Συνδέεται με μια πραγματική Ιστορία, την αρπαγή του Γιαννάκη το 1725 περίπου από πειρατές στον Άι – Γιώργη

Έλκει την καταγωγή του από τα Ακριτικά τραγούδια και είναι από τα παλαιότερα τραγούδια της κερκυραϊκής παράδοσης. Αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο του 10ου – 11ου αιώνα τον Γιαννάκη, γιο του ακρίτα Ανδρόνικου. Ο θρήνος για τον θάνατό του γίνεται θρύλος που διαδίδεται σε όλες τις περιοχές: από τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη μέχρι τα νησιά του Ιονίου, από την Πελοπόννησο και την Ήπειρο σε όλες τις περιοχές του Βυζαντίου. Για αυτό και υπάρχουν πολλές παραλλαγές αυτού του τραγουδιού.  Υπάρχει, βέβαια, και μια άλλη εκδοχή. Το τραγούδι γράφεται για έναν λαϊκό ήρωα που έχασε τη ζωή του πολεμώντας γενναία σε μια από τις πολιορκίες του νησιού μας από τους Τούρκους την περίοδο της ενετοκρατίας. Αρχικά ήταν διαδεδομένο και χορευόταν στα χωριά της Νότιας Κέρκυρας, γιατί συνδέεται με μια πραγματική Ιστορία. Με την αρπαγή του Γιαννάκη το 1725 περίπου από πειρατές στον Άι – Γιώργη, στην παραλία, κοντά στο «Κρύο το Νερό».

Οι στίχοι:

Κάτου στον Άη-Γιώργη

στο κρύο το νερό

σκοτώσαν το Γιαννάκη

τον μοναχοϋγιό.

Τούρκοι τον εσκοτώσαν

Ρωμιοί τον κλαίγανε

Τα δυο του τα αδεραφάκια

τον εγυρεύανε.

Σήκω μωρέ Γιαννάκη

να πάμε σπίτι μας

Που κλαίει η αδερφή μας

κλαίει κι η νύφη μας

Λα-λά, λα-λά, λα-λά-λα, λά-λα-λα,

λα-λά, λα-λά, λα-λά-λα, λά-λα-λα.

Κι όπως τον κατεβάζαν από τη σκάλα του

Μικροί – μεγάλοι κλαίγαν την ομορφάδα του

Λα-λά, λα-λά, λα-λά-λα, λά-λα-λα,

λα-λά, λα-λά, λα-λά-λα, λά-λα-λα.

Ο χορός χορεύεται κυκλικά: τρία βήματα δεξιά, ένα βήμα εμπρός, ένα πίσω και ένα αριστερά.

Γιώργος Κ. Καββαδίας

Βιβλιογραφία: Πορφύριος Οδυς. Πανδής, Κάτου στον Άι – Γιώργη στο Γιαλισκάρι Αργυράδων Κέρκυρας