Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος - kosmodromio.gr

«Πέτυχε» η Πενταμερής ή μας λένε πάλι ψέματα; Πού αποσκοπούν;

Η Πενταμερής για το Κυπριακό συνήλθε στη Γενεύη στις 17 και 18 Μαρτίου

Είναι τέτοια η ταχύτητα των αποσυνθετικών εξελίξεων, αλλά και η βαρύτητα των εγκλημάτων κατά του ελληνικού λαού σε Ελλάδα και Κύπρο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη, σε συνθήκες συστηματικής απόκρυψης από τα ΜΜΕ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης του τι ακριβώς συμβαίνει, που δεν ξέρει κανείς από που να αρχίσει και που να τελειώσει.

Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, που πρακτικά σημαίνει στραγγαλισμό Ελλάδας και Κύπρου, στρατιωτικά, γεωπολιτικά και οικονομικά και γράφει «τίτλους τέλους» για τα δύο ελληνικά κράτη.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και στη συνέχεια Ε.Ε. και η μη ένταξη της Τουρκίας, αν προηγουμένως δεν αρθούν οι απειλές και διεκδικήσεις της και δεν λυθεί το Κυπριακό (εννοείται με αξιοπρεπή τρόπο, όχι διαλύοντας το κυπριακό κράτος), δεν είναι απλά μια θέση εξωτερικής πολιτικής. Είναι μια από τις συνθήκες ύπαρξης και ασφάλειας του ελληνικού κράτους μετά το 1974. Ήταν το βασικότερο κίνητρο για τη διεκδίκηση από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ένταξης στην ΕΟΚ. Ήδη έχει γίνει ζημιά στο ζήτημα των ευρωτουρκικών αμυντικών σχέσεων και απειλείται και πολύ περισσότερη. Το ζήτημα αυτό είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί, αλλά και τα ελάχιστα περιθώρια που, ενδεχομένως, υπάρχουν δεν μπορούν βέβαια να αξιοποιηθούν με Μητσοτάκη στην Αθήνα και Χριστοδουλίδη στη Λευκωσία. Μόνο αν ξεσηκωθεί άμεσα ο ελληνικός λαός θα έχει ίσως μια τελευταία δυνατότητα να περισώσει ότι περισώζεται από τα δύο κράτη του.

Στο ζήτημα των ευρωτουρκικών και ελληνοτουρκικών σχέσεων θα επανέλθουμε δυστυχώς. Στο σημερινό άρθρο μας θα ασχοληθούμε με το επίσης σοβαρό θέμα της πενταμερούς για το Κυπριακό που συνήλθε στη Γενεύη στις 17 και 18 Μαρτίου και των αποτελεσμάτων της.

«Πέτυχε» η Πενταμερής ή μας λένε πάλι ψέματα;

Η Λευκωσία, η Αθήνα και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ εξέφρασαν ικανοποίηση για τα αποτελέσματα της πενταμερούς για το Κυπριακό που συνήλθε στις Βρυξέλλες στις 17 και 18 Μαρτίου, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξαν ουσιαστικά αποτελέσματα, ούτε καν πλησίασαν οι δύο πλευρές σε κάποια σύγκλιση, αλλά αποφάσισαν απλώς ότι πρόκειται να συζητήσουν! Όχι απλώς θετική, «θετικότατη» η διάσκεψη, είπε η Πρόεδρος της κυπριακής Βουλής και του κόμματος της κυπριακής δεξιάς, Αννίτα Δημητρίου, ελπίζοντας με τον υπερθετικό βαθμό να περάσει ευκολότερα το οφθαλμοφανές ψέμα της https://www.kathimerini.com.cy/gr/politiki/annita-egine-ena-prwto-thetikotato-bima-sti-geneyi.   

Η διάσκεψη είχε ως αντικείμενο τη λύση του κυπριακού, είναι λοιπόν μάλλον γελοίο ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο Κύπριος πρόεδρος, το ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης στις δύο χώρες και διάφοροι άλλοι να πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα η συμφωνία να μπουν φωτοβολταϊκά στην «Πράσινη Γραμμή», να επισκευασθούν τα νεκροταφεία ή να συζητηθεί το άνοιγμα νέων διόδων μεταξύ κατεχομένων και ελευθέρων περιοχών.

