Βαγγελίτσα Δινοπούλου, Σοφία Στεφανίδου

▸ Λαιμητόμος για χιλιάδες μαθητές η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής

Η έναρξη της φετινής σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς πλησιάζει, με έναν καταιγισμό μέτρων και νομοθετημάτων που εφαρμόστηκαν ή προωθούνται προς υλοποίηση και στοχεύουν στην ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, Τράπεζα Θεμάτων, υποχρεωτικά εργαστήρια δεξιοτήτων ήδη από το νηπιαγωγείο, πρότυπα πειραματικά, δημοσιονομικές περικοπές, ιδιωτικοποίηση ανώτατης εκπαίδευσης, κολλέγια, πανεπιστημιακό άσυλο, πανεπιστημιακή αστυνομία, ΤΕΕ κ.α.). Ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση δεν δίστασε να ψηφίσει τον νόμο για «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών» (4823/2021), που συμπυκνώνει βασικές επιδιώξεις του συστήματος για το σχολείο και χαράζει δρόμους υλοποίησης.

Κεντρικό ζήτημα που αναδείχθηκε το προηγούμενο διάστημα ήταν η ανακοίνωση των εισακτέων στα ΑΕΙ στις 27 Αυγούστου, γεγονός που προκάλεσε όχι μόνο ένα ισχυρό σοκ για τους χιλιάδες υποψηφίους που αποκλείστηκαν από μια δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση (40.000 παιδιά) και για πολλά ΑΕΙ (περίπου 70) που έχουν μονοψήφιο ή μηδενικό αριθμό εισακτέων, αλλά και αφορμή για σχόλια περί αυτοχειρίας αυτών. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) χαρακτηρίστηκε λαιμητόμος από όλες τις πλευρές.
Να ήταν μόνο αυτή! Δεκάδες μέτρα ψηφισμένα από την κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας, προετοιμάζουν τη μεγάλη εκδίωξη των μαθητών από το Γενικό Λύκειο (ΓΕΛ) και την εγκατάλειψη των πανεπιστημιακών σπουδών από τα παιδιά των φτωχών οικογενειών. Τράπεζα Θεμάτων (σε νόμο του Ιουνίου 2020), εξετάσεις PISA σε μαθητές ΣΤ΄ Δημοτικού και Γ΄ Γυμνασίου (νόμος του Ιουλίου 2021), κόφτης της παράλληλης στήριξης και κάθε ενισχυτικής διδασκαλίας, κατάργηση πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων, όπως το σχέδιο, είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που βάζουν τρικλοποδιές στους μαθητές/τριες όσο εκείνοι/ες μοχθούν στη σχολική τους ζωή.

Είναι απλά ιδεολογική εμμονή μιας δεξιάς κυβέρνησης και το μίσος της προς τον λαό; Δυστυχώς τα πράγματα είναι πιο βαθιά και πιο απλά συνάμα. Το κεφάλαιο, σε μια εποχή που οι τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις αλλάζουν ραγδαία τα μέσα παραγωγής, έχει ανάγκη για άμεσα διαθέσιμο εργατικό δυναμικό που θα καταρτίζεται σύμφωνα με τις πρόσκαιρες ανάγκες του και θα μπορεί να αντικαθίσταται γρήγορα από νέο. Σε εποχή βαθιάς κρίσης του συστήματος, αυτό δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, την εξασφάλιση από μέρους του, δηλαδή, σταθερής και μόνιμης εργασίας για την πλειονότητα των νέων ανθρώπων και έτσι τους πετά στον καιάδα με «ατομική τους ευθύνη». Στο ίδιο πλαίσιο, επιδιώκει να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας για να κάνει μπίζνες και σε εκείνο των πάλαι ποτέ κοινωνικών αγαθών, όπως η παιδεία, να διαγραφεί από τη συνείδηση των ανθρώπων ότι αυτά είναι κοινωνικό δικαίωμα. Αντίθετα, σκοπός είναι να εμπεδωθεί και εδώ ότι όλα είναι εμπορεύσιμα αγαθά. Έχεις λεφτά, σπουδάζεις. Δεν έχεις; Έχασες! Δεν υπάρχει πλέον κανείς καλοπροαίρετος που να μην αντιλαμβάνεται ότι οι χιλιάδες «απεγκλωβισμένοι των πανεπιστημίων» επειδή είχαν «χαμηλή» βαθμολογία, αν έχουν υψηλά εισοδήματα, θα αποτελέσουν την πελατεία των, πρόσφατα εξισωθέντων με τα ΑΕΙ, ιδιωτικών κολεγίων.

