Ο Κανονισμός Αστικής Λειτουργίας της Πόλης της Κέρκυρας, αφορά την Παλιά Πόλη και επομένως για ότι την αφορά πρέπει να έχουν γνώμη οι κάτοικοί της και όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτήν, ο καθένας κατά πρώτο λόγο στον αντίστοιχο τομέα. Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράξενο να ζητιέται η άποψη ανθρώπων και σωματείων που ουδόλως εμπλέκονται με αυτήν.

Ο πρώτος ΚΑΛ «κυκλοφόρησε» το 2016 και λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ο τότε Δήμαρχος υποσχέθηκε σύνταξή του εξ αρχής, κάτι το οποίο ποτέ δεν έγινε. Στη ματαίωση τότε της ψήφισής του από το Δημοτικό Συμβούλιο είχε εκφραστεί θετικά και η νυν Δήμαρχος.

Μετά από μια ηρεμία δύο σχεδόν χρόνων από όταν ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή, το θέμα επανήλθε και ο ΚΑΛ του 2021 είναι ο παλιός με μικροαλλαγές. Καμία αλλαγή στη φιλοσοφία του καθώς προφανέστατα ο συντάκτης ήταν ο ίδιος και τις δύο φορές.

Μεσοκαλόκαιρα, με τον κόσμο να προσπαθεί να δουλέψει μετά την περυσινή κατάσταση, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου καλεί στις 18.08.2021 συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης για την Τετάρτη 25.08.2021 στο Δημοτικό Θέατρο με τήρηση φυσικά μέτρων προστασίας.

Το θέμα είναι –προσέξτε- «Έγκριση Κανονισμού Αστικής Λειτουργίας για την Παλαιά πόλη της Κέρκυρας» με εισηγητή τον Προϊστάμενο του Τμήματος παλιάς Πόλης, Παραδοσιακών Οικισμών και Μεμονωμένων Μνημείων του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας κτλ». Το θέμα είναι «Έγκριση» δεν είναι συζήτηση ή τροποποίηση. Δηλαδή αυτό είναι που προτείνει ο Δήμος και τέλος.

Αποδεικνύεται δηλαδή για μια ακόμα φορά ότι η πολυδιαφημισμένη «Διαβούλευση» δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δημοκρατική επίφαση σε ειλημμένες αποφάσεις.

Ο Σύλλογος Μονίμων Κατοίκων Παλιάς Πόλης υπέβαλε στο Δήμο προτάσεις πριν 21 (αριθμός εικοσιένα) μήνες. Σε όλο αυτό το διάστημα καμία κίνηση διαβούλευσης από το Δήμο δεν έγινε. Ξαφνικά ο κος Πρόεδρος του Δ.Σ. βιάζεται να κλείσει γρήγορα το θέμα, ξέροντας ότι ελάχιστα μέλη της Επιτροπής θα έλθουν. Προφανώς η κίνηση είναι μελετημένη με διπλό αποτέλεσμα: Εγκρίνεται ο Κανονισμός και λέμε ότι έγινε και … διαβούλευση. Προπάντων να τηρηθεί ο τύπος.

Γιατί αυτή η βιασύνη; Τα όσα με δραματικό τρόπο επικαλείται ο κ. Πρόεδρος δεν πείθουν. Υπάρχουν κάποιες δεσμεύσεις; Και ο προηγούμενος Δήμαρχος βιάζοταν και τώρα πάλι έχουμε βιασύνη. Γιατί;

Κάτι που προκαλεί εντύπωση είναι το εξής: Λένε οι φανατικοί θιασώτες της εφαρμογής «ως έχει» του Κανονισμού, ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά αντικείμενο διαμαρτυρίας γιατί ο ΚΑΛ απλά συγκεντρώνει την υπάρχουσα νομοθεσία. Αυτό βέβαια προκαλεί τη λογική απάντηση «Αφού είναι έτσι, γιατί υπάρχει αυτός ο οίστρος να ψηφιστεί;». Τι συμβαίνει;

Το σενάριο στην περίπτωσή μας φαίνεται να είναι το εξής:

