Οι εκδηλώσεις και τα έθιμα του Μεγάλου Σαββάτου είναι ίσως οι καλύτερες στιγμές του Πάσχα στην Κέρκυρα, ξεκινάνε από τις 6 τα χαράματα όπου στην Εκκλησία της Παναγίας των ξένων γίνεται ο τεχνητός “σεισμός” σε αναπαράσταση του σεισμού που έγινε σύμφωνα με τη Βίβλο κατά την Ανάσταση.
Αργότερα γίνεται η περιφορά του επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, έθιμο που άρχισε από την εποχή της Ενετοκρατίας τότε που οι Ενετοί για λόγους Ασφάλειας είχαν απαγορέψει την δημόσια περιφορά των επιταφίων οι οποίοι τότε γίνονταν μέσα στις Εκκλησίες, μαζί με τον επιτάφιο γίνεται και Λιτάνευση του Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα αυτή τη φορά σε ανάμνηση της σωτηρίας του νησιού από λιμό.
Οι φιλαρμονικές της πόλης πάντα παρούσες να παιανίζουν πένθιμες μελωδίες.
Και ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά από το πένθος του επιταφίου στη χαρά της πρώτης Ανάστασης που εδώ γίνεται στις 11.00 το πρωϊ του Σαββάτου.
Είναι το έθιμο και οι στιγμές που όλοι οι επισκέπτες αλλά και οι ντόπιοι κάτοικοι περιμένουν και που συμβαίνει μόνο εδώ, από όλα τα μπαλκόνια και σε κάθε σπίτι του νησιού οι κάτοικοι πετούν στο δρόμο μεγάλα πήλινα κανάτια η στάμνες γεμάτα νερό την ίδια ώρα που όλες οι καμπάνες των Εκκλησιών χτυπάνε χαρμόσυνα με το πλήθος ειδικά στο κεντρικό σημείο δίπλα από το Λιστόν να έχει ενθουσιαστεί.
Η προέλευση του εθίμου, που διαρκεί αρκετά λεπτά, δεν είναι απολύτως ξεκαθαρισμένη, κατά μία θεωρία έχει τις ρίζες του στους Καθολικούς της Ενετικής κυριαρχίας οι οποίοι κάθε πρωτοχρονιά πετούσαν τα παλιά τους πράγματα για να τους φέρει ο νέος χρόνος καινούργια.
Άλλη εκδοχή τοποθετεί το έθιμο στους Αρχαίους Έλληνες που κατά την ίδια εποχή του Απριλίου πετούσαν τα παλιά τους κανάτια για να γεμίσουν τα καινούργια με νέους καρπούς γιορτάζοντας την αρχή της γεωργικής περιόδου, όπως και νάχει οι φασαριόζοι Κερκυραίοι υιοθέτησαν με ευχαρίστηση το έθιμο και κάθε χρόνο βρίσκουν τρόπους ώστε να το κάνουν να κρατάει όλο και περισσότερη ώρα. Έτσι αρέσκονται να ξορκίζουν το κακό με τα κανάτια τους, σημαίνοντας τη λήξη του χειμερινού λήθαργου και την αναγέννηση της Φύσης. Στα χωριά πετούν κάθε λογής πήλινο σκεύος (μπότηδες, πιάτα, ακόμα και κεραμίδια) για να γιορτάσουν την πρώτη Ανάστασή και να διώξουν το κακό.
Όλη αυτή την ώρα οι φιλαρμονικές παίζουν χαρούμενα εμβατήρια.
Το έθιμο της “Μαστέλας” γίνεται αμέσως μετά την πρώτη Ανάσταση σε ένα χώρο που λέγεται Πίνια και είναι εκεί που ήταν το παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης.
Από μέρες πριν είναι τοποθετημένο εκεί από τους Πινιαδόρους ένα ανοιχτό μεγάλο βαρέλι (Μαστέλα) γεμάτο νερό στολισμένο με φοίνικες και μυρτιές, όσοι περνούσαν από εκεί έπρεπε να ρίξουν μέσα από τουλάχιστον ένα κέρμα.
Την στιγμή της πρώτης Ανάστασης οι πινιαδόροι κυνηγάνε να πιάσουν κάποιον για να τον ρίξουν στη Μαστέλα, συνήθως αυτός θα πέσει μέσα την ώρα που θα περνάνε από εκεί και οι φιλαρμονικές όπως και πολύς κόσμος, αυτός τότε καταβρέχει όλο τον κόσμο και τους μουσικούς μαζί αλλά βγαίνοντας παίρνει δικά του και όλα τα λεφτά που είχαν πέσει στη Μαστέλα.
Το έθιμο είχε ατονήσει τα τελευταία χρόνια αλλά ο οργανισμός Κερκυραϊκών εκδηλώσεων έχει αναλάβει να το αναβιώσει και τα έχει καταφέρει με μεγάλη επιτυχία.
Τις 10 το βραδυ γίνεται η ακολουθία της Ανάστασης στην Καθολική μητρόπολη για να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 11 ώστε να προλάβουν οι πιστοί να παρευρεθούν και στη λειτουργία της Ορθόδοξης Ανάστασης,
Στην Κέρκυρα οι σχέσεις των Εκκλησιών όπως και των πιστών των διαφόρων δογμάτων είναι αρμονικές και εορτάζουν μαζί, όπως θα έπρεπε να ήταν και σε όλη την Ελλάδα.
Και φτάνει η ώρα που όλοι περιμένουν, η ώρα της Ανάστασης.