ΘΕΜΑ
Η κατάσταση στο Νοσοκομείο και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) στην Π.Ε. Λευκάδας
Επαναφέρουμε, το ζήτημα της κατάστασης της δημόσιας υγείας στην Λευκάδα που οξύνεται με σοβαρές συνέπειες για τη λαϊκή οικογένεια.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το 4ο κύμα της πανδημίας - με «εκτίναξη» των κρουσμάτων, των εισαγωγών και των διασωληνωμένων ασθενών – με ολοφάνερες τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες, αφού, για δεύτερη συνεχή χρονιά η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την αντιμετώπιση της πανδημίας όχι με γνώμονα την προστασία της ζωής του λαού, αλλά με το λιγότερο δυνατό κόστος και την διαφύλαξη των κερδών του κεφαλαίου «προσαρμόζοντας» τα μέτρα και τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, των τουριστικών, ναυτιλιακών και αεροπορικών ομίλων. Και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποδεχθούμε ως «κανονικότητα» τους 30 νεκρούς συμπολίτες μας καθημερινά από το covid -19 αλλά και τους εκατοντάδες που χάθηκαν από άλλα νοσήματα (καρδιαγγειακά, χρόνια νοσήματα, καρκινοπάθειες κτλ) που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν τα νοσοκομεία δεν είχαν μετατραπεί σε νοσοκομεία μιας νόσου και αν χιλιάδες ασθενείς δεν είχαν αποκλειστεί από προληπτικές εξετάσεις και θεραπείες.
Η δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας στην ΠΕ Λευκάδας ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Στα χωριά που κατοικούνται κυρίως από ηλικιωμένους ανθρώπους με μεγάλες δυσκολίες στη μετακίνηση τους στο νοσοκομείο της πόλης, δεν έχουν καμία πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα έστω και υποτυπώδη, μιας και όλα τα αγροτικά ιατρεία έχουν κλείσει από το 2014. Το Κέντρο Υγείας Βασιλικής που καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων της Νότιας Λευκάδας αλλά και πολλών τουριστών τους καλοκαιρινούς μήνες αντιμετωπίζει εδώ και αρκετά χρόνια, σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της πανδημίας τα προβλήματα αυτά επιδεινώθηκαν καθώς όλοι οι αγροτικοί γιατροί καλύπτουν εφημεριακά και το Νοσοκομείο μπαλώνοντας τα τεράστια κενά του. Η δε λειτουργία του και ως εμβολιαστικό κέντρο Pfizer θα διογκώσει τα προβλήματα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσής του.
Το Κέντρο Υγείας στην πόλη της Λευκάδας, (πρώην ιατρείο του ΕΟΠΥΥ) με δύο γιατρούς και δύο νοσηλευτές που μετακινούνται και στο νοσοκομείο για να καλύψουν το εμβολιαστικό κέντρο που έχει δημιουργηθεί, ουσιαστικά υπάρχει για να «γράφει» φάρμακα και για υποτυπώδεις ιατρικές διαδικασίες χωρίς καν το στοιχειώδη εξοπλισμό.
Στο Μεγανήσι, νησί με 500 κατοίκους και απότομη αύξηση το καλοκαίρι, το Περιφερειακό Ιατρείο λειτουργεί με έναν αγροτικό γιατρό που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να πρέπει να πηγαίνουν στο Νοσοκομείο της Λευκάδας.
Στον Κάλαμο και στον Καστό οι ανάγκες εξυπηρετούνται με μπαλώματα αφού στον Κάλαμο βρίσκεται με διαταγή του ΥΕΘΑ γιατρό οπλίτης θητείας ενώ στον Καστό πηγαινοέρχεται αγροτικός γιατρός από το Κέντρο Υγείας Μύτικα.
Η κατάσταση στο νοσοκομείο Λευκάδας είναι εκρηκτική. Εργαζόμενοι υγειονομικοί εξουθενωμένοι όχι μόνο από την πανδημία αλλά κι από την χρόνια έλλειψη προσωπικού, με δεκάδες οφειλόμενα ρεπό και με αναστολή αδειών για τρίτη φορά, από την αρχή της πανδημίας. Τμήματα και υπηρεσίες παραδίδονται σε εργολάβους και ιδιώτες με αναπόφευκτη συνέπεια την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών αν αυτό συμφέρει τον ιδιώτη.
Οι ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό είναι τραγικές. Πάνω από δύο χρόνια το νοσοκομείο έχει μείνει με μια αναισθησιολόγο και μια νεφρολόγο που έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις σωματικές και ψυχικές
αντοχές τους. Οι τρεις παθολόγοι σηκώνουν κυρίως όλο το βάρος της πανδημίας σε επίπεδο νοσοκομείου. Είναι υπεύθυνοι για την παθολογική κλινική με πληρότητα αρκετές φορές πάνω από 100%, με νοσηλεία σύνθετων περιστατικών μιας και στο νοσοκομείο δεν υπάρχει πνευμονολογική, αιματολογική, νευρολογική, ογκολογική κλινική. Στην εφημερία, ένας μόνος παθολόγος χωρίς κανέναν ειδικευόμενο αφού δεν υπάρχει, μαζί με έναν αγροτικό ανειδίκευτο γιατρό, έχουν στην ευθύνη τους, τους ασθενείς της παθολογικής κλινικής, τα επείγοντα παθολογικά περιστατικά του ΤΕΠ του νοσοκομείου, το ιατρείο covid, την κλινική covid που έχει διαμορφωθεί στο χειρουργικό τομέα του νοσοκομείου στην οποία έχουν φτάσει να νοσηλεύονται μέχρι και 17 ασθενείς. Ο καθένας καταλαβαίνει πόσο επισφαλείς μπορεί να είναι οι συνθήκες νοσηλείας και παρακολούθησης των ασθενών μιας και είναι ανθρωπίνως αδύνατον ο γιατρός να μπορεί, με διαύγεια, να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο τεράστιο όγκο δουλειάς, πόσο μάλλον όταν υπάρχει συσσωρευμένη κούραση από τις 11 εφημερίες που πρέπει να κάνουν το μήνα.
Χαρακτηριστικό της επικινδυνότητας της κατάστασης είναι ότι στις διακομιδές με το ΕΚΑΒ δεν υπάρχει συνοδός ειδικευμένος ιατρός αλλά τα περιστατικά συνοδεύονται από αγροτικό γιατρό. Η κατάσταση είναι οριακή και στο προσωπικό αφού πρόκειται να λήξει η σύμβαση σε μια σειρά εργαζόμενους. Από τα ασθενοφόρα μόνο 2 είναι λειτουργικά, τα υπόλοιπα είναι πεπαλαιωμένα που παθαίνουν συχνές βλάβες. Το ΚΥ Βασιλικής δεν καλύπτεται κάθε μέρα από οδηγό ασθενοφόρου. Η μελέτη για την αποκατάσταση του κτιρίου έχει μείνει στα χαρτιά εδώ και πολύ καιρό κι ενώ οι ανάγκες είναι μεγάλες. Υπάρχει άμεσος κίνδυνος να υπάρξουν πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή της Βασιλικής προκαλώντας ζημιές, όπως στο παρελθόν, στο Κέντρο Υγείας.
