Του Γιώργου Παυλόπουλου
Το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ, το οποίο κατέχει και εποικίζει εδώ και δεκαετίες τα παλαιστινιακά εδάφη, γράφοντας εκεί που δεν πιάνει μελάνι τον ΟΗΕ και το «διεθνές δίκαιο», συνεχίζει το δολοφονικό του έργο στη Λωρίδα της Γάζας, όπου έχει ήδη ρίξει το ισοδύναμο δύο πυρηνικών βομβών της Χιροσίμα! Αναγκάζοντας ακόμη και το Διεθνές Δικαστήριο -το οποίο μόνο ως φιλικό στη Χαμάς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί- να διεξάγει έρευνα για ενδεχόμενη παραπομπή του Νετανιάχου και των στρατηγών του με την κατηγορία της διάπραξης εγκλημάτων πολέμου, τα οποία επιβεβαιώνουν ήδη εκπρόσωποι του ΟΗΕ και άλλων οργανισμών.
Τα στοιχεία είναι, άλλωστε, συντριπτικά και δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών, παρά το μπλακάουτ που επιχείρησαν να επιβάλουν οι εισβολείς και οι απανταχού συνεργάτες και υμνητές τους, αλλά και τη σπουδή του Μπάιντεν να τα αμφισβητήσει. Τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο, στη Λωρίδα της Γάζας και μέσα σε διάστημα ενός μήνα είχαν καταγραφεί πάνω από 9.000 νεκροί και πολλαπλάσιοι τραυματίες. Πολλοί εξ αυτών, δε, είναι καταδικασμένοι να χάσουν τη μάχη για τη ζωή, καθώς τα νοσοκομεία είτε βομβαρδίζονται είτε ξεμένουν από καύσιμα, φάρμακα και άλλα απολύτως αναγκαία αναλώσιμα, ενώ γιατροί και νοσηλευτές είναι διαρκώς στόχος και πληρώνουν επίσης βαρύ φόρο αίματος.
Η σφαγή είναι πρωτόγνωρη και η εικόνα τέτοια που ίσως δεν άντεχε να την αποτυπώσει ακόμη και ο Πικάσο, εάν ζούσε σήμερα: Πάνω από το ένα τρίτο των δολοφονημένων είναι παιδιά, κάτι που σημαίνει ότι σκοτώνεται ένα κάθε δέκα λεπτά από τις ισραηλινές (και αμερικανικές) βόμβες! Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίζονται μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Στρατόπεδα προσφύγων σφυροκοπούνται ανηλεώς, έστω και αν είναι εν γνώση των Ισραηλινών ότι εκεί βρίσκονται στοιβαγμένοι χιλιάδες άμαχοι. Όπως συνέβη σε αυτό της Τζαμπάλια και μάλιστα δύο φορές, κάτι που δεν μπόρεσαν να αρνηθούν -σε αντίθεση με τη σφαγή στο νοσοκομείο της Γάζας- ούτε οι εκπρόσωποί τους.
Την ίδια στιγμή, δραματική κατάσταση πολιορκίας βιώνουν οι Παλαιστίνιοι και στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου έχει εξαπολυθεί ένα πογκρόμ καταστολής και τρομοκρατίας, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί το ξέσπασμα μιας τρίτης Ιντιφάντα. Σε αυτό το πλαίσιο, μέσα στον τελευταίο μήνα έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 125 άνθρωποι — αρκετοί, μάλιστα από επιθέσεις οπλισμένων σαν αστακών εποίκων, οι οποίοι με την κάλυψη στρατού και αστυνομίας έχουν βρει την ευκαιρία να διεκδικήσουν και άλλα εδάφη. Επίσης, έχουν συλληφθεί «προληπτικά» περίπου 2.000 Παλαιστίνιοι, με αποτέλεσμα ο αριθμός όσων βρίσκονται στις φυλακές να φτάνει τους 8.000, από τους οποίους οι μισοί και πλέον δεν έχουν καν περάσει από τα ειδικά στρατοδικεία.
