ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
Ο Μπ. Μπρεχτ έγραψε το ποίημα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1929 – 33
Ακούω πως στη Νέα Υόρκη
Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπρόντγουαιη
Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα
Και στους άστεγους που μαζεύονται βρίσκει ένα καταφύγιο για τη νύχτα
Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες.
Ο κόσμος έτσι δε θ` αλλάξει.
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης
Μα ωστόσο λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ` τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι` αυτούς πέφτει στο δρόμο.
Σαν το διαβάζεις τούτο `δω, μην κλείσεις το βιβλίο, άνθρωπε.
Λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ` τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι` αυτούς πέφτει στο δρόμο
Μα ο κόσμος έτσι δε θ` αλλάξει
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης.
Μπρεχτ, Μπ. Ποιήματα μετ. Ν. Βαλαβάνη, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1987, σελ. 100
Νικηφόρος Βρεττάκος, «Οι τρεις άστεγοι»
Μια χειμωνιά, τρεις άστεγοι, που απ’ τον πάγο σβήναν
σε μια ταβέρνα που έκλεινε μπήκαν ορμητικοί.
Κι ενώ πολύ διψούσανε, καθόλου αυτοί δεν πίναν,
Αλλά το χώμα κοίταζαν κ’ οι τρεις τους σκεφτικοί.
Κι ο ταβερνιάρης που άλλοτε την ώρα αυτή σφαλούσε,
γιατί είχε σπίτι ερημικό και φαμελιά πολλή
να τους ειπεί πως πέρασεν η ώρα δεν τολμούσε
γιατί ήτανε παράξενοι και σκοτεινοί πολύ.
Κι όταν σαν άχνιζε η αυγή τον απαχαιρετήσαν
ένα κρασί τους πρόσφερε κι’ αυτός να ζεσταθούν,
ενώ από οίχτο κι ανθρωπιά τα μάτια του δακρύσαν.
Μ’ αυτοί, κ’ οι τρεις, περήφανοι, δεν πήρανε να πιουν.
