• Αργυράδες - Κέρκυρας
  • Thursday , Feb 1 , 2018

Νότια Κέρκυρα

Άγιος Νικόλαος και Ρουμανάδες: Ένα ταξίδι από το χθες στο σήμερα

April 30, 2021 517
 

Με οδηγό για άλλη μια φορά τα άρθρα του κ. Δημουλά από τη "Σπερατζάδα τσου Κορφούς", ταξιδεύουμε στον Άγιο Νικόλαο, πρώην Κολοκύθι.

Πηγή: Περί τση Κέρκυρας το ανάγνωσμα

Στο  νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, στον πρώην δήμο Κορισσίων, βρίσκεται μια μαγευτική περιοχή που κρύβει στα ευλογημένα χώματά της ξεχωριστή γοητεία. Ας προσπαθήσουμε να ξεφυλλίσουμε κάποια γεγονότα και συμβάντα από αυτή την ιδιαίτερη περιοχή και ειδικότερα τη σημερινή κοινότητα του Αγίου Νικολάου. Το χωριό Άγιος Νικόλαος απέχει 36 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας, έχοντας ένα μέσο υψόμετρο 40. Η παλαιότερη γνωστή ονομασία του ήταν Άγνος. Έτσι απαντάται ο οικισμός κυρίως σε νοταριακές πράξεις του 16ου και του 17ου αιώνα. Η αφθονία του θάμνου άγνος (λυγαριά - Vitex agnus-castus) στην περιοχή, έδωσε αυτή την ονομασία στο χωριό και τη δυνατότητα στους κατοίκους να ασχοληθούν με την καλαθοπλεκτική, μέχρι και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Από αυτή την επαγγελματική ιδιότητα βγήκε και το παρατσούκλι των κατοίκων του χωριού, «κανιστράδες» (κανίστρι = καλάθι), που τους συνοδεύει μέχρι τις μέρες μας.

Από τα μέσα του 17ου αιώνα το χωριό φέρει και την ονομασία Κολοκύθι, ονομασία που προέκυψε  ή από καλλιέργεια κολοκυθιών ή από επώνυμο ή παρατσούκλι Κολοκύθης. Σύμφωνα  δε με  ενημερωτικό φυλλάδιο του Δημοτικού Διαμερίσματος Αγίου Νικολάου, του έτους 2010, το αναφερόμενο επώνυμο συναντάται σε παλαιότερα συμβόλαια.

Σε νοταριακή πράξη του 1733 συναντάται ο οικισμός και με τα δύο ονόματα «…χωρίον Κολοκύθι, λεγάμενο Άγνο». Με τον καιρό όμως και κυρίως μετά την λεγόμενη «πανώλη του Μαραθιά», το Άγνος υποχώρησε και στη θέση του άρχισε να χρησιμοποιείται το Άγιος Νικόλαος. Λέγεται ότι αυτό έγινε προς τιμή του Αγίου Νικολάου, ο οποίος κατά την παράδοση εμπόδισε την πανώλη να φτάσει στο Κολοκύθι. Ως απόηχος αυτής της μεγάλης περιπέτειας, έμειναν από στόμα σε στόμα τα τελευταία λόγια της γριάς πανώλης: «δε μ΄ αφήνει ο Νικολάκης να ΄ρθω στο Κολοκυθάκι». Έτσι λοιπόν, το 1940 το Κολοκύθι μετονομάστηκε σε Άγιο Νικόλαο με Β.Δ. (ΦΕΚ Τ.Α. 271/40).Ας δούμε όμως και τις κυριότερες διοικητικές μεταβολές από την περίοδο των Άγγλων μέχρι σήμερα για το Κολοκύθι και τους Ρουμανάδες.