Όπως πάντα μου συμβαίνει με το Κυπριακό και την ελληνική πολιτική εδώ και μερικές δεκαετίες που ασχολούμαι μαζί τους, και δεν είμαι καθόλου ευτυχής γι’ αυτό, πρέπει να αφήσω τις δηλώσεις των μονίμως ψευδολογούντων Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών πολιτικών, και να προσφύγω στο τι λένε οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι για να καταλάβω τι συμβαίνει. Ο λόγος που μου συμβαίνει αυτό είναι απλός και μόνιμος, δομικός θα λέγαμε. Οι μεν Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί υπερασπίζονται στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό τα εθνικά τους συμφέροντα όπως τα αντιλαμβάνονται, είναι επομένως ειλικρινείς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να πουν ψέματα. Οι δε, Έλληνες και Ελληνοκύπριοι δρουν συστηματικά κατά των δικών τους εθνικών συμφερόντων, ακολουθώντας τις οδηγίες των ξένων πρωτευουσών που τους ελέγχουν και μαζί τους την άτυχη χώρα μας. Σε αντίθεση με τους Τούρκους, οι ‘Ελληνες είναι υποχρεωμένοι να λένε ψέματα.

Τι είπαν οι Τούρκοι για το θέμα

Γι’ αυτό και το πρώτο που έκανα και στην περίπτωση της πενταμερούς στη Γενεύη ήταν να αφήσω τους δικούς μας ανοητολογούντες πολιτικούς, δημοσιογράφους και σχολιαστές και να δω τι λένε οι Τούρκοι, μπας και βγάλω κανένα συμπέρασμα. Ορίστε τι μας είπε για τη Γενεύη ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, ο κ. Φιντάν:

Ηπρώην υπουργός Εξωτερικών της Κολομβίας, ήρθε, είδε, μίλησε με όλες τις πλευρές για έξι μήνες και ετοίμασε έκθεση. Αυτή η έκθεση κατατέθηκε επίσης και ανέφερε: ‘Δεν υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ των δύο πλευρών’. Τώρα τι σημαίνει αυτό; Υπάρχει ένα θέμα που υποστηρίζουμε εδώ και χρόνια. Υπάρχει μια πραγματικότητα στο νησί ότι δύο κοινότητες ζουν χωριστά, με τους δικούς τους θεσμούς. Το γεγονός ότι ο ένας είναι αναγνωρισμένος ως κράτος και έχει πρόσβαση σε κάθε είδους ευκαιρίες ενώ ο άλλος όχι είναι ο κύριος λόγος της αδικίας στο νησί. Αυτή η αδικία πρέπει να αποκατασταθεί.

Ο Χακάν Φιντάν πρόσθεσε ότι  «στο παρελθόν, είπαμε ναι στα προσχέδια λύσεων του ΟΗΕ που εκπονήθηκαν με εμπιστοσύνη στη διαιτησία του διεθνούς συστήματος, αλλά οι Ελληνοκύπριοι δεν συμφώνησαν σε αυτό. Σήμερα υπάρχει διαφορετική κατάσταση στο πεδίο. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αντικατοπτρίζεται στην αναζήτηση πολιτικής λύσης».

Με άλλα λόγια, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών εξακολουθεί να μας λέει και μετά τη Διάσκεψη ότι το πρόβλημα στην Κύπρο δεν είναι η τουρκική εισβολή και τα αποτελέσματά της, αλλά η αδικία εις βάρος της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», που ανακήρυξε ο τουρκικός στρατός μετά την εισβολή του στο νησί το 1974 και μάλιστα σε περιοχή που κατοικούνταν από ελληνικό στη συντριπτική του πλειοψηφία πληθυσμό που εκδιώχθηκε. Και πρέπει να έχει κανείς τεράστια φαντασία (την οποία όντως διαθέτουν οι αρθρογράφοι της εφημερίδας που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) για να συμπεράνεις ότι ο κ. Φιντάν έκανε κάποια θετικά βήματα στη Γενεύη.

