Όπως είναι γνωστό η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προχωράει σε μετατροπή μεγάλου αριθμού θέσεων αναπληρωτών σε θέσεις μονίμων. Hδη έχουν συμφωνήσει τα συναρμόδια υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών, και απομένει να ανακοινωθεί ο αριθμός μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα.

Ειδικότερα, οι 4.500 διορισμοί θα καλυφθούν από εκπαιδευτικούς με βάση τη μοριοδότησή τους όπως αποτυπώνεται στους πίνακες κατάταξης αναπληρωτών και μετά τους οριστικούς πίνακες για τους εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας γενικής εκπαίδευσης.

Ταυτόχρονα, η ηγεσία του υπ. Παιδείας θα προχωρήσει στη μετατροπή θέσεων αναπληρωτών σε μόνιμες. Οι πληροφορίες μιλάνε για τουλάχιστον άλλες 4.000 θέσεις. Μιλάμε για μετατροπή πιστώσεων (που προέρχονται κάθε χρόνο από εθνικούς πόρους) για προσλήψεις αναπληρωτών, σε πιστώσεις για διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών.

Αυτό σημαίνει ότι προχωρά σε μόνιμους διορισμούς 8.000, 9.000 ή και 10.000 εκπαιδευτικών, όπως τουλάχιστον εστιάζουν οι πληροφορίες από το ίδιο το εκπαιδευτικό επιτελείο.

Υπάρχει ερμηνεία για την κίνηση αυτή που παραξενεύει, πρώτον γιατί δεν είμαστε σε προεκλογική περίοδο και δεύτερον γιατί όλα έδειχναν (ακόμη και οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας) ότι οι μόνιμοι διορισμοί απλά θα καλύπτουν τον αριθμό όσων αποχωρούσαν για συνταξιοδότηση (για το 2024 λίγο περισσότεροι από 4.000);

Όπως είναι γνωστό μία θέση αναπληρωτή δεν κοστίζει στον κρατικό προϋπολογισμό όσο μία θέση μονίμου. Και αυτό γιατί περισσότερο από τους μισούς αναπληρωτές πληρώνονται για 9 ή 8 μήνες έναντι 12 μηνών των μονίμων. Όπως είναι επίσης γνωστό ότι χιλιάδες προσλήψεις αναπληρωτών γίνονται όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά από το ΕΣΠΑ που έχει συγκεκριμένες "προδιαγραφές".

Η εκπαιδευτική κοινότητα επισημαίνει ότι 7 ή 8 ή 9.000 μόνιμοι διορισμοί είναι, τηρουμένων των αναλογιών, μια θετική εξέλιξη, ωστόσο πρέπει να παίρνει υπόψη κανείς ότι τα 10 περίπου χρόνια μνημονιακής ερήμωσης στο επίπεδο των διορισμών αφενός δημιούργησαν τεράστια κενά στην εκπαίδευση αφετέρου "κατασκεύασαν" το αδιανόητο: Μια λίστα 150.000 υποψηφίων όπου προσλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια 50 χιλιάδες από αυτούς ως αναπληρωτές, κοντολογίς σχεδόν το 1/3 των εκπαιδευτικών των σχολείων είναι ελαστικά εργαζόμενοι στον πιο ευαίσθητο χώρο του δημοσίου. 

Δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί που εκτιμούν ότι το υπουργείο Παιδείας θα προχωρήσει φέτος σε μεγάλες περικοπές τμημάτων (ο νέος Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Αττικής έχει αποδείξει με τη στάση του ότι είναι το κατάλληλο πρόσωπο για τέτοιου χαρακτήρα επιχειρήσεις) με την ευκαιρία της μείωσης του μαθητικού πληθυσμού. Ήδη έχουν γίνει τηλεδιασκέψεις με τους Διευθυντές Εκπαίδευσης για να βγάλουν από τη "μύγα ξίγκι" στη διαχείριση του προσωπικού και η ιστορία αυτή θα έχει συνέχεια μέχρι και το τέλος Αυγούστου.

Αλλά τα παραπάνω είναι λεπτομέρειες καθώς τα "βαριά χαρτιά" που έχει στην πίσω τσέπη ο  υπουργός της Παιδείας είναι αλλού!

Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ή ο Πιερρακάκης με την πείρα που δεν είχε ο Αρσένης

                                                                                       «Ένα μήλο λαχταριστό απ’ έξω / μα σάπιο στην καρδιά: / Ω, πόσο όμορφη στην όψη φαντάζει η / απάτη!» (Σαίξπηρ, «Ο έμπορος της Βενετίας»).

Παράλληλα όσοι διατηρούν μνήμες από την ιστορία της εκπαίδευσης και γνωρίζουν τις τακτικές των επιτελείων του υπουργείου Παιδείας αισθάνονται ότι οι επικείμενοι διορισμοί  είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει του υπουργείο Παιδείας  προκειμένου να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις στην επαναφορά του γραπτού ΑΣΕΠ καθώς όσοι διαθέτουν μεγάλη προϋπηρεσία θα μονιμοποιηθούν και δεν θα αντιδράσουν. Αν γυρίσει κανείς πίσω στο 1998 θα διαπιστώσει ότι κάτι παρόμοιο έκανε ο μακαρίτης Γεράσιμος Αρσένης με τους 30μηνιτες και τις παράλληλες λίστες, μόνο που ο τότε υπουργός Παιδείας το σκέφτηκε αφού πρώτα σημειώθηκαν μεγάλα επεισόδια σε όλα τα εξεταστικά κέντρα. Μήπως ο σημερινός το έμαθε από την τότε εμπειρία και το επιχειρήσει με αντίστροφη σειρά, όπως εύστοχα σημειώνει ο εκπαιδευτικός Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος;

Επίσης πολλοί υποστηρίζουν ότι η "γαλαντομία" του υπουργείου στους μόνιμους διορισμούς είναι το δεύτερο τίμημα που πρέπει να πληρώσει το υπουργείο Παιδείας για να "μαντρώσει" λιγότερα δύσκολα στα δίχτυα της ατομικής αξιολόγησης (με τον εκβιασμό τη μονιμοποίησης) τους νεοδιόριστους.