Συζητείται σήμερα Τετάρτη το μεσημέρι 13:00 η νέα αγωγή που κατέθεσε χθες (12/03) ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά της ΔΟΕ για την απεργία-αποχή, την οποία κήρυξε την περασμένη εβδομάδα.
Για μια ακόμα φορά με αυτή τη συνηθισμένη κίνηση αυταρχισμού το ΥΠΑΙΘΑ επιβεβαιώνει ότι η αξιολόγηση δεν προχωρά και συναντά σοβαρή αντίσταση στους εκπαιδευτικούς. Παρά τον εκβιασμό στις/στους νεοδιόριστες/ους με τη μη μονιμοποίησή τους, χιλιάδες συμμετέχουν στην απεργία-αποχή. Για μια ακόμα φορά το ΥΠΑΙΘΑ επιστρατεύει το συνηθισμένο του όπλο, την καταστολή και τον αυταρχισμό, τα δικαστήρια! Τρία χρόνια τώρα προσπαθεί να επιβάλει την αξιολόγηση στην εκπαίδευση και δεν τα καταφέρνει. Η αυτοαξιολόγηση έχει μετατραπεί σε παρωδία και στην ατομική αξιολόγηση ομολογεί η ίδια την ήττα της ανακοινώνοντας εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής που δεν ξεπερνούν το 15% πανελλαδικά στους/στις νεοδιόριστους/ες, κι αυτό μόνο με καθεστώς τρομοκράτησης.
Ακολουθεί απόσπασμα από την αγωγή του υπουργού Παιδείας:
Σε αυτή την κρίσιμη φάση οφείλουν τα σωματεία να σταθούν δίπλα στους νεοδιόριστους αφήνοντας τις θεωρίες περί «ατομικής υπόθεσης» και να μπλοκάρουν την αξιολόγηση σε κάθε σχολείο. Τώρα μπορεί το εκπαιδευτικό κίνημα να σταματήσει τους επιθεωρητές, γιατί αν οι νεοδιόριστοι μείνουν μόνοι τους και υποχωρήσουν, τότε έρχεται η σειρά όλων και η κυβέρνηση θα έχει στρώσει το δρόμο για την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Η ακώλυτη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων συναδέλφων θα επιβληθεί από τους μαζικούς αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος. Δεν υπάρχουν εύκολες και μαγικές λύσεις. Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν άλλο δρόμο, από τον δρόμο της συσπείρωσης και του αγώνα, πολύμορφου απεργιακού, παρατεταμένου μέχρι τη νίκη!
Οι αγώνες μας δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι: Γι’ αυτά αξίζει να αγωνιστούμε με πραγματικούς αγώνες και όχι συμβολικές διαμαρτυρίες. Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής χρειάζεται σχέδιο για σύγκρουση, συντονισμός, συγκεκριμένα βήματα για κλιμάκωση των αντιστάσεων, αγώνα διαρκείας και απεργίες, το όπλο των εργαζομένων που πονάει πιο πολύ την εργοδοσία. Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας, με τα σωματεία, τις ΓΣ, τις επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους, να ανοίξουμε δρόμο αντεπίθεσης, κόντρα στην υποταγή και την ήττα.
Δραπανι-φόρος
