Πλημμύριζαν από ευτυχία τα χθεσινά ρεπορτάζ του αστικών ΜΜΕ για την άφιξη του USS Arlington στην Αλεξανδρούπολη. Πνοή στον οικονομική ζωή της πόλης δώσανε οι αμερικάνοι στρατιώτες μιας και επενδύουν σε καφέδες, αυγά (τα οποία μάλιστα εξαφανίστηκαν από την πόλη) και... τατουάζ. Έτσι μας λέγανε τα ρεπορτάζ παρουσιάζοντάς μας και ευτυχισμένους μαγαζάτορες. Κάποιοι μάλιστα έκαναν και συνειρμούς με την ταινία "Καλώς ήλθε το δολάριο", το μόνο που δεν φώναξαν ήταν το "κορίτσια ήρθε ο στόλος" αλλά μάλλον θα παραήταν μεγάλο το ξεβράκωμά τους! Προφανώς το όραμά τους για τη χώρα είναι αντίστοιχο του χώρου που διαδραματιζόταν η ταινία!
Υπάρχουν όμως κάποιες λεπτομέρειες στις οποίες τα κανάλια δεν αναφέρονται. Λεπτομέρειες που μπορεί να αποτελέσουν την αιτία να κοπεί κάθε πνοή ζωής όχι μόνο στην Αλεξανδρούπολη αλλά και σε όλη τη χώρα. Γιατί τα πλοία των αμερικάνων δεν είναι τουριστικά πλοία που γυρνάνε όλο τον κόσμο, τα άρματα δεν είναι οχήματα μεταφοράς ταξιδιωτών και τα όπλα δεν είναι για παιχνίδια πολέμου τύπου paintball. Είναι δολοφονικές μηχανές που απειλούν τη ζωή των λαών, και του δικού μας, όλο και πιο άμεσα. Σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες αναφέρεται το άρθρο που ακολουθεί:
Η χρήση της χώρας ως πλατφόρμας εξόρμησης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν είναι βέβαια καινούρια υπόθεση. Ωστόσο, αυτό που συντελείται τα τελευταία χρόνια, με τον «στρατηγικό διάλογο ΗΠΑ-Ελλάδας» που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκε επί ΝΔ, έδωσε τη νέα συμφωνία αορίστου διάρκειας για τις βάσεις και επιπλέον προσδιόρισε τη στάση της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία, μόνο σαν πλήρη εκχώρηση του συνόλου της χώρας και του λαού στις πολεμικές και γεωστρατηγικές επιλογές των Αμερικανών μπορεί να χαρακτηριστεί.
Κομβικό σημείο που εκφράζει και υλοποιεί αυτή την πλήρη παράδοση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αποτελεί το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το «πιο σημαντικό μέρος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, από πολιτικής και στρατιωτικής άποψης», όπως σημειώνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung στις 16 Απρίλη του 2022.
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει μετατραπεί σε μια πλήρως κατεχόμενη περιοχή από τις αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις. Καθημερινά ελλιμενίζονται τεράστια μεταγωγικά πλοία (πρόσφατα το ARC Endurance μήκους 265 μέτρων), που ξεφορτώνουν και φορτώνουν τόνους πολεμικού υλικού (τανκς, ελικόπτερα, οχήματα κ.ά.), τα οποία μεταφέρονται στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και τις Βαλτικές χώρες, στα σύνορα με την Ουκρανία, σε μια συνεχή κυκλική εναλλαγή και ενίσχυση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων εκεί όπου εξελίσσεται η θερμή αναμέτρηση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας.
Τα στελέχη και οι υπάλληλοι του Οργανισμού Λιμένος και άλλων σχετικών υπηρεσιών είναι σε συνεχή επιφυλακή στην υπηρεσία των εκάστοτε στρατιωτικών διοικητών των ΗΠΑ και τα γραφεία τους έχουν στην ουσία επιταχθεί από τις «κατοχικές» αμερικανικές δυνάμεις.
«Το λιμάνι στην Αλεξανδρούπολη της Ελλάδας συνεχίζει να επιδεικνύει τη στρατηγική του αξία στον Αμερικανικό Στρατό…», επισημαίνεται στην επίσημη σελίδα της 598ης Ταξιαρχίας Συγκοινωνιών Ευρώπης Αφρικής των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Και αν αυτά ίσχυαν μέχρι πρόσφατα, η «αξία» του λιμανιού πολλαπλασιάζεται ύστερα από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στη Μαδρίτη και την απόφαση για δεκαπλασιασμό των ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στο «ανατολικό μέτωπο». Σύμφωνα με δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου Μπάιντεν, η ενίσχυση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και στα σύνορα με τη Ρωσία περνάει από την Αλεξανδρούπολη!!
