Τα πεζούλια σε παλαιότερες εποχές έσφυζαν από φωνές, κυρίως, τους καλοκαιρινούς μήνες στα χωριά μας. Φωνές κάθε ηλικίας και φύλου ανά παρέες σε κάθε γειτονιά. Άλλοτε όλοι μαζί για να συζητηθούν διάφορα θέματα και προβλήματα που απασχολούσαν την κοινότητα. Άλλοτε χωριστά οι άνδρες που τα μετέτρεπαν σε μικρή ... Βουλή, άλλοτε μόνο οι νέοι με αστεία, πειράγματα και σκανδαλιές, άλλοτε οι γυναίκες για να πούνε τα δικά τους. Τις τελευταίες δεκαετίες οι φωνές των πεζουλιών όλο και πιο αδύνατες σκεπάζονται από τις δυνατές φωνές των MEDIA. Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία εκφυλίζεταιι...
Για το θέμα παραθέτω την ενδιαφέρουσα αν'αρτηση του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ν. ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ...ΠΕΖΟΥΛΙΑ
Λοιπόν όταν έχει καύσωνα, το σούρουπο λίγο πριν ή λίγο μετά τη δύση του ήλιου βγαίνουν οι νοικοκυρές και κάθονται στα πεζούλια των σπιτιών τους.
Είναι οι στιγμές λόγω της υπερβολικής ζέστης που αναζητούν μαζί με λίγη ξεκούραση να νιώσουν τη δροσιά στο πρόσωπό τους από το βραδινό αεράκι.
Εκεί τις βλέπει κανείς να συζητούν και να σχολιάζουν την καθημερινότητα τη δική τους ή και γενικότερα του χωριού. Και μες στα σχόλια κάπου κάπου ακούς και κάποιο γέλιο.
Περνάς λοιπόν από το δρόμο, καλησπερίζεις και σκέφτεσαι: "Στα χωριά εκείνο που δίνει την ομορφιά είναι η παρουσία των ανθρώπων".
