Ανοικτή επιστολή προς κάθε υπεύθυνο από τη μητέρα του μοναδικού μαθητή του νησιού του Μαθρακίου
Αγαπητοί κύριοι που τόσο κόπτεστε για την παιδεία μας.
Σας έχει ήδη σταλεί γραπτό αίτημα εδώ και καιρό σχετικά με το θέμα της δασκάλας μας εδώ στο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Μαθρακίου. Απάντηση δεν έχουμε πάρει, μας έχετε γράψει κανονικά στα παλιά σας τα παπούτσια ως συνήθως. Σας έχει σταλεί επίσης και αίτημα για την ανακατασκευή/συντήρηση του παλιού σχολείου μας, επίσης καμία απάντηση.
ΤΟΣΟ πολύ νοιάζεστε για την παιδεία, ΤΟΣΟ πολύ νοιάζεστε για τα μικρά ακριτικά νησιά!! Μέχρι να έρθει η ώρα των ψήφων.. τότε ΟΛΟΙ τρέχετε να δώσετε υποσχέσεις!!
Λόγια που πάντα μένουν ΜΟΝΟ στα λόγια.
Το σχολείο εδώ άνοιξε και πάλι μετά από 21 χρόνια λόγω της άφιξης της δικής μου με τον 10χρονο γιο μου. Έτρεξα να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες, κινήθηκε και η Δήμαρχος Κερκύρας και Διαποντίων Νήσων Κα. Μερόπη Υδραίου, κινήθηκε η περιφέρεια εκπαίδευσης και το σχολείο μας άνοιξε και ήρθε και εκπαιδευτικός, η υπέροχη κυρία Βύζα. Μας δόθηκε σα “προσωρινή” λύση μια κοινοτική αίθουσα η οποία χρησίμευε ΚΑΙ ως αποθήκη, για να λειτουργήσει το σχολείο μας, με την υπόσχεση ότι σύντομα θα γινόταν μελέτη στο παλιό κτίριο και ανακατασκευή του.
Η κυρία Βύζα λοιπόν από δασκάλα έπρεπε να γίνει καθαρίστρια, διακοσμήτρια, μάστορας, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο για να διαμορφώσει μια αίθουσα που ΔΕΝ ήταν δική της ευθύνη να το κάνει. Και όχι απλά το έκανε, αλλά η αίθουσα μας κάνει κάποιες πολύ πιο σύγχρονες αίθουσες να ωχριούν μπροστά της. Με τα περιορισμένα χρήματα που έδωσε ο οργανισμός σχολικών κτιρίων και με άπειρες δωρεές από απλούς ανθρώπους αλλά και οργανισμούς, η κυρία Βύζα έφτιαξε μια σχολική αίθουσα που θα ζήλευε ο καθένας.
Και δεν έμεινε μόνο εκεί. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη χρονιά, η δασκάλα μας έκανε αμέτρητες δράσεις με το παιδί μου, συνεργάστηκε με σχολεία, με οργανώσεις, με δημόσιους αλλά και ιδιωτικούς φορείς που ενδιαφέρθηκαν και το σχολείο μας έγινε γνωστό ακόμα και πέρα από τα όρια της Ελλάδας. Και το Ελληνικό κράτος τι έκανε? Και πάλι μια τρύπα στο νερό.
Εκτός από την ανακατασκευή του σχολείου, το ΜΟΝΟ πράγμα που σας ζητήσαμε ήταν να επιτρέψετε στην δασκάλα μας να μείνει τουλάχιστον άλλο ένα έτος, για να μπορέσει να συνεχίσει το πολύ σπουδαίο έργο που ξεκίνησε πέρυσι. Το έργο που έστησε με τα δυο της τα χέρια! Βλέπετε, δεν είναι μόνιμη, και βάσει νόμου δεν μπορεί να αιτηθεί να παραμείνει. Αλλά τους νόμους κύριοι εσείς τους κάνετε, και όταν σας βολεύει για δικά σας συμφέροντα τους “λυγίζετε”. Σε μια τόσο λοιπόν σημαντική περίπτωση ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ? Τι θα σας κόστιζε?
Το νησί μας και το σχολείο μας έχει ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΑΘΗΤΗ! Το γιο μου. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι μπαίνει και ο ψυχολογικός παράγοντας στη μέση. Το παιδί μου λατρεύει τη δασκάλα του, λατρεύει να πηγαίνει σχολείο και μια τέτοια αλλαγή, στις δύσκολες συνθήκες που ΗΔΗ βιώνει θα επηρέαζε αφάνταστα την ψυχολογία του.
Αν λοιπόν ενδιαφέρεστε ΤΟΣΟ πολύ για την παιδεία και για τα μικρά ακριτικά νησιά θα κουνηθείτε έστω και τώρα να κάνετε ΚΑΤΙ!!
Ζητούμε να παραμείνει η δασκάλα μας! Σας λέω από τώρα πως θα πάρω πόρτα πόρτα όλα τα κανάλια και αν χρειαστεί θα έρθω αυτοπροσώπως και θα στηθώ έξω από το υπουργείο σας !!!
Πηγή: monoistomathraki.com
