Οι αρθρογράφοι του Τύπου που τοποθείται από το Κέντρο και δεξιότερα του πολιτικού φάσματος έχουν την τιμητική τους στην τράπεζα θεμάτων για το μάθημα της έκθεσης. Ο αριστερός τύπος και οι αριστεροί αρθρογράφοι... αγνοούνται.

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - news247.gr

Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τη στιγμή που μάθαμε ότι η ιδεολογική ηγεμονία της ελληνικής Αριστεράς και η υποτιθέμενη κυριαρχία της στον δημόσιο χώρο ευθύνεται-μεταξύ άλλων-και για τις αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και γενικότερα της ενέργειας.

Η διαπίστωση, η οποία "ανήκει" στον Υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, μέσα στην υπερβολή και την φαιδρότητά της, αποκάλυψε μία συγκεκριμένη αντίληψη που ακόμα βασιλεύει στους κόλπους της συντηρητικής και της άκρα δεξιάς, σύμφωνα με την οποία η ελληνική αριστερά, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, καθόρισε εν πολλοίς τον τρόπο σκέψης των νεοελλήνων καθώς τα δικά της προτάγματα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αναφοράς. Για αυτό άλλωστε θα έχετε πολλές φορές ακούσει το επιχείρημα ότι η Αριστερά ευθύνεται ακόμα και για τη χρεοκοπία του 2010, έστω και αν μέχρι τότε είχε κυβερνήσει μόνο μερικούς μήνες (στις κυβερνήσεις συνεργασίας του 1989-1990).

Εν έτει όμως 2022 μοιάζει μάλλον ανόητο να εξακολουθεί να υποστηρίζει κανείς αυτές τις απόψεις. Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι ένα αριστερό κόμμα (ο ΣΥΡΙΖΑ) βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας για 4,5 χρόνια, η αντεπίθεση του νεοσυντηρητικού και νεοδεξιού δόγματος είναι δεδομένη, όπως και μία συντονισμένη προσπάθεια της τωρινής κυβέρνησης να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες μέσα από τις οποίες θα γίνει εφικτό να μην ξανακυβερνήσει η αριστερά (κατά τη... βορίδειο λογική), αλλά και να χρεοκοπήσει στον τομέα των ιδεών.

Η Υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, γνωστή για τον υπερσυντηρητισμό της ο οποίος συνδυάζεται με έναν ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό, δείχνει να πρωταγωνιστεί σε αυτήν την προσπάθεια "αποκαθήλωσης". Οι επιλογές της μέχρι στιγμής αυτό καταδεικνύουν ενώ και οι προτιμήσεις στα πρόσωπα που στελεχώνουν τις δομές του Υπουργείου της, και ιδιαίτερα το κομβικής σημασίας Ινσιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), μαρτυρούν τις αναμφισβήτητες προθέσεις της. Μέσα από τους κόλπους του ΙΕΠ τους τελευταίους μήνες προέκυψαν αφενός το εξάμβλωμα της έγκρισης του προγράμματος της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής, αλλά αφετέρου και η σκανδαλώδης υπόθεση της έγκρισης των προγραμμάτων της Ελληνικής Αγωγής (που όλως τυχαίως ανήκει στον Υπουργό Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη).

Το παγόβουνο όμως, εκτός από κορυφή η οποία έχει ξεπεράσει τη στάθμη της θάλασσας και έχει γίνει πλήρως ορατή, έχει και βάση στην οποία συσσωρεύονται τέτοιου είδους πρακτικές οι οποίες "ακουμπούν" κυρίως στην πλάτη της δευτεβάθμιας εκπαίδευσης και αφορούν τον προβληματισμό των μαθητριών και των μαθητών για μία σειρά από κοινωνικά θέματα μεγάλου ενδιαφέροντος. Η τράπεζα θεμάτων στο μάθημα της Έκθεσης στην Α' και στη Β' Λυκείου αποτελεί πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα των προθέσεων του Υπουργείου, αλλά και των προσπαθειών να εξοβελιστεί από το σχολείο η αριστερή σκέψη και διανόηση.

Στην τράπεζα θεμάτων οι φιλόλογοι της χώρας μπορούν να εντοπίσουν κείμενα (άρθρα εφημερίδων κατά κύριο λόγο, αλλά όχι μόνο) πάνω στα οποία οι μαθητές καλούνται στη συνέχεια να δουλέψουν και να επεξεργασούν ασκήσεις κατανόησης, δομής και ανάπτυξης του λόγου. Μετά από μία σχετική καταγραφή, η οποία είναι πολύ εύκολο να γίνει, προκύπτει ότι 9 από αυτά τα άρθρα προέρχονται από την εφημερίδα "Καθημερινή", 7 από την εφημερίδα "το Βήμα" και 5 από την εφημερίδα "τα Νέα". Τα παραπάνω έντυπα τοποθετούνται ως προς την πολιτική τους γραμμή από το κέντρο και δεξιότερα ενώ ειδικά η "Καθημερινή" αποτελεί τα τελευταία 100 χρόνια μιντιακό προπύργιο της συντηρητικής, φιλελεύθερης παράταξης.

Ο αριστερός τύπος αντίθετα έχει ένα πολύ φτωχό αποτύπωμα στην τράπεζα θεμάτων, το οποίο και εξαντλείται σε δύο άρθρα της "Εφημερίδας των Συντακτών" και μόλις ένα της "Αυγής". Εννοείται ότι στην τράπεζα υπάρχουν και κείμενα που προέρχονται από δημόσιους φορείς (ινστιτούτα, υπουργεία, συλλόγους κ.τ.λ.), καθώς και πτυχιακές εργασίες.

