1. Λευκάδα: Για το Πόρτο Κατσίκι και τους Εγκρεμνούς
Όσο κλισέ και αν ακούγεται, δεν γίνεται να έρθετε στη Λευκάδα και να μη δείτε το διάσημο Πόρτο Κατσίκι ή τους Εγκρεμνούς, στη ρίζα των εντυπωσιακών γκρεμών. Πριν ξεκινήσετε, έχετε κατά νου ότι η επίσκεψη στο Πόρτο Κατσίκι μπορεί να επιφυλάσσει ταλαιπωρία, αφού σπάνια βρίσκεις σημείο να απλώσεις την πετσέτα σου – ειδικά αν έχει κύμα. Αντίθετα, οι Εγκρεμνοί είναι πολύ μεγάλη παραλία και, παρότι κατεβαίνεις 300 σκαλιά, σε αποζημιώνει. Μείνετε οπωσδήποτε έως τη δύση του ηλίου και, αν το συνηθίζετε, διανυκτερεύστε εκεί – δεν υπάρχουν λόγια.
2. Ζάκυνθος: Για το σπίτι με το «κολόρο»
Η Εξωχώρα είναι ένα χωριό πέντε και πλέον αιώνων. Τους σεισμούς άντεξαν πολλά κτίσματα, μεταξύ των οποίων και ένα παμπάλαιο σπίτι με το «κολόρο» του. Έτσι ονομάζεται το βαθυκόκκινο χρώμα με το οποίο έβαφαν παλιότερα τους εξωτερικούς τοίχους των κτιρίων στο νησί. Λέγεται ότι το χρώμα προέκυπτε από την ανάμειξη κοπριάς αλόγου και οινολάσπης από το μαυροκόκκινο ντόπιο κρασί Αυγουστιάτης και η λαϊκή πίστη το ήθελε να προστατεύει τις προσόψεις από την ανελέητη υγρασία του Ιονίου. Η απόχρωση αυτή χρησιμοποιείται ακόμη και σε ασβεστόχρωμα, αλλά τα τελευταία δείγματα εξαφανίζονται χρόνο με τον χρόνο.
3. Κέρκυρα: Για το Λιστόν και τη Σπιανάδα
Από τα στενά καντούνια έως τα φαρδιά πεζοδρόμια κι από τη Σπιανάδα έως τον πεζόδρομο του Λιστόν, που παραπέμπει στην πλατεία Αγίου Μάρκου της Βενετίας, η πόλη της Κέρκυρας προσφέρει αμέτρητα οπτικά ερεθίσματα, που λειτουργούν ως αφορμές για να ψάξεις την ιστορία της. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλιό Φρούριο σήμερα είναι ορθόδοξη, παλιότερα όμως ήταν αγγλικανική και γι’ αυτό είναι χτισμένη σε νεοκλασικό ύφος, οπότε o επισκέπτης αντικρίζει έναν ορθόδοξο ναό στο κέλυφος ενός αρχαιοελληνικού. Η οροφή του Αγίου Σπυρίδωνα δεν έχει καμία σχέση με τη βυζαντινή εικονογραφία, δείχνει περισσότερο σαν αναγεννησιακός πίνακας, ενώ ο Οβελίσκος του Ντούγκλα, αφιερωμένος στον Άγγλο αρμοστή Howard Douglas, μένει να θυμίζει την εποχή που το νησί βρισκόταν υπό αγγλική κατοχή, με τη βρετανική αυτοκρατορία να παρουσιάζεται ως ημίγυμνη γυναίκα που κρατάει στο χέρι της το Κέρας της Αμάλθειας (δηλαδή της αφθονίας).
