Να πούμε και του στραβού το δίκιο. Είναι η πρώτη φορά που ακούσαμε τόσο πολλά καλά λόγια για τη Παγιά μας τη Πόλη και τσου κατοίκους της. Όχι απ’ όλους αλλά ακούσαμε.

Μέχρι τώρα οι περσσότεροι το λιγότερο αδιαφορούσανε ή μας επερνούσανε γενεές δεκατέσσερεις.

 

Τα γερόντια, οι στριμμένοι, οι δε τσου αρέσει και τίποτα, τι; κι η Πλατεία όλη δική τους είναι; θέλουνε να βλέπουνε και κρίκετ; γιατί; οι παγιόγεροι μας εκάνανε τη Πόλη νεκροταφείο, όλα τα σκουπίδια δικά τους είναι τα δικά μας εμείς τα μαζεύουμε, σιγά που δε κοιμόνται, ποιος κοιμάται από τσι έντεκα; αυτοί κοιμόνται κι ορθοί, εντάξει μια φορά μόνο δεν επέρασε το ασθενοφόρο, η πυροσβεστική περνάει άνετα, πολύ κακώς τσου επιτρέψανε και κάνανε συλλόγους, εγινήκανε όλοι ερμπιενμπίδες, θησαυρίζουνε από τα νοίκια που τσου πλερώνουμε, εχτές μου εφέρανε το 100, ακούς; θέλουνε να κάνουνε και μπάνιο, δε βλέπουνε τα κλιματιστικά τους; θέλουνε να μη κρέμονται και τα καλώδια τση ΔΕΗΣ, ας αφήνουνε τ’ αυτοκίνητά τους στσι Αλυκές κι ας έρχονται με τα πόδια, άκου απαίτηση να κάνουμε χώρο να περάσει η λιτανεία, είναι κατάστασις αυτή; θα πεθάνουνε δε θα πεθάνουνε;

Ενώ τώρα το στόμα τους στάζει μέλι.

 

Ενσκύπτομεν μετά ενδιαφέροντος ιδιαιτέρου! Αναγνωρίζουμε το δικαίωμά τους να κοιμόνται, πρέπει κι αυτοί να ησυχάζουνε, και βέβαια να ισχύσει ο νόμος, σεβόμαστε απολύτως τους κατοίκους της Παγιάς Πόλης, έχουνε κάθε δικαίωμα και λόγο στο χώρο της κατοικίας τους, εγώ την άλλη φορά εβοήθησα μια γρίτσω ν’ ανεβάσει τα ψώνια στο πέμπτο πάτωμα, δικαιούνται και να αρρωσταίνουνε, πρέπει να βάλουμε και λάμπα λεντ στο στραβοκάντουνο, η κουλτούρα της Πόλης οφείλεται σ’ αυτούς, ορθότερα και σ’ αυτούς, είναι συμπαθέστατοι, από χειμώνα αυτοί μας ζούνε, στο κάτω-κάτω μανάδες μας και πατεράδες μας είναι, ΑΛΛΑ…

 

Παρ’ όλο το αλλά είναι η πρώτη φορά που ακούμε και καμιά καλή κουβέντα. Ναμάστενε κι ευχαριστημένοι. Τώρα τι λένε από μέσα τους άλλο αυτό. Τσου κρατάει η μαγική λέξη: ΠΑΡΑΤΑΣΗ!

- Έληξε το ματς ισόπαλο;

- Κατά πως φαίνεται θα πάμε και στα μπέναρντι.

- Έχουμε καλό τερματοφύλακα;

- Γάτα η κυρία!

- Ησύχασα!

- Τι ησύχασες; Εδώ υπάρχουνε Νόμοι, κύργιε! Και κανονιστικές διατάξεις από το ’12.

- Δεν ισχύουνε. Μετά 20 χρόνια δεν ισχύουνε.

- Ισχύουνε και παραϊσχύουνε κι αφήστε τσι εξυπνάδες.

- Μπορεί και να ισχύουνε αλλά μη κοιτάτε το παρελθόν. Από δω και μπρος πρέπει να βρούμε μια Χρυσή Τομή. Να υπάρξει συνεννόησις με ευρύ πνεύμα, με αντίληψη της πραγματικότητας, ειμάστενε τουριστικό νησί, μη το ξεχνάτε αυτό, πέστε το ναι να σώνουμε και μετά θα δείτε πόσο καλά παιδιά θα ειμάστενε. Πάνου από ογδοήντα ντεσιμπέλ δε θα βάνουμε τη μουσική. Αυτό που λέει ο Νόμος.

- Ποιός Νόμος; Αυτός που λέει η μουσική να σταματάει στσι έντεκα άνευ ντεσιμπέλ;

- Μη τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς. Μια μικρή παρατασούλα θα κάνουμε. Τίποτις παναπεί. Δεν είπαμε; Μια μικρούλα Χρυσή Τομή. Λίγη μπεβάντα. Ελάτε… Εβίβα κι άσπρο πάτο. Να πάνε τα φαρμάκια κάτου.

- Μόνο που τα φαρμάκια εμείς τα πίνουμε. Εσείς τα πετιμέζια.

- Ά! όλα κι όλα! Το παραξηλώνετε. Να χολευτούμε θέλετε; Καλά σας λένε παγιόγερους, παγιόγεροι!

- Δεν έχετε μπέσα ούτε στο λόγο. Πρώτα έτσι λέτε και μετάαα…

- Εντάξει, μια κουβέντα είπαμε. Κατά βάθος όλ’ αυτά αγάπες είναι. Αγάπες!

 

*Από το FACEBOOK