Η απόφαση της αστικής Δικαιοσύνης (απόφαση 1025/2022 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) να κρίνει παράνομη την απεργία-αποχή της ΔΟΕ από την εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών (ενδοσχολικοί συντονιστές, μέντορες) ήταν εκ των προτέρων ειλημμένη και αναμενόμενη. Γι’ αυτό και τα επιχειρήματα που επιστρατεύθηκαν ήταν γελοία και προκλητικά, προκειμένου να υπάρξει σύμπλευση και ικανοποίηση της πολιτικής εξουσίας (υπουργείο Παιδείας).

Η πρεμούρα να ικανοποιηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το υπουργείο Παιδείας ήταν τέτοια που η απόφαση κρίθηκε «προσωρινά εκτελεστή», δηλαδή η εφαρμογή της απαιτείται να γίνει αμέσως, προτού η υπόθεση οδηγηθεί στο εφετείο (!), παρότι το άρθρο 909 του ΚΠΔ (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας) ορίζει ότι μόνο με τελεσίδικη απόφαση μπορεί να κηρυχθεί μια απόφαση εκτελεστή: «Προσωρινή εκτέλεση δεν μπορεί να διαταχθεί:.. 3)  όταν κατά το ουσιαστικό δίκαιο για να επέλθουν οι έννομες συνέπειες της απόφασης απαιτείται αυτή να γίνει τελεσίδικη ή αμετάκλητη».

Η δικαιολογία που προβάλλεται είναι ότι «η επιβράδυνση της εκτέλεσης προκαλεί σημαντική ζημία στον νικήσαντα διάδικο» (το ΥΠΑΙΘ). Σημειώνουμε ότι η Κεραμέως δεν μπορεί να προχωρήσει άμεσα στην ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, επειδή δεν έχουν ορισθεί ακόμη οι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης και οι Διευθυντές σχολείων που αποτελούν την ιεραρχική πυραμίδα της αξιολόγησης, όμως προετοιμάζει από τώρα τα απαιτούμενα βήματα, όπως είναι ο ορισμός των εκπαιδευτικών ομίλων, των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων.

Η «τυφλή» αστική Δικαιοσύνη έκρινε ότι η απεργία-αποχή είναι παράνομη επειδή κηρύχθηκε από αναρμόδιο όργανο, το ΔΣ της ΔΟΕ και όχι από τη Γενική Συνέλευση, γιατί, λέει, τώρα με τα σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα επιτρέπεται «η ταχύτατη μετακίνηση από τόπο σε τόπο», ενώ τα μέλη μπορούν να ψηφίσουν και ηλεκτρονικά και αυτό οφείλει να το προβλέπει το καταστατικό της ΔΟΕ!

Αλλά ακόμη και την απόφαση της ΓΣ (91η ΓΣ των αντιπροσώπων της ΔΟΕ), που πραγματοποιήθηκε στις 29-6-2022 την πέταξε στα σκουπίδια, επειδή «δεν συνιστά κήρυξη απεργίας αλλά πρόθεση κήρυξής της στο μέλλον» (!), και δεν φέρει και τις υπογραφές του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα της εκπαιδευτικής Ομοσπονδίας! Πέταξε δηλαδή στα σκουπίδια το γεγονός ότι η ΓΣ των αντιπροσώπων (πάνω από 100) προέβλεψε -και ψήφισε αντίστοιχα- ότι «ειδικότερα σε σχέση με τον ορισμό ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων, όπως προβλέπονται από τις σχετικές διατάξεις του ν. 4823/2021, εάν δεν γίνουν αποδεκτές οι απόψεις και παρατηρήσεις του ΔΣ της ΔΟΕ προχωράμε σε κήρυξη απεργίας-αποχής από την υλοποίησή τους».

Υπογραμμίζουμε εδώ ότι ήδη από τις σχετικές διατάξεις του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4823/2021 ήταν φανερός και ξεκάθαρος ο ρόλος των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων ως ιμάντων της ατομικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και επομένως ξεκάθαρη ήταν και η εναντίωση σε αυτόν τον ρόλο, όπως ξεκάθαρη θα ήταν και η απάντηση με απεργία-αποχή. Συνεπώς, δεν απαιτείτο κάποια ιδιαίτερη φιλοσοφία να μαντέψει κανείς εκ των προτέρων και το περιεχόμενο των ΥΑ που ακολούθησαν και υποτίθεται ότι εξειδίκευσαν τις αντίστοιχες διατάξεις του νόμου.

Κυριολεκτικά «στον αέρα» λοιπόν, είναι και το «επιχείρημα» της αστικής Δικαιοσύνης ότι «δεν αποδεικνύεται ότι όταν η ΓΣ της εναγομένης (ΔΟΕ) έλαβε την ως άνω απόφαση δεν γνώριζε τις Υπουργικές Αποφάσεις που εκδόθηκαν μεταγενέστερα και αποτελούν εξειδίκευση του τρόπου υλοποίησης των άρθρων 92 και 93 του ν. 4823/2021».

