«Το νερό έβγαλε αυτοδυναμία…». Το σχόλιο των εργαζομένων της ΕΥΑΘ όπως το απέδωσε ο πρόεδρος του σωματείου Γιώργος Αρχοντόπουλος στο τέλος της ανεπανάληπτης συναυλίας που δόθηκε ενάντια στην επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση του νερού αποδίδει την κυριολεκτική και αντικειμενική περιγραφή όσων συνέβησαν χθες το βράδυ στην πλατεία Αριστοτέλους.
Λογικός και αναμενόμενος ως εκ τούτου ο κυβερνητικός πανικός που προσπάθησε αφενός να πει ότι οι διοργανωτές δεν… κατάλαβαν τις προθέσεις τους, ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας και, αφετέρου όταν είδαν ότι το πράγμα δεν μαζευόταν το έριξαν στην στρεψοδικία λέγοντας ότι οι χιλιάδες συμμετέχοντες απλώς πήγαν σε… συναυλία!!!
Όπως κι αν το δει κανείς, δεν χρειάζεται καν να σταθεί στις ανακοινώσεις των κομμάτων που στήριξαν τη συναυλία, καθώς το συντελεσθέν γεγονός είχε τέτοιο όγκο και πάθος, είχε τέτοια ποιότητα που από μόνο του είναι ολοκληρωτικά αποστομωτικό σε όποια προσπάθεια υποβάθμισής του. Αν στην κορυφαία του στιγμή το πλήθος στην πλατεία υπερέβαινε τις 25.000 ανθρώπους, συνολικά στο διάστημα από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 12:30 που η συναυλία έληξε θα πρέπει να πρέπει να πέρασαν από τον χώρο περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι, οι οποίοι γνώριζαν πολύ καλά γιατί βρισκόταν εκεί και τι ήθελαν με την παρουσία τους να δηλώσουν. Ότι έλεγε και το σύνθημα: «τα δημόσια αγαθά πάνω από τα κέρδη τους».
Και η ενόχληση που προκάλεσε το σύνθημα και η απήχησή του σε ολόκληρη την πόλη -αφού η συναυλία ήταν το θέμα συζήτησης σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη μια ολόκληρη εβδομάδα- ήταν τέτοια, που εκδηλώθηκε με παρεμβάσεις μέχρι την τελευταία στιγμή αφού, όπως δήλωσε ο κ. Αρχοντόπουλος, «την Παρασκευή πρωί μου τηλεφώνησε ένας… θεσμικός, ότι η εκδήλωση είναι πολιτική, είπαμε ότι θα είναι γιορτή για νερό και εσείς βάλατε πολιτικά μηνύματα, κατεβάστε το σποτάκι σας… είχαμε ένα φόβο μέχρι τελευταία στιγμή μήπως γινόταν επιχείρηση να μη γίνει η συναυλία, είχε ενοχλήσει το γεγονός πριν συντελεσθεί… αλλά τελικά μίλησε ο κόσμος, ήταν φοβερό αυτό που συνέβη».
Κι ήταν φοβερό όντως μέχρι και μετά το τέλος της συναυλίας όταν για πρώτη φορά -από όσο τουλάχιστον θυμόμαστε στην πόλη- δεκάδες εθελοντές πήραν σκούπες και φαράσια και καθάρισαν μέχρι τις 3:30 τα ξημερώματα ολόκληρη την πλατεία για να την παραδώσουν καθαρότερη από ό,τι την παρέλαβαν. «Τρίβαμε τα μάτια μας, λέει ο κ. Αρχοντόπουλος, εμείς μαζεύαμε την εξέδρα και τα μηχανήματα και τους βλέπαμε έκπληκτοι, λέγαμε μεταξύ μας, ρε συ, Κορέα γίναμε…».
Εξι πράγματα που δεν θα ξεχάσουμε
- Οι τοποθετήσεις των μελών του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ που ανέφεραν το ιστορικό των προσπαθειών ιδιωτικοποίησης του νερού, για τη μη συμμόρφωση του κράτους και της κυβέρνησης στις αποφάσεις του ΣτΕ, χωρίς να ξεχάσουν την τραγωδία των Τεμπών.
- Οι παρεμβάσεις κινημάτων της πόλης όπως η Πρωτοβουλία στήριξης της ΒΙΟΜΕ, οι απεργοί εργάτες της Μαλαματίνας, η Επιτροπή Αγώνα κατά της εξόρυξης χρυσού στην Β.Α. Χαλκιδική, το «Παρατηρητήριο επιθέσεων κατά των ελευθεριών στο πανεπιστήμιο».
- Η ανάγνωση από μία γυναίκα του μηνύματος μητέρας παιδιού που σκοτώθηκε στα Τέμπη «…ορκίζομαι στην κάθε μου ανάσα, να δικαιώνω την ψυχή της με τον αγώνα μας για αλήθεια και δικαιοσύνη».
- Υπήρξαν τρεις λιποθυμίες λόγω του συνωστισμού οι οποίες αντιμετωπίστηκαν από το ιατρείο αλληλέγγυων.
- Ντροπιαστική η παντελής απουσία επίσημων φορέων της πόλης.
- Το γεγονός ότι ένα τέτοιας έντασης και έκτασης γεγονός δεν καλύφθηκε από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν αποτελεί πια είδηση.
Και φυσικά αξίζει να επισημανθεί ξανά ποιοι καλλιτέχνες συνέδραμαν και έγραψαν ιστορία στο αξέχαστο αυτό γεγονός που έγινε με την συμπαράσταση του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος: Φωτεινή Βελεσιώτου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μυστακίδης, «Χειμερινοί Κολυμβητές» και το μουσικό σχήμα «Πριγκιπέσσα» (σημ: επειδή είναι πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται γιατί δεν μεταδόθηκε η συναυλία ολόκληρη και ζωντανά, ας πούμε συνοπτικά ότι αυτό είχε να κάνει με το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων).