Η πρώτη ανθρωπογεωγραφική κατανομή, πρόγονος των σημερινών δήμων, συντελέστηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1850, όταν με κοινοβουλευτική πράξη η Ιόνιος Βουλή συνέστησε τα «Περιοχικά Επιχώρια Συμβούλια». Το Κολοκύθι και οι Ρουμανάδες συμπεριλήφθηκαν στο Περιοχικό Επιχώριο Συμβούλιο Λευκίμμης.  Το 1866 συγκροτήθηκαν οι πρώτοι δήμοι σε εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας. Το Κολοκύθι και οι Ρουμανάδες  αποτέλεσαν οικισμούς του Δήμου Κορισσίων, με έδρα τους Αργυράδες και έμβλημα την «κεφαλήν γυναικός». Τρία χρόνια αργότερα επήλθε αυτοδιοικητική μεταβολή και ο δήμος Κορισσίων προσαρτήθηκε στο δήμο Λευκιμμαίων. Με Β.Δ. στις 31.8.1912 (ΦΕΚ 261/Α’/1912) δημιουργήθηκαν οι κοινότητες, το μεν Κολοκύθι αποσπάστηκε από την κοινότητα Αργυράδων και αναγνωρίστηκε ως ιδία κοινότητα, με την οποία ενώθηκε και ο οικισμός Ρουμανάδες που αποσπάστηκε από την κοινότητα Βασιλατίκων (Β.Δ. 30-7-1929, ΦΕΚ 264/Α’/1929). Το 1961 αναγνωρίστηκε και ο οικισμός Νότος και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Αγίου Νικολάου (όπως ονομαζόταν από το 1940).Από το 1997 (ΦΕΚ 244/Α’/1997) η κοινότητα Αγίου Νικολάου αποτελεί οικισμό του Δήμου Κορισσίων (τοπική κοινότητα σήμερα της Δημοτικής Ενότητας Κορισσίων του ενιαίου δήμου Κέρκυρας). 

Ριζικά ανακατασκευασμένος, ο ονοματοδότης του χωριού, Άγιος Νικόλαος.

Σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, κυριαρχεί φυσικά η ελιά, όπως σε όλο το νησί, όμως τα χρώματα της φύσης εναλλάσσονται πιο δυναμικά με το γαλάζιο της ήρεμης θάλασσας και τα πολύχρωμα χρώματα των πολλών ευωδιαστών αυλών. Μυρτιές, κυπαρίσσια, κουμαριές, οπωροφόρα συμπληρώνουν ταιριαστά την πανδαισία της φύσης.

Ο πλούσιος κάμπος και το γόνιμο έδαφος της περιοχής δεν είναι τυχαία. Η περιοχή από την αρχαιότητα έχει επάρκεια σε υδάτινους πόρους. Από τις πηγές του Κεφαλόβρυσου του ποταμιού του Έγριπου, το οποίο ξεκινάει από τις ανατολικές παρυφές του λόφου των Αργυράδων και Νεοχωρακίου, για τις οποίες ο Ιωσήφ Παρτς αναφέρει ότι είναι «εκ των αφθονοτέρων απάσης της νήσου», υδρεύονται οι δημοτικές ενότητες Κορισσίων και Λευκιμμαίων. Αξίζει όμως να αναφέρουμε και τις πηγές των Βρεττών, στα νοτιοδυτικά των Αργυράδων   απ’ όπου πηγάζει ο ομώνυμος τράφος και το πηγάδι του Μελισσιού στον Άγιο Νικόλαο, από το οποίο υδρεύονται οι οικισμοί, Άγιος Νικόλας, Πετριτή, Κουσπάδες, Βασιλάτικα και Κορακάδες. Καθώς επίσης και τα παλιά κοινοτικά πηγάδια πόσιμου νερού όπως η Πόμπα στα Ζερβάτικα, το Μελίσσι στο Νότο, το παλιό πηγάδι στη θέση Μηλιά στους Ρουμανάδες, το ακόμα παλαιότερο πηγάδι ψηλά στο βουνό στη θέση του παλιού χωριού των Ρουμανάδων που ακόμα σώζεται, του Καλόγερου, του Νότου προς το Άρμενο και το Νέο Πηγάδι στη θέση Κουσκούλι, στου Κουντουγιάννη.

Πρώην νερόμυλος νυν αποθήκη στον Έγριπο.

Στα άλλοτε πλούσια νερά του Έγριπου λειτουργούσαν τρεις νερόμυλοι, που άλεθαν όχι μόνο τα δημητριακά των κατοίκων του χωριού αλλά και της όλης της νότιας Κέρκυρας. Ο Πάνω Μύλος λειτουργούσε μέχρι το έτος 1973. Σήμερα ο μύλος έχει μετατραπεί σε κατοικία. Διασώζονται αρκετά οικοδομικά μέλη, όπως το λίθινο τεχνητό κανάλι νερού (μυλαύλακο), που οδηγούσε το νερό στη φτερωτή, αλλά και κάποιες εσωτερικές εγκαταστάσεις και λιθάρια. Στα 300 μέτρα, περίπου βρίσκεται ο Μεσιανός μύλος, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αποθήκη. Ακόμα 300 μέτρα προς τον όρμο του Έγριπου βρισκόταν ο Κάτω  Μύλος από τον οποίο δυστυχώς δεν διασώζεται κανένα ίχνος.

Το οικιστικό σύστημα της περιοχής παρουσιάζει στοιχεία διασποράς, σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων. Συγκεκριμένα, η κοινότητα Αγίου Νικολάου αποτελείται από τον ομώνυμο κεντρικό οικισμό και τους γύρω από αυτήν συνοικισμούς, Ρουμανάδες (άλλοτε χωριό), Ζερβάτικα, Νότος, Πλάγια, Κουντουγιάννης (Κοντογιάννης) και Πανωχώρι.

Άγιος Νικόλαος και στο βάθος Πετριτή.

Ο κεντρικός οικισμός, ο Άγιος Νικόλαος βρίσκεται στην βορειοανατολική πλαγιά του βουνού και βλέπει το λιμάνι του Πετρετή. Οι γειτονιές του χωριού, από τα ονόματα ή παρατσούκλια κατοίκων του, είναι οι εξής: Μποϊκάτικα, Δουκάτικα, Καλουδάτικα, Ταμπουράτικα, Λεσσιάτικα, Λωνιδάτικα και Μπομπολάτικα. Η πλατεία (Φόρος) του χωριού (υψόμετρο 54), είναι ο τόπος συνάντησης των κατοίκων, το μέρος των οικονομικών δραστηριοτήτων. Εδώ βρίσκονται και τα γραφικά καφενεδάκια  όπου με συνοδεία ούζου, καφέ, μπύρας ή κρασιού, οι κάτοικοι ξεφεύγουν από τη δύσκολη καθημερινότητα, με παιχνίδια τράπουλας (κυρίως δηλωτή).

Δείγμα λαϊκού σπιτιού στον Άι Νικόλα.

Ο Άγιος Νικόλαος δεν μπορεί να θεωρηθεί παραδοσιακός οικισμός, ούτε έχει αρχοντικά με οικόσημα, και παλιά δημόσια κτήρια ούτε καν γραφικά σοκάκια στρωμένα με κοβολάδα. Έχει όμως πειστήρια του μόχθου και του κόπου των ανθρώπων του για πρόοδο και προκοπή, όπως παλιά λουτρουβιά με τα σκόρπια πλέον λιθάρια, αλώνια, καμίνια, νταμάρια κλπ. Οι κάτοικοι του ασχολούνται εκτός από τα τουριστικά επαγγέλματα, με την ελαιοκομία, αμπελουργία, γεωργία, συμπληρωματική οικόσιτη κτηνοτροφία,  εσπεριδοειδή, ζαρζαβατικά και αλιεία. Η άλλοτε κύρια ασχολία, η καλαθοπλεκτική, βάση ζωής παλιότερα του τοπικού πληθυσμού, με τις μικρές οικογενειακές βιοτεχνίες έχει πλέον σβήσει. Οι παλιοί όμως θυμούνται με συγκίνηση και νοσταλγία την εποχή, που με το γαϊδουράκι τους, ή το άλογο, γεμάτο καλάθια αλώνιζαν όλη την περιοχή της νότιας Κέρκυρας για να πουλήσουν την πραμάτειά τους. Μια παραδοσιακή δραστηριότητα που συνιστά ένα τοπικό παραδοσιακό μικροπολιτισμό, με τις δικές του τεχνικές που σχεδόν έχει εκλείψει. Υπάρχει όμως και κάτι ακριβό και ανεκτίμητο. Η απλότητα, ο αυθορμητισμός  και η πηγαία καλοσύνη των κατοίκων, χαρακτήρας που δεν έχει αλλοιωθεί από τις σύγχρονες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης.

Ο συνοικισμός Νότος είναι παραθαλάσσιος. Βρίσκεται μετά τη διασταύρωση στο Μελίσσι, κάτω από τον Προφήτη Ηλία στο λόφο του Σπάτη. Η ονομασία του προέκυψε από το επώνυμο Νότος, το οποίο απαντάται στην περιοχή ήδη το 1505. Σώζεται αρχοντική αγροικία της οικογένειας Θεοτόκη, αποκαλούμενη «Βαρονέτου Νότου». Το 2001  είχε 99 κατοίκους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους φέρουν το επώνυμο Βάγιας, από τους εκπατρισμένους Σουλιώτες του 1803-1804, από τον Αλή Πασά.