Ο Προϊστάμενος του Τμήματος Παλιάς Πόλης προτείνει πλήρη Κανονισμό, η Επιτροπή Διαβούλευσης προτείνει κάποια πράγματα, ο Προϊστάμενος δεν αλλάζει τίποτα στην πρότασή του, άρα ο Κανονισμός παρουσιάζεται θριαμβευτικά στο Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο πιθανόν τον ψηφίζει καθώς ουδείς Σύμβουλος της πλειοψηφίας θα τον έχει διαβάσει έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον εισηγητή Προϊστάμενο. Κάποια στιγμή ο Κανονισμός αρχίζει να εφαρμόζεται οπότε σταδιακά η Παλιά Πόλη αδειάζει τελείως και έρχονται στο προσκήνιο ξένες εταιρείες για να αξιοποιήσουν τα άδεια κτίρια. Το τελευταίο είναι κάτι το οποίο θα συμβεί αργά ή γρήγορα αν οι κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι - άπαντες κατοικούντες εκτός Παλιάς Πόλης - ψηφίσουν έναν Κανονισμό ο οποίος δεν θα έχουν ιδέα τι θα προκαλέσει.

Ο κάθε δημοτικός σύμβουλος έχει ευθύνη για ότι θα συμβεί στα αμέσως επόμενα χρόνια.

Μια ερώτηση προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, τον προϊστάμενο του Τμήματος Παλιάς Πόλης και όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους: Όσα θα υποχρεώνει ο Κανονισμός (αν εγκριθεί) να γίνουν θα έχουν κόστος. Ποιος πληρώνει; Αφού απειλείτε ότι θα υποχρεώσετε την εφαρμογή του, φροντίσατε για χρηματοδοτήσεις (όχι δάνεια); Βέβαια υπάρχει και το αμίμητο «Πληρώστε και ζητείστε τα από το κράτος» καθώς ο Δήμος προτιμά να μεριμνήσει για τα ντουβάρια αλλά όχι για τους ανθρώπους.

Και επειδή όλα γίνονται στο όνομα της παράδοσης, παραθέτουμε λίγες γραμμές του γνωστού συμπολίτη μηχανικού Γιώργου Καγκουρίδη με την ελπίδα ότι ίσως κάποιοι το διαβάσουν και καταλάβουν τι συμβαίνει:

«Παραδοσιακό είναι κάθε τι που διατηρεί/συντηρεί και δεν αλλοιώνει/κατεδαφίζει την ιστορικότητα και την παγιωμένη εικόνα/αντίληψη της αισθητικής του χώρου την οποίαν έχουν οι κάτοικοι/χρήστες του χώρου, χωρίς να τους αποκλείει από τις εκάστοτε αλλαγές που διαμορφώνουν το σύγχρονο τρόπο της ζωής τους. Η αισθητική του χώρου σε σχέση με το σύγχρονο τρόπο ζωής καθορίζεται από την εκάστοτε αντίληψη του Μέτρου. Του αρχαιελληνικού. Μια δυναμική παράμετρος που δεν οριοθετείται από απαρέγκλιτους κανόνες. Κατευθυντήρια και υποβοηθητικά μιας διοικητικής παρέμβασης στο χώρο η γνώση της ιστορικότητάς του και η αναγνώριση των απαιτήσεων του σύγχρονου τρόπου ζωής των κατοίκων του και η πρόβλεψη των αναμενομένων, τεχνολογικών κυρίως, εξελίξεων που θα επηρεάσουν. Άλλως: δέκα μέτρα και μία κόβε.»

Μέσα σε εκατό λέξεις είναι όλα και αν το είχαν προσέξει ο κος Πρόεδρος και ο κος Προϊστάμενος, ο προτεινόμενος Κανονισμός θα είχε οδεύσει ήδη στον κάλαθο των αχρήστων και θα είχε ξεκινήσει η σύνταξη ενός λειτουργικού και όχι ενός κατεδαφιστικού Κανονισμού για την Πόλη μας.

Ας ελπίσουμε ότι θα το προσέξουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι έχουν και την τελική ευθύνη.

 

Από το FACEBOOK