Στο γνωστό μας μακρινό-πολύ μακρινό νησί (0 μοίρες γεωγραφικό μήκος και 90 μοίρες ΒΠ) υπάρχει ένα μεγάλο και όμορφο κάστρο (προσέξτε, κάστρο και όχι φρούριο) που δεσπόζει στην πόλη και πολύ το καμαρώνουν οι ντόπιοι.

Στο κάστρο αυτό υπάρχει ένας μεγάλος στρατώνας τον οποίο είχε βάλει στο μάτι ένας οικονομικός κολοσσός για να τον μετατρέψει σε … «πνευματικό ίδρυμα». Μάλιστα ο κολοσσός προγραμμάτιζε να κατασκευάσει και ένα τεράστιο εξωτερικό ασανσέρ για όσους δεν μπορούσαν ή βαριούνταν να ανέβουν. Εκεί έπεσε γενικευμένο κράξιμο από τους κατοίκους τους μακρινού-πολύ μακρινού νησιού.

Τέλος πάντων, ο τότε Κυβερνήτης του μακρινού-πολύ μακρινού νησιού και το συμβούλιό του διαφώνησαν και φαινομενικά σταμάτησε η κουβέντα. Οι κάτοικοι όμως είχαν γίνει πολύ καχύποπτοι πλέον.

Έτσι, όταν οι αρμόδιοι του πολιτισμού έκαναν εκτεταμένες και σε βάθος επισκευές συντήρησης στο κάστρο τους, αυτοί άρχισαν να ξύνονται καθώς οι εργασίες γίνονταν εκεί όπου ο οικονομικός κολοσσός σχεδίαζε να βάλει το τερατώδες ασανσέρ.
Επίσης ο Κυβερνήτης του μακρινού-πολύ μακρινού νησιού τάλεγε με τους επί του Πολιτισμού αλλά τσιμουδιά δεν έβγαζε, οπότε τους ζώσανε τα φίδια.

Ο οικονομικός κολοσσός παλαιότερα είχε ζητήσει μια μεγάλη παλιά βίλα στην άκρη της πόλης για να κάνει το «πνευματικό του ίδρυμα» αλλά ο τότε Κυβερνήτης το αρνήθηκε. Όταν ο κολοσσός πήγε να βάλει χέρι στο Κάστρο, του προτάθηκε η βίλα αλλά πλέον δεν του έκανε. Ο ίδιος έχει στην ιδιοκτησία του μια μεγάλη έκταση την οποία αν τον έκοφτε για τον πολιτισμό μπορούσε να χρηματοδοτήσει κάποιες ανασκαφές και να κάνει και το «πνευματικό του ίδρυμα». Αλλά …

Οι κάτοικοι του μακρινού-πολύ μακρινού νησιού θυμούνται ότι πριν από λίγα χρόνια στο στρατώνα αυτό υπήρχε ένα μουσείο κεραμικής του οποίου με τα χρόνια χάθηκαν τα ίχνη και κανένας δε λέει ή δεν ξέρει κάτι για την τύχη του. Άκρα του τάφου σιωπή για το θέμα από τους … στυλοβάτες του πολιτισμού, ντόπιους και εισαγόμενους.

Τέλος πάντων οι κάτοικοι του μακρινού-πολύ μακρινού νησιού περιμένουν τη συνέχεια και περιμένουν τις απόψεις του Κυβερνήτη τους που παρεπιπτόντως είναι και άνθρωπος του πολιτισμού.

Μόλις έχουμε νεότερα από το μακρινό-πολύ μακρινό νησί θα σας ενημερώσουμε … ακαριαία.

Προς το παρόν, τονίζουμε για μία ακόμα φορά ότι κάθε ομοιότητα των παραπάνω καταστάσεων με πιθανές γνωστές και χωροχρονικά οπουδήποτε, είναι τελείως συμπτωματική και οποιοσδήποτε πιστεύει περί του αντιθέτου δέον όπως θεωρηθεί κατακριτέος και ουτιδανός.

ΠΗΓΗ: «Στη χώρα των Φαιάκων».