Ο συνοικισμός Ζερβάτικα βρίσκεται δυτικά, μετά το ποτάμι του Έγριπου, στη διασταύρωση του δρόμου για Άγιο Νικόλαο και Ρουμανάδες. Το επώνυμο του πρώτου οικιστή, το Ζερβός, απαντάται στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Κέρκυρας ήδη το έτος 1502. Στην περιοχή απαντάται από τις αρχές του 17ου αιώνα. Ο συνοικισμός προσβλήθηκε βάναυσα από την πανώλη του 1815-16 και εξολοθρεύτηκε εντελώς. Οι σημερινοί του κάτοικοι ήλθαν από άλλες περιοχές, γνωρίζουν όμως την γνωστή κατάρα που έμεινε να θυμίζει το τραγικό γεγονός «όπως πήγαν τα Ζερβάτικα, να πάνε και τα Βασιλάτικα και όπως πήγε η Ρουμανάδα, να πάει και η Κορακάδα».

Ομαδικός τάφος πανουκλιασμένων, σύμφωνα με την παράδοση.

Ο συνοικισμός Πλάγια βρίσκεται προς τα βόρεια και λέγεται έτσι γιατί πράγματι βρίσκεται σε πλαγιά. Ο συνοικισμός Κουντουγιάννης (Κοντογιάννης) βρίσκεται λίγο μακρύτερα, προς τον Πάνω Μύλο, βορειοδυτικά και πήρε το όνομά του από το επώνυμο Κοντογιάννης που απαντάται τον 17ο αιώνα στους γειτονικούς Κορακάδες και στο Παλαιοχώρι. Ο συνοικισμός Πανωχώρι βρίσκεται προς το ψηλότερο σημείο του Αγίου Νικολάου, στα ανατολικά του. Από εδώ ξεκινάει ο δρόμος για τους Ρουμανάδες.

Το υποστατικό του Τριβόλη.

Ο σημερινός συνοικισμός Ρουμανάδες (άλλοτε χωριό) βρίσκεται σε υψόμετρο 60, στα νοτιοδυτικά, προς τα βουνά. Αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί  η αρχοντική αγροικία της οικογένειας Τριβόλη, που ξεχωρίζει πάνω στο λόφο, λίγο πριν το νέο συνοικισμό, απέναντι από το ομώνυμο παρθένο δάσος. Η γνωστή οικογένεια τιμαριούχων Τριβόλη, στο παρελθόν, είχε μεγάλες εκτάσεις γης σε όλη την νότια Κέρκυρα.  Η μεγάλη διαφορά της με άλλες γνωστές οικογένειες «αρχόντων», είναι ότι οι ντόπιοι έχουν να πουν μόνο καλά λόγια. Εδώ και δίπλα στο ναό του Αγίου Ιωάννου, ξεκινάει μονοπάτι για το βουνό όπου βρίσκονται τα ερείπια του παλιού χωριού των Ρουμανάδων. Οι σημερινοί κάτοικοι των Ρουμανάδων είναι νέοι έποικοι και δεν έχουν σχέση με τους κατοίκους του παλιού χωριού, από το οποίο οι ελάχιστοι που σώθηκαν διασκορπίστηκαν στα γύρω χωριά.

Απομεινάρια των παλιών Ρουμανάδων.

