απέφερε με τη δουλειά του ως κέρδη στον ιδιοκτήτη και τον διαχειριστή της μονάδας ένα ποσό αρκετά μεγαλύτερο από 12.000 ευρώ, ενώ αυτός βέβαια δεν εισέπραξε τόσα από τη δουλειά του στη «luxury» αυτή επιχείρηση! Κατά τα άλλα εκείνη δηλώνει πως «φροντίζει ανελλιπώς για την ικανοποίηση των εργαζομένων»!

Ίσως για την υψηλή κερδοφορία της μέσα στο 2022 ήλθε αντιμέτωπη με αίτημα αρμόδιας εταιρείας του καταρινού ομίλου για τροποποίηση της μισθωτικής σύμβασης και καταβολή υψηλότερου «ενοικίου».

Η αλήθεια είναι ότι οφείλουμε κάποιες χάριτες στον πρώην εμίρη του Κατάρ. Ελπίζουμε ο πρωθυπουργός μας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης - πιο πάνω εικονίζεται στην επίσκεψή του στη Ντόχα το 2020 - στις συναντήσεις του με τον νέο εμίρη, αν όχι λόγω ιδιαίτερου ενδιαφέροντος εξαιτίας εντοπιότητας και ο ίδιος ο κ. Νίκος Δένδιας με κάποιαν ευκαιρία, να τις διαβιβάσει εκ μέρους των Κερκυραίων. Εκφράστηκε σ' εκείνη τη συνάντηση του 2020, όπως ανακοινώθηκε, «η κοινή βούληση για εμβάθυνση της συνεργασίας στους τομείς της ενέργειας, του τουρισμού, των υποδομών». Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε την επιθυμία του «η χώρα μας να αποτελέσει γέφυρα του Κατάρ με την Ευρώπη», όπως έγινε πρώτη, ουσιαστικά, η Κέρκυρα. Γεγονός είναι ότι ο προκάτοχος εμίρης μάς «άνοιξε τα μάτια» όσο κανείς άλλος της τάξης του, τα τελευταία χρόνια, για το πώς γίνονται και τι σημαίνουν για τις τσέπες μας οι μεγάλες ιδιωτικές ξενοδοχειακές μπίζνες στο νησί. Έκανε πολύ πιο φανερό το γεγονός ότι η άλλη όψη των μπίζνες αυτού του είδους είναι τα βάσανα, η λεηλασία του λαού, η κοινωνική αδικία.

Ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Άδωνις Γεωργιάδης, από τη δική του πλευρά,... περιμένει τις νέες μπίζνες. «Δεν μπορεί να έρχεται ο εμίρης του Κατάρ να επενδύσει και εμάς να μας ξινίζει», είχε πει προ τριετίας, προσθέτοντας: «Όσο για τη νομιμότητα, μπορούμε και να αλλάξουμε τους νόμους για να επενδύσει ο εμίρης».

Περισσότερο απ' ό,τι στο παρελθόν, όπως φαίνεται, όταν ακούμε για ιδιωτικές «μεγάλες επενδύσεις» και «μεγάλους επενδυτές» πρέπει να... προσέχουμε τις τσέπες μας τόσο στην Κέρκυρα όσο και στα υπόλοιπα Επτάνησα, μετά μάλιστα και από τη σταδιακή αλλά πλήρη πια υλοποίηση της απόφασης που είχε υπογράψει το 2017 η κυρία Έλενα Κουντουρά, ως υπουργός Τουρισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για την κατάργηση κάποιων εμποδίων που είχαν τεθεί το 1986 στην απεριόριστη ξενοδοχειακή «ανάπτυξή» μας.

Οι επενδύσεις του εμίρη, ας μην κρυβόμαστε, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Διάφοροι πολιτικοί ηγέτες μας μετά από την κυρία Ρόδη Κράτσα, που εξέφρασε βέβαια και το 2010 και στη συνέχεια την πολιτική της ΝΔ, άλλοτε με «συντηρητική» φρασεολογία και άλλοτε με «προοδευτική» πλειοδοτούν ανοιχτά είτε συγκαλυμμένα σε μέτρα που παρέχουν «γη και ύδωρ» σε τεράστια εκμεταλλευτικά ή και αδίστακτα συμφέροντα, επειδή δήθεν είμαστε ανίκανοι να προκόψουμε χωρίς εκείνα.

«Το νησί έχει επιλεγεί από δεκάδες πασίγνωστους οικονομικούς κολοσσούς και πραγματικούς μεγιστάνες της παγκόσμιας οικονομίας, πολλοί από αυτούς είναι ιδιοκτήτες βιλών και μεγάλων εκτάσεων και κάποιοι διακρίνουν και τις επενδυτικές ευκαιρίες», είχε πει για την Κέρκυρα ο γενικός διευθυντής του ανακαινισμένου «Miramare» κ. Κώστας Μπιμπλής, πριν φύγει εφέτος από αυτό το «εμβληματικό κόσμημα» για άλλη κερκυραϊκή ομοειδή μονάδα με λιγότερους τίτλους. Όπως είχε προσθέσει, είναι ζωηρό «το ενδιαφέρον επενδυτών από το Κατάρ για την τοποθέτησή τους στα Ιόνια νησιά».

Καλόν αγώνα για να μη φτωχύνουμε κι άλλο λοιπόν!

ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