Όλοι / όλες στις συγκεντρώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις της 8ης Μάρτη

Η 8η Μάρτη είναι μέρα αγώνα και μέρα απεργίας σε μια συγκυρία ακραίας επίθεσης στις γυναίκες.
Καθιερώθηκε ως μέρα μνήμης και τιμής των αγώνων των εργατριών, μετά από πρόταση της επαναστάτριας Κλάρας Τσέτκιν, στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών, στην Κοπεγχάγη, το 1910. Στις 8 Μάρτη 1857 έγινε απεργία των εργατριών στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης που χτυπήθηκε από την αστυνομία. Ζητούσαν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις στους πενιχρούς μισθούς τους. Αυτά τα αιτήματα σήμερα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα. 165 χρόνια μετά το ορόσημο της 8ης Μάρτη 1857 οι γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται τη διπλή καταπίεση στη δουλειά και στο σπίτι, τις διακρίσεις στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική ζωή ως χαρακτηριστικό σύμφυτο της όξυνσης της εκμετάλλευσης σε μια ταξική κοινωνία.

Η επιδείνωση των συνθηκών ζωής και των συνθήκων εργασίας για το σύνολο των εργαζομένων και ακόμα περισσότερο για τις γυναίκες είναι η πραγματικότητα της διπλής καταπίεσης των γυναικών σήμερα. Οι γυναίκες είναι από τα πρώτα θύματα της επίθεσης που εξαπολύει το σύστημα εναντίον του λαού και των εργαζομένων. Η αύξηση της ανεργίας, η φτώχεια, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις τις χτυπούν κατά προτεραιότητα. Αποτελούν τα πρώτα θύματα των αντιασφαλιστικών νόμων, ενώ στον ιδιωτικό τομέα αποδεδειγμένα η μισθολογική ανισότητα είναι καθεστώς. Χιλιάδες γυναίκες κακοποιούνται, οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες είναι καθημερινή είδηση, ενώ τα καλοταϊσμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη στα ίδια τα θύματα. Η βία σε βάρος τους παίρνει τεράστιες διαστάσεις, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο επιχείρησης διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού, μετατροπής των χώρων δουλειάς, των γειτονιών, των σχολείων και κάθε δημόσιου πεδίου σε κοινωνική ζούγκλα. Πληρώνουν κάθε άρνηση υποταγής τους καθώς το σύστημα εντείνει τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής διαμορφώνοντας θρασύδειλους που στρέφονται
ενάντια στον αδύναμο διπλανό τους.

Το αιματοκύλισμα στην Ουκρανία φέρνει πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου. Οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί προετοιμάζουν άνδρες, γυναίκες και παιδιά να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Ο πόλεμος επιφυλάσσει για τις γυναίκες τραγική μοίρα, είτε ως κομμάτι του «άμαχου πληθυσμού» είτε ως προσφύγισσες.

Το ελληνικό #metoo, ο αγώνας ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα για την αντιδραστική αλλαγή του οικογενειακού δικαίου και η πάλη για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη δείχνουν πως το γυναικείο κίνημα είναι παρόν και δυναμικό. Βγαίνουμε στους δρόμους ενάντια στους πλούσιους βιαστές, τους γυναικοκτόνους και την κυβέρνηση που κάνει αίσχη για να τους καλύπτει. Αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο φουσκώνει ένα κίνημα που αντιστέκεται στις σεξιστικές επιθέσεις, διεκδικεί ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις κόντρα στις απαγορεύσεις, στηρίζει τις εργάτριες που απεργούν για ισότητα στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Ο δρόμος για τη χειραφέτηση των γυναικών είναι η συλλογικοποίηση και η οργάνωσή τους. Είναι αυτές οι ίδιες που θα συζητήσουν και θα μπορέσουν να εντάξουν τα βιώματά τους σε ένα συνολικό πολιτικό πλαίσιο προκειμένου να καταλάβουν ότι η έμφυλη καταπίεση δεν είναι προσωπικό ζήτημα, αλλά κυρίαρχη κατεύθυνση. Αλλά και ότι ο αγώνας τους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Το γυναικείο κίνημα πρέπει να συγκροτηθεί ως διακριτό τμήμα του εργατικού κινήματος. Οι γυναίκες εργαζόμενες οφείλουν να οργανωθούν και στα σωματεία τους και να διεκδικήσουν. Ειδικά σε μια περίοδο που η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη επιχειρεί να καταργήσει τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία ως όπλο.

Στηριζόμαστε στους αγώνες που ξεδιπλώνουν οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργάτες στην Cosco, στον Πρίνο και στα λιπάσματα της Καβάλας, οι γυναίκες και οι άντρες που δουλεύουν στον επισιτισμό, στα ξενοδοχεία και με τα δίκυκλα ως διανομείς / ντελιβεράδες.

Θέλουμε τα συνδικάτα στο πλευρό των γυναικών που βρίσκουν το κουράγιο να καταγγείλουν όσα υποφέρουν στον χώρο εργασίας. Απαιτούμε την τιμωρία των βιαστών και των δολοφόνων των γυναικών. Ίση αμοιβή με αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ σε όλους τους χώρους. Ελεύθερες, δωρεάν και ασφαλείς εκτρώσεις με ενίσχυση των νοσοκομείων. Παιδικούς σταθμούς και κοινωνικές παροχές στους χώρους δουλειάς και στους δήμους.

Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής
( ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ / ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ / ΑΡΕΝ ΠΕΙΡΑΙΑ / ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ )
ΠΕΙΡΑΙΑΣ, 3/3/2022