Δεκαετίες του 50 και 60. Χρόνια φτώχειας, ανέχειας και πείνας.

Όσοι δεν είχαν φύγει μετανάστες στο εξωτερικό, βολόδερναν στο χωριό κυνηγώντας κάποιο μεροκάματο, προκειμένου να πάρουν τον "κομμουνιστή", όπως ονομάτιζαν τότε χαριτολογώντας το χάρτινο κόκκινο κατοστάρικο.

Οι γυναίκες αναζητώντας εργασία, πήγαιναν "τζουρνάδα", κυρίως στη δούλεψη του Περικλή Τριβόλη. Η λέξη τζουρνάδα προέρχεται από την ιταλική λέξη giornata και σημαίνει μέρα. Στην κορφιάτικη διάλεκτο σημαίνει μεροκάματο όλη μέρα.

Κάθε πρωί λοιπόν, γυναίκες κυρίως και μερικές φορές και παιδιά, συγκεντρώνονταν έξω από το σπίτι του Τριβόλη και περίμεναν να βγει από το σπίτι του και να τους επιλέξει να μπουν στο "μπουλούκι" για να δουλέψουν τζουρνάδα.

Δούλευαν από ήλιο σε ήλιο, όλη την ημέρα και το μεροκάματο ήταν ένα χάρτινο πενηντάρικο και παλαιότερα και λιγότερα, υπό την επίβλεψη του Κίτσου του Μακροδήμητρα που ήταν τότε επιστάτης του Τριβόλη.

Όλη μέρα γέμιζαν κοφίνια (καλάθια) ή πάνινα σακούλια με λιανολιές και κάπου κάπου διάλεγαν τις πιο ξερές από αυτές που 'μοιαζαν με παστές και τις έβαζαν στο στόμα τους, πριν φτάσει το μεσημέρι, όπου μόνο τότε καθόντουσαν κάτω από κάποια ελιά και έτρωγαν ό, τι είχαν φέρει από το σπίτι τους.

 

Το άλλοτε αρχοντικό του Τριβόλη, έξω από οποίο μαζεύονταν κάθε πρωί πολλες γυναίκες, προκειμένου να συμπεριληφθούν στο "μπουλούκι" για να εργαστούν τζουρνάδα στις ελιές.
Αυτός νωρίς νωρίς κατέβαινε το σκάλα και συναντούσε τον Κίτσο, τον επιστάτη, που του έλεγε ποιοι καινούριοι ζητούσαν εργασία. Εκείνος με τη βαριά του φωνή αργά συναινούσε ή τους απέρριπτε.

 

ΠΗΓΗ: Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου