• Αργυράδες - Κέρκυρας
  • Thursday , Feb 1 , 2018

Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

Ο σηκωμός της εργατικής τάξης στα Επτάνησα - Β΄ Μέρος

May 06, 2021 499

 

  Κείμενο: Αλέκος Πρίφτης

 

 

Να και πώς αυτά συνδέονται με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στα νησιά μας, όπως αναδεικνύεται από περιγραφή του εικονιζόμενου στα γεράματά του εμβληματικού σοσιαλιστή - κομμουνιστή φιλόλογου Νίκου Βαρότση στον Γεράσιμο Χυτήρη για την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα στην έντονα βιομηχανική τότε Κέρκυρα, όταν στο νησί «έλυνε και έδενε» ο επί τέσσερις φορές «εκλεκτός» της αστικής τάξης και των βιομηχάνων της Κερκυραίος πρωθυπουργός Γεώργιος Θεοτόκης: 

«Μια μέρα -αφηγήθηκε ο Βαρότσης- μ' ευρήκε στο δρόμο ο δικηγόρος Γιώργης Καίσαρης, αδελφός του καθηγητή... Με προσκάλεσε σε μια συγκέντρωση εργατών, που θα γινόταν σε λίγες μέρες, σε μια σάλα, όπου κατά προτίμηση, δίνονταν χοροί από την ισραηλιτική κοινότητα, στο καντούνι των Αγίων Πάντων. Πήγα και βρήκα τη σάλα γεμάτη. Ανέβηκε ο Καίσαρης στο πατάρι των μουσικών κι άρχισε να μιλεί. Τότες ήταν ο Βενιζέλος στα πράμματα, ύστερα από το Γουδί. Υποστήριζε και συνιστούσε πως χρειάζεται η εργατική τάξη ν' αποχτήσει συλλόγους (...), επιδίωκε να τραβήξει τους εργάτες με το μέρος του. Αυτή την πρόθεση προσπαθούσε να εξυπηρετήσει κι ο Καίσαρης. Οι εργάτες, όμως, που είχαν αποθαρρυνθεί από τα πολιτικά κόμματα της εποχής, διαμαρτυρήθηκαν για όσα υποστήριζε ο ομιλητής και τον εξανάγκασαν να διακόψει το λόγο του. Μερικοί τους στράφηκαν σ' εμένα και με παρακάλεσαν να μιλήσω. Τους αποκρίθηκα πως δεν μπορούσα, γιατί είχα προσκληθεί από τον Καίσαρη. Συνέστησα, όμως, στον Γεράσιμο Σπαταλά, τον ποιητή, που καθόταν δίπλα μου, να μιλήσει αυτός. Ο Σπαταλάς δέχτηκε, ανέβηκε στο πατάρι κι άρχισε να μιλεί (...) Ανέβηκα κι εγώ στο πατάρι και μίλησα στους εργάτες με μετριοπάθεια, για μια μελλοντική σοσιαλιστική κατάσταση. Κατέληξα στη διαπίστωση πως χρειαζόταν ένας αρχηγός για την κίνηση αυτή και πρότεινα τον λόγιο Ντίνο Θεοτόκη. Όταν οι εργάτες ακούσανε "Θεοτόκης", νομίσανε πως πρόκειται για άτομο της οικογένειας του πολιτικού Γ. Θεοτόκη και με αποδοκιμάσανε με δυνατές φωνές. Τους εξήγησα πως πρόκειται γι' άλλο πρόσωπο, αντίθετο στην πολιτική του Τζώρτζη Θεοτόκη. Τελικά συμφωνήσανε και υπογράψαμε όλοι μια πρόσκληση του Ντίνου, με 300 περίπου υπογραφές. Ο Θεοτόκης δέχτηκε και σε μια συνέλευση -δεν θυμάμαι αν ήταν η πρώτη- έφερε μαζί του και τον Κ. Χατζόπουλο, τον ποιητή και πεζογράφο, που, επιστρέφοντας από το Μόναχο στην Αθήνα, βρισκότανε περαστικός στην Κέρκυρα. Από τις πρώτες συγκεντρώσεις πήρανε μέρος και οι αδελφοί Σπύρος και Νίκος Λευτεριώτης, ειδοποιημένοι από μένα. Γίνηκε πολύ γρήγορα μια σημαντική κίνηση, με οργάνωση πολλών εργατών, τόσο που ν' ανησυχήσει τον Τζώρτζη Θεοτόκη. Βάλθηκε και πέτυχε να μας διαλύσει».

Είχαν ν' αντιμετωπίσουν δηλαδή κι «εχθρούς ντυμένους φίλους» από κόμματα της εποχής, εκτός από τους κλασικούς πολέμιούς τους, για να χρησιμοποιήσουμε λόγια του κατοπινού σπουδαστή στη Σχολή Υπαξιωματικών στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Μέσα από ένα αδιάκοπο, από τα πράγματα αναγκαστικό «ομπρός οπίσω» αναπτύχθηκε το εργατικό κίνημα στα Επτάνησα.

Είναι ακόμη άγνωστο, ωστόσο, πότε άρχισε να γιορτάζεται η Εργατική Πρωτομαγιά στα Επτάνησα. Μόνον υποθέσεις ότι αυτό άρχισε τα τέλη του 19ου αιώνα μπορούμε, προς το παρόν, να κάνουμε.

Επτανήσιοι με στενούς δεσμούς με τα νησιά τους ήταν άλλωστε το 1894 οι τρεις από τους τέσσερις ομιλητές, μαζί με τον Κρητικό Σταύρο Καλλέργη, στον πρώτο μεγάλο, μαζικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς απ' όλους μαζί τους εργατικούς και σοσιαλιστικούς πυρήνες στην Αθήνα.

 

Ο πιο γνωστός είναι ο Ιθακήσιος Πλάτων Δρακούλης, που ήδη το 1885 είχε εκδώσει το φιλεργατικό-φιλοσοσιαλιστικό περιοδικό «Άρδην» συσπειρώνοντας γύρω του φίλους των νέων ιδεών όπως ο Σταύρος Καλλέργης και το 1891 είχε κυκλοφορήσει το γνωστό «Εγχειρίδιον του Εργάτου, ήτοι Αι Βάσεις του Σοσιαλισμού».

 

Οι άλλοι δύο Επτανήσιοι ήταν ο Κεφαλονίτης φοιτητής-τυπογράφος Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος και ο Παξινός εργάτης Δημήτρης Γραμματικός, δισεγγονός του οποίου η έρευνα εντόπισε ότι ζει στην Αθήνα. Στοιχεία για εκείνη τη συγκέντρωση απαθανάτισε και ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος σε δημοσιεύματά του όπως το εικονιζόμενο, καθώς και στο βιβλίο του «Ιστορία του εργατικού κινήματος».

Πιο αναλυτική για όλους τους ομιλητές, η αθηναϊκή «Εφημερίς» διέσωσε: «Πρώτος μίλησε ο Πλάτων Δρακούλης. Ο λόγος του ήταν συνετός. Έκανε μάλλον διάλεξι επάνω στο ιστορικό της εργατικής πρωτομαγιάς. Δεύτερος μίλησε ο Σταύρος Καλλέργης. Ο λόγος του ήταν πολεμικός και γεμάτος μίσος κατά της πλουτοκρατίας. Με τη δυνατή φωνή του ανέπτυξε το σοσιαλιστικό πρόγραμμα (...) "Ποίοι είμεθα και τι θέλομεν; Είμεθα σοσιαλισταί και θέλομεν επί του παρόντος την βελτίωσιν της θέσεως των εργατών και την διάδοσιν της ιδέας της εντελούς χειραφετήσεως αυτών εν τω μέλλοντι. Την επιτυχίαν δε του σκοπού μας, θα ζητήσωμεν κατ' αρχάς με ειρηνικά μέσα, εάν δε δεν το κατορθώσωμεν, δια πάσης θυσίας θα φροντίσωμεν να πραγματοποιήσωμεν τους σκοπούς μας...". Ύστερα μίλησε ο Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος, σα νέος (...) έβγαλε λόγο γεμάτο φωτιά και λαύρα. Κήρυξε φανερά πως οι εργάτες μόνο με επαναστατικά μέσα μπορούν να ξεσκλαβωθούν. Και τελευταίος ο Δ. Γραμματικός, που τόνισε κυρίως την ανάγκη της μόρφωσης. "Πρέπει" είπε "να μορφωθούμε. Αν δεν μορφωθή ο εργάτης δεν μπορεί να ξυπνήση. Χωρίς μόρφωση δεν γίνεται τίποτε"». Ειδικά για τον γεννημένο στην Κεφαλονιά το 1868 Μαρκαντωνάτο, άρθρο του οποίου με τον τίτλο «Η πολυτέλεια ως προνόμιο που πηγάζει από το γένος και τον πλούτο» είχε δημοσιευτεί τον Δεκέμβριο του 1892 σε φύλλο τής απ' το 1890 γνωστής εφημερίδας «Σοσιαλιστής» του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» υπό τον Καλλέργη, η επίσης αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις» διέσωσε ότι η ομιλία του «προκάλεσε ενθουσιώδεις ζητωκραυγάς δια την σοσιαλιστικήν ιδέαν».

