Τα νέα του χωριού - Από τη "Φωνή των Αργυραδιτών", αρ. φ. 168

Του Κώστα Γ. Καλούδη

Πάντα θα συμβαίνει κάτι καινούργιο στη ζωή του κάθε τόπου. Εκείνο που έχει κυριαρχήσει στον κόσμο είναι πως  δεν είναι νέα τα καλά νέα. Ωστόσο είναι ανάλογα τι ευχαριστεί τον  καθένα.

Όπως στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, έτσι και στη Κέρκυρα, μπήκαμε στο Γενάρη,  και ακόμη κρύο δεν έχουμε γνωρίσει… Η ασυνήθιστη ζέστη και η μεγάλη υγρασία έριξαν το καρπό από της ελιές μια ώρα  γρηγορότερα. Φέτος ήταν, η καλύτερη σοδιά εδώ και πολλά χρόνια. Αν τα πράγματα ήταν όπως έπρεπε, θα ήταν μια ιστορική σοδιά.

Αυτό θυμίζει στους παλαιότερους που έχουν ζήσει το μεγάλο πόλεμο, πως ένα χρόνο πριν το 1940, είχε εκραγεί ο  Βεζούβιος και η σοδιά που ακολούθησε  ήταν πρωτοφανής. Η Λάβα αποδείχτηκε πως ήταν το καλύτερο λίπασμα. Με την πανδημία του Κορωνοϊού ο κόσμος ολόκληρος προσγειώθηκε; Ας ελπίζουμε πως ετούτη τη χρονιά θα τη περάσουμε με υγεία και ενότητα σοδιές πάντα θα υπάρχουν…

Τα θεατρικά μας

Και νέοι και παλιοί και όλο το χωριό μαζί βάλθηκε να αγνοήσει τις δυσκολίες και να προσφέρει στους χωριανούς μας και όχι μόνο, μία  αλλά τρεις θεατρικές Παραστάσεις…  Παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους..

Από Πινόκιο μέχρι τα «Πάθη του Χριστού» και ενδιάμεσα το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο.

Πινόκιο: Ανεβαίνει με σκηνοθέτη τον Ηλία Λουμάκη.

Δεν είναι μόνο για μικρά παιδιά, αλλά και για μεγάλα, επειδή μας βοηθάει να  νιώσουμε το παιδί που πάντα υπάρχει μέσα μας και να μπορούμε να καταλαβαίνουμε όλες τις ηλικίες.

Έχει γραφτεί από το Ιταλό, Κάρλο Κολόντι, πριν από εκατό σαράντα χρόνια και είναι μετά τη Βίβλο το πλέον μεταφρασμένο βιβλίο.

Ο χαρακτήρας του Πινόκιο δεν μπορεί να θεωρηθεί πως έχει κάποια  σχέση με τη πραγματικότητα. Είναι ένα δημιούργημα τις πιο όμορφης τρέλας που μπορούσε να φανταστεί άνθρωπος…

Αρέσει όμως σε μικρούς και μεγάλους και δεν είναι τυχαίο πως θεωρείται, το Παραμύθι των παραμυθιών.     

«Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»

Άλλο ένα έργο Ιταλού συγγραφέα που έχει αφήσει εποχή και στην Ελλάδα είναι  το έργο του   Ντάριο Φο. Είχε παιχτεί και παλαιότερα με σκηνοθέτη το Δημήτρη Καββαδία και είχε εντυπωσιάσει. 

Πάντα θα υπάρχουν εποχές του δεν πληρώνω, μιας και ο πλούτος είναι αχόρταγος… Αυτή είναι μια κατάρα που ζει ο κόσμος κατά διαστήματα στην Ιταλία, όπως και εδώ στην Ελλάδα, αλλά και παντού στο κόσμο. Ειδικά στην Αφρική που άλλοι ζουν σε παλάτια και άλλοι σε ντενεκδόσπιτα. 

Σαν δεν έχουμε πόλεμο με τον εχθρό, έχουμε με το

διπλανό μας, ή ακόμη με τον αδελφό μας.

Κατάρα η ζωή, αντί ευχή.  

Για το έργο του αυτό ο Ντάριο Φο βραβεύτηκε με το  Βραβείο Νόμπελ…           

Τα Πάθη του Χριστού

Όσο για το τρίτο έργο, θα είναι σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Γιαννούλη.

Τα Πάθη του Χριστού είναι ένα έργο που χάνεται στα βάθη των αιώνων αλλά, όπως κάθε τι αληθινό δεν χάνει την Αξία του. Μέρος από το έργο αυτό βασίζεται στην Εκάβη του Ευριπίδη   και άλλα  κλασικά έργα  αρχαίας Τραγωδίας.  

Είναι ένα  έργο μεγάλων απαιτήσεων, αλλά στα χέρια σκηνοθέτη με πείρα και αγάπη για αυτό που κάνει, όπως  είναι ο Σωτήρης Γιαννούλης, είναι σίγουρο πως θα βγάλει ότι τι καλύτερο έχει αυτό το μεγάλο έργο.

Παίρνουν μέρος έμπειροι και νέοι ηθοποιοί. Όλοι μαζί έχουν δημιουργήσει τις βάσεις για το μέλλον του θεάτρου στο τόπο μας.

Είναι μια πολυπληθής, ομάδα ηθοποιών που παίρνει μέρος στις τρεις αυτές παραστάσεις  γυναίκες και άντρες και νέα παιδιά που θα είναι και το μέλλον του θεάτρου του τόπου μας.  

Για περισσότερα μην χάσετε τις παραστάσεις.