Ιδιαίτερης μνείας όμως αξίζει το παλιό εγκαταλειμμένο χωριό Ρουμανάδες (Ρωμανάδες), στο οποίο η πανώλη του 1815-16 άφησε πίσω της μακάβριες μνήμες, λίγα πλέον χαλάσματα και βουβές στοιχειωμένες ελιές να συντροφεύουν τους ομαδικούς τάφους των χτυπημένων από το θανατικό. Το παλιό χωριό των Ρουμανάδων, βρισκόταν σε ένα άγριο λογγώδες φυσικό τοπίο, 300 περίπου μέτρα νοτιότερα από τον σημερινό ομώνυμο συνοικισμό, σε κορυφογραμμή (103 υψόμετρο) με εξαιρετική ορατότητα και προς το Αγριοπέλαγος (δυτική θάλασσα) αλλά και προς τον κόλπο της Λευκίμμης. Στο απέναντι από το φαράγγι, λόφο, βρίσκεται η Παναγία η Λαμποβίτισσα του Μαραθιά, θέση στην οποία αναπαυόταν το παλιό χωριό του Μαραθιά, πριν μεταφερθεί στην πεδιάδα, προς τα δυτικά, λόγω της πανώλης. Εγγράφως το χωριό Ρουμανάδες είναι γνωστό ήδη το 1502. Η ονομασία προήλθε από το όνομα του πρώτου οικιστή του, οικογένειας με το βυζαντινό επώνυμο Ρωμανός. Μερικά από παλαιότερα επώνυμα κατοίκων του, πέρα από το Ρωμανός, είναι Ατζήγγανος, Βουργαρόπουλος, Δεληγότης, Νότος, Αυτήνος, Έγριπος, Ευριπαίος, Ευριπιότης και Σπούργιτας. Το 1781 το χωριό είχε 119 κατοίκους και το 1866 μόνο 13, ενώ το 2001 αριθμούσε 30 κατοίκους. Σήμερα, αν κάποιος θελήσει να επισκεφθεί την περιοχή, θα σαστίσει με την εικόνα. Χαλάσματα σπιτιών, κεραμικά, σκόρπιες πέτρες και ομαδικοί τάφοι συντροφιά με νεαρές λυγερόκορμες ελιές, φυτεμένες όλες μετά το «κακό». Αλήθεια πόσα δράματα, πόσα τραγικά περιστατικά εκτυλίχθηκαν σε αυτό το μέρος? Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, το παλιό χωριό των Ρουμανάδων, θα μπορούσε να κηρυχτεί «συμβολικός τόπος», όσον αφορά το «μαύρο θάνατο» και τα ολέθρια αποτελέσματα του σε κάθε εμφάνισή του στο παρελθόν.  Το χωριό Ρουμανάδες, αναλογικά με τον πληθυσμό του, υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή από τον πανώλη του 1815-16 από τα υπόλοιπα χωριά της νότιας Κέρκυρας που επλήγησαν. Από τότε το παλιό χωριό των Ρουμανάδων ερημώθηκε και πολλά από τα οικοδομικά υλικά του χρησίμευσαν για να χτιστούν νέα σπίτια στον Άγιο Νικόλαο, καθώς και το Δημοτικό σχολείο του χωριού.

Η Υ.Θ. Γουργή.

Έντονη είναι και η παρουσία του ιερού σε αυτό τον τόπο. Μητροπολιτικός ναός του χωριού, είναι ο Άγιος Νικόλαος, βυζαντινού ρυθμού, ο οποίος χτίστηκε το 1973 σε αντικατάσταση παλαιότερου ναού που βρισκόταν επίσης στον κεντρικό ομώνυμο οικισμό. Σημειώνουμε επίσης, την αίτηση των κτητόρων του ναού, προς τον Μεγάλο Πρωτοπαπά το 1708 για την εκ βάθρων ανακαίνιση του. Άλλος ναός, ιδιωτικός, της Αγίας Γουργής βρίσκεται στον κάμπο του Έγριπου, στη θέση Διχουμένη. Ναός που απαντάται εγγράφως ήδη το 1568. Στους Ρουμανάδες βρίσκεται ο ιδιωτικός ναός του Αγίου Ιωάννη, ανακαινισμένος από τη δεκαετία του 1960. Πρωτοαναφέρεται ήδη το 1511. Σώζεται η βάση της κόγχης του παλιού ναού, πίσω από το σημερινό ιερό. Ο ναός είχε καεί το 1816, από τους Άγγλους, λόγω της πανώλης. Τελευταίος ναός σε λειτουργία είναι ο ιδιωτικός του Προφήτη Ηλία, στο λόφο του Σπάτη (από το επώνυμο του αρβανίτη Νικόλαου Σπάτη), με καταπληκτική πανοραμική θέα, σε υψόμετρο 73. Ναοί που δεν υπάρχουν πλέον είναι του Αγίου Νικολάου στα Ζερβάτικα (ή στη Γράβα). Ότι είχε απομείνει από το ναό, μπαζώθηκε με την κατασκευή του γηπέδου του Κεραυνού Αγίου Νικολάου. Η λιτανεία που περνάει από το γήπεδο, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού, σταματάει και κάνει δέηση στο κέντρο του γηπέδου. Άλλος ένας Άγιος Νικόλαος που δεν υπάρχει πια, βρισκόταν 300 περίπου μέτρα νότια από το παλιό χωριό των Ρουμανάδων, στη θέση Κοντράκια. Ναός επίσης παμπάλαιος που απαντάται σε συμβολαιογραφική πράξη το έτος 1633. Τελευταίος εξαφανισμένος ναός, που αναφέρεται ως μοναστήρι, είναι αυτός της Υ.Θ. Βλαχέραινας στη βραχονησίδα Βοτσερνά. Ο ναός σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε λόγω εύρεσης της εικόνας της Παναγίας. Αυτό συνέβη μάλλον τη δεκαετία του 1530. Σύμφωνα με τοπική προφορική παράδοση, το μοναστήρι καταστράφηκε από τους Τούρκους σε κάποια επιδρομή τους. Το 1753 ο ναός είχε ήδη μεταφερθεί στην παραλία του Εγρίπου, στο αρχοντικό Πετριτή. Σήμερα στη βραχονησίδα υπάρχει ένας σταυρός και κάποιες πέτρες  να θυμίζουν την ιερότητα του μέρους.