Η ατομική ευθύνη βαδίζει χέρι-χέρι και με τον ανταγωνισμό και την κατηγοριοποίηση — όπως βαφτίζουν την αξιολόγηση σχολείων και πανεπιστημίων. Με νόμο της προηγούμενης κυβέρνηση, τα ΑΕΙ αξιολογούνται και κατ’ επέκταση εξαρτούν ένα μέρος της κρατικής χρηματοδότησης από την έγκαιρη αποφοίτηση των φοιτητών/τριών τους. Όταν οι τελευταίοι προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, αυτό δεν είναι εφικτό. Έτσι, οι εισακτέοι πλέον θα είναι κυρίως παιδιά μεσαίων και ανώτερων τάξεων που θα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να τελειώσουν έγκαιρα.

Μια τελευταία παράμετρος αφορά τα ιδιωτικά κολέγια. Το «καλύτερο» ιδιωτικό κολέγιο στην Ελλάδα είναι 274 θέσεις κάτω από το τελευταίο δημόσιο πανεπιστήμιο στους δικούς τους αξιολογικούς πίνακες. Για να ανεβούν, λοιπόν, στη σειρά κατάταξης, χρειάζονται σπουδαστές με υψηλότερες βαθμολογίες. Απλά, αν μέχρι τώρα σε αυτά προσέφευγαν μαθητές με βαθμολογίες κάτω από τη βάση, τώρα θα προσφεύγουν αυτοί με μεσαίες και μεγάλες. Από την πίσω πόρτα έρχεται και αύξηση των διδάκτρων.

Ανοιχτά και ασφαλή σχολεία και όχι τρίτο lockdown

Ταυτόχρονα, εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, αποτέλεσμα της εγκληματικής διαχείρισής της από την κυβέρνηση –με τις δηλώσεις δια στόματος κυβερνητικών στελεχών να μην αποκλείουν το ενδεχόμενο η κοινωνία να βρεθεί και πάλι αντιμέτωπη με περιοριστικά μέτρα στη λογική των αποτυχημένων lockdown–επαναφέρουν το εφιαλτικό σενάριο τρίτης συνεχόμενης χρονιάς με κλειστά σχολεία. Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην ουσία έχει καταργηθεί και η τηλεκπαίδευση απειλεί τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, εντείνοντας τις ταξικές ανισότητες, με ανυπολόγιστες ψυχοσυναισθηματικές ταυτόχρονα συνέπειες. Γι’ αυτό απαιτείται να κλείσει τώρα κάθε τέτοια σκέψη, επαναφέροντας με απαιτητικότητα το αίτημα για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία, με 15 μαθητές κατ’ ανώτατο όριο ανά τμήμα, μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, προσλήψεις προσωπικού στην καθαριότητα, εξοπλισμό των σχολείων με υγειονομικά μέσα, αύξηση των κονδυλίων για την κάλυψη των έκτακτων αναγκών στην εκπαίδευση.

Παράλληλα, στις προσπάθειες της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την αναγκαιότητα του εμβολιασμού για να καλλιεργήσει «τον κοινωνικό αυτοματισμό», να στοχοποιήσει και να διαχωρίσει τους εκπαιδευτικούς (οι οποίοι έχουν εμβολιαστεί σε ποσοστό άνω του 80%!) και να κουκουλώσει τις τεράστιες ευθύνες της για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας της υγείας του λαού, ήδη τα εκπαιδευτικά σωματεία παίρνουν θέση! Στη λυσσαλέα προσπάθεια της κυβέρνησης να συνδέσει την αναγκαιότητα εμβολιασμού με την περαιτέρω καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων μέσω απειλών, υποχρεωτικότητας, αναστολών και στέρησης μισθού, απαιτούν την άμεση υλοποίηση των αιτημάτων του εκπαιδευτικού και γονεϊκού κινήματος για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων και των πανεπιστημίων, παράλληλα με την απαρέγκλιτη υποχρέωση του κράτους για διενέργεια δωρεάν εβδομαδιαίων τεστ σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και φοιτητές.

Σε θέσεις μάχης για συνολική σύγκρουση

Κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας και της εκπαίδευσης. Από την ΕΒΕ και την πανεπιστημιακή αστυνομία μέχρι τον νόμο Κεραμέως για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που προβλέπει τη διάλυση του δημόσιου σχολείου και τη μετατροπή του σε επιχείρηση, της διαρκούς αξιολόγησης, κατηγοριοποίησης, ιδιωτικοποίησης και κατάργησης της ολόπλευρης μόρφωσης και γνώσης, το υπουργείο και όλο το αστικό επιτελείο επιδιώκουν να κλείσουν κάθε ανοιχτό λογαριασμό με το εκπαιδευτικό κίνημα.

Στο πεδίο της συναίνεσης που συγκροτούν οι δυνάμεις του αστικοποιημένου κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΕΚ σε ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και τις χαμηλής έντασης διαμαρτυρίες που απλώς θα καταγγέλλουν και θα προσδοκούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων του ΠΑΜΕ, το μαχόμενο ρεύμα της εκπαίδευσης θα σηκώνει το γάντι της συνολικής αντιπαράθεσης με τις στρατηγικές επιδιώξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου, με όρους αποφασιστικής πολιτικής σύγκρουσης. Η έναρξη της σχολικής χρονιάς απαιτεί την ενεργοποίηση των συλλογικών διαδικασιών των σωματείων και των φοιτητικών συλλόγων με γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και πανελλαδικό συντονισμό τους, ώστε να χαράξουν αγωνιστικό σχεδιασμό και αποφασιστικό, ανυποχώρητο, απεργιακό αγώνα διαρκείας με πολύμορφες δράσεις, κινητοποιήσεις, καταλήψεις σε κάθε γωνιά της χώρας!

Η μάχη που καλούμαστε να δώσουμε απαιτεί τη συγκρότηση πανεκπαιδευτικού-πανκοινωνικού μετώπου που θα συνενώνει τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις γονιών/μαθητών/φοιτητών/εκπαιδευτικών. Που θα αντιτάξει την απαίτηση για μια εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις λαϊκές, εργατικές ανάγκες, απαλλαγμένη από τα δεσμά των αναγκών του κεφαλαίου και των κερδών του, που συνθλίβουν όνειρα και ζωές χιλιάδων νέων ανθρώπων. Μια εκπαίδευση που στην προμετωπίδα της θα έχει τις ανάγκες και τα δικαιώματα των νέων, κόντρα στο μέλλον που τους ετοιμάζουν στο πρότυπο του νέου εργαζόμενου της τηλεργασίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, χωρίς μόρφωση και γνώση, αλλά με ληξιπρόθεσμη κατάρτιση και δεξιότητες της αγοράς. Μια αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, ποιοτική, δημοκρατική εκπαίδευση ενάντια στον αποκλεισμό των παιδιών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων από το πανεπιστήμιο, ενάντια στον χειραγωγημένο, πειθήνιο, κακοπληρωμένο εκπαιδευτικό χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Γι’ αυτό είναι ζωτική ανάγκη να προταχθεί το δικαίωμα σε μια ολόπλευρη, ολοκληρωμένη επιστημονική μόρφωση για όλα τα παιδιά, σε μια εποχή τεράστιας έκρηξης των γνώσεων, ώστε αυτά να μπορούν όχι μόνο να κατανοούν τον κόσμο, αλλά και να τον αλλάξουν προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και μιας ζωής αξιοβίωτης. Το ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν, δωδεκάχρονο σχολείο συμπληρώνεται αναγκαστικά με την ενιαία, δημόσια ελεύθερη πρόσβαση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση!

ΠΗΓΗ: prin.gr