Σοβαρό το πρόβλημα των σκουπιδιών και τη διαχείρισή τους - Από την πρώτη σελίδα της "Φωνής των Αργυραδιτών", αρ. φ. 162 (Σεπτ. - Οκτ. 2021)

Σταμάτησε η αποκομιδή και η μεταφορά των σκουπιδιών στην Πάλερο με αποτέλεσμα εικόνες - ντροπής στη Νότια Κέρκυρα.  Αναμφίβολα μεγάλες ευθύνες της Δημοτικής Αρχής που δείχνει να μην έχει σχεδιάσει μια στρατηγική διαχείρισης  προς όφελος του λαού. Ωστόσο το πρόβλημα είναι γενικότερο και βαθύτατα πολιτικό. Συνδέεται με τόσο με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, όσο και με τις κυρίαρχες πολιτικές σε επίπεδο «τοπικής αυτοδιοίκησης» που έχουν ως βάση το επιχειρηματικό κέρδος. Όταν μπλέκουν εργολάβοι, αναθέσεις, διαγωνισμοί με σκοπό το κέρδος, τότε ο λαός πληρώνει το …μάρμαρο!

Για το καυτό θέμα του ΣΜΑ φάνηκε ότι η δημοτική αρχή δεν έχει συνολικό σχέδιο για τα απορρίμματα και προσπαθεί με ελιγμούς να μη χρεωθεί την όποια δυσαρέσκεια των δημοτών. Επιδιώκει τη συναίνεση των άλλων παρατάξεων, αλλά δεν έχει λύση.  Έτσι επέλεξε την προσωρινή λύση του ΣΜΑ Κεντρικής Κέρκυρας στο Τεμπλόνι ως μόνη διέξοδο για την συνέχιση της μεταφοράς των απορριμμάτων στην Πάλαιρο . Ουσιαστικά πρόκειται για αίτημα του Δήμου Νότιας Κέρκυρας προς τον Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας για χρήση των εγκαταστάσεων μεταφόρτωσης στο Τεμπλόνι. Το θέμα είχε ήδη εγκριθεί από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Νότιας Κέρκυρας και στη συνέχεια τέθηκε προς συζήτηση και έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Η πρόταση εγκρίθηκε με τις θετικές ψήφους της πλειοψηφίας, ενώ όλες οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης ψήφισαν «παρών». 

Το ζήτημα των απορριμμάτων και της διαχείρισης τους δεν είναι τωρινό. Το φόρτωσαν στις πλάτες μας παλιοί και νέοι νοικάρηδες των κυβερνήσεων και το κουβαλάμε όπως η χελώνα το καβούκι της χρόνια τώρα. Για παράδειγμα οι ΦΟΣΔΑ σχεδιάστηκαν με στόχο να διευκολύνουν την δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας για το  ξένο κεφάλαιο και τους ντόπιους εργολάβους.

Άλλωστε σιγά –σιγά, αλλά σταθερά η «τοπική αυτοδιοίκηση» ταυτίζεται – με ελάχιστες εξαιρέσεις – με τα οικονομικά και κοινωνικά συμφερόντα των κυρίαρχων  κα λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στην τοπική κοινωνία. Οι αρμοδιότητες και οι λειτουργίες της, είτε συγκεντροποιούνται, είτε δίνονται απ΄ ευθείας στο κεφάλαιο και στους ιδιώτες. Οι Δήμοι, στην πράξη, καλούνται να παίξουν τον ρόλο του θεματοφύλακα και του επόπτη της υλοποίησης των κάθε είδους αντιλαϊκών σχεδιασμών. Η δραματική μείωση των πόρων από το κεντρικό κράτος με το εύηχο “οικονομική αυτοτέλεια” των δήμων αύξησε τα δημοτικά τέλη, την φορομπηξία και τη μεταφορά του κόστους της διαχείρισης των δημοτικών  λειτουργιών στον λαό.

Ότι στήθηκε για δεκαετίες γύρω από τους δήμους, τους δημάρχους και τους κολλητούς ήταν ένα πραγματικό φαγοπότι, ένα πάρτι σε βάρος της  δημόσιας περιουσίας και του ιδρώτα του ελληνικού λαού. Τώρα στους καιρούς της κρίσης οι τοπικοί άρχοντες από “θεματοφύλακες της λαϊκής εξουσίας και συμμετοχικής δημοκρατίας” δίνουν την σκυτάλη στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Μεγαλοεπιχειρηματίες μυρίζονται χρυσάφι από το σκουπίδι και μέσω επιχορηγήσεων τύπου ΕΣΠΑ και σε συνεργασία με τραπεζικούς ομίλους και την περιφερειακή αρχή προχωρούν στο σχεδιασμό μεγάλων έργων.

Τα ντόπια μεγάλα αρπακτικά, στο χώρο των απορριμάτων, στήνουν κοινοπραξίες σε συνεργασία με ξένα κεφάλαια για να διεκδικήσουν να στήσουν τεράστιους ιδιωτικούς ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ,  προσπερνούν τον δήμο, αξιοποιούν τις καλλικρατικές υπερδομές – περιφέρειες και συμμετέχουν σε διαγωνισμούς ΣΔΙΤ κ.α. Έτσι, σχεδιάστηκαν κεντρικές μονάδες που θα υποδέχονταν το σύνολο σχεδόν των απορριμμάτων σε σύμμεικτη μορφή και τα παραγόμενα υλικά θα ήταν κατάλληλα είτε για ταφή είτε για καύση. Για να τροφοδοτούνται αυτές οι μονάδες σχεδιάστηκαν και αντίστοιχοι σταθμοί μεταφόρτωσης όπου τα σκουπίδια συνθλίβονται και συμπιέζονται για να μεταφέρονται μακριά.

Το περιβάλλον (φύση) είναι συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής. Δυστυχώς το σύστημα το μεταβάλλει σε κερδοφορία. Ήλιος, γη, νερό, θάλασσα, αέρας, όλα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και όσο κυριαρχεί αυτή η λογική θα γίνονται μερεμέτια, αλλά δε θα υπάρχει λύση. Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι ένα πρόβλημα στην ουσία του κεντρικό πολιτικό. Η διαχείριση των απορριμμάτων δεν ασκείται αυτόνομα, αλλά είναι υποσύνολο της ευρύτερης πολιτικής που εφαρμόζεται. 

Στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε τίποτα δε θα γίνει χωρίς την μαζική λαϊκή συμμετοχή και ενεργοποίηση. Μαζικά ο λαός πρέπει να απαιτήσει την ολοκληρωμένη διαχείριση των σκουπιδιών με βάση τις εξής αρχές:

• Αντιμετώπιση της ρύπανσης στην πηγή της, χωρίς μεταφορά σε άλλες περιοχές,
• Μείωση και  χρήση φιλικών προς το περιβάλλον συσκευασιών,
• Διαλογή στην πηγή για ανακύκλωση,
• Ενημέρωση,  διαφάνεια, και  συναίνεση των κατοίκων.

Γιώργος Κ. Καββαδίας