Το χωριό του Παππού – Εικόνες από το όμορφο παραδοσιακό χωριό τις Αργυράδες στη Νότια Κέρκυρας από τον φακό του Κώστα Γ. Καλούδη

Ο νεαρός της ιστορίας είχε την επιθυμία να γνωρίσει το χωριό του παππού, καλύτερα από όσο το ήξερε ως τότε. Όμορφο του φαινόταν γενικά.  Μέχρι τα δέκα του χρόνια είχε επισκεφτεί τον παππού αρκετές φορές αλλά ποτέ δεν είχε γυρίσει στα σοκάκια και στις γειτονιές.

Είναι αλήθεια πως οι Αργυράδες είναι ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό στη νότια Κέρκυρα, αλλά δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς μια ολοκληρωμένη εικόνα, αν δε γυρίσει τις γειτονιές του. Κάποτε ήταν γεμάτες ζωή, τώρα τα τελευταία χρόνια έχουν αδειάσει από κόσμο. Δρόμοι που μπορούν να πάνε  αυτοκίνητα είναι ελάχιστοι και  για το λόγο αυτό και πολλούς άλλους, έχει σχεδόν αδειάσει  από κόσμο. Στενά σοκάκια βλέπει κανείς που δεν εξυπηρετούν, επειδή δεν υπάρχουν άλογα ούτε άλλα ζώα  που παλαιότερα ήταν το δεξί χέρι των ανθρώπων.

Κάποια  χρόνια πριν, ζούσαν εκεί περισσότεροι από δυόμισι χιλιάδες κάτοικοι, όλοι Αργυραδίτες. Η Αθήνα, η Γερμανία και γενικά η ξενιτιά και ο Αη Γιώργης το έχουν αδειάσει από τους κατοίκους του. Κείνο τον καιρό ο κόσμος έκανε παιδιά και ας υπήρχε φτώχια. Τώρα ένα - δύο παιδιά είναι πολλά.

Λίγο στη πλατεία του Αη Γιωργιού βλέπει κανείς κάποια κίνηση και στα σχολεία στην Άγια Τριάδα…   

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ξένοι. Τα τελευταία χρόνια το έχουν ανακαλύψει και πολλοί  Άγγλοι.  Αρκετοί από αυτούς  έχουν αγοράσει σπίτια   και το θεωρούν και δικό τους χωριό.  Είναι και πολλοί συνάνθρωποί μας από γειτονικές χώρες που έχουν ενσωματωθεί με τους ντόπιους και αυτό το βλέπει κανείς, όταν  τα παιδιά τους μιλούν την  γλώσσα μας. Το έχει το χωριό μας να είναι φιλόξενο. Κάποιοι μπορεί να μη συμφωνούν, αλλά παρά να μένουν άδεια  και έρημα τα σπίτια του, καλύτερα να μένουν άνθρωποι από όπου και αν έχουν έρθει. 

Κείνα τα χρόνια ο Αη Γιώργης ήταν ακατοίκητος. Τώρα έχει γίνει ολόκληρη πολιτεία με τα σπίτια και τα ξενοδοχεία. Εκεί  έχει κατεβεί  η μισή Αργυράδα και όσο περνάει ο καιρός αυτό θα συνεχίζεται. Εκεί είναι τελείως διαφορετική η ζωή. Τρέξιμο, κούραση, γλώσσες από όλο τον κόσμο. Καμία σχέση με την ησυχία του χωριού. Έχει όμως τη δική του χάρη. Διαθέτει από τις καλύτερες παραλίες του νησιού της Κέρκυρας και μια από τις πιο καθαρές θάλασσες,  αν και αυτό δεν φαίνεται πως θα κρατήσει για πολύ με την κατάρα του ανθρώπου να καταστρέφει κάθε παράδεισο.

Οι εικόνες είναι μέρος του χωριού. Έτσι περίπου είναι όλο το παλιό χωριό. Χτισμένο ανάμεσα, Αη Γιάννη, Βίγκλα και το λόφο των Ταξιαρχών, για τον φόβο των πειρατών. Έτσι μπορούσαν και το υπερασπιζόταν οι κάτοικοι καλύτερα.

Πολλά από τα σπίτια του είναι αιωνόβια.  Τα περισσότερα είναι χτισμένα με πέτρα και τούφο.

Ο νεαρός επισκέπτης όλη την ώρα κοίταζε με ενδιαφέρον, αλά δε ρωτούσε πολλά. Κάποια στιγμή ρώτησε, αν έχει κάτι που δεν έχουν τα γύρω χωριά. 

-Υπάρχει το παράρτημα του Δήμου Νότιας Κέρκυρας, Φαρμακείο, Βιβλιοπωλείο, Πολιτιστικός Σύλλογος, θέατρο, δημοτικό, γυμνάσιο λύκειο και εννιά εκκλησιές…

-Δεν το ήξερα.

Όταν έφτασαν στον Αη Γιάννη, ο μικρός μας φίλος έμεινε για λίγο να κοιτάζει το χωριό και έπειτα λέει στο πατέρα του.

-Την άλλη φορά θέλω να με γυρίσεις και  στο υπόλοιπο χωριό.

-Έχεις το λόγο μου… λοιπόν; Τι γνώμη έχεις για το χωριό του παππού;

-Όμορφο είναι μπαμπά, αλλά   έχει και ασχήμια.

-Τι θέλεις να πεις; 

-Είπα πως είναι πολύ όμορφο, αλλά έχει πολύ ασχήμια. Είναι πολλά τα ερείπια και δίπλα τους ωραία σπίτια. 

-Να ξέρεις πως από αυτά τα ερείπια έχουν βγει επιστήμονες και αξιόλογοι άνθρωποι.  Οι δουλειές τους  είναι στις πόλεις ή στο εξωτερικό.  Γι’ αυτό δε μπορούν να ζήσουν εδώ. 

-Ναι μπαμπά.  Κάτι θα μπορούσαν να κάνουν  για αυτή την ασχήμια.  Είναι αμαρτία να χαλάει την εικόνα του χωριού…

Κάποιες από αυτές τις εικόνες ενδέχεται να έχουν αλλάξει,  προς το καλύτερο,  άλλες προς το χειρότερο. Οι φωτογραφίες  τραβήχτηκαν κάποια χρόνια πριν και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2013.

Κ. Γ. Καλούδης.