Αγαπητέ Σπύρο

Ανοικτή επιστολή του Σ. Τρύφωνα (Πορεία προς το Βοριά) στον κ. Σπύρο Νεράτζη

Με αφορμή το κείμενό σου για υλοποίηση των υποσχέσεων της δημοτικής αρχής της Βόρειας Κέρκυρας, μπήκα στον πειρασμό να γράψω μερικά πράγματα. Πραγματικά δεν έχω σκοπό μια αντιπαράθεση μαζί σου αλλά ούτε αντιπολιτευτικές ξιφουλκήσεις με τη Δημοτική Αρχή του Δήμου μας. Σκοπός μου είναι να προσπαθήσω να συμβάλω σε ένα διάλογο για το επίμαχο θέμα των απορριμμάτων, κάτι για το οποίο φοβάμαι ότι χάνουμε το συνολικό στόχο μέσα από διάφορες αντιπαραθέσεις, ακόμα κι αν έχουμε όλοι δίκιο σε επιμέρους σημεία.

Κατ αρχή να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στα παρακάτω σημεία:

· Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι ευθύνη και υποχρέωση των Δήμων. Η εθελοντική προσπάθεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει καμία Δημοτική αρχή αλλά να επικουρεί και να προτείνει!

· Οι Γωνίες Ανακύκλωσης δεν θα λύσουν το πρόβλημα σε ποσότητες, η μεγάλη αλλαγή στα ποσοστά ανακύκλωσης θα έρθει από τους μεγάλους παραγωγούς απορριμμάτων.

· Οι γωνιές ανακύκλωσης συμβάλουν στη δημιουργία κουλτούρας, την εκπαίδευση, και την αλλαγή νοοτροπίας!

Και εδώ έρχομαι να προσθέσω τις δικές μου απόψεις, όχι κατ ανάγκη αντιπαραθετικές, αλλά συμπληρωματικές, θέλω να πιστεύω.

Μια πρώτη παρατήρηση-πρόταση είναι ότι από το απόλυτο χάος των προηγούμενων χρόνων περάσαμε στο να μιλάμε (σχεδόν) μόνο για την ανακύκλωση και όχι για μια συνολική διαχείριση των απορριμμάτων. Σαφώς και η διαχείριση των ανακυκλώσιμων είναι πολύ σοβαρή μιας και αυτά είναι το μισό της συνολικής παραγωγής, ωστόσο η εμπειρία που έχει το νησί θεωρώ ότι πρέπει να μας κάνει όλους μας αυστηρούς στις θεωρήσεις μας.

Το μέγεθος μετράει!

Αναφέρθηκες στο ότι δεν είναι τα μεγέθη της ανακύκλωσης που πετυχαίνουν οι Γωνιές αλλά ο ρόλος που παίζουν στον εκπαιδευτικό τους ρόλο κάτι για το οποίο έχω συμφωνήσει ήδη. Και να υπερθεματίσω λέγοντας ότι θα ήταν και απρεπές, τουλάχιστον, να ζητήσει και τα ρέστα κανείς από αυτούς τους ανθρώπους για το αν έχουν να παρουσιάσουν ποσότητες ή όχι. Εδώ όμως προκύπτει και μια αντίφαση. Ισχυρίστηκες, μεταξύ άλλων, ότι η Δ. Α. της Βόρειας Κέρκυρας είναι η μόνη που κάνει πράξη τον Εθνικό Σχεδιασμό για τη διαχείριση απορριμμάτων. Εδώ μπαίνει το λογικό παράδοξο με βάση τους ισχυρισμούς σου. Ο Εθνικός Σχεδιασμός δεν είναι ένα ευχολόγιο αλλά συγκεκριμένες κατευθύνσεις και μάλιστα ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΗΜΕΝΕΣ. Αν (αν…) η διαχείριση του Δήμου στον τομέα της ανακύκλωσης βασίζεται (σχεδόν) αποκλειστικά στις Γωνίες, από τις οποίες δεν μπορείς να απαιτήσεις συγκεκριμένες ποσότητες, τότε πως μπορεί να πει κανείς ότι υλοποιείται ο Εθνικός Σχεδιασμός;

Μια ακόμα λογική αντίφαση στις αναφορές σου, έχει να κάνει με το θέμα της ευθύνης των Δήμων και το ζήτημα των μεγάλων παραγωγών, για τα οποία επίσης συμφώνησα μαζί σου. Πού είναι εδώ η ανάληψη των ευθυνών του Δήμου σε σχέση με τις επιταγές του Εθνικού Σχεδιασμού, κάτι για το οποίο δεν είναι θέμα εθελοντισμού αλλά είναι υποχρεωμένος να συμμορφωθεί;

