Δύο διαφορετικές γενιές δημιουργών, ο Πάνος Κατσιμίχας και ο Σπύρος Αραβανής αλληλογραφούν διαδικτυακά εν μέσω πανδημίας και το αποτέλεσμα των συνομιλιών τους είναι το νέο τραγούδι «Ουτοπία» που κυκλοφορεί από τον Μετρονόμο.

Την ιστορία της «Ουτοπίας» μάς παρουσιάζουν οι ίδιοι οι δημιουργοί της:
«H Oυτοπία… μία κοπέλα αμίλητη γυρνάει μέσα στο «κρύο» της Ιστορίας. Φιλάει στο μέτωπο τον Έκτορα και φιλοσοφείται στο μυαλό του Πλάτωνα.

Μεταμορφώνεται σε ηρωίδα του Τόμας Μορ και του Χ. Τζ. Ουέλς. Αγριεύει με τις φλόγες της Οκτωβριανής Επανάστασης, τους πυρακτωμένους στίχους του Μαγιακόφσκι, και από «ουτοπία» μετατρέπεται σε θηρίο μυθικό-χίμαιρα.

Δολοφονείται με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο και δραπετεύει στο μέλλον με τα τελευταία λόγια εκείνης: «Ήμουν, είμαι, θα ξαναγίνω».

Γράφει με σπρέι στους τοίχους, σα σκιά φασματική, τα λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ:
«Η πρόοδος είναι η πραγματοποίηση των ουτοπιών».

Ουρλιάζει στους δρόμους του φλεγόμενου Παρισιού του ’68:
«Αναζητείστε το αδύνατο».

Κοιτάζει στα μάτια το σύγχρονο τέρας της οθόνης χωρίς ποτέ να γίνει το τέρας και όλα αλλάζουν πάντα, γιατί το θέλει εκείνη.

Αυτή είναι ιστορία της «Ουτοπίας». Το τραγούδι που προέκυψε από τη διαδικτυακή μας αλληλογραφία εν μέσω πανδημίας».
Πάνος Κατσιμίχας – Σπύρος Αραβανής

Μουσική - στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας, Σπύρος Αραβανής Ερμηνεία: Πάνος Κατσιμίχας (Mετρονόμος 2021)

Πνευστά: Θύμιος Παπαδόπουλος
Πλήκτρα, προγραμματισμός: Σωτήρης Παπαδόπουλος
Ενορχήστρωση: Θύμιος Παπαδόπουλος, Πάνος Κατσιμίχας
Ηχογράφηση, μίξη, mastering: Σωτήρης Παπαδόπουλος
Φωτογραφία εξωφύλλου: Αλέξανδρος Μαρόπουλος

Ξέρεις ν’ αντέχεις σαν αβύθιστο πλοίο
Ουτοπία σε λένε, γυρνάς μες στο κρύο
Το κρύο της Ιστορίας σου παγώνει τα χνώτα
Ουτοπία, δεν αλλάζεις τη ρότα.

Στις άρρωστες πρωτεύουσες το αύριο ουρλιάζεις
Με βλέμμα σκοτεινό μετράς το σήμερα
Αμίλητη κοπέλα αγριεύεις και αλλάζεις
Θηρίο μυθικό γίνεσαι, γίνεσαι Χίμαιρα.

Το τέρας στις οθόνες, στα μάτια κοιτάζεις
Αμίλητη κοπέλα, σκιά φασματική
Βαθιά από το μέλλον, το μέλλον ετοιμάζεις
Θα αλλάζουν πάντα όλα, γιατί το θέλεις εσύ.

Βουτάω μες στο χρόνο, γυρνάω στο βράδυ εκείνο
Η Ρόζα πεθαίνει στο Βερολίνο
Στα ματωμένα χείλη της διαβάζω το χρησμό
«Ήμουν, είμαι, θα ξαναγίνω»

Επιμέλεια: Ηλίας Κορδαλής