ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

(ΕΛΜΕ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ – Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ – ΜΟΣΧΑΤΟΥ)

Τι 27άρι τμήμα, τι 28άρι…

Αυτή ήταν η απάντηση του Διευθυντή ΔΔΕ Δ’ Αθήνας, κατά την πρόσφατη κινητοποίηση της ΕΛΜΕ, όταν ρωτήθηκε αν πρόκειται να προωθήσει ο ίδιος σε κάποια σχολεία τμήμα με 28 μαθητές. Ουδέν περαιτέρω σχόλιο από την πλευρά μας.

Ας θυμίσουμε κάποια στοιχειώδη, για την παιδαγωγική αλλά και την λογική, γιατί το σχολείο με 27 μαθητές στο τμήμα είναι πολύ χειρότερο από το σχολείο με 20 μαθητές στο τμήμα; Ο χρόνος που έχει ένας εκπαιδευτικός στη διάθεσή του για να διδάξει δεν είναι απεριόριστος. Μια διδακτική ώρα διαρκεί 40-45 λεπτά. Ας υποθέσουμε ότι δίνουμε όλο το χρόνο στα παιδιά μας να συμμετέχουν. Ένας εκπαιδευτικός με 27 παιδιά διαθέτει πολύ λιγότερο χρόνο για να ελέγξει τις εργασίες των παιδιών, το βαθμό κατανόησης της ύλης, να προχωρήσει σε εξατομικευμένη διδασκαλία, να κάτσει δίπλα σε ένα παιδί και να κουβεντιάσει μαζί του, να εξηγήσει σε κάποια παιδιά μια δύσκολη άσκηση, να απαντήσει σε απορίες, που θα είναι σαφώς περισσότερες, να λύσει τα σύνθετα προβλήματα των κοινωνικών σχέσεων και των τριβών των μαθητών μεταξύ τους. Προσθέστε στα παραπάνω τις αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών με ποικίλες διαγνώσεις, που όλο και αυξάνονται.

Επίσης ο προϊστάμενος, επιβεβαίωσε πως όλο αυτό το κύμα περικοπών δεν έχει να κάνει με 1-2 «ακραίες» περιπτώσεις, όπου «έπρεπε να μπει μια τάξη», αλλά με μια γενική κατεύθυνση του Υπουργείου. ΟΛΑ τα τμήματα να «μπουκώσουν» κοντά στον αριθμό 27. Προς τούτο χρησιμοποιούνται μεθοδεύσεις όπως το χωροταξικό και ο ασφυκτικός έλεγχος από ΔΔΕ και περιφέρεια στο ποιο τμήμα ανοίγει και ποιο κλείνει σε κάθε σχολείο.

Ποιο είναι όμως το μέγεθος των τμημάτων, καταρχήν στην Αττική και τι σχέση έχει με τους αριθμούς που αναφέρει η δημιουργική στατιστική του κ. Πιερρακάκη; Από έρευνα του ΚΕΜΕΤΕ (Κέντρο Μελετών) της ΟΛΜΕ το 2020, προκύπτουν τα εξής:

Λιγότερο από 1 στους 10 μαθητές είναι σε τμήματα κάτω των 20 μαθητών. Άνθρακας ο θησαυρός των «ακραίων περιπτώσεων» λοιπόν…

Αντιθέτως σε τμήματα με πάνω από 24 μαθητές βρίσκεται το 1/3 των μαθητών, ενώ ο μέσος αριθμός/τμήμα στην Αττική είναι 23 μαθητές. Είναι σαφές ότι όλη η πολιτική του Υπουργείου αφορά οι ψηλές στήλες του διαγράμματος, αντί να πάνε προς το 20-22, όπως επιτάσσει η λογική και η παιδαγωγική, πάνε προς το 25-27.

Τα αποτελέσματα από αυτήν την πολιτική είναι συγκεκριμένα, για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του ελληνικού λαού. Χειρότερο μάθημα, burnout του εκπαιδευτικού, αύξηση των μορφωτικών ανισοτήτων, προσφυγή στα φροντιστήρια, οικονομική αφαίμαξη για τους γονείς.

Όλες οι υπόλοιπες «καινοτομίες» της κυβέρνησης είναι το λιγότερο αποπροσανατολισμός, από το βασικό πρόβλημα που είναι ότι οικοδομείται καθημερινά μια δημόσια εκπαίδευση για λίγους, για όσους μπορούν να πληρώσουν και για όσα παιδιά μπορούν να αντέξουν το «διπλό σχολείο», όπως έχει καταντήσει το σχεδόν 10ωρο σχολείο + φροντιστήριο. Αποπροσανατολισμός είναι οι πλατφόρμες όπως η e-parents, η μασκαράτα της αξιολόγησης που δήθεν θέλει να βελτιώσει τον εκπαιδευτικό, ακόμα και οι χρήσιμοι κατά τ’ άλλα διαδραστικοί πίνακες, που όμως είναι απλά ένα εργαλείο και όχι παιδαγωγική συνθήκη.

Αντιστεκόμαστε στην υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Όχι στις περικοπές τμημάτων!

20 μαθητές στο τμήμα – 15 σε εργαστήρια & κατευθύνσεις!

Συσπειρωνόμαστε στο σωματείο μας για να μη γυρίσει το δημόσιο σχολείο 50 χρόνια πίσω!