Στο φόντο αυτό, ακόμη και εκείνοι που εσκεμμένα έως τώρα επέμεναν ότι όλα είναι καλώς καμωμένα στο πλαίσιο του «δικαιώματος για αυτοάμυνα» ή επέμεναν να μιλούν για «παράπλευρες απώλειες», καθημερινά δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να βρουν επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, αλλά και την ψήφο τους, με την οποία αρνήθηκαν ακόμη και μια ανθρωπιστική κατάπαυση πυρός. Όσο απομακρύνεται η 7η Οκτωβρίου, ημέρα της επιδρομής της Χαμάς και άλλων οργανώσεων, η οποία, πέρα από το πλήγμα στο ίδιο το ισραηλινό κράτος και τον στρατό του, προκάλεσε ανείπωτο πόνο σε πολλές οικογένειες, που είδαν δικούς τους ανθρώπους να σκοτώνονται ή να γίνονται όμηροι, αντιλαμβάνονται πως η πλάστιγγα γέρνει προς την αντίθετη πλευρά από εκείνη που επιθυμούν και επιδιώκουν.
Έτσι, αναγκάζονται να γίνονται ολοένα πιο κυνικοί, διευκολύνοντας με τον τρόπο αυτό εκατομμύρια ακόμη ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να επιλέξουν στρατόπεδο και να ταχθούν με εκείνους που έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Πρακτικά, όσοι εξακολουθούν να στηρίζουν τον Νετανιάχου και να δικαιολογούν τη γενοκτονία που διαπράττεται, βαρύνονται συνειδητά με τις επιλογές τους. Συμπεριλαμβανομένων των πιο επιφανών εκπροσώπων της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, από τη Λεπέν και τη Μελόνι μέχρι τους εν Ελλάδι όμορούς τους, που νομίζουν πως βρήκαν ευκαιρία να «ξεπλυθούν» από το (νέο)ναζιστικό παρελθόν τους και από τη ρετσινιά της άρνησης του Ολοκαυτώματος.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν πολύ περισσότερο καθώς κάθε μέρα που περνά αποκαλύπτονται φρικιαστικά σενάρια για τους στόχους που έχει θέσει το κράτος του Ισραήλ σε αυτόν τον πόλεμο. Ένας από αυτού, που εκπονήθηκε από το υπουργείο Πληροφοριών του οποίου ηγείται στέλεχος του Λικούντ και έμπιστος του Νετανιάχου, επιβεβαιώνει πλήρως τους φόβους για μια δεύτερη «Νάκμπα» (Καταστροφή), που θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη που ακολούθησε την ίδρυση του Ισραήλ το 1948. Πρόκειται για το σχέδιο βίαιου εκτοπισμού του συνόλου του πληθυσμού της Γάζας, κάπου 2,5 εκατομμυρίων ψυχών, στην αιγυπτιακή Έρημο του Σινά (κάτι που αποκλείεται να δεχτεί το Κάιρο) με την προοπτική είτε να μείνουν για πάντα εκεί είτε να μετακινηθούν σε άλλες χώρες (και στην Ελλάδα). Πρόκειται για ένα σενάριο με βάση το οποίο η Γάζα θα καταληφθεί εκ νέου από το Ισραήλ, με προοπτική, προφανώς, να εποικιστεί και κάποια στιγμή να προσαρτηθεί σε αυτό.
Στο μεταξύ, ο Νετανιάχου και ο ισραηλινός στρατός διαπιστώνουν στην πράξη αυτό που έτσι κι αλλιώς φοβόντουσαν: Η χερσαία εισβολή στη Γάζα θα έχει μεγάλο κόστος σε ζωές, καθώς στις μάχες με το σύνολο των παλαιστινιακών οργανώσεων από δρόμο σε δρόμο και από σπίτι σε σπίτι δεν μετρά τόσο η ισχύς πυρός και η τεχνολογική υπεροχή αλλά η αποφασιστικότητα και το κίνητρο. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθούν διαρκώς να φανατίσουν τους στρατιώτες για να μπουν σε μια μάχη στην οποία είναι πιθανό να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν -χωρίς πολλοί να γνωρίζουν ακριβώς το γιατί- ενώ ο χρόνος κυλά εις βάρος τους.
ΠΗΓΗ: Πριν
