Το Σκριπερό είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής του «Γύρου» ή «Αγύρου», που εκτείνεται στα δυτικά του βόρειου συγκροτήματος της Κέρκυρας. Είναι το πρώτο ορεινό χωριό που συναντά οδικά κανείς διασχίζοντας τον επαρχιακό δρόμο Κέρκυρας – Σιδαρίου, σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από την πόλη της Κέρκυρας.
Ο οικισμός αναφέρεται σε βενετική απογραφή της περιόδου 1766-1770 ως έδρα στρατιωτικής υποδιαίρεσης (Bandiera di Scripero). Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας απογραφής, στο Σκριπερό ζούσαν 937 κάτοικοι. Παράλληλα, στο χωριό υπήρχαν 23 ελαιοτριβεία. Μερικά χρόνια αργότερα (1786) υπαγόταν στη στρατιωτική υποδιαίρεση της Κορακιάνας, ενώ σύμφωνα με στατιστική του Στυλιανού Βλασσόπουλου - η οποία χρονολογείται μεταξύ των ετών 1809 και 1813 - ο πληθυσμός του Σκριπερού ανερχόταν στους 563 κατοίκους.
Κατά την περίοδο της ρωσοτουρκικής κατοχής της Κέρκυρας (1798-1801), ορισμένοι κάτοικοι του Σκριπερού διώχθηκαν από τις αρχές ως ταραχοποιά στοιχεία.
Σχετικά με την ονομασία του Σκριπερού υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη αναφέρει ότι προέρχεται από το αλβανικό skrip που σημαίνει πλαγιά και η δεύτερη από το ιταλικό scrivere που σημαίνει γράφω και παραπέμπει στην εποχή που το Σκριπερό ήταν πρωτεύουσα και έδρα διοικητικών υπηρεσιών.
Το Σκριπερό είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στο μικρό βουνό Κοράκιο και προσφέρει, από τα υψηλότερα σημεία του, στο λεγόμενο «Πανωχώρι», πανοραμική θέα στην ευρύτερη περιοχή. Κατεβαίνοντας στην «Πιάτσα» θα βρείτε τα καφενεία του χωριού, ενώ στο «Κατωχώρι» θα ανακαλύψετε ήσυχα, καθαρά δρομάκια και την πλατεία «Σαούλι» με τα τρία πηγάδια.
Το Σκριπερό φημίζεται για τα πολλά παλιά αρχοντικά του και για τη σπουδαία μουσική παράδοσή του, με τον Φιλαρμονικό Σύλλογο Σκριπερού να μετρά πάνω από εκατό χρόνια ζωής.
Στο Σκριπερό, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την Μονή της Παναγίας Βλαχερνών, ένα πέτρινο, περιτοιχισμένο κτίσμα του 18ου αιώνα.
Λίγο πριν φτάσετε στο χωριό, θα δείτε επάνω στο δρόμο μία πινακίδα διαφορετική από εκείνες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, η οποία απεικονίζει έναν βάτραχο, σήμα κατατεθέν του χωριού και από κάτω αναγράφεται η ονομασία «Σκριπερό». Aν σταθείτε στην πινακίδα αυτή θα ακούσετε τους ήχους, κοάσματα από δεκάδες βατράχια αλλά και ανθρώπους να σου λένε "εγώ δεν παντρεύομαι στους Λάκωνες και Λάκκους, μα ούτε στο Σκριπερό που τρώνε τσου καρλάκους!!". Τι να θέλει όμως αλήθεια να μας πει η πινακίδα αυτή λίγο πριν την είσοδο στο χωριό; Η ιστορία της έρχεται από την Ιταλική κατοχή στην Κέρκυρα όπου οι Ιταλοί φαντάροι μάζευαν τα βατράχια από τις λίμνες Φέλεκα, Γαιδαράνα και Κουνούπενα για να μαγειρέψουν τα πόδια τους μπιάνκο στην κατσαρόλα ή τηγανητά. "Αυτοί έτρωγαν και τα μπαγκούλια από την πείνα τους τα αράχνα κι αυτά..." όπως μας λέει μία νόνα του χωριού. Η παράδοση ξεκίνησε από τότε και συνεχίστηκε έως και σήμερα από τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι έβαλαν τις συνταγές στην κουζίνα τους και έναν εκλεκτό μεζέ στο τραπέζι τους. Κάθε χρόνο 13 Αυγούστου στο χωριό πραγματοποιείται η Γιορτή των Καρλάκων.