Κανένας αναπληρωτής εκπαιδευτικός δεν προσλήφθηκε για την Τάξη Υποδοχής στο 1ο ΓΕΛ Δραπετσώνας, ενώ δεν εκτελέστηκε ποτέ δρομολόγιο για τη μετακίνηση των 9 μαθητών από τη Δομή Προσφύγων του Σχιστού λέγω έλλειψης λεωφορείων-πούλμαν.
Έτσι, οι μαθητές τελικά εγκατέλειψαν το σχολείο, όπως καταγγέλλει η ΕΛΜΕ Πειραιά.
«Τα παιδιά για να φτάσουν στο σχολείο έπρεπε να αλλάξουν τρία (!) λεωφορεία (από Σχιστό στη Δραπετσώνα). Για κάποιες ημέρες το έκαναν, αλλά τελικά σταμάτησαν, αφενός λόγω κούρασης, αφετέρου γιατί δεν είχε προσληφθεί εκπαιδευτικός για τη λειτουργία της Τάξης Υποδοχής, ώστε να μάθουν την ελληνική Γλώσσα» επισημαίνει η ΕΛΜΕ.
«Το παράδειγμα της ΤΥ του 1ου ΓΕΛ Δραπετσώνας είναι ενδεικτικό της πραγματικής, απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, όπου τελικά τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου είναι πολύ μεγάλα» καταλήγει.
Η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Πειραιά
“ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ” ΟΛΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ (Τ.Υ.) ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΟ 1ο ΓΕΛ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ!!!
Οι Τάξεις Υποδοχής (Τ.Υ.) σε Γυμνάσια, ΓΕΛ και ΕΠΑΛ αποτελούν μια -όχι χωρίς προβλήματα- στοιχειώδη δομή στα σχολεία για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, που δεν έχουν την απαιτούμενη γνώση της ελληνικής γλώσσας (Ρομά, Αλλοδαπών, Παλιννοστούντων, Προσφύγων, Ευάλωτων Κοινωνικών Ομάδων κτλ.).
Για τη διδασκαλία στις Τάξεις αυτές διορίζεται αναπληρωτής εκπαιδευτικός Μειωμένου Ωραρίου (φιλόλογος) και λειτουργεί τις ώρες με μαθητές/μαθήτριες που εκείνες τις ώρες δεν παρακολουθούν το μάθημα στην κανονική τους τάξη. Για ακόμα μία φορά, αντί της πρόσληψης εκπαιδευτικού με μόνιμη και σταθερή εργασία, επιλέγονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και μάλιστα με το θεσμό του αναπληρωτή Μειωμένου Ωραρίου (μέχρι 15 ώρες τη βδομάδα).
Η Τάξη Υποδοχής στο 1ο ΓΕΛ Δραπετσώνας, με 9 μαθητές από τη Δομή Προσφύγων του Σχιστού, ιδρύθηκε αλλά δεν λειτούργησε τελικά ούτε μία ημέρα, με αποτέλεσμα οι μαθητές τελικά να φυλλορροήσουν και να εγκαταλείψουν ο σχολείο. Οι λόγοι:
Δεν προσλήφθηκε ποτέ αναπληρωτής (ούτε καν μειωμένου ωραρίου).
Το πρακτορείο που είχε αναλάβει με διαγωνισμό την μετακίνηση των μαθητών δεν εκτέλεσε ποτέ το δρομολόγιο επικαλούμενο έλλειψη λεωφορείων-πούλμαν!
Τα παιδιά για να φτάσουν στο σχολείο έπρεπε να αλλάξουν τρία (!) λεωφορεία (από Σχιστό στη Δραπετσώνα). Για κάποιες ημέρες το έκαναν, αλλά τελικά σταμάτησαν, αφενός λόγω κούρασης, αφετέρου γιατί δεν είχε προσληφθεί εκπαιδευτικός για τη λειτουργία της Τάξης Υποδοχής, ώστε να μάθουν την ελληνική Γλώσσα. Είναι εύκολα κατανοητό ότι οι μαθητές αυτοί, που προέρχονται από άλλες χώρες, μέσα σε μία Τάξη Α’ Λυκείου, είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν στοιχειωδώς το μάθημα, αν δεν γνωρίζουν ελληνικά, ενώ πολλοί-πολλές δεν γνώριζαν καν Αγγλικά. Τελικά, αντί να ενταχθούν στο σχολικό σύνολο, απομονώνονται και περιθωριοποιούνται.
Όλα τα παραπάνω, μαζί με τις τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες των μαθητών αυτών (κάποιοι από τους μαθητές του 1ου ΓΕΛ Δραπετσώνας π.χ. μετανάστευσαν στην πορεία στη Γερμανία), οδηγούν τελικά στην εγκατάλειψη του σχολείου και στην πλήρη αποτυχία του (όποιου) πλαισίου της εκπαίδευσής τους, παρά τις προσπάθειες των εκπαιδευτικών (όπου προσλαμβάνονται).
Το παράδειγμα της ΤΥ του 1ου ΓΕΛ Δραπετσώνας είναι ενδεικτικό της πραγματικής, απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, όπου τελικά τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου είναι πολύ μεγάλα. Αποδεικνύεται ότι τα κοινωνικά αδιέξοδα που παράγει το σύστημα, ιδιαίτερα στις πιο απομονωμένες και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τελικά πολλαπλασιάζονται. Έτσι σήμερα το αυτονόητο δικαίωμα στην δωρεάν εκπαίδευση για όλους, χωρίς διαχωρισμούς, θεωρείται πολυτέλεια και “ψηλά γράμματα”.
Η κατάσταση με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων αποτελεί ακόμα ένα κομμάτι του παζλ της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, με τα τεράστια κενά, με τους 50 χιλιάδες αναπληρωτές-συμβασιούχους εκπαιδευτικούς που απολύονται κάθε χρόνο, με την απαράδεκτη κατάσταση των σχολικών υποδομών, με την προσπάθεια κατηγοριοποίησης των σχολείων κ.α., που ζούνε όλοι οι μαθητές, είτε Έλληνες, είτε ξένοι. Η οργάνωση αγώνων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας, για την υπεράσπιση του παιδαγωγικού μας ρόλου.
Οι εκπαιδευτικοί δεν χωρίζουμε τα παιδιά σε Έλληνες και ξένους. Είναι όλοι και όλες μαθητές/μαθήτριές μας, αγωνιούμε για τη μόρφωσή τους και το μέλλον τους.
Απαιτούμε την άμεση λειτουργία όλων των Τάξεων Υποδοχής, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με εκπαιδευτικούς με μόνιμη και σταθερή εργασία. Δεν κάνουμε πίσω από αυτό!
Η ιστορία κοινωνιών με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος έδειξε ότι μπορεί να οικοδομηθεί, στα πλαίσια των κοινωνιών αυτών και μια αντίστοιχη εκπαίδευση που υπηρετεί πραγματικά το λαό και τις ανάγκες του, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών των προσφύγων-μεταναστών.