Για να προλάβω οποιεσδήποτε ενστάσεις, να δηλώσω ότι η παράταξή μας δεν ψήφισε τον κανονισμό καθαριότητας που εισηγήθηκε η Δ. Α. και αυτό όχι από μια τυφλή αντιπολιτευτική στάση, αλλά γιατί κατά την άποψή μας, παρ όλο που αναγνωρίζουμε σαφώς την ανάγκη ύπαρξής του, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να προηγείται ενός συνολικού σχεδιασμού διαχείρισης ο οποίος δεν υπάρχει! Σ αυτό το σημείο, όσο κι αν θέλω ν’ αγιάσω και να μην μπω σε διαδικασία αντιπολιτευτικής κριτικής, θα συμφωνήσω απόλυτα σε ένα ακόμα σημείο μαζί σου. Σε εκείνο που αναφέρεσαι στον κ. Μαχειμάρη και την κα. Κόκκαλη ότι έκαναν πράξη τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Είναι ακριβώς έτσι. Δηλαδή σχεδιασμοί του κ. Μαχειμάρη και της κας Κόκκαλη χωρίς να έχει γίνει ΠΟΤΕ ολοκληρωμένη συζήτηση στο Δημ. Συμβούλιο, κατάθεση και καταγραφή απόψεων των παρατάξεων και λήψη αποφάσεων από το σώμα.

Για ποια υλοποίηση Εθνικού Σχεδιασμού μιλάμε όταν ξεκινάμε από τον τρίτο πυλώνα που θέτει αυτός, την ανακύκλωση, έχοντας παρακάμψει τους δύο πρώτους, τη μείωση και την επαναχρησιμοποίηση; Μήπως γιατί αυτόν τον τρίτο το βρήκαμε έτοιμο που δουλεύει στις πλάτες άλλων; Η ανακύκλωση δεν είναι αυτοσκοπός. Όσο αφορά τη μείωση, δεν έχουμε μιλήσει καθόλου για κάτι σημαντικό που θα οδηγούσε στην ελάττωση κατά 80% του πλαστικού και τουλάχιστον ένα 30% του συνόλου των απορριμμάτων και έχει να κάνει με το πόσιμο νερό. Κάτι που είναι έτσι κι αλλιώς δικαίωμα των δημοτών και υποχρέωση των Δ. Α. και μάλιστα στην περιοχή με τις περισσότερες βροχοπτώσεις στη χώρα αλλά και σε όλη τη Μεσόγειο. Αυτά όμως δεν είναι θέματα εθελοντών αλλά των συντεταγμένων θεσμών. Οι εθελοντές συνεχίζουν να κάνουν ότι έκαναν αλλά οι Δήμοι δυστυχώς συνεχίζουν να μην κάνουν ότι οφείλουν και όφειλαν.

Σε ότι αφορά τις πράσινες γωνιές και τον προβληματισμό γύρω από αυτές κλείνω με κάποιες φράσεις του συνδημότη μας κ. Barrie που ζει στον Αρίλλα:

«Επέλεξα να ζήσω στην Κέρκυρα γιατί λατρεύω το νησί και τη ζωή σ’ αυτό. Μου αρέσουν και σέβομαι τους ανθρώπους. Σκέφτομαι τον εαυτό μου ως μέλος της κοινωνίας της Κέρκυρας.

………………………………………….

Είμαι τώρα 76 και συνταξιούχος. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να αφιερώσω λίγο χρόνο προσπαθώντας να βοηθήσω να κρατήσω τον Αρίλλα καθαρό. Δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι επιθυμώ ή σκοπεύω να περάσω ό, τι απομένει από τη ζωή μου, ξεχωρίζοντας τα σκουπίδια άλλων ανθρώπων».

Κλείνοντας και προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης της στάσης μου και της άποψης μου θέλω να επισημάνω ότι:

Δεν απαξιώ ούτε μειώνω την οιαδήποτε προσπάθεια είτε πολιτών είτε θεσμικών φορέων. Ωστόσο φοβάμαι ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται από τους τελευταίους με την δέουσα σοβαρότητα, καθησυχαζόμαστε για μια ακόμα φορά με λύσεις αμφισβητούμενου ποσοτικού αποτελέσματος, παραπέμπουμε με τη μεταφορά στο «μακριά από την πόρτα μας» για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα και χωρίς να υπάρχει ένα σοβαρό πλάνο πάνω στο οποίο να συμφωνούμε όλοι για μια οριστική και μακροπρόθεσμη λύση.

Επίσης δεν είναι σκοπός μου ν ανοίξω μια διαδικασία αδιέξοδου πολέμου ανακοινώσεων, αλλά να προτείνω αντ’ αυτού να γίνει ένας σοβαρός δημόσιος διάλογος με σκοπό πραγματικές και βιώσιμες λύσεις.

Φιλικά

Σωκράτης