Γίνεται, λοιπόν, ακόμη πιο καθαρό ότι η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον βάλτο της δολοφονικής πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Ότι πολλαπλασιάζεται η εμπλοκή της στον άδικο πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία και η συμμετοχή της, ως υποχειρίου των ΗΠΑ, στη συνεχή τροφοδότησή του με εύφλεκτο υλικό. Και επειδή ως γνωστόν, όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια, πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι για τον λαό και τη χώρα και η έκθεσή τους σε όποια αντίποινα του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
Ήδη πριν ακόμη γίνει η ρωσική εισβολή, ο εκπρόσωπος τύπου του Πούτιν, Ντιμίτρι Πεσκόφ, δήλωνε στον ΑΝΤ1, στις 11/12/2021: «Μεταφέρονται εκατοντάδες, χιλιάδες μονάδες στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω της Αλεξανδρούπολης. Ανοίγετε νέες εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ και την ίδια στιγμή το ΝΑΤΟ μας κατονομάζει ως εχθρό…. Αυτό μας ανησυχεί…». Από τότε και μετά, οι δηλώσεις δεν είναι τόσο «ευγενικές». Επανειλημμένα Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν θέσει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως χώρα που έχει «ενταχθεί στο αντιρωσικό μέτωπο της Δύσης», (Μ. Ζαχάροβα, 25/5/22) και θα υποστεί τις συνέπειες για τη στάση της αυτή.
Τα όποια ανοίγματα είχαν επιχειρηθεί παλιότερα προς τη ρωσική πλευρά (Καραμανλής και αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), έκλεισαν λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα με παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα. Επιπλέον, η «άγαρμπη» αντίδραση του Κοτζιά το 2018 με την απέλαση Ρώσων διπλωματών την περίοδο υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, την ίδια στιγμή που το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αναδεικνυόταν σε περιοχή άμεσου ενδιαφέροντος για τις ΗΠΑ, σηματοδότησε μια στροφή στην ελληνική πολιτική, παράλληλη με την ενίσχυση του αμερικανικού πυλώνα εξάρτησης, που οδήγησε σε πλήρη σχεδόν διακοπή των όποιων σχέσεων με τη Μόσχα. Οι ανησυχίες που εκφράζονται και από αστικές πλευρές δεν αφορούν (τουλάχιστον άμεσα) την πιθανότητα να αποτελέσει η Αλεξανδρούπολη πολεμικό στόχο της Ρωσίας, όσο την εξουδετέρωση των όποιων διπλωματικών ερεισμάτων σε σχέση με την Τουρκία και κυρίως και άμεσα, τον υπαρκτό κίνδυνο να κλείσει η στρόφιγγα του ρωσικού φυσικού αερίου και να «παγώσει» η χώρα τον χειμώνα. Δεν ανησυχούν, φυσικά, για το ζοφερό μέλλον του λαού, αλλά για τη δικιά τους «τσέπη» και τη δικιά τους «θέση».
Ωστόσο, ούτε στο ελάχιστο δεν περιορίζουν τη βασική γραμμή πλεύσης τους συστήματος που υλοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη: την ένταξη στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», την εκχώρηση δηλαδή του παρόντος και του μέλλοντος του λαού και του τόπου στους ιμπεριαλιστές της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ. Γιατί μόνο μέσα από αυτή τη σχέση βλέπει η άρχουσα τάξη της χώρας μας την αναπαραγωγή της κυριαρχίας της επάνω στον λαό, αλλά και την αναγνώριση (από τους ιμπεριαλιστές) κάποιου παραπάνω ρόλου από αυτόν του «καλού παιδιού» της Δύσης. Κοντόφθαλμη, αδιέξοδη, μωροφιλόδοξη, τυχοδιωκτική και κυρίως επικίνδυνη πολιτική, όμως είναι αυτή που αναπαράγει και ανακυκλώνει συνεχώς η αστική «μας» τάξη, από τότε που κάθισε στον σβέρκο του ελληνικού λαού και ανέλαβε να υπηρετεί τους ξένους προστάτες της.
Προλεταριακή Σημαία