4. Κεφαλονιά: Για την ομορφιά στις σπηλιές
Η Κεφαλονιά, λόγω της εγγύτητά της στο ελληνικό τόξο (την πιο ενεργή τεκτονικά ευρωπαϊκή περιοχή), έχει ιδιαίτερη γεωλογία, βάραθρα, καταβόθρες, δολίνες και πολλές σπηλιές. Όπως της Ζερβάτης, με τον θολοσωρό που λειτουργεί σαν διαχωριστικό δύο λιμνών με υφάλμυρο νερό ή της Δρογκαράτης με τους περίτεχνους σταλακτίτες. Το γνωστότερο σπήλαιο της Κεφαλονιάς είναι της Μελισσάνης. Πρόκειται για μια σπηλαιοδολίνη με μια λίμνη 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, στην οποία πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια λατρευόταν ο πιο απενοχοποιημένος απ’ όλους τους θεούς, ο τραγόμορφος Πάνας. Ο αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος ασχολήθηκε με την ανασκαφή της Μελισσάνης, στην οποία βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ένα ειδώλιο του Πάνα κι ένας δίσκος με τις Νύμφες να χορεύουν γύρω του.
5. Παξοί: Για την τεράστια πατημασιά
Ένα αποτύπωμα παπουτσιού τεραστίων διαστάσεων αποτελεί το γνωστότερο έργο της φετινής Μπιενάλε των Παξών (Paxos Biennale), της έκθεσης σύγχρονης τέχνης που θα διαρκέσει έως τις 31 Οκτωβρίου. Η εγκατάσταση FOOTPRINT που μοιάζει με γιγάντια πατημασιά βρίσκεται κοντά στο Μογγονήσι, καταλαμβάνει έκταση 1.000 τ.μ. και φιλοτεχνήθηκε από τον Έλληνα εικαστικό The Krank μέσα σε 15 μέρες. Στο πνεύμα της εποχής, ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το φυσικό τοπίο ως καμβά, ο οποίος «λερώνεται» από το αποτύπωμα μιας ανθρώπινης δρασκελιάς, τονίζοντας έτσι την κακοποιητική στάση μας απέναντι στη φύση. Η Μπιενάλε του νησιού περιλαμβάνει διάφορα ακόμα έργα σύγχρονης τέχνης (γλυπτά, φωτογραφίες, τοιχογραφίες, εγκαταστάσεις κ.ά.), τα οποία ντόπιοι και επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν δωρεάν.
6. Ιθάκη: Για τον Όμηρο και τον Άγιο Νικόλαο
Είναι το νησί της στωικής βασίλισσας, η οποία έμεινε στην ιστορία για την υπομονή, αντί για την υφαντική της δεινότητα. Είναι η πατρίδα της νοσταλγίας, του αποχωρισμού και της επανένωσης, ένας τόπος περισσότερος ιδεατός απ΄ό,τι απτός, που φωλιάζει στην καρδιά κάθε ανθρώπου που μελέτησε και αγάπησε τον Όμηρο. Η Ιθάκη είναι ένας προορισμός που πρέπει να επισκεφθείτε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας. Εκτός από την πλούσια μυθολογία που την περιβάλλει, προσφέρεται για πεζοπορίες (με ή χωρίς οδηγό), αλλά και για μια επίσκεψη στον Άγιο Νικόλαο των Ξένων, στο Βαθύ. Εκεί βρίσκεται η εικόνα του «Χριστού του Ελκόμενου» που αποτυπώνει στιγμές από το μαρτύριο του Θεανθρώπου, και την επισκέπτονται χιλιάδες κάθε χρόνο για προσκύνημα. Η δημιουργία της αποδίδεται στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (Ελ Γκρέκο) ή σε κάποιον από τους μαθητές του.