Πόσες και πόσες σκευωρίες οργάνωσαν από τότε «χέρι-χέρι» το αστικό κράτος και οι μεγαλοκεφαλαιούχοι, θέτοντας πολλαπλώς στην υπηρεσία τους ακόμη και ανθρώπους καλής θέλησης, για να ενοχοποιήσουν και να διαβάλλουν το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα;

Με αφορμή μια μυστηριώδη άφαντη επιστολή που ο Μαρκαντωνάτος «ομολόγησε» ότι είχε συντάξει ο ίδιος, εξαπολύθηκαν διώξεις εις βάρος γνήσιων και ανυπότακτων αγωνιστών με την ψευδή κατηγορία ότι δήθεν συμμετείχαν σε «σχεδιασμό δολοφονίας» και «οικονομικό εκβιασμό» εναντίον του τραπεζίτη-μεγιστάνα Ανδρέα Συγγρού, εμβληματικής μορφής της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας!

Έναν περίπου μήνα μετά την Πρωτομαγιά του 1894 συνελήφθησαν από αξιωματικούς της Ασφάλειας, μεταξύ των οποίων και ο Μιλτιάδης Έβερτ που γιος του ήταν ο αστυνομικός διευθυντής στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944 κι εγγονός του ο ομώνυμος  αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έναν αιώνα μετά, έντεκα αγωνιστές του νεαρού εργατικού κινήματος. Ανάμεσά τους και οι Επτανήσιοι Αλέξανδρος Ματιάτος και Διονύσιος Μάργαρης. Οι κατηγορίες στα δικαστήρια εκατέρρευσαν πανηγυρικά. Ωστόσο νωρίτερα, τις 30 Ιουλίου, ο καταγόμενος από τη γη του Σολωμού και του Κάλβου αγωνιστής Μάργαρης γινόταν ο πρώτος αγωνιστής του εργατικού κινήματος που έπεφτε νεκρός στο πλαίσιο των διώξεων εις βάρος των πρωταγωνιστών της καθιέρωσης της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα των Αθηνών άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία πενήντα ετών, εξαιτίας των άθλιων συνθηκών κράτησης. «Από το πολύ το ξύλο», όπως έγραψε ο Κορδάτος.

Συνελήφθη και ο Καλλέργης, με την κατηγορία ότι «εν συστάσει μετ' άλλων προκάλεσε απείθειαν προς τους νόμους και διατάραξιν της ειρήνης της πολιτείας»! 

Ο «Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σύλλογος» του Καλλέργη, συγγενείς του οποίου είχαν μετοικήσει από την Κρήτη στα Επτάνησα μετά το ολοκαύτωμα του Αρκαδιού το 1866 καθώς ο πατέρας του ήταν απ' τους αγωνιστές του επαναστατικού κινήματος και εξαπολύθηκαν διώξεις εις βάρος της οικογένειας, είχε αρκετά μέλη στα Επτάνησα. Σχετικά στοιχεία βεβαιώνουν πως είχε αναπτύξει οργανωτικούς δεσμούς τόσο στην Κέρκυρα όσο και στη Ζάκυνθο και στην Κεφαλονιά.

Εσώθηκε στα Αρχεία Σταύρου Καλλέργη, φίλες και φίλοι, μια εκπληκτική επιστολή που αποδεικνύει πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του εργατικού κινήματος στα Επτάνησα και ίσως πιο δυναμικά απ' όλα τα νησιά, τότε, στη γη του Σολωμού, όπου ελάχιστα τεκμήρια σώζονται μετά τις πυρκαϊές των σεισμών του 1953, όπως λίγο-πολύ και στην Κεφαλονιά. Πρόκειται για επιστολή «Σοσιαλιστικού Συλλόγου Ζακύνθου» προς την «Διεύθυνσιν του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» στην Αθήνα.

Ημερομηνία;

Η 1η Ιουλίου 1890!

Τότε και στη συνέχεια ένας 20χρονος το 1890 Ζακύνθιος φοιτητής, ο Άγγελος Μωρέττης, συγγραφέας κιόλας κοινωνικού μυθιστορήματος με τον τίτλο «Μυστηριώδης αποκάλυψις», εστάθηκε ο πιο σταθερός συνεργάτης-συντάκτης της εφημερίδας «Σοσιαλιστής» του Καλλέργη, που είχε στο πρώτο φύλλο της υπότιτλο «Εφημερίς του λαού» και από το επόμενο «Εφημερίς των εργατών». 

Ένας άλλος πρωτοπόρος Επτανήσιος, ο Κερκυραίος Δημήτριος Ζούλας, εκείνα τα χρόνια ήταν ίσως το πρώτο θύμα δικαστικών διώξεων στα ίδια τα Επτάνησα για το εργατικό ζήτημα και τη συστράτευση με τους σοσιαλιστές. Ήταν συντάκτης σε βραχύβια εφημερίδα στην Κέρκυρα με τον τίτλο «Σπίθα». Μάλλον τα τέλη του 1893 εδημοσίευσε/εξέδωσε δυσεύρετη πια «αντιπλουτοκρατική» μελέτη με τίτλο «Τα απόκρυφα της Κέρκυρας», στιγματίζοντας την καταλήστευση των εργατών και του λαού από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία του τόπου. Για να αποφύγει εξάμηνη φυλάκιση έφυγε στην Αθήνα και μετά στο Παρίσι. Σώζονται στο Μουσείο Μπενάκη, όπως προκύπτει από αυτή την έρευνα, οι σχετικές επιστολές του προς τον Σταύρο Καλλέργη. 

 

Μια εκδήλωση που έγινε στην Κέρκυρα τα τέλη της στερνής δεκαετίας του 19ου αιώνα, χωρίς να είναι ακόμη εφικτός ο ακριβής προσδιορισμός της χρονολογίας, δεν είναι άσχετη ίσως, φίλες και φίλοι, με την ακόλουθη προτροπή του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» της Αθήνας σε υποστηρικτές του ανά την Ελλάδα για τον με κάθε τρόπο γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς εκείνα τα χρόνια: «Καθ' όσον ουδέν μέσον πρέπει να παρορώμεν, όπερ τείνει εις την εξάπλωσιν των αρχών ημών και εις την ευόδωσιν του επιδιωκομένου σκοπού, συνέλθετε και υμείς αυτόθι, την ημέραν εκείνην όσοι ασπάζεσθε τας αρχάς του σοσιαλισμού και εορτάσετε είτε διασκεδάζοντες, είτε φωτογραφούμενοι, είτε δι' οιουδήποτε άλλου τρόπου και μετά ταύτα συντάξητε τηλεγράφημα απευθυνόμενον εις το καθ' ημάς κεντρικόν συμβούλιον όπου θα αγγέλετε ότι εορτάσατε την σοσιαλιστικήν 1η Μαΐου».

Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν αποδειχθεί, καθώς συνεχίζονται οι σχετικές έρευνες, ότι μια αντίστοιχη εικόνα άλλης παρόμοιας εκδήλωσης αφορά τον πρώτο γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς στα Επτάνησα. Η φωτογραφία που μόλις είδατε χρονολογείται στο 1898 ή το 1899.