Τα ίδια λέει και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, ο κ. Τατάρ: «Στην Κύπρο υπάρχουν πραγματικότητες. Δεν μπορεί να φτάσει κανείς πουθενά αν δεν δει την πραγματικότητα στην Κύπρο. Ως εκ τούτου, εμείς παραμένουμε σταθεροί, εκεί όπου έχουμε βρεθεί. Ήρθαμε για να διατηρήσουμε αυτή τη θέση. Δεν κοιτάμε πίσω, αλλά μπροστά… Ο ΟΗΕ να ενθαρρύνει τους ελληνοκύπριους για συνεργασία».

Με άλλα λόγια, η τουρκική πλευρά δεν υποχώρησε ούτε ένα εκατοστό από τη θέση της, όπως άλλωστε προέβλεπαν όλοι σχεδόν οι παρατηρητές.

Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει ποιος ήταν ο λόγος που έγινε αυτή η πενταμερής, παρόλο που ήταν εκ των προτέρων σαφές ότι δεν θα καταλήξει πουθενά; Γιατί επιμένουν Χριστοδουλίδης και Μητσοτάκης να τη χαρακτηρίζουν επιτυχία; Γιατί συμφώνησαν να ξαναγίνει τον Ιούλιο;

Πράσινο φως για να μπει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα και την Ε.Ε.

Μπορεί η Πενταμερής να μην απέδωσε κανένα αποτέλεσμα ως προς το κυπριακό, δημιούργησε όμως την εντύπωση, μαζί με τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών περί επιτυχίας και την απόφαση να επαναληφθεί  ότι υπάρχει κάποιας μορφής προοπτική επίλυσης του Κυπριακού.

Το Κυπριακό είναι έτοιμο να λυθεί, Ελλάδα και Τουρκία έχουν υπογράψει σύμφωνο φιλίας, άρα δεν υπάρχει κώλυμα για να προχωρήσει η τουρκική ένταξη, που ήδη άρχισε άλλωστε, στην ευρωπαϊκή άμυνα, εν συνεχεία και στην Ε.Ε.. Αν η Λευκωσία διαμαρτυρόταν για την κατοχή μέρους του εδάφους της, που είναι μάλιστα και μέρος του εδάφους της Ε.Ε. από μια ξένη χώρα, θα ήταν μάλλον δύσκολο να συνομολογηθεί στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας. Το ίδιο θα συνέβαινε αν η Ελλάδα διαμαρτυρόταν για τις τουρκικές λεκτικές και πρακτικές απειλές εναντίον της ή για τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο.  

Πρέπει Αθήνα και Λευκωσία να το βουλώσουν και να παραστήσουν ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο με την Τουρκία, ώστε να προχωρήσει η ιστορία της αμυντικής συνεργασίας με την Ε.Ε. (που, ας μη το ξεχνάμε, είναι ο πρόλογος της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε.).

Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που συνήλθε η πενταμερής και θα συνέλθει εκ νέου τον Ιούλιο. Όσο για τους Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη παίζουν ευχαρίστως, κατά τα φαινόμενα, τον ρόλο που τους έχει ανατεθεί από τον διεθνή παράγοντα σε ένα σχεδιασμό που θα έχει καταστροφικές συνέπειες και για την Ελλάδα και για την Κύπρο. Άλλωστε το σχέδιο Νούλαντ περί δήθεν ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, σύμφωνα με όσα η ίδια η κυπριακή προεδρία διέρρευσε προ μηνών στην Καθημερινή της Κύπρου, περιελάμβανε και την άρση του κυπριακού βέτο στη συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας.

