Άγρια καπηλεία του αιματοβαμμένου δωδεκάχρονου αγώνα των Λευκιμμιωτών!

 «Μεγάλη μέρα για τη Νότια Κέρκυρα», χαρακτηρίζει ο βουλευτής της ΝΔ Στέφανος Γκίκας, μεταφέροντας την είδηση ότι ο Υπουργός ότι ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας, έβαλε την υπογραφή για την απομάκρυνση των δεματοποιημένων απορριμμάτων που σαπίζουν εδώ και τρία χρόνια στα Μεσοράχια! Σύμφωνα με ανάρτηση του βουλευτή στο FACEBOOK , ο υπουργός υπέγραψε την άδεια μεταφοράς των 8.000 δεμάτων του ΧΥΤΑ Λευκίμμης εκτός Νομού, με κρατική χρηματοδότηση (Υπουργείο Εσωτερικών).

Με άλλα λόγια πανηγυρίζουν ότι για δυο χρόνια από τότε που υποχρεώθηκαν από τον σκληρό αιματοβαμμένο αγώνα των Λευκιμμιωτών και των κατοίκων της Νότιας Κέρκυρας για την κατάργηση της παράνομης χαβούζας δεν έκαναν τίποτα για την απομάκρυσνη των δεμάτων του θανάτου. Και τώρα πανηγυρίζουν για την υπογραφή του Υπουργού! Ενώ κανείς δεν ξέρει πότε θα απομακρυνθούν και πότε θα γίνει η αποκατάσταση της περιοχής και η προσαρμογή της στη νέα χρήση.

Να θυμίσουμε ότι εδώ και 13 μήνες ο βουλευτής Στ. Γκίκας είχε δηλώσει το τέλος των γραφειοκρατικών διαδικασιών για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ Λευκίμμης αναφέροντας μεταξύ άλλων σε σχετικό δελτίο τύπου: «Μετά από πολύμηνες προσπάθειες – οι οποίες καθυστέρησαν εξαιτίας της πανδημίας του Covid-19 – ολοκληρώθηκε και το γραφειοκρατικό σκέλος που αφορούσε στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ Λευκίμμης».

«Έπρεπε» να χυθεί αίμα, να χάσει τη ζωή της μια νέα γυναίκα, η Μαρία Κουλούρη, να τραυματιστούν και να ξυλοκοπηθούν από τα ΜΑΤ τόσοι άνθρωποι και άλλοι τόσοι να συρθούν στα δικαστήρια.  Σε μια Λευκκίμμη  που βρέθηκε υπό κατοχή από αστυνομικές δυνάμεις για πολλούς  μήνες και «έπρεπε» να περάσουν περίπου 12 χρόνια με σκληρούς αγώνες για να καταλάβει το κράτος πόσο δίκιο είχαν οι Λευκιμμιώτες και οι κάτοικοι της Νότιας Κέρκυρας  που αγωνίζονταν ενάντια στη χωματερή του θανάτου που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατρεπόταν σε ΧΥΤΑ, ΧΥΤΥ και άλλα κωμικοτραγικά.

Ας είναι! Το σύνθημα "εδώ θα γίνει της Λευκίμμης" ακούστηκε σε πολλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα εμπνέοντας χιλιάδες αγωνιστές. Ο αγώνας των Λευκιμμιωτών μένει στην Ιστορία και διδάσκει. Αποτελεί παρακαταθήκη για όλους και ιδιαίτερα για τους νέους  διδάσκοντας ότι τίποτα δε χαρίζεται, ότι μόνο ο διαρκής αγώνας είναι το μέσο για την υπεράσπιση και διεκδίκηση δικαιωμάτων, για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, του φυσικού περιβάλλοντος και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.