Εικονίζονται μέλη της «Εργατικής Αδελφότητας» της Κέρκυρας σε εορταστική εκδήλωση-εκδρομή σε προάστιο της πόλης του νησιού, στην τοποθεσία Ανάληψη, μαζί με μέλη της κερκυραϊκής Φιλαρμονικής «Μάντζαρος». Η δημιουργία της πρώτης το 1887 και της δεύτερης το 1890 δεν ήταν καθόλου άσχετες με την αλματώδη βιομηχανική ανάπτυξη του νησιού, την ανάδυση μιας ολοένα και πιο ευάριθμης και ισχυρής νέας εργατικής τάξης, αλλά και με την ωρίμανση των ιδεών οργανωτικής αυτονόμησης της τάξης αυτής για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, σε αντιπαράθεση με την αστική τάξη. Είκοσι οκτώ χρόνια πριν συσταθεί στη χώρα πολιτικό κόμμα στο όνομα των δικών της συμφερόντων, δηλαδή πριν ιδρυθεί το 1918 στον Πειραιά το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) που το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και των πρώτων σοσιαλιστικών πυρήνων της Κέρκυρας αναζήτησαν την πολιτιστική ταξική αυτονόμησή της, με την ίδρυση της Φιλαρμονικής «Μάντζαρος». Σκοπός της τελευταίας ήταν «η διατήρησις Μουσικού θιάσου προς ψυχαγωγίαν της εργατικής τάξεως». Σύμφωνα με τον εργατικό-σοσιαλιστικό χαρακτήρα της που έχει επαρκώς πιστοποιήσει ο Γιώργος Ζούμπος, τα μέλη της έπρεπε «να ανήκωσιν εις την εργατικήν της νήσου Κερκύρας τάξιν» στο σύνολό τους ή τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα τους, όπως ορίστηκε λίγο μετά, «ίνα μη η ανωτέρα τάξις πλεονάση της εργατικής».

 

Η «Εργατική Αδελφότης» της Κέρκυρας, που το αρχικό σήμα της του 1887 ξαναφτιαγμένο παραμένει σε κεντρικό σημείο της πόλης του νησιού στην πλατεία Σκαραμαγκά θυμίζοντας τη δράση της, αποτέλεσε σταθμό στην πορεία ως την κατάκτηση της ενιαίας συνδικαλιστικής, διεκδικητικής οργανωμένης δράσης των Κερκυραίων εργατών και υπαλλήλων.

Ήταν ενδιάμεσος σταθμός, με βασικό αντικείμενο την κάλυψη βιοτικών αναγκών των μελών της, την οργάνωση εκδηλώσεων, την προετοιμασία για τα επόμενα βήματα της οργανωμένης ταξικής αντιπαράθεσης με τη δημιουργία κλαδικών και εργοστασιακών σωματείων και ενιαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης, όπως πρώτος και με πολλά στοιχεία για τη δράση της ετεκμηρίωσε ο Γραμματέας του ΕΑΜ Κεφαλονιάς Σπύρος Λουκάτος με έρευνά του στην Κέρκυρα πριν από τρεις δεκαετίες, πολύ πριν εγκύψει στο ίδιο θέμα η Κωνσταντίνα Πουλιάση του Ιονίου Πανεπιστημίου. Αντίστοιχοι συλλογικοί φορείς έδρασαν άλλωστε και στα άλλα νησιά του Ιονίου και στην υπόλοιπη Ελλάδα, συχνά με την υποκίνηση των πρώτων σοσιαλιστικών πυρήνων και οργανώσεων. 

  

Δύο εργάτες κι ένας υπάλληλος, ο ξυλουργός Αλβέρτης Καραβίας, ο σιδεράς Κάρολος Καμιλιέρης και ο εικονιζόμενος διαγγελέας στο αγγλικό τηλεγραφείο Σπύρος Γαούτσης που κληρονόμησε σ' αυτήν ό,τι είχε και δεν είχε για την υποστήριξη εργατικών οικογενειών χωρίς προστάτη-πατέρα κι ο τάφος του βρίσκεται στο Αγγλικό Κοιμητήριο του νησιού, τέθηκαν επικεφαλής του συνδέσμου «Εργατική Αδελφότης» στην Κέρκυρα, ως ιδρυτικά μέλη του, το 1887. Ο Γαούτσης έγινε ευεργέτης της. Έτσι, όπως έγραψαν, εδόθηκαν «σάρκα και οστά εις ιδέαν προ δωδεκαετίας όλης κυκλοφορούσης παρά τη ημετέρα κοινωνία άνευ πρακτικού τινός αποτελέσματος».  

