ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ τεύχος 2284
Από Δημήτρης Μηλάκας
Το πρόβλημα της σοσιαλδημοκρατίας (Κεντροαριστεράς) δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Η φυσιογνωμία του χώρου άρχισε να δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την εδραίωση από τους νικητές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.
Στην Ευρώπη οι κεντροαριστερές δυνάμεις υποχρεώθηκαν να βάλουν μεγάλες δόσεις νεοφιλελευθερισμού στις ιδεολογικές τους δεξαμενές, προκειμένου να διατηρήσουν τη φυσιογνωμία τους ως κομμάτων εξουσίας που προσφέρουν την απαραίτητη εναλλακτική για τη λειτουργία της δυτικού τύπου δημοκρατίας.
Σταδιακά πρώην κραταιές πολιτικές δυνάμεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς, αγγίζοντας ή ξεπερνώντας τα όρια της ανυποληψίας (απόσταση μεταξύ συνθημάτων, διακηρύξεων και πράξεων), υποχρεώθηκαν να προβάλουν τις διαχειριστικές τους δυνατότητες / ικανότητες παρά τις διαφορετικές και επί της ουσίας προτάσεις.
Κάπως έτσι η πολιτική αντιπαράθεση μετατοπίστηκε από την ουσία των προβλημάτων στο επίπεδο της σύγκρισης προσώπων, επικοινωνιακών δυνατοτήτων και εικόνας.
Στην προκειμένη περίπτωση της ελληνικής περιφέρειας η κυρίαρχη σοσιαλδημοκρατική / κεντροαριστερή δύναμη (ΠΑΣΟΚ) κατέβαλε μέγιστο κόστος για τη χρεοκοπία της χώρας, καθώς υποχρεώθηκε να στηρίξει απόλυτα τη νεοφιλελεύθερη πρόταση διεξόδου που προσέφεραν εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας τα μνημόνια και οι εποπτείες.
Η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτικής του συστήματος (και όχι ως διαφορετικής πολιτικής πρότασης) είχε αποτέλεσμα την απονεύρωση των όποιων αριστερών και ριζοσπαστικών του χαρακτηριστικών, με επακόλουθο να πληρώσει την απόσταση μεταξύ των ιδεολογικών του αντιλήψεων και της κυβερνητικής του πρακτικής.
Η επιστροφή των ψηφοφόρων μετά την κρίση στην ορίτζιναλ νεοφιλελεύθερη πρόταση της Ν.Δ. ήταν νομοτελειακή διαδικασία, καθώς η κεντροαριστερή πρόταση ήταν / είναι τουλάχιστον δυσδιάκριτη.
Τα πράγματα στον κεντροαριστερό ελληνικό χώρο περιπλέκονται ακόμη περισσότερο με τη «νεκρανάσταση» του παραδοσιακού κόμματος της σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ), το οποίο διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στον χώρο.
Η μάχη για επικράτηση στην ελληνική Κεντροαριστερά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, αποτελεί τελικά «περιφερειακό» πολιτικό ζήτημα, καθώς η σύγκρουση δεν αφορά την ουσία των προτάσεών τους, αλλά την ικανότητα ή ανικανότητά τους να εμφανιστούν ως καλύτεροι διαχειριστές εντός του δεδομένου συστήματος.
Πρόκειται, κατά μία έννοια, για «εμφύλιο» με έπαθλο τον «θρόνο» της αντιπολίτευσης στη νεοφιλελεύθερη πρόταση της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος τρίβει τα χέρια του καθώς σε κάθε περίπτωση παίζει χωρίς αντίπαλο…