Ακόμα, όμως, και αν περάσουμε στα πρόσωπα και αφήσουμε κατά μέρος τα ΜΜΕ θα διαπιστώσουμε και πάλι ότι οι αρθογράφοι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί αποφεύγονται όπως ο διάολος το λιβάνι. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ενώ φιλοξενούνται πολλά (και αξιόλογα, είναι η αλήθεια) κείμενα από την "Καθημερινή", δεν εντοπίσαμε ούτε ένα του Παντελή Μπουκάλα, ο οποίος θεωρείται-δικαίως- ως ένας από τους καλύτερους αρθρογράφους του ελληνικού Τύπου. Ο έξοχος τρόπος με τον οποίο ο εν λόγω χειρίζεται την ελληνική γλώσσα, οι θεματικές που θίγει αλλά κυρίως η αριστερή ματιά του στα πράγματα, φαίνεται ότι είναι στοιχεία μη αρεστά ή, τέλος πάντων, μη προτιμητέα σε αυτούς που έκαναν την τελική επιλογή των κειμένων. Ποιοι είναι αυτοί; Μα τα μέλη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.

Μαθητές σε διαδικασία Πανελλήνιων εξετάσεων EUROKINISSI

Παράλληλα, έχουν γίνει και κάποιες άστοχες επιλογές, ακόμα και αν προσεγγίσει κανείς τα πράγματα από καθαρά παιδαγωγική άποψη. Μεταξύ των θεμάτων που μπορεί να εντοπίσει κανείς στην τράπεζα της Β' Λυκείου έχει συμπεριληφθεί και κείμενο του ιστορικού και συγγραφέα, Σαράντου Καργάκου (απεβίωσε στις 14 Ιανουαρίου του 2019) το οποίο τιτλοφορείται "Κηφηνείον η ωραία Ελλάς". Στο εν λόγω κείμενο, που έχει γραφτεί στο μακρινό πια 2002, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι νέοι στην Ελλάδα "φοβούνται τη δουλειά επειδή δεν επιθυμούν να λερώσουν τα χέρια τους" και κάνει λόγο για τους πιο "άτεχνους και άχερους νέους".

Αυτός ο απαξιωτικός, για τη νέα γενιά, λόγος κρίθηκε ότι μπορεί να προσφέρει στον προβληματισμό των μαθητών για το πολύ μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας. Και ευτυχώς που για την Τράπεζα έχει επιλεγεί μόνο ένα απόσπασμα και όχι το σύνολο του κειμένου γιατί σε εκείνη την περίπτωση οι μαθητές θα συναντούσαν και τον όρο "λαθρομετανάστες" τον οποίο χρησιμοποιεί ο συγγραφέας ("Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή, αλλά όχι διάθεση για δουλειά").

Περίπου τα ίδια φαινόμενα παρατηρούνται και στην Τράπεζα Θεμάτων της Α' Λυκείου. Ως προς την αναλογία των άρθρων, 12 προέρχονται από την Καθημερινή, 6 από "το Βήμα", 1 από την παλιά "Ελευθεροτυπία" (που δεν κυκλοφορεί από το 2011) και...κανένα από τον αριστερό έντυπο Τύπο. Υπάρχουν επίσης πολλά αποσπάσματα κειμένων από ιστοσελίδες που ασχολούνται με θέματα ψυχολογίας ενώ ο αρμόδιος καθηγητής μπορεί να συναντήσει άρθρα από τις ιστοσελίδες "protagon", "athens voice" και "in".

Η παρατήρηση, το ξεκαθαρίζουμε, δεν έχει να κάνει με την ποιότητα των κειμένων (που δεν αμφισβητείται) αλλά με την κοινή ιδεολογική μήτρα των συγγραφέων, η οποία επίσης δεν αμφισβητείται.
Ως προς τους αρθρογράφους, υπάρχει σαφής και μεγάλη ποικιλία η οποία όμως και πάλι δεν επεκτείνεται σε εκπροσώπους της αριστερής σκέψης και διανόησης, ίσως και σε κάποια προσπάθεια του ΙΕΠ να διατηρηθεί μία κάποια "πολιτική ουδετερότητα" η οποία βέβαια καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα της πασιφανούς και ξεκάθαρης μονομέρειας. Για τα θέματα της γλώσσας υπάρχει προτίμηση στον Γιώργο Μπαμπινιώτη ενώ την ίδια ώρα φιλοξενούνται αποσπάσματα κειμένων του Αντώνη Καρπετόπουλου και του προσφάτως βραβευθέντα Χρήστου Χωμενίδη. Η παρατήρηση, το ξεκαθαρίζουμε, δεν έχει να κάνει με την ποιότητα των κειμένων (που δεν αμφισβητείται) αλλά με την κοινή ιδεολογική μήτρα των συγγραφέων, η οποία επίσης δεν αμφισβητείται.

Το ΙΕΠ, και μέσω αυτού το Υπουργείο Παιδείας, φαίνεται ότι έχει ξεκαθαρίσει με ποια συγκεκριμένη δεξαμενή σκέψης πρέπει να έρχονται σε επαφή οι μαθήτριες και οι μαθητές των ελληνικών σχολείων εν έτει 2022 μέσω, μάλιστα, του κομβικού μαθήματος της Έκθεσης. Είναι, παράλληλα, σαφές ότι η θεωρία περί ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς δεν μπορεί πλέον να σταθεί σοβαρά ούτε φυσικά να αποτελέσει την εξήγηση για κάθε αρνητικό φαινόμενο και πρόβλημα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία. Η ηγεμονία ανήκει πάντα στον πολιτικό πόλο που συνήθως άρχει και αυτός στην Ελλάδα δεν είναι ο αριστερός. Οι πρακτικές της σημερινής κυβέρνησης απλά επιχειρούν να παγιώσουν αυτήν την κυριαρχία.