Μήνα σημαδιακό, Μάη, ιδρύθηκε το έτος αυτό η κερκυραϊκή «Εργατική Αδελφότητα» που αποτέλεσε, κατά τον Λουκάτο, την «πρωταρχή του εργατικού κινήματος στα Επτάνησα, κάτω από την επίδραση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας». Σύμφωνα με διακηρύξεις και τον Κανονισμό της, που ψηφίστηκε την 1η Ιουνίου 1877, ήταν «σύλλογος αλληλοβοηθείας των εργατών» και «σύμβολον της εν συμπνοία συνεργασίας και της εν αδελφική αγάπη αλληλοβοηθείας» των εργατών του νησιού. Βασικός σκοπός ήταν «η συγκέντρωσις του εργατικού στοιχείου, ο σύνδεσμος και η ανακούφισις αυτού», πριν απ' όλα με την περίθαλψη ασθενών εργατών, χάρη στον «οβολό του εργάτου». Όπως τονιζόταν, «ο σύλλογος εργάζεται εις το αποκλειστικό συμφέρον της εργατικής τάξεως». Τον Ιούλιο του 1888 είχε συσπειρώσει 410 τακτικά μέλη και 58 δωρητές. Επικεφαλής της πρώτης, οκταμελούς διοίκησης τέθηκε ο Μ. Μπουκαούρης.

Η «Εργατική Αδελφότητα» ίδρυσε «Εσπερινή των εργατών σχολή» με τον τίτλο «Διδακτική Αδελφότης "Πρόοδος"», που προσέφερε δωρεάν μαθήματα, μεταξύ άλλων και Οικονομίας, τέσσερις φορές την εβδομάδα. Επίσης, προχώρησε στην απόκτηση τριώροφου «ιδιόκτητου του Συλλόγου σπιτιού» επί της τότε οδού Επιδάμνου. Για κάποιο χρονικό διάστημα η δημοτική Αρχή είχε σταθεί «επίκουρος».     

Αυτή η «Εργατική Αδελφότητα» συνέχισε τη λειτουργία της με διαδοχικές τροποποιήσεις του καταστατικού της το 1894, το 1898 και το 1905, ενώ μια παραλλαγή της λειτουργεί υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες ακόμη και σήμερα.

Η εργατική οργανωτική αυτονόμηση, σε συνδυασμό με τις σοσιαλιστικές ιδέες, γνώρισε ανάπτυξη ως ιδέα στα Επτάνησα πριν ακόμη απ' το 1887, με τη μορφή σοσιαλιστικών πυρήνων που μόνο μεμονωμένα μέλη τους υποστήριζαν τον επιστημονικό σοσιαλισμό ή πιο σωστά ιδέες μέρος των ιδεών του Καρλ Μαρξ, ξεπερνώντας χριστιανοσοσιαλιστικές, αναρχικές και άλλες ουτοπικές σοσιαλιστικές αντιλήψεις. Μιλώντας για την περίοδο πριν το 1885, ο Κορδάτος έχει βεβαιώσει ότι «σοσιαλιστές υπήρχαν στη Σύρα, στην Αθήνα, στην Κέρκυρα, στην Πάτρα, στην Κεφαλονιά κι' αλλού από τα 1875».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αλέκος Πρίφτης

* Το εικαστικό έργο στην κορυφή του θέματος είναι του Κερκυραίου ζωγράφου Σπύρου Κουρσάρη και τιτλοφορείται «Το πέταγμα». 

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Illusion Hair Studio

Boschetto (Άγιος Γεώργιος Αργυράδων)

MAMA 'S MARKET

Corfu Office Systems

PRANZO CHANIOTI

 

Καφέσας ψαροταβέρνα

Cosy finger food bar

Lord Travel Group

Blue sea hotel

Ιονική

 

Calendar

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Argyrades - News

argyrades.gr

Σελίδες για τη ζωή, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Κέρκυρα. Με κριτική ματιά στην επικαιρότητα.

drepani.gr

Μια από τις ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστή η Κέρκυρα στην αρχαιότητα ήταν και η Δρεπάνη. Όνομα που χρησιμοποιήθηκε λόγω του σχήματός της. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.

logo

© 2018 Your Company. All Rights Reserved. Designed By Your Company

Search