7. Κύθηρα: Για τους καταρράκτες και τα πανηγύρια
Καθένας θα βρει εδώ αυτό που ψάχνει. Sightseeing στο Κάστρο και στη Χώρα, στον Μυλοπόταμο και στους καταρράκτες. Beach hopping γύρω από τον Αβλέμονα και το Καλαδί, αλλά και στις πιο «δύσκολες» δυτικές παραλίες. People watching και nightlife στο Καψάλι, με τα μαγαζιά να βρίσκονται στη σειρά στον παραλιακό πεζόδρομο. Νύχτες στην παραλία με μουσική και μπίρες για όσους επιλέγουν κάμπινγκ σε κάποια από τις δεκάδες ακτές των Κυθήρων. Επαφή με τον τόπο και την παράδοση στα καλοκαιρινά πανηγύρια, στα γνωστά λαδοπαξίμαδα, στα μικρά καφενεδάκια των χωριών της ενδοχώρας και στο παζάρι με παραδοσιακά προϊόντα κάθε Κυριακή πρωί στον Ποταμό, τα Κύθηρα έχουν κάτι για όλους.
ΠΗΓΗ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
7+1 ΥΓ drepani.gr (argyrades.gr): Το ριζοσπαστικό κίνημα στα Επτάνησα
Από την περίοδο της Ενετοκρατίας (14ος αι. – 1797) και στη διάρκεια της τριπλής κατοχής από Γάλλους, Ρώσους, Άγγλους, της Ιονίου Πολιτείας (1800 - 1864) οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις των αγροτών, των ποπολάρων, αφού η ντόπια αριστοκρατία είχε ευθυγραμμιστεί με τον κατακτητή, αποτελούσαν μόνιμο φαινόμενο. Από την εξέγερση της βουκέντρας (Λευκάδα) και τις σποραδικές εξεγέρσεις σε απομακρυσμένα χωριά της Κέρκυρας (Νυμφές, Επίσκεψη, Λευκίμμη, Αυλιώτες, Καρουσάδες) και την Επανάσταση ή το Ρεμπελιό των Ποπολάρων (Ζάκυνθος 1628-1631) που θεωρείται η πρώτη ταξική επανάσταση της νεοελληνικής ιστορίας, μέχρι την εξέγερση στο Σταυρό και στη Σκάλα (Κεφαλονιά 1848 – 49) μεσολαβούν μικροί ή μεγάλοι αγώνες. Αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική απελευθέρωση. Αγώνες που παρά τις διάφορες φάσεις του, ουσιαστικά κράτησαν σχεδόν τέσσερις αιώνες.
Σκοπός των ριζοσπαστών ήταν όχι μόνο η ένωση με την Ελλάδα, αλλά έθεταν ως στόχο την οικοδόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας. Το κίνημα συμπορεύτηκε ιδεολογικά με τα επαναστατικά κινήματα της Ευρώπης. Τα κινήματα αυτά είχαν κοινούς στόχους, όπως την οικοδόμηση μιας γνήσια ελεύθερης κοινωνίας ισότητας και την ένωση όλων των λαών πέρα από εθνικούς και άλλους διαχωρισμούς.
Ο επτανησιακός ριζοσπαστισμός επηρέασε την πολιτική ζωή της Ελλάδας (Σύνταγμα 1864) μεταφέροντας την εμπειρία από αγώνες εθνικοαπελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα βήματα του Κοινωνισμού (σοσιαλισμού) στην Ελλάδα συνδέονται με ονόματα Επτανησίων, όπως: του Π. Πανά, του Ρόκου Χοϊδά, του Δρακούλη, του Μαρίνου Αντύπα. Επηρέασαν βαθύτατα και συνέβαλαν στην ανανέωση της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής (Σπ. Ζαμπέλιος, Πέτρος Βράιλας Αρμένης, Παύλος Καλλιγάς κ.α.). φέρνοντας μια λαμπρή ποιητική κληρονομιά με κορυφαίο τον Δ. Σολωμό. Η επτανησιακή σχολή επηρέασε και μεταμόρφωσε την αθηναϊκή. Συνέβαλαν, τέλος, στην προβολή και διεκδίκηση του αιτήματος για αναγνώριση της δημοτικής γλώσσας. Για πρώτη φορά σε ακαδημαϊκή εκδήλωση θα χρησιμοποιηθεί δημοτική γλώσσα από τον Αρ. Βαλαωρίτης στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου .
