Χρήστος Κάτσικας
Δικάζεται ο Δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος επειδή αντιστάθηκε στον πλειστηριασμό της μοναδικής κατοικίας πολυμελούς άπορης οικογένειας ΑΜΕΑ
Σήμερα Παρασκευή 10 του Δεκέμβρη γίνεται μια ακόμη δίκη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.
Κατηγορούμενος ο δάσκαλος Ηλίας Σμήλιος, ο οποίος μαζί με εκατοντάδες άλλους διαδηλωτές συμμετείχε στην κινητοποίηση που κάλεσε στις 28/9/2016 ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης ενάντια στην αρπαγή από την τράπεζα της μοναδικής κατοικίας της πολυμελούς οικογένειας του ΑΜΕΑ Μιχάλη Π.
Αποδίδονται κατηγορίες για μια σειρά από αδικήματα απλώς και μόνο γιατί μαζί με εκατοντάδες άλλους πολίτες υπερασπίστηκαν το δικαίωμα των εργαζόμενων και των ανέργων, των νέων και των συνταξιούχων στη λαϊκή κατοικία και περιουσία, απέναντι στη λεηλασία που ασκούν οι τράπεζες.
Στον Ηλία Σμήλιο αποδίδεται η κατηγορία για το ειδεχθές έγκλημα της «παρακώλησης διενέργειας πλειστηριασμού» από κοινού στις 28/9/2016 στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης.
Η συγκεκριμένη «εγκληματική» πράξη, να θυμίσουμε, αφορά την αποτροπή αρπαγής, από την Τράπεζα Πειραιώς, του σπιτιού του Μιχάλη Π. και της πολυμελούς άπορης οικογένειάς του, με τον ίδιο κι ένα παιδί ΑμεΑ!
Ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης επιδιώκει να γίνει η δίκη και να έχει αθωωτική απόφαση, καθώς αυτό θα αποτελέσει παρακαταθήκη και για τις υπόλοιπες δίκες του κινήματος κατά των πλειστηριασμών στη Θεσσαλονίκη και όλη τη χώρα! Αναγκαία γι αυτό είναι η μαζική παρουσία, συμπαράσταση και αλληλεγγύη του μαζικού κινήματος της πόλης.
Ο Συντονισμός επισημαίνει ότι ο κατηγορούμενος δάσκαλος "δεν είναι μόνος. Είμαστε πάρα πολλοί κι όλοι μαζί θα δώσουμε κι αυτόν τον αγώνα μέχρι τη νίκη και την πανηγυρική αθώωση όλων των διωκόμενων. Αποτελεί άλλωστε και σήμερα απόλυτη αναγκαιότητα ο αγώνας για τη διαφύλαξη της λαϊκής περιουσίας, ειδικά μετά την ψήφιση και εφαρμογή του νέου πτωχευτικού κώδικα, με τον οποίο χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα χάσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, ακόμη και το σπίτι τους.
Γι αυτό και καλούμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας-αλληλεγγύης-συμπαράταξης την Παρασκευή 10 του Δεκέμβρη, 10.30π.μ., στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, να γίνουμε ασπίδα για τον Ηλία και κάθε διωκόμενο αγωνιστή".
Σε μια προηγούεμνη απολογία του, ο Ηλίας Σμήλιος ανάφερε:
Είμαι εργαζόμενος, πατέρας, δάσκαλος…
(απόσπασμα από την απολογία του Ηλία Σμήλιου, στη δίκη εναντίον του, ως μέλους του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών)
Στον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και το κίνημα κατά των πλειστηριασμών με αρκετές πολιτικές και συνδικαλιστικές ιδιότητες συμμετέχω, μα τρεις είναι αυτές που στη δράση ιδιαίτερο νόημα δίνουν: Είμαι εργαζόμενος, πατέρας και δάσκαλος!
Είμαι Εργαζόμενος.
Ανήκω σ’ αυτή την τάξη των ανθρώπων που δεν κατέχει τον πλούτο αλλά μοχθεί καθημερινά για να εξασφαλίσει τα αναγκαία για τη ζωή. Κι αγωνίζομαι για μια καλύτερη ζωή για μένα, την οικογένειά μου και την τάξη μου!
Είμαι Πατέρας.
Έχω ένα παιδί 16 χρόνων που θέλω να το δω τα όνειρά του πράξη να κάνει κι όχι μετανάστης να γίνεται για να μπορέσει να ζήσει. Θέλω, όταν κάποτε το παιδί μου, τα παιδιά μας, την κρίσιμη ερώτηση μου κάνουν, «τι έκανες εσύ για όλα αυτά;» να μπορώ να τους κοιτάξω στα μάτια και στεντόρει τη φωνή να απαντήσω: «Μαζί με άλλους φτωχούς ανθρώπους αγωνίστηκα για το μέλλον μας, για το μέλλον σας»!
Είμαι δάσκαλος.
Η πολιτεία μου έχει αναθέσει την εκπαίδευση των παιδιών μας. Η εκπαίδευσή τους αφορά τη γνώση αλλά όχι μόνο αυτήν, καθώς οφείλουμε να μορφώνουμε τα παιδιά μας ως ολοκληρωμένους κοινωνικούς ανθρώπους, να τους παρέχουμε κοινωνική και δημοκρατική παιδεία, να αναπτύσσουμε τις ανθρώπινες ευαισθησίες τους και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπό τους. Η εκπαίδευση διενεργείται με την διδασκαλία και με το παράδειγμα. Είμαι δάσκαλος. Δε μου επιτρέπεται το παράδειγμα που θα δώσω στα παιδιά μου να είναι εκείνο του υποταγμένου ανθρώπου, που δουλικά αποδέχεται την καταπάτηση των δικαιωμάτων του, τον εξευτελισμό της ζωής του ίδιου και των συνανθρώπων του.
Ολοκληρώνοντας θα μου επιτρέψετε μια μικρή αναφορά (που ίσως λίγο περισσότερο την υπόθεσή μας φωτίσει), μια αναφορά στον πατέρα μου που πριν δέκα περίπου χρόνια έχασα. Χρόνια ολόκληρα δούλευε διπλή βάρδια, από ένα σπίτι στα παιδιά του για να χτίσει. Στη μνήμη του πατέρα μου, τον ιδρώτα των πατεράδων μας κι όλων αυτών που εύκολη ζωή δεν γνώρισαν, είναι βλασφημία ν’ αφήσουμε τις τράπεζες να τον αρπάξουν!!!
Και κάτι ακόμα. Το πιο ωραίο δώρο, δώρο ζωής, που σαν πήγαινα στην Ε΄ Δημοτικού (σαν τους σημερινούς μαθητές μου) ο πατέρας μου κατάφερε να μου κάνει: Ολόκληρη η σειρά των βιβλίων του Μενέλαου Λουντέμη! Τα ρούφηξα όλα μέχρι να τελειώσω το Δημοτικό. Τον αγάπησα τον Λουντέμη. Ήταν για μένα η πρώτη πολιτικοποίηση και με μια φράση του, που σ’ ένα δικαστήριο καλή ώρα, πριν πολλές δεκαετίες, σε μαύρα κατάμαυρα για τον τόπο μας χρόνια, είπε στους δικαστές, μ’ αυτή τη φράση του θέλω να κλείσω τη σημερινή μου απολογία: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα επιτρέψω να γίνουν πάλι τέσσερα εγώ»!
Γι αυτό αγωνίζομαι, γι αυτό αγωνιζόμαστε, για μια ζωή αξιοβίωτη για όλους όσους ζουν σ’ αυτό τον τόπο!