Σε αυτές τις συνθήκες, ο ιδιωτικός τομέας Υγείας ενισχύεται και διογκώνεται. Στη Λευκάδα, που η «αγορά έχει ψωμί» υπάρχουν περίπου 100 ιδιώτες γιατροί, κυρίως από άλλα μέρη, γεγονός που είναι ενδεικτικό της αντίστοιχης υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος. Οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες αναγκάζονται να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορούν να έχουν υπηρεσίες Υγείας ακόμα και για τα πιο απλά. Πρόσφατα άνοιξε ιδιωτικό Διαγνωστικό Κέντρο αποτέλεσμα της έλλειψης κάλυψης των αναγκών από το νοσοκομείο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που από την μια, αντιμετωπίζει την Υγεία ως «έξοδο και κόστος» για τους εργαζόμενους και το λαό και από την άλλη, σαν μια μεγάλη «ευκαιρία» για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους κλινικάρχες. Πόσο μάλλον που το κράτος εισπράττει το 95% των φόρων από τους εργαζόμενους και το λαό και μόνο το 5% από τους βιομήχανους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η ΜΕΘ του νοσοκομείου με τις έξι κλίνες δεν λειτουργεί και δεν έχει γίνει κανένας προγραμματισμός για τη στελέχωση της με εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται. Η Μονάδα εμφραγμάτων με τις δύο κλίνες, πρακτικά είναι ανενεργή. Αίτια η έλλειψη προσωπικού. Την ίδια ώρα, κατά καιρούς, διασωληνωμένοι ασθενείς νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους μέχρι να βρεθεί κρεβάτι εντατικής θεραπείας σε άλλα νοσοκομεία.
Τραγική είναι η κατάσταση στην καθαριότητα του νοσοκομείου από την έλλειψη καθαριστών. Δουλεύουν μόνο 11 ενώ δύο βρίσκονται σε αναρρωτική άδεια και μία σε άδεια εγκυμοσύνης. Καλούνται να καθαρίσουν 18.000 τετραγωνικά εσωτερικών χώρων του νοσοκομείου και επιπλέον τους εξωτερικούς χώρους, πράγμα αδύνατο, με αποτέλεσμα η καθαριότητα να έχει υποβαθμιστεί σε επικίνδυνο βαθμό παρά την υπεράνθρωπη προσπάθειά τους.
Οι κενές οργανικές θέσεις του νοσοκομείου ξεπερνούν συνολικά τις 200 και στους γιατρούς τις 39 ( εργάζονται 28 μόνιμοι και 10 επικουρικοί) σύμφωνα με το νέο οργανόγραμμα που ενώ έχει εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου, έχει «χαθεί» στα συρτάρια του Υπουργείου. Παρόλο που βρίσκεται πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, οι κυβερνώντες δεν «τολμάνε» να το εγκρίνουν και το καθυστερούν γιατί έχουν άλλα σχέδια, όπως συγχωνεύσεις, κλείσιμο τμημάτων και κλινικών, ΣΔΙΤ.
Οι εμβολιασμοί που έπρεπε να γίνονται σε οργανωμένες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας (ΚΥ κ.λ.π) «φορτώθηκαν» στο νοσοκομείο χωρίς να προβλεφθεί επιπλέον προσωπικό με αποτέλεσμα πολλές φορές, γιατροί να τρέχουν από τα τμήματα και τις κλινικές στο εμβολιαστικό κέντρο του νοσοκομείου. Νοσηλευτές και διοικητικοί έχουν μετακινηθεί για τη στελέχωσή του από τμήματα και κλινικές
δημιουργώντας κενά στα τμήματα που ούτως ή άλλως λειτουργούσαν οριακά. Ο εμβολιασμός ως αναγκαίο μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας και όχι το μοναδικό, μετατράπηκε από την κυβέρνηση, σε μέσο διαίρεσης των εργαζομένων, εκβιασμών, επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, διαθεσιμοτήτων και απολύσεων αλλά και ευκαιρία για τους ιδιωτικούς ομίλους να αυξήσουν την πελατεία τους.
Οι διαχρονικές ελλείψεις, οι αυξημένες ανάγκες λόγω της πανδημίας και οι αναστολές εργασίας 12 υγειονομικών, έχουν δημιουργήσει μια ασφυκτική κατάσταση σε όλες τις υπηρεσίες του νοσοκομείου. Η εύκολη λύση της Διοίκησης μπροστά στο πρόβλημα των μεγάλων ελλείψεων του προσωπικού, είναι τα συνεχή μπαλώματα με μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα, οι οποίες όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αντίθετα το διαιωνίζουν και δημιουργούν περισσότερα, εξουθενώνοντας ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις αναστολές εργασίας για να προωθήσει την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με την «αντικατάσταση» μονίμων εργαζομένων με 3μηνίτες καθώς και να επιταχύνει τις προαποφασισμένες ιδιωτικοποιήσεις σε καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση, διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες και εργαστήρια.