 

       Κάθε τόπος, τον πολιτιστικό του πλούτο και γενικά το παρελθόν του, τα απαριθμεί με παραδόσεις. Μια από τις παραδόσεις της περιοχής είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί μας ταξιδεύει ανάλαφρα σε άλλες μακρινές εποχές, θυμίζοντάς μας τα παραμύθια της γιαγιάς. Το Νεραϊδόκαστρο ή Αηδόκαστρο λοιπόν, μια περιοχή με πηγές, που βρίσκεται ανάμεσα στους οικισμούς Νότος και Καλυβιώτης, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ήταν κάστρο, μέσα από το οποίο δεν έβγαιναν άλλο στρατιώτες, αλλά νεράιδες, ξωτικά με γυναικεία μορφή που ζούσαν στα δάση, στις πηγές και στις ακροθαλασσιές. Πράγματι όποιος δει το Νεραϊδόκαστρο, θα καταλάβει γιατί τα παλιά χρόνια, όταν το έβλεπαν από μακριά το πέρναγαν για κάστρο. Δυστυχώς  το πέτρινο τείχος που υπήρχε, μετά τη λειτουργία εκεί, νταμαριού, έχει καταρρεύσει, παρασέρνοντας μαζί και τα παιδικά όνειρα που μεγάλωσαν γενιές και γενιές δίπλα στο μαγκάλι οι γιαγιάδες της περιοχής.

      Στα πολλά έθιμα της περιοχής, ξεχωρίζει το αποκριάτικο έθιμο του βλάχικου γάμου, το οποίο έχει διατηρηθεί στο διάβα των αιώνων, σε αρκετά χωριά του πρώην Δήμου Κορισσίων. Τα πανηγύρια του χωριού διεξάγονται με παραδοσιακό τρόπο στις 20 Ιουλίου και στις 8 Σεπτέμβρη.

     Στ’ αλήθεια, όσο και να ψάξει κανείς δύσκολα θα βρει άλλη περιοχή στην Κέρκυρα που να  μπορεί να συναντήσει κανείς τόσο ταιριαστά, ποτάμι (Έγριπος), βουνό (δάσος Τριβόλη και παλιό χωριό Ρουμανάδων), αρχοντικό (Τριβόλη), θάλασσα (κόλπος του Έγριπου και παραλίες Πλάκα και Κεθρί), υπέροχη θέα (κυρίως από λόφο του Προφήτη Ηλία), νησάκι (βραχονησίδα Βοτσερνά) νερόμυλους, λουτρουβιά, υπέροχους ναούς και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος.

Γ. Δημουλάς

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Calendar

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Argyrades - News

argyrades.gr

Σελίδες για τη ζωή, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Κέρκυρα. Με κριτική ματιά στην επικαιρότητα.

drepani.gr

Μια από τις ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστή η Κέρκυρα στην αρχαιότητα ήταν και η Δρεπάνη. Όνομα που χρησιμοποιήθηκε λόγω του σχήματός της. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.

logo

© 2018 Your Company. All Rights Reserved. Designed By Your Company

Search