Οι «τιμές» που κάνουν οι Αμερικανοί στους δούλους τους όταν επισκέπτονται την Ουάσιγκτον, είναι ευθέως ανάλογες προς τις παραχωρήσεις που θέλουν από αυτούς. Η επίσκεψη Χριστοδουλίδη στον Λευκό Οίκο ανταποκρίνεται στις τεράστιες παραχωρήσεις που έκανε ο Κύπριος πρόεδρος στους Αμερικανούς, εγκαθιστώντας το FBI στην Κύπρο, εκδιώκοντας Ρώσους κεφαλαιούχους, στέλνοντας κυπριακά όπλα στην Ουκρανία, «απορωσοποιώντας» την κυπριακή Εθνοφυλακή, δίνοντας στρατιωτικές βάσεις στην Ουάσιγκτον και, εν τέλει, ανοίγοντας τον δρόμο στην τουρκική συμμετοχή στην ευρωπαϊκή άμυνα, με την ψήφιση από τον ίδιο και τον Μητσοτάκη του εβδόμου σημείου των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις αρχές Μαρτίου, χωρίς να τεθεί θέμα μη συμμετοχής της Τουρκίας.

Και ενώ ο Μητσοτάκης επιχαίρει γιατί πέρασαν οι θέσεις του για την ευρωπαϊκή άμυνα και ο Χριστοδουλίδης δηλώνει, ενώ έχει ήδη βάλει την Τουρκία μέσα, ότι αυτή δεν έχει θέση στην ευρωάμυνα, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών Μέσων και κομμάτων ποιούν τη νήσσα μέχρι τουλάχιστο σήμερα 24.3 που γράφονται αυτές οι γραμμές, ενώ κυκλοφορούν οι εφημερίδες μας με τίτλους «δεν μπαίνει η Τουρκία» στην ευρωπαϊκή άμυνα, η πρόεδρος της Ε.Ε. και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και Κόστα διευκρινίζουν στον κ. Ερντογάν ότι μπορεί να συμμετάσχει ήδη στα προγράμματα σε ποσοστό 35%.

Με άλλα λόγια, η Ε.Ε. θα δανείζει τα λεφτά της, μεταξύ των οποίων ελληνικά και κυπριακά λεφτά, στην Τουρκία, που απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα και κατέχει τη μισή Κύπρο, για να συμμετέχει η τουρκική πολεμική βιομηχανία στην παραγωγή ευρωπαϊκών όπλων. Σε καλό δρόμο είμαστε…

Οι υπόλοιπες επιδιώξεις της Πενταμερούς

Αν η διευκόλυνση της στρατιωτικής και βιομηχανικής-εξοπλιστικής συνεργασίας Ε.Ε. και Τουρκίας είναι η άμεση και βασικότερη επιδίωξη της Πενταμερούς, αυτό δεν σημαίνει ότι ο δυτικός παράγων έχει παραιτηθεί από την επιδίωξη κατάργησης του κυπριακού κράτους ως ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους, μέσω μιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν. Θέλει να έχει έτοιμο λοιπόν, εν λειτουργία τον μηχανισμό (την «αγχόνη») για να περάσει το σχέδιο, είτε αποφεύγοντας το ίδιο το δημοψήφισμα, είτε καθιστώντας το άνευ αντικειμένου.

Το πιο τραγικό και το πιο απίστευτο από όλα είναι ότι ο δυτικός παράγων έχει βάλει τον ίδιο τον Χριστοδουλίδη να διαπραγματεύεται και με τον Ερντογάν και με τον Φιντάν, που είδε πάλι για 15 λεπτά εκτός προγράμματος στη Γενεύη, πιέζοντας την Άγκυρα να δεχτεί το κυπροκτόνο σχέδιο Ανάν έναντι παραχωρήσεων που θα της κάνει για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Άμυνα και την ίδια την Ένωση.   Βρισκόμαστε έτσι στο σουρεαλιστικό σημείο (δεν μου φταίει τίποτα ο σουρεαλισμός, τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ ως καλλιτεχνικό ρεύμα, είθισται όμως να χαρακτηρίζουμε έτσι μια εξωφρενική ασυναρτησία), να πρέπει να είμαστε ευτυχείς που δεν υποχώρησε η Τουρκία στην Πενταμερή. Η Τουρκία με τη λύση των δύο κρατών, εάν είναι απολύτως και σε όλα τα ζητήματα κεχωρισμένα, και όχι να ενώνονται τελικά  σε ένα είδος συνομοσπονδίας, επιδιώκει να αποσπάσει τον έλεγχο τμήματος της Κύπρου. Με το σχέδιο Ανάν και τη «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία» οι κυβερνήσεις Λευκωσίας και Αθήνας και η μεγάλη πλειοψηφία των κυπριακών και ελληνικών κομμάτων οδηγούν στο να μετατρέψουν το σύνολο της κυπριακής επικράτειας σε προτεκτοράτο ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ και Τουρκίας με τους τρόπους που εξηγήσαμε πολλάκις. Και όχι μόνο αυτό. Αν ένα οριστικό διαζύγιο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι ασφαλώς πολύ οδυνηρό, είναι πολύ καλύτερο από ένα γάμο δύο αλληλομισούμενων κοινοτήτων σε ένα «κράτος», με απίθανους κανόνες που εξασφαλίζουν ένα και μόνο ένα πράγμα: Να ξαναματοκυλιστούν οι δύο κοινότητες της Κύπρου.  

Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει έστω και 10 σελίδες από το σχέδιο Ανάν ή από τις εκ των υστέρων «συγκλίσεις» Χριστόφια-Ταλάτ κλπ. κλπ. αντιλαμβάνεται χωρίς δυσκολία ότι το σχέδιο αυτό είναι μια συνταγή για καταστροφή. Και της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας γιατί η Αθήνα θα παραμείνει όμηρος μιας κακιάς «λύσης» που θα επικρέμαται ως Δαμόκλειος Σπάθη επί των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της Κύπρου.

Δεν χαρακτήρισε τυχαία ο Δημήτρης Τσάτσος το σχέδιο Ανάν ως «σχέδιο που μόνο παράφρων θα μπορούσε να συντάξει». Δεν είπε τυχαία ο Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Ευάγγελος Βενιζέλος «τέρας» που «μπορεί κανείς να ξετινάξει σε δύο λεπτά από πλευράς συνταγματικού, διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου». Δεν το καταψήφισε τυχαία το συγκλονιστικό ποσοστό του 76% των Ελληνοκυπρίων.

Ποια μεγαλύτερη απόδειξη θέλουμε για το πόσο σάπιες είναι οι ελίτ που κυβερνούν Κύπρο και Ελλάδα από το ότι εξακολουθούν να διαπραγματεύονται ένα τέτοιο σχέδιο;

Αξίζει κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη είναι οι πρώτες μετά το 1974 που πήραν μέτρα κυριολεκτικά κατεδάφισης της ελληνικής άμυνας απέναντι στην Τουρκία, όπως ο μερικός αφοπλισμός των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, η απομείωση κρίσιμων αποθεμάτων πυρομαχικών και άλλων υλικών από τις αποθήκες του ελληνικού Στρατού, η «απορωσοποίηση» του κυπριακού στρατού, που στηρίζεται κυρίως σε ρωσικής προελεύσεως όπλα και η αποστολή κυπριακών όπλων στην Ουκρανία. Σε αυτά να προσθέσουμε τις σοβαρότατες αμυντικές επιπτώσεις μιας πολιτικής καταστροφής των σχέσεων με τη Ρωσία και όλους σχεδόν τους παραδοσιακούς συμμάχους και φίλους της Ελλάδας και της Κύπρου εκτός Δύσης, στους οποίους στηρίχτηκαν Αθήνα και Λευκωσία στο παρελθόν για να αποκρούσουν τις συνδυασμένες δυτικές και τουρκικές επιβουλές.

Κατ’ ουσίαν, Ελλάδα και Κύπρος ακολουθούν τα τελευταία χρόνια μια πολιτική γεωπολιτικής αυτοκτονίας που πλησιάζει τις δύο χώρες στην πλήρη εκμηδένισή τους ως υποκειμένων, εφόσον ενταχθεί η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα και στην Ε.Ε. και μετατραπεί η Κυπριακή Δημοκρατία σε προτεκτοράτο της συλλογικής Δύσης με έντονη τουρκική παρουσία.  Και φυσικά δύο προτεκτοράτα δεν έχουν εν τέλει και καμία ουσιαστική δυνατότητα να καθορίσουν ακόμα και την οικονομική και κοινωνική τους πολιτική. Μήπως να κάνουμε κάτι προτού ζήσουμε τον θάνατο ενός έθνους;