ΕΛΜΕ Κέρκυρας

Στις 6 του Απρίλη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΛΜΕ – 10:30 - ΛΥΚΕΙΑ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – 11 - ΝΟΜΑΡΧΙΑ

ü Αυξήσεις στους μισθούς μας, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού!

ü Να σταματήσει η φοροληστεία στα καύσιμα, στη ΔΕΗ και στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης!

ü Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών, μονιμοποίηση των αναπληρωτών, εξίσωση δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών.

ü Να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Λεφτά για υγεία και παιδεία – όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία!

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Το στομάχι σφίγγει, βλέποντας καθημερινά παιδιά να ξεσπιτώνονται, αντί να είναι στο σχολείο, να περπατάνε μόνα τους χιλιόμετρα για να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου, να ψάχνουν μάταια τους γονείς τους. Δύο λαοί, που ζούσαν για δεκαετίες ειρηνικά, χύνουν ξανά το αίμα τους, εξαιτίας της απαράδεκτης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξαιτίας ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου στη γειτονιά μας, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ε.Ε. με τη Ρωσία για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων, για τα (ματωμένα) κέρδη τους.

Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας.

Γιατί να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ;

Τι συμφέρον έχει ο λαός μας, όταν η χώρα μας, με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, στέλνει όπλα, διαθέτει βάσεις και υποδομές στα νατοϊκά στρατεύματα, παίρνει ουσιαστικά μέρος σε αυτό το μακελειό; Αυτές οι επικίνδυνες αποφάσεις στοχοποιούν τον λαό μας, σε μια αντιπαράθεση που γίνεται μόνο για τα κέρδη των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών. Μερίδιο από τη λεία, από τη νέα μοιρασιά, επιδιώκουν και οι δικοί μας «αφεντάδες».

Γι’ αυτό εμπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο η ελληνική κυβέρνηση, κι όχι γιατί τους πήρε ο πόνος για τον λαό της Ουκρανίας, όπως λέει. Γι’ αυτό όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αναβάθμισαν τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, με νέες βάσεις, με στρατιωτικές αποστολές.

Εμείς όμως, οι εργαζόμενοι, δεν έχουμε κανένα συμφέρον να διαλέξουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είτε αυτό της Ρωσίας, είτε αυτό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Είμαστε με τους λαούς όλου του κόσμου, με το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, να ζουν ειρηνικά, με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και όχι μέσα στη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή στην καθημερινότητα ενός άλλου, ακήρυχτου πολέμου, της φτώχειας, της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.

Στην απεργία στις 6 του Απρίλη να ακουστεί δυνατά η δίκη μας φωνή!

Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών προκαλούν ασφυξία σε κάθε σπίτι. Ακούμε συνέχεια πως λεφτά δεν υπάρχουν για να μειωθούν οι δυσβάσταχτοι φόροι, αλλά λεφτά βρίσκονται όταν πρέπει να πληρωθούν πολεμικοί εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ που ξεπερνούν τα 5 δις € κάθε χρόνο!

Ακούμε συνέχεια από όλες τις κυβερνήσεις πως λεφτά δεν υπάρχουν για μαζικούς, μόνιμους διορισμούς, ώστε να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, πως η μονιμοποίηση όσων εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση είναι ανεδαφικό αίτημα, πως δεν γίνεται να βρεθούν νέες αίθουσες για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στην τάξη κλπ. Την ίδια ώρα, εμείς, αλλά και τα σχολεία, πληρώνουμε δυσβάσταχτα το ρεύμα και τα καύσιμα, τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, όχι μόνο εξαιτίας του πολέμου, αλλά και της περιβόητης «πράσινης μετάβασης», που γεμίζει κέρδη τα ταμεία των «πράσινων» επιχειρηματικών ομίλων.

Ακούμε συνέχεια πως δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» και άρα δεν μπορεί να στηριχτεί ουσιαστικά το σύστημα υγείας, να κατασκευαστούν-επισκευαστούν σχολεία, αλλά 11 δις € από το περιβόητο ταμείο ανάκαμψης δίνονται απλόχερα στο κεφάλαιο, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η λύση είναι μία… στις 6 Απρίλη, κλείνουμε τα σχολεία!

Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία!

Τώρα η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση να γίνουν οργανωμένη δύναμη, για να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς μισθούς, ουσιαστική στήριξη από την κυβέρνηση στο παιδαγωγικό μας έργο, για να μην προχωρήσουν τα σχέδια κατηγοριοποίησης των σχολείων, μέσω της αντιδραστικής-αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης.

Δίνουμε αποφασιστική απάντηση στις απειλές της κυβέρνησης, στην οργανωμένη προσπάθεια, μέσω του μηχανισμού των Συντονιστών Εκπαίδευσης, να αλλάξουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων τις συλλογικές τους αποφάσεις και να εφαρμόσουν την αξιολόγηση, ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις.

Κλιμακώνουμε την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλεία, τις κινητοποιήσεις για το άνοιγμα των πινάκων, για μονοετή υπηρέτηση της οργανικής, για την εξίσωση αδειών και δικαιωμάτων.

Είναι στο χέρι μας το επόμενο διάστημα να καταδικάσουμε σε όλα τα επίπεδα τις δυνάμεις της αδράνειας, της υποταγής και του συμβιβασμού. Να ενισχύσουμε τη δύναμη του αγώνα, της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα.

Εδώ βρίσκεται η πραγματική ελπίδα και η προοπτική!