Εξοργιστική είναι και η επίκληση της αιτιολογίας ότι «σε τούτο μόνο μπορεί να κατατείνει η κήρυξη της απεργίας, δηλαδή στον τρόπο υλοποίησης του νόμου και όχι σε αυτή καθ’ αυτή την αλλαγή του νόμου, για την οποία τη σχετική συνταγματική εξουσία δεν έχει το ενάγον Ελληνικό Δημόσιο (σ.σ. εν προκειμένω το ΥΠΑΙΘ) αλλά η Βουλή των Ελλήνων»!

Κοντολογίς, καμιά απεργία δεν μπορεί να αμφισβητήσει ψηφισμένο νόμο. Οταν ο κυβερνητικός λόχος ψηφίσει ένα νόμο, που είναι κατάφωρα αντεργατικός -και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι εργαζόμενοι- τα «κεφάλια οφείλουν να μπουν μέσα» και να επικρατήσει η σιωπή των αμνών.

Το επιχείρημα αυτό είναι ανάλογο με αυτό που είχε επιστρατευθεί και προηγουμένως για να θεωρηθεί παράνομη και η απεργία-αποχή από την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και εμμέσως των εκπαιδευτικών της («προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου»), που είχαν κηρύξει ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, ΑΔΕΔΥ.

Τότε το δικαστήριο έκρινε ότι η απεργία-αποχή είναι πολιτική «αφού επιχειρεί να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτειακής εξουσίας να νομοθετεί και υπερβαίνει τα όρια»!

Με την απόφαση αυτή επιδιωκόταν:

• Να δημιουργηθεί νομολογία, οπότε όταν κηρύσσεται μια απεργία να μπορεί η κάθε αστική κυβέρνηση να έχει στη φαρέτρα της, όχι μόνο το αντεργατικό έκτρωμα του Χατζηδάκη (Ν. 4808/2021), αλλά και δικαστικό προηγούμενο (πλούσια νομολογία), βάσει του οποίου όλες οι απεργίες να χαρακτηρίζονται πολιτικές και άρα παράνομες, σύμφωνα πάντα με την φιλοκαπιταλιστική στάση των δικαστηρίων και των κυβερνήσεων.
• Να νομιμοποιηθούν τόσο οι νόμοι για την Παιδεία, που βρίθουν αντισυνταγματικών διατάξεων (στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών, παραβιάζουν την περίφημη ισονομία των πολιτών, υπονομεύουν το χαρακτήρα της δημόσιας Παιδείας, κ.λπ.), όσο και άλλοι αντισυνταγματικοί νόμοι που ψηφίστηκαν από τον κυβερνητικό λόχο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
• Να κηρυχθούν παράνομες οι προσφυγές στο ΣτΕ κατά διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν με βάση ψηφισμένους νόμους της «πολιτειακής εξουσίας», γιατί με αυτές τις προσφυγές… καταλύεται το δικαίωμα της εξουσίας να νομοθετεί.
• Να χρεωθεί το ΣτΕ ότι συνεργεί σε πράξεις που καταλύουν το δικαίωμα της «πολιτειακής εξουσίας», από τη στιγμή που εξετάζει τις προσφυγές!

Τέλος, και αυτήν τη φορά, στην περίπτωση της απεργίας-αποχής της ΔΟΕ από τις διαδικασίες ορισμού ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων,  το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, έχει επιστρατεύσει το γνωστό επιχείρημα ότι δεν υπήρξε αίτηση από τη ΔΟΕ διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διατησίας)  για τα αιτήματα της απεργίας γιατί «η τήρηση της ανωτέρω διαδικασίας είναι υποχρεωτική έστω και εάν είχε προηγηθεί οιοσδήποτε διάλογος μεταξύ των μερών».

Πρόκειται για σαθρό κυριολεκτικά επιχείρημα, αφού η απεργία-αποχή από κάθε μορφή αξιολόγησης ήταν γνωστή από τον Φλεβάρη του 2021 (εξ ου και οι κατεπείγουσες αγωγές της Κεραμέως που προαναφέραμε), ενώ έχουν γίνει από τότε συναντήσεις των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, έχουν εξαντληθεί όλα τα επιχειρήματα και έχουν αναδειχθεί σαφέστατα οι αντιρρήσεις. Σημειώνουμε επίσης ότι το ΥΠΑΙΘ ουδέποτε ζήτησε το ίδιο να διεξαχθεί τέτοιος δημόσιος διάλογος στον ΟΜΕΔ, όπως του επιτρέπει, με την ιδιότητα του εργοδότη, το άρθρο 94 του ν.4808/2021.

ΥΓ. Μετά την προειλημμένη απόφαση της αστικής Δικαιοσύνης, ως αποτέλεσμα της κατεπείγουσας αγωγής Κεραμέως, η υπουργός ιδιωτικής παιδείας και καταστολής έκανε την εξής δήλωση: «…Λυπηρό που πρέπει να προσφεύγουμε στα Δικαστήρια για το αυτονόητο: την εφαρμογή ψηφισμένου από τη Βουλή νόμου. Προχωράμε μπροστά για το καλό μαθητών & εκπαιδευτικών!». Δήλωση υποκριτική που μόνο οργή προκαλεί στους εκπαιδευτικούς, που θα ακυρώσουν και σε αυτήν την περίπτωση τα σχέδια του ΥΠΑΙΘ να επαναφέρει τον επιθεωρητισμό στα σχολεία.

ΠΗΓΗ: eksegersi.gr