«… από των προς Δ. λόφων των Αργυράδων

(Βίγλα 109μ Αγ. Ιωάννης 113 μ.) η θέα είναι μαγευτική,

ιδία κατά την δύσιν του ηλίου, οπόταν τα χρώματα του ουρανού

και της θαλάσσης και της ξηράς είναι βαθύτατα και εν πλήρη εντάσει.»

Ιωσήφ Πάρτς "Η νήσος Κέρκυρα - γεωγραφική μονογραφία" 

Οι Αργυράδες, ένα παραδοσιακό χωριό που οι ιστορικές του ρίζες βρίσκονται σε πολλά χρόνια πριν από το 1549, βρίσκονται  σε δεσπόζουσα κατάφυτη τοποθεσία από ελαιόδεντρα, που κτίστηκε επί ενετοκρατίας που βρίσκεται στη Νότια Κέρκυρα σε απόσταση 32 χιλιομέτρων από την πόλη της Κέρκυρας. Ένα από τα μέχρι ιστορικά κεφαλοχώρια της Κέρκυρας με πληθυσμό 660 κατοίκους (απογραφή 2011), αλλά ξεπερνάει  τους 1.100 κατοίκους συνυπολογίζοντας και τον Άγιο Γεώργιο (503)  που είναι αναπόσπαστο τμήμα των Αργυράδων και χαρακτηρίστηκε ως οικισμός τα τελευταία χρόνια. Μαζί με τον Μαραθιά (331) και το Νεοχωράκι (225), τους οικισμούς που συναποτελούσαν την Κοινότητα Αργυράδων ξεπερνά τους 1.700 κατοίκους. Οι Αργυράδες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από αρχιτεκτονικής και ιστορικής πλευράς και για το λόγο αυτό έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός από το 1977.

Το όνομα Αργυράδες

Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη μεγάλη αρχοντική Βυζαντινή οικογένεια των Αργυρών ή Αργυρόπουλων που κατείχαν την ύστερη βυζαντινή περίοδο (1204 - 1453) πολλές ιδιοκτησίες στη Β.Δ. Ελλάδα, σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές. Από την οικογένεια αυτή προέρχεται και ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός ο 3ος (ο Αργυρός). Ένας κλάδος αυτής της οικογένειας βρίσκεται στην Κρήτη (ανήκει στην τοπική ομάδα των Αρχοντόπουλων) από όπου υπάρχουν μαρτυρίες ότι προέρχονται και οι Αργυροί των Αργυράδων. Ενδέχεται η περιοχή να αποτελούσε «Πρόνοια» της οικογένειας των Αργυρών. Ο θεσμός της «Πρόνοιας ήταν η παροχή προς εκμετάλλευση περιοχών σε «επιφανείς» άνδρες  που βοηθούσαν το βυζαντινό κράτος.

Αρχιτεκτονική - συνοικισμοί

Η αρχιτεκτονική δομή των σπιτιών είναι καθαρά αμυντική έχοντας όλα τα στοιχεία που απαιτούσε η αμυντική τακτική δόμησης των οικισμών κατά την περίοδο της ενετοκρατίας. Σώζονται αρχαία Καστρόσπιτα, ασφαλή καταφύγια των κατοίκων στις επιδρομές των Αγαρηνών πειρατών. Βασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής δομής είναι τα εξής: καμπύλοι ως επί το πλείστον δρόμοι και στενοί, σπίτια σχεδόν κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο με εμφανή τα σημάδια μιας ενδοεπικοινωνίας σε κάθε οικιστική ομάδα από μια σειρά από εσωτερικές πόρτες, που όσο η οικογένεια απομακρυνόταν και ο κίνδυνος της πειρατείας εξέλειπε μετατράπηκαν σε ερμάρια. Τα κατώγεια δεν έχουν ανοίγματα προς την πλευρά του αγριοπέλαου, όπως ονομάζεται το ανοικτό Ιόνιο, αλλά παραθυράκια μικρά και πολλές φορές ίχνη από πολεμίστρες. 

Από το 19ο αιώνα επεκτάθηκε προς τα ΒΑ με το συνοικισμό του ‘Αι – Γιώργη, από κάποια χαμένη πια ιδιοκτησία της εκκλησίας του Άι - Γιώργη. Ο νεοκλασικισμός στην αρχιτεκτονική κυρίως των εκκλησιών έρχεται στα χρόνια της Αγγλοκρατίας στα Επτάνησα (1814 – 1864) και μετά. Αρχιτεκτονικά δείγματα αποτελούν η εκκλησία της Παναγίας και το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας με το μοναδικό πυργωτό καμπαναριό που έχει κτιστεί πολύ πριν από το 1635.

Στα νεότερα χρόνια, στις 24 Σεπτέμβρη 1943 στον Άι – Γιώργη και στη θέση Αρχονερά (Ρηχονέρια), με προγεφύρωμα τις βραχονησίδες Λα(γ)ούδια, αποβιβάζεται εκστρατευτικό σώμα 300 – 400 Γερμανών που σε σαρανταοκτώ ώρες καταλαμβάνει την Κέρκυρα που τελούσε υπό ιταλική κατοχή, ενώ τα γερμανικά βομβαρδιστικά κατεδαφίζουν τον οικισμό Νεοχωράκι.