Ο δάσκαλος

(Για την παγκόσμια μέρα των εκπαιδευτικών)

Έκανες το αίμα σου μελάνι

το μολύβι σου ακαταμάχητο όπλο

και δεν ξεχνουσες τ’ ορφανό

και τον αλήτη πρόσφυγα.

Έχοντας πάντα φυλαχτό

τον Άρη, τον Τσε, τον Προμηθέα

τρυπώνεις στις γραμμές των βιβλίων

σαν τρυποκάρυδος στις φυλλωσιές.

Από τα νερά του Ιγκουασού, στον Κίτρινο ποταμό

και από κει στο Ντιγιαρμπακίρ και στα πόδια του Έβερεστ

να διδάσκεις, να καίγεσαι και πάλι να διδάσκεις.

Κρεμασμένοι στον τοίχο ο Πλουμπίδης, ο Αντύπας, ο Νίκος Τεμπονέρας

δάσκαλοι του λαού αδικοχαμένοι.

Του ουρανού, της θάλασσας το μπλέ

δεν το κανες ποτέ τραπεζογραμμάτιο

και σε κάθε στρατιώτη έβρισκες το σόι του

στην ιστορία μαρτυράς εκείνους δίχως όνομα

και αντί των βασιλέων να υμνείς τα ξόδια

ουγγιές στάρι βρίσκεις στων φτωχών το τραπέζι.

Ύψωσες στη Δρέσδη τη σωστή σημαία

φόβος και τρόμος των αγκυλωμένων

και των Αρείων αντίπαλο δέος.

Εσύ, δάσκαλος εις τους αιώνες των αιώνων

δάσκαλος της ζωής και των αγώνων.

5-10-2022

Νικηφόρος Ζερβός