Σημαντικές ελλείψεις υπάρχουν και στις υπόλοιπες κλινικές και τμήματα του νοσοκομείου (π.χ Χειρουργείο, Ορθοπεδική-Χειρουργική, Μαιευτική, Τακτικά Ιατρεία, Αιμοδοσία, Εργαστήρια, Ακτινοδιαγνωστικό, τραυματιοφορείς, βοηθοί θαλάμου, Διοικητικές υπηρεσίες, Φαρμακείο, Εστίαση και Κουζίνα). Η πεντάμηνη παράταση που δόθηκε μέχρι το Μάρτη του 2022, σε 13 επικουρικούς συμβασιούχους (8 νοσηλευτές, 1 πληροφορικάριος, 1 βιοπαθολόγος, 2 μαιευτήρες, 1 παιδίατρος) αποτελεί εμπαιγμό και κοροϊδία στο δίκαιο και αναγκαίο αίτημα για την μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων αλλά και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης στην αρχή του 1ου κύματος της Πανδημίας που «ξεχάστηκαν» στη πορεία. Τέλος του χρόνου κινδυνεύουν με απόλυση 26 εργαζόμενοι που δουλεύουν στη καθαριότητα – εστίαση – φύλαξη μιας και λήγουν οι συμβάσεις τους και από το νέο έτος 12 εργαζόμενοι που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας χρόνων με πρόγραμμα του ΟΑΕΔ και δεκάδες άλλοι επικουρικοί που προσλήφθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μετά από τις πιέσεις και τους διαρκείς αγώνες του υγειονομικού κινήματος.
Ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου βρίσκεται στο «κόκκινο» με αποτέλεσμα να τίθεται ζήτημα από τη Διοίκηση για περιορισμό των ορθοπεδικών χειρουργείων στα απολύτως επείγοντα, αποκλείοντας χρόνια περιστατικά που χρήζουν χειρουργικής επέμβασης προκειμένου να βγει «όπως-όπως» η χρονιά.
Η κυβέρνηση μέσα από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας θέλει να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδιασμού για το «νέο ΕΣΥ» δηλαδή της περαιτέρω προσαρμογής του Δημόσιου Συστήματος Υγείας στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Σκοπός του «νέου ΕΣΥ» είναι να ολοκληρωθεί η μετατροπή των Δημόσιων δομών Υγείας σε επιχειρήσεις με υποβαθμισμένες παροχές Υγείας ενισχύοντας τους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους, οι ασθενείς να αντιμετωπίζονται ως πελάτες και το προσωπικό να είναι «λάστιχο» και κακοπληρωμένο.
Μέχρι στιγμής το μόνο που παρακολουθούμε είναι τις δηλώσεις της κυβέρνησης περί θωράκισης του συστήματος Υγείας που αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Δηλώσεις εφησυχασμού, υποσχέσεις και εξαγγελίες για τα Κέντρα Υγείας από την Περιφερειακή Αρχή που παραμένουν λόγια.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο πρέπει να απαιτήσει από την κυβέρνηση να σταματήσει αυτόν τον αντιλαϊκό κατήφορο και να διεκδικήσει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των υγειονομικών για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για αύξηση της πετσοκομμένης κρατικής χρηματοδότησης που να καλύπτει τις διευρυμένες ανάγκες, με τερματισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία που υποβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες για τη λαϊκή οικογένεια και παράλληλα τις μετατρέπει σε πανάκριβο εμπόρευμα.
Οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης
Γκισγκίνης Ν., Κεφαλληνός Δ., Κολυβά Ε., Μπαλού Α., Χαραλάμπους Μ.
