Εκτελέστηκαν συνολικά 135 (κατά τον νομάρχη Κοζάνης), 142 (σύμφωνα με τους Γερμανούς) ή 165 (σύμφωνα με τους κατοίκους) Μεσοβουνιώτες. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν και οι τρεις δάσκαλοι του χωριού. Οι αξιωματικοί της Χωροφυλακής είχαν ζητήσει να δοθεί χάρη στους δασκάλους αλλά δεν εισακούστηκαν.

Στη συνέχεια οι κατοχικές δυνάμεις πυρπόλησαν το χωριό με εμπρηστικές βόμβες, εκτός από 5 σπίτια και την εκκλησία. Τα περίπου 900 γυναικόπαιδα μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα. Οι γερμανικές αρχές διέταξαν τον διασκορπισμό τους, για «παραδειγματισμό», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλώρινας.

Η δεύτερη θηριωδία
Οι κάτοικοι του Μεσόβουνου επέστρεψαν σε αυτό το 1942 και έχτισαν στοιχειώδεις κατοικίες. Στις 22 Απριλίου 1944, Γερμανοί, Τουρκμένιοι και Τάταροι εθελοντές και Έλληνες δωσίλογοι (ένοπλοι του λεγόμενου Εθελοντικού Σώματος του Γεωργίου Πούλου και «Έλληνες εθνικιστές» από τους γύρω οικισμούς) περικύκλωσαν το χωριό.

Η επιδρομή του έγινε στα πλαίσια της επιχείρησης Μαγιάτικη Καταιγίδα (Maigewitter), την οποία είχε διατάξει ο Γερμανός διοικητής Καρλ Σύμερς.

Το Σώμα του Πούλου είχε ήδη ενταχθεί στη Βέρμαχτ (ως Εθελοντικό Τάγμα Πούλου, Poulos Verband), στο 2ο Σύνταγμα Bradenburg, δρώντας στα Γιαννιτσά και την Πτολεμαΐδα, όπου επιχειρούσε η ανταρτική 10η Μεραρχία του ΕΛΑΣ.Τα θύματα ήταν 150 εκτελεσθέντες και το χωριό πυρπολήθηκε ξανά.

ΠΗΓΗ: Στοιχεία  από onalert.gr & mixanitouxronou.gr